Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

4 ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΑ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ


1Ανατροπή στην καθημερινότητα μας φέρνει νέα έρευνα από  Αμερικανική εταιρία προστασίας περιβάλλοντος (EPA) που επισημαίνει ότι επικίνδυνα χημικά εμπεριέχονται σε ορισμένα προϊόντα που ενδέχεται να έχουμε στον οικιακό χώρο.

Ποια όμως είναι αυτά τα προϊόντα;

Μπογιές
Επικίνδυνες για την υγεία μας χημικές ουσίες εμπεριέχονται, στα χρώματα που χρησιμοποιούμε για τη βαφή των τοίχων καθώς και σε ορισμένα καθαριστικά σπιτιού ή σε κεριά. 
Όλα αυτά ενδεχομένως έχουν πτητικές οργανικές ενώσεις που σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες προκαλούν καρκίνο.

alt


Αντικολλητικά σκεύη μεγειρέματος
Όλα τα μαγειρικά σκεύη (τηγάνια, ταψιά, κατσαρόλες κ.α.) που έχουν κατασκευαστεί με την αντικολλητική επίστρωση Teflon, καθώς το βασικότερο συστατικό της επίστρωσης ονόματι PFOA έχει κατηγορηθεί ως καρκινογόνο.

alt

Λιπάσματα και εντομοκτόνα
Τα λιπάσματα και τα ζιζανιοκτόνα που συχνά χρησιμοποιούμε στο σπίτι μας για τη φροντίδα των φυτών μας, εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους. Μια έρευνα του 2009, αποκάλυψε πως βρέθηκε μεγάλο ποσοστό παιδιών με καρκίνο στον εγκέφαλο και οι γονείς των παιδιών αυτών ασχολούνταν επαγγελματικά με την κηπουρική και έρχονταν καθημερινά σε επαφή με λιπάσματα και ζιζανιοκτόνα.

alt

Καθαριστικά σπιτιού
Τα περισσότερα καθαριστικά εμπεριέχουν επικίνδυνα και τοξικά συστατικά που μακροπρόθεσμα μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο. Ίσως τα πιο επικίνδυνα όλων είναι ορισμένα αποσμητικά χώρου που περιέχουν παραδιχλωροβενζόλιο αλλά επικίνδυνα είναι και αρκετά καθαριστικά και ειδικά όσα εμπεριέχουν χλώριο ή αμμωνία.

alt

Έως 09/05 οι αιτήσεις για μίσθωση αγροτικής γης στην Κάρλα

Μέχρι την Πέμπτη 9 Μαΐου 2013 θα γίνονται δεκτές οι αιτήσεις για την παραχώρηση των εκτάσεων της πρώην λίμνης Κάρλα, σύμφωνα με ανακοίνωση της Περιφέρειας Θεσσαλίας.
Οι αιτήσεις θα πρέπει να υποβάλλονται στη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Π.Ε. Μαγνησίας και Σποράδων και συγκεκριμένα στο Διοικητήριο (Αναλήψεως και Ιωλκού) στο Βόλο.
 

Πώς να νομιμοποιήσετε πατρογονική γη χωρίς τίτλους

Πρόκειται για εκτάσεις γης μέχρι 10 στρεμμάτων που τυπικά ανήκουν στο δημόσιο, αλλά τις νέμονται ιδιώτες.
Τις πατρογονικές εκτάσεις τους, που τυπικά ανήκουν στο δημόσιο καθώς δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας, μπορούν τώρα να νομιμοποιήσουν οι κάτοχοι γης μέχρι 10 στρεμμάτων σύμφωνα με την Περιφέρεια Κρήτης. Χρειάζεται να καταθέσουν τα δικαιολογητικά τους στις αρμόδιες υπηρεσίες, να ελεγχθούν από επιτροπή, η οποία θα κρίνει αν τελικά η γη αυτή μπορεί και τυπικά να γίνει δική τους.

Πρόκειται για περιπτώσεις γης του δημοσίου που νέμονται ιδιώτες, αγροτικής και αστικά ακίνητα, η οποία προήλθε από τις διανομές του 1934 και του 1956, σύμφωνα με τους αρμόδιους υπαλλήλους. Η γη αυτή τυπικά ανήκει στο δημόσιο, στην ουσία όμως αξιοποιείται από ιδιώτες. Η διαδικασία νομιμοποίησης αυτών των ιδιοκτησιών ξεκίνησε πέρυσι. Στο νομό Ηρακλείου κατατέθηκαν 16 αιτήσεις. Από αυτές στις 4 έχουν ολοκληρωθεί οι έλεγχοι για να πάρουν το δρόμο της εξαγοράς της γης από τους ιδιώτες, σε αντικειμενικές τιμές.
Όπως ανακοινώθηκε η  Επιτροπή Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών της  Περιφέρεια Κρήτης προβαίνει στη διαδικασία εφαρμογής, που αφορά την εξαγορά κατεχομένων ακινήτων που διαχειρίζεται το Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, εφόσον αποδεικνύεται η κατοχή του ακινήτου πριν την 5-6-1993 και η επιφάνειά του δεν υπερβαίνει τα 10 στρέμματα, σύμφωνα με το άρθρο 23 του Ν. 4061/2012.

Το τίμημα εξαγοράς ορίζεται στο ύψος της αντικειμενικής του αξίας και εξοφλείται εφάπαξ με έκπτωση 10% η σε τέσσερις  έως οκτώ  εξαμηνιαίες δόσεις, ανάλογα με τη θέση του ακινήτου.

Η προθεσμία υποβολής αιτήσεων εξαγοράς από τους ενδιαφερόμενους λήγει στις 31/12/2013.

Για περισσότερες πληροφορίες (χορήγηση αιτήσεων, απαιτούμενα δικαιολογητικά κλπ) μπορείτε να απευθύνεστε στα τμήματα Τοπογραφίας Εποικισμού και Αναδασμού των Περιφερειακών Ενοτήτων των Δ/νσεων Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής Περιφέρειας Κρήτης ήτοι:

Για την Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου, Δρακουλάκη Αντωνία, Νικ. Πλαστήρα 100, τηλ. 2810/309306.
Για την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, Τσαμπαζάκη Μαρία, Αγυιά Χανίων, τηλ. 2821/346500.

Για την Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνου  Σταυγιαννουδάκη  Στυλιανή, Δημητρακάκη 17, τηλ 2831/343824.

Για την Περιφερειακή Ενότητα Λασιθίου  Μαργιούλα Ελισάβετ, Πολυτεχνείου 1, τηλ 2841/340421.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Ξεπουπουλιάστρα ή Αποπτιλωτήρας πουλερικών ή Plucker machine για τους αγγλομαθείς

Στον μακρύ ανηφορικό δρόμο που τραβάμε προς την οικο-αυτάρκεια χρειαζόμαστε πολλά εργαλεία για να κάνουμε την δουλειά μας γρήγορα και αποδοτικά. Σήμερα θα παρουσιάσουμε μια πολύ απλή στην κατασκευή της μηχανή  που θα μας καθαρίζει τα πουλερικά σε ένα με δύο λεπτά.
Μην φανταστείτε ότι είναι κάτι πολύπλοκο και δύσκολο να κατασκευαστεί. Μπορούμε να το φτιάξουμε με υλικά που θα βρούμε στην αποθήκη μας και κάποια που θα αγοράσουμε με μικρό κόστος.
Η μηχανή αυτή λέγεται επιστημονικά "αποπτιλωτήρας", λαϊκά "ξεπουπουλιάστρα" και αγγλιστί "Plucker machine".Υπάρχουν σε πολλές παραλλαγές ,μικρές που παίρνουν κίνηση από ένα μικρό δράπανο κατά προτίμηση ρυθμιζόμενων στροφών και μεγαλύτερες με κάδο μέσα στο οποίο ρίχνουμε τα πουλερικά για ξεπουπούλιασμα και παραλλαγές τους.
Στον πρώτο τύπο εμείς κρατάμε το πουλερικό με τα χέρια μας κοντά στην περιστρεφόμενη κεφαλή και το γυρνάμε μέχρι να ξεπουπουλιαστεί εντελώς όλο.
 Στον δεύτερο τύπο έχουμε έναν κάδο με καουτσουκένια δάκτυλα που περιστρέφονται και εκεί μέσα ρίχνουμε τα πουλερικά - από ένα έως τέσσερα - ανάλογα με το μέγεθος του κάδου και την ισχύ του μοτέρ.Τα πουλερικά ξεπουπουλιάζονται σε ένα με δύο λεπτά και είναι έτοιμα για να συνεχίσουμε το καθάρισμα τους από τα εντόσθια.
Και οι δύο μηχανές είναι πολύ εύκολες στην κατασκευή τους και το συνολικό κόστος είναι τουλάχιστον το ένα έκτο της τιμής αγοράς μιάς έτοιμης.Το πιό δύσκολο κομμάτι ήταν να βρούμε μοτέρ συνεχούς ρεύματος αρκετά δυνατό και χαμηλών στροφών ώστε να λειτουργεί η μηχανή μας ανεξάρτητα από το δίκτυο της ΔΕΗ. Όταν μιλάμε για αυτάρκεια είναι σημαντικό να μπορούμε να λειτουργούμε εκτός δικτύου ρεύματος με χαμηλή τάση 12 ή 24 βολτ που μπορούμε να τα πάρουμε εύκολα από μια ή δύο μπαταρίες αυτοκινήτου.
Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι:
- Ένα μοτέρ με ισχύ από 1/2 έως 1 ίππο (ανάλογο του μεγέθους του βαρελιού,των ελαστικών δακτύλων και του αριθμού των πουλερικών που θέλουμε να ξεπουπουλιάζουμε ταυτόχρονα) είναι αρκετό.Ο αριθμός των στροφών του μοτέρ είναι σημαντικός και πρέπει να είναι μεταξύ 150 έως 400 στροφών ανά λεπτό.Μικρότερος αριθμός στροφών δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα ενώ μεγαλύτερος κάνει ζημιά στο πουλερικό ή και το απογειώνει.
Το μονοφασικό μοτέρ των 220 βολτ που θα χρησιμοποιήσουμε θα χρειαστεί πολύ καλή στεγανοποίηση ώστε να  μην βραχεί κατά την λειτουργία και κοστίζει καινούριο περίπου 150€ και ανακατασκευασμένο πολύ λιγότερα ,περίπου 50€.Για να μειώσουμε τις στροφές του στο επιθυμητό επίπεδο θα χρειαστούμε ένα σετ τροχαλιών με ιμάντα με κόστος καινούριων περίπου 50€. Μπορούμε αν θέλουμε να κάνουμε πιο επαγγελματική δουλειά να χρησιμοποιήσουμε ένα ινβέρτερ που ρυθμίζει τάση και συχνότητα ώστε να μεταβάλλουμε τις στροφές του μοτέρ με κόστος καινούριου το φθηνότερο περίπου 200€.
Αν είναι συνεχούς ρεύματος 24 βολτ με ισχύ όσο γίνεται μεγαλύτερη (από 450 έως 700 βατ), ίσως το πιο δύσκολο εξάρτημα να βρεθεί μεταχειρισμένο , πανάκριβο (μεταχειρισμένο περίπου 100€) αλλά μας προσφέρει απεξάρτηση από το δίκτυο των 220 βολτ. Το λειτουργούμε απευθείας μέσω ενισχυμένου διακόπτη και μεγάλης ασφάλειας ,από μία μπαταρία αυτοκινήτου 12 βολτ ή από δύο μπαταρίες 12 βολτ συνδεδεμένες σε σειρά και ειδικές γι' αυτό το σκοπό. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ειδικό ελεγκτή τροφοδοσίας που το τροφοδοτεί με μεταβαλλόμενους παλμούς ρεύματος ώστε να ρυθμίζουμε την ταχύτητα του μοτέρ χωρίς να χάνουμε σε ισχύ (κόστος περίπου 50€).
- 100 δάκτυλα από καουτσούκ ειδικά για αυτή την δουλειά που θα αγοραστούν από μεγάλο κατάστημα με κτηνιατρικό εξοπλισμό και κοστίζουν περίπου 0,5€ ανά τεμάχιο.
- Ένα μεγάλο πλαστικό βαρέλι  στις διαστάσεις που θέλουμε ανάλογο με τα κοτόπουλα που θα παίρνει ταυτόχρονα στον κάδο για ξεπουπούλιασμα.Το βρίσκουμε μεταχειρισμένο στα 10-20€ ανάλογα με το μέγεθος του.
- Μερικά κομμάτια σιδηρογωνιές και βίδες  για την κατασκευή της βάσης που θα στηρίξει τη μηχανή(Εμείς μετασκευάσαμε ένα έτοιμο καρότσι με ρόδες ).
- Έναν ανοξείδωτο δίσκο πάχους 3 χιλιοστών με διάμετρο 2 εκατοστά μικρότερο από τη εσωτερική διάμετρο του βαρελιού. Στο δίσκο αυτό θα πρέπει να ανοιχτούν τρύπες ώστε να μπουν τα ελαστικά δάχτυλα ακτινωτά. Στο κέντρο του δίσκου κολλήθηκε σωλήνας 5 εκατοστών αντίστοιχης διατομής με τον άξονα με το ρουλεμάν ώστε να φωλιάσει και να ασφαλίσει στον άξονα.
- Ένα έδρανο κομπλέ με ρουλεμάν σε καλή κατάσταση και άξονα μεταχειρισμένο από μια παλιά μηχανή.
- Δύο μέτρα λάστιχο πολυαιθυλενίου ποτίσματος Φ16 , ταφ Φ16, βανάκι Φ16 και ταχυσύνδεσμο 1/2 ίντσας για προσαρμογή λάστιχου
ποτίσματος.
Ξεκινάμε την κατασκευή με το τρύπημα της βάσης του βαρελιού στο κέντρο για την τοποθέτηση του άξονα με το έδρανο και τα ρουλεμάν. Μετά τοποθετούμε τα ελαστικά δάκτυλα στον κεντρικό ανοξείδωτο δίσκο και το βιδώνουμε τον άξονα μετάδοσης κίνησης και το βαρέλι πάνω στη βάση στο καρότσι με τις ρόδες (την οποία μετασκευάσαμε κατάλληλα) που είχαμε έτοιμη από άλλη κατασκευή.
Κατόπιν ανοίγουμε τρύπες σε δύο έως τέσσερις σειρές περιμετρικά του βαρελιού και σε ύψος πάνω από το επίπεδο των ελαστικών δακτύλων του εσωτερικού δίσκου περίπου ανά 10 εκατοστά. Κάθε σειρά μπαίνει ψηλότερα από την προηγούμενη κατά 5-7  εκατοστά.
Μετά ανοίγουμε δύο τρύπες αντιδιαμετρικά στην βάση του βαρελιού αρκετά μεγάλες ώστε να μπορούν να βγαίνουν τα πούπουλα κατά τη διαδικασία ξεπουπουλιάσματος με τη βοήθεια και του νερού που θα ψεκάζουμε από επάνω - με περιμετρικά του χείλους του βαρελιού - σωλήνα Φ16 στον οποίο έχουμε κάνει μικρές τρύπες (εσωτερικά με κατεύθυνση προς το κέντρο του δίσκου) με ένα τρυπάνι 2-3 χιλιοστών.
Τοποθετούμε από την κάτω πλευρά του βαρελιού πάνω στον άξονα μια τροχαλία τέτοιας διαμέτρου ώστε σε συνάρτηση με τις στροφές του μοτέρ και την αντίστοιχη τροχαλία που θα προσαρμόσουμε να πάρουμε σαν αποτέλεσμα τελικές στροφές ανά λεπτό από 150 έως 400.
Το μοτέρ που βρήκα εγώ μεταχειρισμένο είναι 24 βολτ συνεχούς ρεύματος στις 250 στροφές/λεπτό και με ισχύ 0,73 του ίππου. Έχει ενσωματωμένο μειωτήρα στροφών  και επειδή το τροφοδοτώ από μπαταρία αυτοκινήτου 12 βολτ δουλεύει περίπου στις μισές στροφές από τις ονομαστικές του.
Χρησιμοποίησα λόγω τροχαλιών 1:2 ώστε να πάρω τις στροφές που θέλω τελικά. Το μοτέρ είναι πάρα πολύ βαρύ και θέλει ενισχυμένη βάση για να στηριχτεί και ενισχυμένα καλώδια τροφοδοσίας με ρεύμα σαν αυτά που χρησιμοποιούμε όταν μένει ένα αυτοκίνητο από μπαταρία και συνδέουμε την μπαταρία του με μια άλλη για να πάρει μπροστά.
ΠΡΟΣΟΧΗ χοντρά καλώδια και μεγάλες τσιμπίδες ρεύματος.   
Το ρεύμα που διαρρέει τα καλώδια κατά την λειτουργία του μοτέρ είναι πολλά αμπέρ.
Για να κάνουμε σωστή δουλειά χρειαζόμαστε και ένα διακόπτη συνεχούς ρεύματος που να αντέχει σε πολλά αμπέρ και μια ασφάλεια 30 αμπέρ για την προστασία του κυκλώματος.
Κατά την λειτουργία της ξεπουπουλιάστρας καλό είναι να έχουμε σε λειτουργία την μηχανή του αυτοκινήτου για ένα-δύο λεπτά στο ρελαντί (ιδίως αν η μπαταρία δεν είναι σε καλή κατάσταση ή είναι πολύ μικρή) όσο δηλαδή θα κρατήσει το ξεπουπούλιασμα της κότας.
Στο επάνω χείλος του βαρελιού προσαρμόσαμε - στο σωλήνα Φ16 που θα ψεκάζει με νερό το κοτόπουλο - ένα μικρό κομμάτι λάστιχο μαζί με ένα ταχυσύνδεσμο για την  εύκολη προσαρμογή ενός λάστιχου από μια βρύση.
Κάνουμε ένα τελευταίο έλεγχο στην όλη κατασκευή και κάνουμε την πρώτη δοκιμή χωρίς κοτόπουλο και χωρίς νερό. Αφού βεβαιωθούμε ότι το όλο σύστημα γυρίζει κανονικά χωρίς να βρίσκει κάπου κάποιο εξάρτημα , είμαστε έτοιμοι για την πρώτη δοκιμή.

Παίρνουμε μια κότα που έχουμε σφάξει πρώτα και έχουμε μουλιάσει για ένα - δύο λεπτά μέσα σε καζάνι με καυτό νερό και την ρίχνουμε μέσα στο βαρέλι που έχουμε από νωρίτερα βάλει σε λειτουργία.Σε ένα λεπτό το πολύ η κότα έχει καθαρίσει από τα συνεχή χτυπήματα πάνω στα ελαστικά δάκτυλα. Είναι απίστευτο με πόση ευκολία καθαρίζει η κότα από το πούπουλα της. Όσοι έχουν πουλερικά ξέρουν ότι ο μεγαλύτερος μπελάς είναι το ξεπουπούλιασμα τους. Η μηχανή αυτή είναι γρήγορη και αποδοτική , σε ένα λεπτό το πουλερικό είναι έτοιμο και καθαρό για να συνεχίσουμε το κόψιμο-τεμάχισμα και καθαρισμό εντοσθίων του

Η μηχανή που φτιάξαμε με την βοήθεια των δύο συνεργατών μου του Αϊντίν και του Δημήτρη τους οποίους και ευχαριστώ θερμά δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τις έτοιμες του εμπορίου.
Το κόστος κατασκευής της είναι υποπολλαπλάσιο της εμπορικής (η φθηνότερη εμπορική κάνει από όσο ξέρω 650€) ,φτιάχτηκε από τα χεράκια μας σε μερικά απογεύματα με διάφορα μεταχειρισμένα υλικά και έχει και το πλεονέκτημα ότι δεν απαιτεί 220 βολτ για να λειτουργήσει αλλά αρκεί και μια μπαταρία αυτοκινήτου 12 βολτ.
Πιστεύω ότι άξιζε τον κόπο και τα λιγοστά χρήματα που δώσαμε για την κατασκευή της.
Παρακάτω βλέπετε :
- τον Αϊντίν να καμαρώνει για το δημιούργημα μας
- τη μηχανή έτοιμη για λειτουργία
- την πρώτη κότα που μόλις έχει ξεπουπουλιάσει η μηχανή

Υ.Γ. Θα ακολουθήσει συμμάζεμα των καλωδίων ,κάλυψη του μοτέρ και βάψιμο των μετάλλων ώστε να ομορφαίνει η μηχανή.



 

Κατασκευή αυτόματης ποτίστρας πουλερικών

Σήμερα αποφάσισα να αλλάξω τα κλασικά δοχεία νερού των πουλερικών μου που λερώνονταν πολύ εύκολα και βρώμιζε το νερό τους. Σκέφτηκα να αξιοποιήσω ένα άδειο πλαστικό βαρελάκι εμφιαλωμένου νερού 10 λίτρων από αυτά που τοποθετούν σε κάποια γραφεία και καταστήματα σε ειδικό μηχάνημα που το προσφέρει ζεστό ή κρύο.
Τα άδεια βαρελάκια αυτά τα επιστρέφουν πίσω στην εταιρεία εμφιάλωσης αλλιώς υπάρχει κάποια μικρή χρέωση. Έμένα μου έδωσε ένα τέτοιο βαρελάκι ένας φίλος για να δοκιμάσω την πατέντα μου.
Τα δοχεία αυτά βγαίνουν και σε μεγαλύτερο μέγεθος περίπου 19 λίτρων και μπορούν να χρησιμοποιηθούν και αυτά.
Για την κατασκευή μας θα χρειαστούμε:
- Ένα άδειο βαρελάκι 10 ή19 λίτρων (δωρεάν)
- Μια αυτόματη πιπίλα πουλερικών (από κατάστημα εμπορίας κτηνιατρικού εξοπλισμού,κόστος περίπου 1,5€)

- Μια πιπέτα πολυαιθυλενίου Φ16 (από κατάστημα γεωργικών εφοδίων,κόστος περίπου 0,5€ -αν δεν κάνω λάθος ,τα αγόρασα πριν χρόνια)

- Ένα βανάκι πολυαιθυλενίου Φ16 ,λίγα μέτρα σωλήνα Φ16 και μια μούφα για σύνδεση με μια βρύση (από κατάστημα γεωργικών εφοδίων,κόστος περίπου 4€) - χωρίς φωτογραφία 
Ξεκινάμε βγάζοντας το καπάκι του δοχείου το οποίο δεν ξεκουμπώνει αλλά βγαίνει πιέζοντας το προς τα έξω με ένα κατσαβίδι.Το καπάκι στο κέντρο του έχει μια διάφανη τάπα που αν την πιέσουμε προς το εσωτερικό του μπουκαλιού βγαίνει.Αυτή την τάπα θα την ξαναβάλουμε πάνω στο καπάκι αλλά αυτή τη φορά από την εξωτερική πλευρά.Τώρα σε αυτή τη διάφανη τάπα κάνουμε μια τρύπα με ένα τρυπάνι λίγο μικρότερη από τη διάμετρο της αυτόματης ποτίστρας.Κατόπιν βιδώνουμε την ποτίστρα πάνω στη διάφανη τάπα μέχρι να τερματίσει το σπείρωμα.
Τώρα παίρνουμε το δοχείο και το γυρίζουμε ανάποδα και στο κέντρο της βάσης του κάνουμε μια τρύπα τέτοια ώστε να περάσει το σπείρωμα της πιπέτας βιδωτά σχεδόν, χωρίς μεγάλο κενό. Θα πρέπει να φτιάξουμε ένα εργαλείο ώστε να μας βοηθήσει να βιδώσουμε το πλαστικό περικόχλιο μέσα από το δοχείο στην πιπέτα. Χρειαζόμαστε ένα εργαλείο σωληνωτό στο οποίο θα θηλυκώνει ακριβώς το πλαστικό περικόχλιο της πιπέτας και να είναι περίπου 40 εκατοστά μακρύ. Αυτό το εργαλείο το έφτιαξα από ένα κομμάτι σωλήνα PVC ηλεκτρολογικό που είχα περίσσευμα. Το άκρο του σωλήνα το ζέστανα με ένα πιστόλι ζεστού αέρα μέχρι να μαλακώσει και να μπορέσω να πιέσω μέσα του το περικόχλιο της πιπέτας. Όταν κρύωσε ο σωλήνας έιχα το εργαλείο μου έτοιμο και είχε πάρει ακριβώς το σχήμα του περικοχλίου.
Περνάμε την πιπέτα από την τρύπα της βάσης και από το εσωτερικό του δοχείου μας βάζουμε το σωληνωτό με το περικόχλιο και το σφίγγουμε.
Στην άλλη άκρη της πιπέτας από την εξωτερική πλευρά του δοχείου περνάμε το σωλήνα πολυαιθυλενίου Φ16 το βανάκι και τη μούφα για την σύνδεση μας με την παροχή νερού μας. Τέλος πιέζουμε το καπάκι με την πιπίλα να μπει στη θέση του στο δοχείο και η αυτόματη ποτίστρα μας είναι έτοιμη.
Μένει να την σταθεροποιήσουμε ανάποδα από κάπου ψηλά και στο κατάλληλο ύψος ώστε να την φτάνουν οι κότες. Αφού την στερεώσουμε στη θέση της ανοίγουμε την βρύση ώστε να γεμίσει το δοχείο με νερό. Ο αέρας που είναι παγιδευμένος στο δοχείο φεύγει σταδιακά από το σημείο που έχουμε βιδώσει την πιπέτα και το δοχείο γεμίζει μέχρι επάνω. Ακόμα στο δοχείο πρόσθεσα και ένα φλυτζανάκι του καφέ με ενεργοποιημένους Ενεργούς Μικροοργανισμούς (ΕΜα) για την καλή υγεία των πουλερικών και την προστασία του νερού από τη δημιουργία αλγών(πρασινάδας). Παρόλο που το δοχείο είναι διάφανο και το βλέπει ο ήλιος όταν έχει μέσα και λίγους ΕΜα δεν πρασινίζει ποτέ.

Σημειώσεις: - Το καφετί χρώμα του νερού οφείλεται στους ΕΜα και όχι σε βρώμικο νερό
                    - Μια τέτοια πιπίλα είναι αρκετή για δέκα κοτόπουλα
                    - Για μικρά κοτοπουλάκια χρειάζεται άλλη πιπίλα και μικρότερο ύψος ποτίστρας

Φτιάχνω κοτέτσι

Για να αναπτυχθεί η εκμετάλλευση της κότας στις γεωργικές οικογένειες και για να γίνει μια αληθινή πηγή κέρδους για την γεωργική τάξη, πρέπει αυτοί που θέλουν να κάμουν κότες να έχουν υπόψη τους τα εξής :
1)Η κότα θέλει υγιεινό κοτέτσι και καθαριότητα στο φαγητό και στο νερό.
2)Πρέπει να κρατάμε τις κότες που μας γεννάνε τακτικά, δηλ. όχι κάτω από 120 αυγά το χρόνο και από αυτές να βάζουμε αυγά στις κλώσες για πουλιά.
3)Μόλις βλέπουμε ότι μια κότα στέκεται μαζεμένη, δεν τρώει με όρεξη και μαυρίζει το λειρί της ή τρέχει η μύτη της, αμέσως πρέπει να την βάζουμε χώρια και το καλύτερο να την σφάζουμε και να απολυμαίνουμε το κοτέτσι.
4)Πρέπει απαραιτήτως οι κότες μας να έχουν όλο τον χρόνο πράσινο.


Α’.Και τώρα τι εννοούμε με το υγιεινό κοτέτσι
Όλοι ξέρουμε πως οι κότες στα χωριά κοιμούνται ή μέσα στους στάβλους, για ζέστη το χειμώνα, ή κάτω από της σκάλες, ή στο υπόγειο, όχι πάντως σε ξεχωριστό μέρος.
Έτσι πρώτα πρώτα κοιμούνται σε μία ατμόσφαιρα, η οποία είναι ανθυγιεινή, δεύτερο δεν καθαρίζονται τακτικά οι κοτσουλιές και τρίτον το σπουδαιότερο εάν παρουσιαστή μία ασθένεια στο κοτέτσι δεν μπορούμε να την κυνηγήσουμε όπως πρέπει. Πολλές φορές είναι ανάγκη να βάλουμε φωτιά στο κοτέτσι πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε σήμερα, γιατί θα κάψουμε το στάβλο ή το σπίτι.

Ποιό πρέπει να είναι το κοτέτσι
Το κοτέτσι για να είναι υγιεινό πρέπει να είναι ανατολικό-μεσημβρινό και ευρύχωρο, υπολογίζοντας για κάθε κότα 0,20- 0,25 τ. μ. (δηλ. για 25 κότες 5-7 τ. μ.), ανάλογα με το σώμα που έχουν οι κότες, δηλ. αν είναι ΡΟΝΤ-ΑΙΛΑΝΤ, ή άλλες μεγαλόσωμες, τότε θα λογαριάσουμε 0,25, αν είναι ΛΕΓ-ΚΟΡΝ ή οι μαύρες βλαχόκοτες ή άλλες μικρόσωμες τότε θα λογαριάσουμε 0,20.
Πρέπει να φωτίζεται καλά και να αερίζεται, άλλα το βράδυ να κλείνει καλά. Δεν πρέπει να είναι ξύλινο αλλά να είναι χτισμένο με πέτρες, πλίθες ή τούβλα και να είναι σοφατισμένοι οι εσωτερικοί τοίχοι και το ταβάνι για να μη μπορούν να φωλιάσουν και να αναπτυχθούν τα διάφορα παράσιτα (τσιμπούρια, ψείρες κλπ.). Να είναι δε το χειμώνα ζεστό και το καλοκαίρι δροσερό.
Το πάτωμα του κοτετσιού πρέπει να είναι από μια πλάκα μπετόν αρμέ έξι (6) εκατοστών πάχους και να είναι ψηλότερα από τη γη 1 1/2 μ. Ο δε χώρος από κάτω να χρησιμοποιείται για τις φωλιές, τις ταΐστρες, ποτίστρες και για να προφυλάσσονται οι κότες από τις βροχές και τον ήλιο (εικόνα 1).

Το κοτέτσι πρέπει να είναι σκεπασμένο επίσης με μια πλάκα λεπτή από μπετόν αρμέ 0,06 μ., ώστε να μπορούμε εν ανάγκη να βάζουμε φωτιά για να καταστρέφουμε διάφορα παράσιτα ή ασθένειες και από επάνω να έχει κεραμίδια, διότι αλλιώς θα είναι το χειμώνα κρύο και το καλοκαίρι ζεστό. Η διαφορά στα έξοδα μεταξύ της ξυλείας που θα χρειαστεί για τη σκεπή με κεραμίδια και της πλάκας μπετόν αρμέ είναι μικρή και μπροστά στο κέρδος που έχουμε για την καλή απολύμανση δεν αξίζει να τη λογαριάζουμε.
Όπως βλέπετε στην εικόνα το κοτέτσι έχει μία μεγάλη πόρτα για να μπαίνουμε να το καθαρίζουμε και ένα παράθυρο για να αερίζεται το κοτέτσι τη νύκτα, το οποίο το κλείνουμε με λίγο συρματόπλεγμα. Οι κότες θα μπαίνουν και θα βγαίνουν από τη μεγάλη πόρτα την οποίαν ανοίγουμε και κλείνουμε εμείς.
Και έτσι αν είναι ανάγκη να μη βγαίνουν πρωί δεν τους ανοίγουμε την πόρτα και τις κρατάμε μέσα, ή αν θέλουμε να πιάσουμε μία κότα κλπ.
Οι κουρνιάστρες (εικόνα 2) δηλ. τα ξύλα πού κοιμούνται οι κότες πρέπει να βρίσκονται πενήντα (0,50 μ.) πόντους πάνω από το πάτωμα και να είναι από καδρόνια 4-8 πόντους πάχους, να απέχουν μεταξύ τους 40 πόντους και να είναι στο ίδιο ύψος όλα, γιατί αλλιώς θα είναι δύσκολο να μονοιάσουν οι κότες στο κούρνιασμα, γιατί όλες θέλουν να ανεβούν στο ψηλότερο μέρος. Τα καδρόνια αυτά πρέπει να τα περάσουμε με κατράμι. Τα στηρίζουμε δε επάνω σε σιδερένια τρίποδα βάζοντας στα πόδια του, ένα μικρό κουτί (από κονσέρβα) με νερό και λίγο φαινικό οξύ.


Πως θα έχουμε καθαριότητα στη τροφή και στο νερό.
Για την τροφή πρέπει να χρησιμοποιούμε την ταΐστρα (εικόνα 3 και 4).
Η ταΐστρα είναι ένα ξύλινο κουτί μήκους 1 - 1 1/2 μέτρου αναλόγως με τις κότες που πρόκειται να εξυπηρετήσει, πλάτους 10 πόντων και βάθους επτά έως οκτώ πόντων ανοιχτό, από πά­νω και στηριγμένο σε δυο πόδια ψηλά 10 πόντους. Στο επάνω μέρος κάνουμε με ψιλές βέργες, χωρίσματα σε απόσταση τόση που να μπορεί η κότα να βάζει το λαιμό της ελεύθερα. Τις βέρ­γες αυτές τις βάζουμε ή σε σχήμα Χ (εικόνα 4) ή σε στεφάνι (εικόνα 3).
Με το ίδιο σύστημα κάνουμε και τις ποτίστρες με μόνη διαφορά πώς το κουτί το κάνουμε από ντενεκέ. Και η ταΐστρα και η ποτίστρα πρέπει κάθε μέρα να καθαρίζεται.

Β'.— Πως θα μας δώσουν περισσότερο εισόδημα οι κότες 
Για να έχουμε καλό κέρδος από τις κότες πρέπει να έχουμε κότες που να μας γεννούν πολλά αυγά και να κάνουν καλό κρέας. Υπάρχουν ράτσες ξενικές και ντόπιες που μας ικανοποιούν αυτές τις απαιτήσεις μας. Από τις ξενικές είναι οι ΛΕΓΚΟΡΝ για αυγά και οι ΡΟΝΤ-ΑΊ'ΛΑΝΤ για κρέας και για αυγά, από δε τις ντόπιες είναι οι μαύρες για αυγά(βλαχόκοτες), οι λαθουράτες (περδικάτες) και οι άσπρες για κρέας και αυγά. Μία καλή κότα πρέπει να γεννά από 130 και απάνω αυγά το χρόνο (η ΛΕΓΚΟΡΝ γεννάει 160-180 καθώς και η ΡΟΝΤ-ΑΊΛΑΝΤ).
Αλλά δεν αρκεί να έχουμε κότες από την τάδε ή τάδε ρά­τσα για να έχουμε καλή παραγωγή από αυγά, γιατί και μέσα στις πιο καλές ράτσες υπάρχουν κότες που δεν δίδουν πολλά αυγά. Τις κότες αυτές πρέπει να τις σκαρτάρουμε για να μη μας τρώνε τη τροφή άδικα και για αυτό πρέπει να έχουμε τις φωλιές παγίδες (εικόνα 5). Οι φωλιές αυτές αφήνουν την κότα ελευθέρα να μπει για να γεννήσει, άλλα δεν την αφήνουν να βγει και έτσι αναγκάζεται να κακαρίσει για να την βγάλουμε εμείς. Τότε όμως βλέπουμε ποιά κότα γεννά τακτικά και ποια όχι και έτσι κρατούμε μόνον αυτές που γεννούν τακτικά. Για να ξέρουμε ασφαλώς ποιες κότες γεννούν τακτικά και ποιες όχι τους περνάμε ένα δαχτυλίδι στο πόδι που έχει αριθμό. Και έτσι γράφοντας τον αριθμόν ξέρουμε την γεννούσα κότα. Τα δαχτυλίδια αυτά είναι από αλουμίνιο και πουλιούνται στα ειδικά μαγαζιά.

Πως είναι οι φωλιές παγίδες
Για να κάνουμε μία φωλιά παγίδα περνούμε μία κάσσα πετρελαίου ανοικτή από τη μία πλευρά (εικ. 5). Την κάσσα αυτή τη χωρίζουμε, με μία λεπτή σανίδα στο πλάτος της και κατόπιν κλείνουμε το κάτω μέρος της ανοικτής πλευράς με το μισό σκέπασμά της, αφήνοντας περί τους 12 πόντους ανοικτό το επάνω μέρος. Κατόπιν στο ταβάνι της φωλιάς εφαρμόζονται δύο λε­πτά σανίδια (εικόνα 6), τα όποια στο κάτω μέρος έχουν ένα άνοιγμα ή σε σχήμα τριγωνικό, ή σε σχήμα στρογγυλό και τα κρεμούμε στο επάνω μέρος του ανοίγματος της κάσσας με 2 πετσάκια (εικόνα 7), που τη μία άκρη την καρφώνουμε στο εσωτερικό του ταβανιού και με τρόπο ώστε να ανοίγουν από έξω προς τα μέσα. Τα σανίδια αυτά πρέπει να είναι ελαφρά και λίγο μεγαλύτερα σε ύψος από το άνοιγμα, ώστε να μη μπορούν να βγουν έξω από την κάτω σανίδα.
Η κότα βλέποντας από το άνοιγμα του σκεπάσματος το φώλο μέσα στη φωλιά, σπρώχνει με το κεφάλι της το σκέ­πασμα και μπαίνει στη φωλιά για να γεννήσει. Αλλά δεν μπορεί έπειτα να βγει και γι' αυτό πρέπει να τη βγάλουμε εμείς.
Αφού με τη φωλιά παγίδα, η οποία είναι απαραίτητη και χωρίς την οποία δεν μπορούμε να έχουμε στο κοτέτσι μας της κότες πού θέλουμε, ξεκαθαρίσουμε της κότες μας, πρέπει να σκεφθούμε για την αναπαραγωγή.





Τα αυγά πού θα βάλουμε στη κλώσα μας πρέπει:
α) να προέρχονται όχι μόνο από καλές γεννούσες μάνες, άλλα και από καλούς πετεινούς
β) να μη είναι από πουλάδες, δηλ. να είναι από κότες ενός έως δύο ετών. Άλλη εκδούλευση που θα κάνει η φωλιά παγίδα, γιατί θα βάζουμε στη πάντα τα αυγά από τις πουλακίδες
γ) να μη προέρχονται από κότες πλέον των τριών ετών, γιατί συνήθως είναι άσπορα
δ) να διαλέγουμε τα αυγά να είναι από κότες ήμερες με καλό σώμα, να έχουν πολλά πούπουλα κυρίως στη κοιλιά και λειρί κόκκινο
ε) να είναι όσο το δυνατό πιο φρέσκα, δηλ. το καλοκαίρι έως 8 ημερών και τον χειμώνα έως 20.

Την κλώσα πριν την καθίσουμε, πρέπει να την καθαρίσουμε από ψείρες και όλο τον καιρό που κλωσά να έχει κοντά της σπόρους, πίτουρο και νερό καθαρό. Επίσης ένα κουτί πλατύ με άμμο για να κάνη αμμόλουτρο.
Στα πουλάκια, άμα βγουν, 24-36 ώρες δεν πρέπει να δώ­σουμε τίποτα. Έπειτα τους δίνουμε λίγη ξερή ψίχα ψωμιού τριμμένη, καλό είναι τη ψίχα του ψωμιού να την ανακατεύ­ουμε με λίγη καρβουνόσκονη, λίγο πίτουρο ψιλό, σουσάμι και πράσινα χόρτα, ψιλά ψιλά κομμένα.
Τις τροφές αυτές πρέπει να τις δίνουμε μέσα σε κάτι που να μοιάζει με την ταΐστρα, με στενότερα διαχωρίσματα, με βάθος και πλάτος 3-4 πόντους και χωρίς πόδια.
Κυρίως πρέπει να καταλάβουμε ότι για να έχουμε κέρδος από το κοτέτσι πρέπει να μην έχομε κότες που δεν γεννάνε ή που είναι γριές, ότι τα κοκόρια μας πρέπει να είναι 1-3 ετών και ότι καλό είναι στα 5-6 χρόνια να παίρνουμε από άλ­λους κοκόρια, δηλ. να αλλάζουμε τα δικά μας, με άλλα από την ίδια ράτσα, αλλά από ξένο κοτέτσι και να δίνουμε μεγάλη σημασία στην καθαριότητα του κοτετσιού, της ταΐστρας, της ποτίστρας καθώς και στην υγεία των κοτών.

Γ.— Πως πρέπει να τρέφουμε τις κότες μας
Οι τροφές που πρέπει να δίνουμε στις κότες μας πρέπει να είναι τέτοιες που να τις βοηθούν να είναι καλές γεννούσες. Για αυτό δεν πρέπει να τους δίνουμε πολλές αλλά ούτε και λίγες. Επειδή στα χωριά οι κότες γυρίζουν έξω, βρίσκουν μόνες τους πολλά από όσα τούς χρειάζονται. Αλλά είναι ανάγκη και εμείς να συμπληρώνουμε τις ανάγκες τους με λίγη βρώμη, κυρίως γι' αυγά, λίγο καλαμπόκι, λίγο πίτυρο με ζεστό νερό φτιαγμένο το χειμώνα και κυρίως πράσινο χορτάρι.
Οι πιο πάνω τροφές εκτός από το χόρτο, πρέπει να αναλο­γούν σε 25 δράμια περίπου στη κάθε κότα την ημέρα.

Πηγή: Η κόττα-Α. Παρασκευόπολου-Αθήναι 1949

Απαραίτητη στο αυτό-διαχειριζόμενο αγρόκτημα είναι και η κατασκευή μεταφερόμενου κοτετσιού, που εξυπηρετεί την κατευθυνόμενη βόσκηση των κοτόπουλων στην περιοχή που θέλουμε πολύ εύκολα.

Έτσι καταφέρνουμε πολλαπλά οφέλη:
-Καταπολεμάμε τα ζιζάνια στην συγκεκριμένη περιοχή που θέλουμε
-Δίνουμε φυσικό λίπασμα στο χωράφι μας στη περιοχή που θέλουμε
-Καθαρίζουμε φυσικά τη συγκεκριμένη περιοχή από διάφορα βλαβερά έντομα και παράσιτα
-Τρέφουμε με φρέσκια φυσική τροφή της κότες μας, χωρίς να καταστρέφουν τα λαχανικά μας

Κοιτάξτε εδώ:http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=A8iv_WLgEKo

Κοτόπουλων Συνέχεια,,,,



Τα κοτόπουλα, τα αντιβιοτικά, το αρσενικό και η υγεία μας



Πολλά από τα προσθετικά συστατικά στη διατροφή των πουλερικών που καταναλώνουμε, απορροφώνται και συσσωρεύονται στο σώμα μας.
Ιχνοστοιχεία που χορηγούνται στα κοτόπουλα όπως σίδηρος, ιώδιο, ψευδάργυρος και αρσενικό καταλήγουν στον οργανισμό ανθρώπων που τα καταναλώνουν. Οι επιδράσεις στην ανθρώπινη υγεία των στοιχείων αυτών, των αντιβιοτικών που χορηγούνται στην κτηνοτροφία και άλλων διατροφικών παραγόντων, είναι πολύ ευαίσθητο θέμα.
Κατά τα τελευταία 40 χρόνια, η κατανάλωση του κοτόπουλου από τους ανθρώπους έχει αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες. Μάλιστα έχει παρατηρηθεί ότι ορισμένες ομάδες του πληθυσμού όπως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι 55 ετών και άνω, έχουν τάση να τρωνε πολύ περισσότερο κοτόπουλο από τους υπόλοιπους.
Με βάση τις διαπιστώσεις αυτές οι επιστήμονες ανησυχούν για το είδος και την ποσότητα ορισμένων ουσιών που συσσωρεύονται στο ανθρώπινο σώμα λόγω της ψηλής κατανάλωσης κοτόπουλου.
Ένα από τα πλέον προβληματικά συστατικά που προστίθενται στη διατροφή των κοτόπουλων είναι το στοιχείο αρσενικό. Το αρσενικό είναι σε πολλές χώρες, ένα εγκεκριμένο προσθετικό στη διατροφή των κοτόπουλων. Χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των εντερικών παρασίτων στα κοτόπουλα που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στα παράσιτα αυτά.
Επιβάλλεται όπως περάσουν 5 μέρες από τη χορήγηση του αρσενικού μέχρι το σφάξιμο του κοτόπουλου. Ο λόγος είναι για να δοθεί χρόνος να αποβληθεί από το κοτόπουλο το αρσενικό.
Το αρσενικό βρίσκεται κυρίως στο φλοιό της γης. Οι άνθρωποι εκτίθενται σε αυτό δια μέσου του πόσιμου νερού, της σκόνης και της διατροφής τους.
Η ανόργανη μορφή του αρσενικού είναι περισσότερο επικίνδυνη από την οργανική μορφή. Το αρσενικό έχει καταταχθεί στην κατηγορία των καρκινογόνων ουσιών. Τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα δείχνουν ότι το 65% του αρσενικού που υπάρχει στα κοτόπουλα είναι σε ανόργανη μορφή.
Όταν το στοιχείο αυτό βρίσκεται στον ανθρώπινο οργανισμό σε χαμηλές ποσότητες είναι ακίνδυνο. Σε ψηλές όμως συγκεντρώσεις, είναι δυνατόν να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η χρόνια έκθεση του ανθρώπου στο αρσενικό, της τάξης των 10 - 40 μικρογραμμαρίων κατά κιλό ημερησίως, συσχετίζεται με καρκίνο του δέρματος, του αναπνευστικού συστήματος και της ουροδόχου κύστης.
Με βάση τα δεδομένα αυτά, ερευνητές από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και το Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών, εξέτασαν την περιεκτικότητα του κρέατος πουλερικών και άλλων ζώων σε αρσενικό. Η έρευνα έλαβε χώρα από το 1993 έως το 2000. Εξετάστηκαν μεταξύ άλλων 5.000 δείγματα από κοτόπουλα.
Μετά από τις μετρήσεις, οι ερευνητές υπολόγισαν την ποσότητα αρσενικού που συγκεντρώνεται στο ανθρώπινο σώμα ανάλογα με την κατανάλωση που παρατηρείται σήμερα στις διάφορες ομάδες του πληθυσμού.
Τα ευρήματα τους, μας δίνουν σημαντικές πληροφορίες:
  1. Τα κρέας από κοτόπουλα περιέχει 3 έως 4 φορές ψηλότερες ποσότητες αρσενικού σε σύγκριση με το κρέας από κότες ή άλλα ζώα και πουλερικά
     
  2. Για ενήλικες που καταναλώνουν μικρές ποσότητες κοτόπουλου (όπως για παράδειγμα άτομο που ζυγίζει 60 κιλά και τρωει 60 γραμμάρια ημερησίως κοτόπουλου) η ποσότητα αρσενικού που παίρνει είναι 3,52-5,24 μικρογραμμάρια αρσενικού κάθε μέρα. Η ποσότητα αυτή είναι μέσα στα αποδεκτά όρια.

    Σημειώνουμε ότι σύμφωνα με την Παγκόσμιο Οργάνωση Υγείας, το αποδεκτό όριο ημερήσιας πρόσληψης αρσενικού είναι 2 είναι μικρογραμμάρια ανά κιλό ημερησίως
     
  3. Στις ομάδες όμως που τρωνε ψηλές ποσότητες κοτόπουλου, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων τα παιδιά και οι ενήλικες 55 ετών και άνω, είναι δυνατόν να προσλαμβάνεται ποσότητα 10 φορές ψηλότερη από αυτήν που σήμερα θεωρείται ασφαλής
Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι επιβάλλονται περισσότερα μέτρα για την προστασία του κοινού από την χρόνια έκθεσή του στο αρσενικό που προέρχεται από τη διατροφή και το πόσιμο νερό.