Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Κρεμμύδια σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Κρεμμύδια σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Τα κρεμμύδια είναι πολυετή φυτά αλλά καλλιεργούνται ως διετή. Ανήκουν στην οικογένεια των λειριοειδών. Η καλλιέργειά τους γίνεται για παραγωγή χλωρού φυλλώματος ή ξηρών βολβών, αναγκαίων στη καθημερινή χρήση της τροφής του ανθρώπου.
Το φαγώσιμο μέρος των κρεμμυδιών, είναι κυρίως οι βολβοί, που γίνονται σαρκώδεις. Τα φύλλα είναι μακριά και σωληνώδη, ο δε καυλός εξαιρετικά μακρύς, και παρουσιάζεται το δεύτερο ή το τρίτο έτος. Τα άνθη είναι μικρά υποπράσινα ή βιολέ και μαζεμένα όλα μαζί στη κορυφή του καυλού, ώστε να σχηματίζουν σφαιρικό σκιάδιο.

Έδαφος-λίπανση 
Τα κρεμμύδια ευδοκιμούν παντού, στα θερμά όσο και στα ψυχρά μέρη. Ως προς το έδαφος, αρέσκονται και αποδίδουν καλλίτερα στα χώματα μέσης συστάσεως, όχι όμως πολύ αμμουδερά, αλλά ούτε πολύ σφικτά είτε υγρά. Στα βαρεία αργιλώδη χώματα, οι βολβοί δεν χοντραίνουν, γίνονται υδαρείς και δεν διατηρούνται καλά σε ξηρή κατάσταση. Στα ελαφρά, εξ άλλου έχουν ανάγκην από οργανικές ουσίες και πολλά ποτίσματα, αλλιώς δεν αναπτύσσονται και γίνονται πολύ καυτερά. Η λίπανση επομένως, είναι αναγκαία, για να αποκτάται καλή ποιότητα βολβών και πλούσιο φύλλωμα. Η κοπριά αποτελεί κατάλληλο λίπασμα, αρκεί να είναι παλαιά και να δίδεται σε ανάλογο ποσό. Κατά μέσον όρο, για εδάφη μετρίως γόνιμα απαιτούνται 2-3000 οκάδ. στο στρέμμα. Προς τούτο όμως πρέπει να λαμβάνεται υπ.’ όψει και η λίπανση καθώς και το είδος της προηγουμένης καλλιέργειας. Η κατάχρηση κοπριάς είναι γενικώς επιζήμια για την παραγωγή βολβών, εκτός εάν πρόκειται για χλωρά παραγωγή, οπότε αυξάνει με το βαθμό της λιπάνσεως. Η αχώνευτη κοπριά πρέπει να θεωρείται σ’ όλες τις περιπτώσεις επιζήμια γιατί ευνοεί τις παρασιτικές αρρώστιες και κάνει τα κρεμμύδια (βολβούς) δυσκολοδιατήρητα. Από τα σύνθετα χημ. λιπάσματα ο τύπος 6-8-8 δίδει άριστα αποτελέσματα, σε ποσόν 80-100 οκ. στο στρέμμα, ή ο τύπος 0-12-6 ανάμικτος σε ποσό 30-35 οκ. με 1-2000 οκ. κοπριάς. Η χρήση των απλών χημικών λιπασμάτων, επίσης είναι αξιοσύστατη, με 18-20 οκ. νιτρικό νάτριο, 40-50 οκ. υπερφωσφορικό και 20-22 οκάδ. θεϊκό ή χλωριούχο κάλι. Το σύνθετα όσο και τα απλά χημικά λιπάσματα, δίδουν καλύτερα αποτελέσματα σε εδάφη σφικτά και πλούσια σε οργανικές ουσίες, η σε ποτιστικούς κρεμμυδώνες. Η προετοιμασία τού εδάφους συνίσταται από 2-3 βαθειά σκαψίματα και ανάλογα σβαρνίσματα ώστε να ψιλο χωματιστεί καλά. Κατά το τελευταίο ή προτελευταίο σκάψιμο γίνεται και η λίπανση με κοπριά είτε με χημ. λιπάσματα.

Παραγωγή κοκκαριού
Για την παραγωγή κοκκαριού, δηλαδή βολβών του πρώτου έτους, σπέρνεται κρεμμυδόσπορος κατά Φεβρουάριο-Μάρτιο, σε βραγιές καλοδουλεμένες αλλά όχι πολύ κοπρισμένες. Οι σπόροι σκορπίζονται στα πεταχτά η κατά γραμμές, οι οποίες ν’ απέχουν 10-15 πόντους η μία της άλλης όπου σκεπάζονται ελαφρά, ως ένα πόντο βάθος, με κοσκινισμένο φυτόχωμα ή κοπρόχωμα. Για να γίνεται κανονικότερο το σκόρπισμα των σπόρων πρέπει ν’ ανακατεύονται με λίγη άμμο. Σε κάθε τετρ. μέτρο απαιτούνται 3- 4 δράμια, για σπορά που γίνεται στα πεταχτά, ή 2-3 δράμια όταν γίνεται κατά γραμμές. Οπωσδήποτε, μετά την σπορά, το χώμα πρέπει να πατιέται λίγο και να ραντίζεται πλέον, οσάκις είναι ανάγκη μέχρις ότου φυτρώσουν. Αναλόγως των ποικιλιών και του καιρού, η βλάστηση πραγματοποιείται μετά 2-3 εβδομάδες περίπου.
Οι επόμενες περιποιήσεις συνίστανται σε βοτανίσματα και μερικά σκαλίσματα. Τα ποτίσματα στην αρχή πρέπει να είναι συχνά και άφθονα, βραδύτερο όμως να περιορίζονται πολύ και μόλις τα φύλλα αρχίσουν να κιτρινίζουν να διακόπτονται εντελώς, 15-20 ήμερες τουλάχιστον προ της συγκομιδής. Όταν το φύλλωμα ξεραθεί, γίνεται το ξερίζωμα και Αύγουστο - Σεπτέμβριο και οι βολβοί διατηρούνται σε μέρος στεγνό αλλά καλώς αεριζόμενο. Οι μικρότεροι και ομοιόμορφοι θεωρούνται για την καλλιέργεια των ξηρών κρεμμυδιών, ως πολύ καλύτεροι των χονδρών. Οι βολβοί του κοκκαριού έχουν διάφορο σχήμα και χρώμα, αναλόγως των ποικιλιών πού ανήκουν. Σε πολλά μέρη, οι κηπουροί, αντί να φυτεύουν κοκκάρι, προτιμούν να μεταφυτεύουν τα μικρά κρεμμυδάκια χλωρά μόλις αποκτήσουν ύψος 15-20 πόντους, για ν’ αποκτούν τα λεγόμενα νεροκρέμμυδα.

Καλλιέργεια ξερών κρεμμυδιών
Η καλλιέργεια του δευτέρου έτους προς παραγωγή ξηρών κρεμμυδιών, γίνεται λοιπόν, είτε με κοκκάρι, είτε με φυτά χλωρά. Η φυτεία του κοκκαριού εκτελείται το Φεβρουάριο-Μάρτιο. Το έδαφος, στο όποιο πρόκειται να γίνει η καλλιέργεια, πρέπει να δουλεύεται αρκετά και να λιπαίνεται με χωνευμένη κοπριά νωρίς, από το φθινόπωρο. Εάν προηγείτο άλλη καλλιέργεια, η οποία άφησε το μέρος πλούσιο σε οργανικές ουσίες, δεν αναγκαία άλλη λίπανση παρά μία συμπληρωματική με φωσφορικά και καλιούχα λιπάσματα, επειδή στα στοιχεία αυτά έχουν περισσότερες απαιτήσεις. Η φυτεία γίνεται στις προετοιμασμένες βραγιές κατά γραμμές 20-25 πόντους η μία της άλλης και κατ’ αποστάσεις 12 - 15 πόντους, σε βάθος δε μέχρι 2-3 πόντους το πολύ. Σε χώματα λίγο σφικτά ή ποτιστικά, προτιμότερο η φυτεία να γίνεται σε τριβάδια ή σαμάρια, στα πλάγια είτε στη κορυφή των τοιχωμάτων. Η εργασία αυτή γίνεται κατά Φεβρουάριο -Μάρτιο. Για νεροκρόμμυδα η μεταφύτευση γίνεται κατά Μάιο -'Ιούλιο. Τα μικρά κρεμμυδάκια αφήνονται να διψάσουν 2 - 3 εβδομάδες και κατόπιν ξεριζώνονται και μεταφυτεύονται σε βραγιές με μεγαλύτερες αποστάσεις 10-15 πόντους. Πριν γίνει η φυτεία κόπτονται τα φύλλα και οι μακριές ρίζες τους κατά το ήμισυ και χρησιμοποιούνται αμέσως ή αφού μαραθούν λίγο. Η μεταφύτευση αυτή γίνεται με φυτευτήρι ή τσαπί μέσα σε αυλάκια. Κατόπιν, πρέπει να ακολουθώ πότισμα με άφθονο νερό.
Παρατηρήθηκε ότι η μέθοδος με μεταφύτευση δίδει πάντοτε χονδρότερα και πρωιμότερα κρεμμύδια, έχει όμως ανάγκη πολλών και πλουσίων ποτισμάτων. Στην Ελλάδα εφαρμόζεται στις βόρειες επαρχίες, ιδίως στις περιφέρειες Κοζάνης και Φλωρίνης. Οι αναγκαίες καλλιεργητικές περιποιήσεις των κρεμμυδιών, όταν αυτά σπαρθούν με κοκκάρι περιορίζονται μόνο σε 1-2 σκαλίσματα και μερικά ποτίσματα, εφ όσον επικρατεί μεγάλη ξηρασία. Όπου όμως υπάρχει σχετική υγρασία, η καλλιέργεια επιτυγχάνει και δίχως νερό. Προκειμένου για νεροκρέμμυδα, τα ποτίσματα είναι απαραίτητα, ιδίως στην αρχή της βλαστικής περιόδου. Πάντως ταύτα, πρέπει να διακόπτονται, τουλάχιστο, 2 - 3 εβδομάδες πριν της συγκομιδής, για να διευκολύνεται η ωρίμανση των βολβών και εξασφαλίζεται η διατήρησή τους καλλίτερα. Για τον λόγο αυτό, οι κηπουροί συνηθίζουν να ποδοπατούν ή να σπάζουν τα φύλλα μόλις κιτρινίσουν με σκοπό να σταματήσει η βλάστηση και οι βολβοί να χοντραίνουν περισσότερο, είτε ακόμη, για να μαλακώνουν τα φύλλα και ευκολύνεται το δέσιμο σε πλεξούδες. Κατά την διάρκεια της βλαστήσεως, όλοι οι ανθοφόροι καυλοί, πρέπει να κόβονται στη βάση τους, όταν παρουσιάζονται, γιατί δεν έχουν κανένα προορισμό, αλλά και αδυνατίζουν τα κρεμμύδια, τα οποία δεν κάνουν βολβούς. Είναι, όπως λέγουν, αρσενικά.

Συγκομιδή 
Η συγκομιδή δίνεται κατά Ιούνιο-Ιούλιο, όταν τα φύλλα κιτρινίσουν εντελώς και αρχίσουν να ξεραίνονται. Το ξερίζωμα εκτελείται με το χέρι ή με το λισγάρι. Κατόπιν δένονται σε πλεξούδες και κρεμιούνται σε υπόστεγο η αφήνονται μερικές ήμερες στον ήλιο για να στεγνώσουν ολίγο και ύστερα αποθηκεύονται σε μέρος ξηρό και ψυχρό. Μία καλή απόδοση φθάνει 2 - 2500 οκάδ. ξηρών κρεμμυδιών κατά στρέμμα. Αμειψισπορά Στο ζήτημα της αμειψισποράς, τα κρομμύδια ακολουθούν επιτυχώς τα σπανάκια, τα κουκιά, τα μπιζέλια κλπ. μπορούν δε επανέλθουν στη θέση τους μετά 3-4 χρόνια.

Καλλιέργεια χλωρών(φρέσκων) κρεμμυδιών
Για τη καλλιέργεια χλωρών κρεμμυδιών, η φυτεία του κοκκαριού αρχίζει από τον Οκτώβριο και εξακολουθεί περιοδικώς μέχρι της ανοίξεως. Συνήθως προτιμάται το χονδρό και μακρουλό κοκκάρι, γιατί δίδει στέλεχος και φύλλα περισσότερο. Επίσης για το σκοπό αυτό, η καλλιέργεια πρέπει να γίνεται σε χώματα φυσικώς πλούσια ή πολύ λιπασμένα με άφθονη κοπριά χωνευμένη. Η χρήση του νιτρικού νατρίου 10-15 δρ. κατά τετρ. μ. εξασφαλίζουν πολύ καλή παραγωγή. Η φυτεία μπορεί να γίνεται μόνη, είτε σε συνδυασμό με άλλα λαχανικά, μέσα σε βραγιές ή στα τοιχώματα των ποτιστικών αυλακών. Η συγκομιδή των χλωρών κρομμυδιών γίνεται, καθόσον το φύλλωμα είναι μεγάλο και έτοιμο για την κατανάλωση. Συνήθως αρχίζει 2-3 μήνες μετά την φυτεία και διαρκεί αναλόγως της εποχής πού αυτή γίνεται. Κατά συνέπεια η φυτεία πρέπει να γίνεται τμηματικώς, κάθε 15-20 ήμερες για να υπάρχουν πάντοτε χλωρά και τρυφερά κρεμμυδάκια. Η απόδοση αυτών, φθάνει 20-25 οκάδ. κατά τετρ. μέτρων συνήθως.

Παραγωγή σπόρου 
Για την απόκτηση καλού κρεμμυδοσπόρου πρέπει να διαλέγονται οι ποιό κανονικοί και χονδροί βολβοί, από την συγκομιδή της δευτέρας χρονιάς. Αυτοί φυτεύονται την άνοιξη, σε μέρος γόνιμο και καλοδουλεμένο, κατ’ αποστάσεις 40-50 πόντους. Όταν φυτρώσουν και παρουσιασθούν οι ανθοφόροι καυλοί πρέπει να πασσαλώνονται γιατί σπάζουν πολύ εύκολα και καταστρέφονται. Η ωρίμανση των σπόρων πραγματοποιείται κατά Ιούλιο-Αύγουστο. Η βλαστική των δύναμη διαρκεί 2-3 έτη.

Αποθήκευση και διατήρηση
Τα κρεμμύδια διατηρούνται πολύ καιρό, αν τα στρώσεις σε άχυρα κριθαριού• δεν σαπίζουν, αν τα βουτήξεις σε ζεστό νερό και τα στεγνώσεις• μπορεί κανείς να παράγει μεγαλύτερα κρεμμύδια, αν τα ξεφλουδίσει μεταφυτεύοντάς τα.

Ποικιλίες 
Τα κρεμμύδια διακρίνονται κυρίως σε δύο κατηγορίες, τα γλυκά και τα καυτερά, με πλήθος από ποικιλίες και παραλλαγές, οι οποίες διακρίνονται από το σχήμα το χρώμα και το μέγεθος των βολβών.

Από τα γλυκά κρεμμύδια, σπουδαιότερες ποικιλίες είναι:
Κρεμμύδια Μαδέρας. Αυτά έχουν βολβούς πολύ χονδρούς, κωνικούς και σαρκώδη φύλλα γλυκά. Τα εξωτερικά φύλλα είναι κοκκινωπά και μέγα μέρος του στελέχους. Η ποικιλία αυτή καλλιεργείται πολύ επιτυχώς στη Μακεδονία.
Κρεμμύδια κόκκικα πλατειά. Αυτά διαφέρουν μόνον διότι είναι πλακερά και λίγο οψιμότερα, και θεωρούνται ως παραλλαγή των προηγουμένων. Και οι δύο ποικίλες καλλιεργούνται με μεταφύτευση, ως νεροκρέμμυδα.
Κρεμμύδια κόκκινα Αίγυπτου. Αυτά έχουν βολβούς ωοιδείς ή μακρουλούς και εξωτερικά ψύλλα πορφυροκόκκινα. Τα άνθη της ποικιλίας αυτής όταν γονιμοποιηθούν δεν σχηματίζουν σπόρους αλλά κάνουν βολβίδια, με τα όποια και πολλαπλασιάζονται.

Από τα καυτερά κρεμμύδια υπάρχουν πολυάριθμες ποικιλίες και παραλλαγές με βολβούς στρογγυλούς, μακριούς, πλακερούς, ωοδείς, και με φύλλα εξωτερικά, κίτρινα, λευκά, πυρρόξανθα ή κόκκινα. Εξ αυτών, προτιμούνται κατά τόπους τα μεν ή τα δε, αναλόγως των τοπικών συνηθειών και του εγκλιματισμού που αποκτούν. Για ξερικές καλλιέργειες, τα στρογγυλά και πλακερά θεωρούνται ανθεκτικότερα και παραγωγικότερα, για δε τις ποτιστικές και χλωρές, τα μακρουλά και πυρόξανθα.

Ασθένειες
Τα κρεμμύδια προσβάλλονται από διάφορες αρρώστιες, οι όποιες προέρχονται από φυτικά ή ζωικά παράσιτα. Οι σπουδαιότερες αυτών είναι:

Ο Περονόσπορος. Οφείλεται σε μικρομύκητα της ομάδος των περονόσπορων (peronospora Schleideni), ο οποίος προσβάλλει τα κρεμμύδια, ιδίως των σπορείων. Τα προσβαλλόμενα φύλλα κιτρινίζουν και σκεπάζονται με ένα χνούδι πορφυρό, προερχόμενο από τα σπόρια τού μανιταριού αυτού. Ο εν λόγο περονόσπορος είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνος στους σποροφόρους καυλούς, οι οποίοι σταματούν να αναπτύσσονται προς ιό αρρωστημένο μέρος, ενώ εξακολουθούν στην αντίθετη πλευρά, με αποτέλεσμα να κυρτώνουν χαρακτηριστικός και κατόπιν να σαπίζουν. Συνήθως ή ανθοταξία τους καταστρέφεται. Για να προλαμβάνεται η ασθένεια αυτή πρέπει να Αποφεύγεται η απόρριψη προσβεβλημένων υπολειμμάτων κρεμμυδιών στο έδαφος και να γίνεται αλλαγή της καλλιέργειας για 2-3 χρόνια. Επίσης τα ραντίσματα βορδιγαλλείου πολτού (1% θειικός χαλκός με 1 οκά ασβέστη σε 100 οκ. νερό) προλαμβάνει ή σταματά το κακό.

Η σήψη των βολβών. Η ασθένεια αυτή είναι η χειρότερη από όλες. Προέρχεται από μύκητα (Botrytis Cinerea), ο οποίος προσβάλλει τα νέα φυτά των κρομμυδιών και σκόρδων, των οποίων τα φύλλα κιτρινίζουν και μαραίνονται, οι δε βολβοί σαπίζουν. Οι ρίζες των αρρωστημένων φυτών ολοκληρωτικώς καταστρέφονται από το μύκητα, ο οποίος παράγει στην επιφάνεια του πάσχοντος μέρους σκληρά μαύρα στρογγυλά στίγματα, τα οποία και αποτελούν τα όργανα αναπαραγωγής. Η ασθένεια εξαπλώνεται πολύ γρήγορα, ένεκα της μεγάλης αναπτύξεως του μύκητα στο έδαφος, ιδίως όταν τούτο είναι πλούσιο σε οργανικές ουσίες. Τα σκλερότια, τα μόνα όργανα διατηρήσεως και πολλαπλασιασμού αυτού του μύκητα, μπορούν να ζουν επί πολλά χρόνια εντός του εδάφους και αποτελούν την απαρχή νέας μολύνσεως. Η μετάδοση της ασθενείας σε μια καλλιέργεια δύναται να γίνει και με τη χρήση κοπριάς ή με σπόρο μολυσμένο. Πάντως μόλις καταστεί αντιληπτή η προσβολή πρέπει αμέσως να ξεριζώνονται τα αρρωστημένα φυτά και τα γειτονικά τους, για να προλαμβάνεται η εξάπλωση της αρρώστιας. Ακόμη πρέπει να αποφεύγεται η λίπανση του εδάφους με πολλές οργανικές ουσίες, τα δε ξινά χώματα να διορθώνονται με χρήση ασβέστη και φωσφορικών χημικών λιπασμάτων. Τέλος επιβάλλεται αλλαγή της καλλιέργειας για 4-5 χρόνια.

Ο άνθρακας των κρεμμυδιών (Urocystis Cepulae). Είναι και αυτή μια ασθένεια πολύ σοβαρή, η οποία οφείλεται σε μύκητα. Προσβάλλει τα πολύ μικρά φυτά, τα όποια αυτομάτως αποξηραίνονται. Προλαμβάνεται με απολύμανση του σπόρου ή κοκκαριού σε διάλυση ½% θειικού χαλκού, όπου εμβαπτίζονται επί 1-2 ώρες, κατόπιν δε στεγνώνονται πριν σπαρθούν. Ευτυχώς είναι σπάνια ασθένεια.

Η σκωρίαση των φύλλων. Υπάρχουν δύο ειδών σκωριάσεις πού προσβάλλουν τα κρεμμύδια, η μία οφείλεται στο μύκητα puccinia allii και ή άλλη στον p. porri. Η πρώτη παρουσιάζεται στα φύλλα ή στο στέλεχος σαν πολυάριθμα καφεκίτρινα μικρά στίγματα, ή δε δεύτερα σχηματίζει κηλίδες στρογγυλές γεμάτες σπόρια του μύκητα. Όταν η προσβολή είναι μεγάλη και οι δυο σκωριάσεις κάνουν σοβαρές ζημίες στη καλλιέργεια των κρεμμυδιών. Προλαμβάνεται ή σταματά με ραντίσματα βορδιγαλείου πολτού (1 οκ. θειικού χαλκού με 1 οκ. ασβέστη σε 100 οκ. νερό).

Έντομα 
Η μύγα των κρεμμυδιών (Anthomya Ceparum). Είναι μια μικρή μύγα, δίπτερο έντομο, η οποία γεννά τα αυγά της στα φύλλα των κρεμμυδιών και σκόρδων. Τα εκκολαπτόμενα λευκά σκουληκάκια ανοίγουν τρύπες στους βολβούς τους οποίους τρώνε, με αποτέλεσμα τη σήψη αυτών και την αποξήρανση των φυτών. Μέσον καταπολεμήσεως άλλο δεν υπάρχει παρά το ξερίζωμα των προσβεβλημένων φυτών και καύση των βολβών.

Ο κρεμμυδοφάγος ή πρασάγγουρας (Cryllotalpa Vulgaris). Είναι έντομο ορθόπτερο, πολύ γνωστό σ’ όλους τούς κηπουρούς με διάφορα ονόματα. Θεωρείται ο πιο επικίνδυνος εχθρός των λαχανικών. Το σώμα του είναι αρκετά ογκώδες και καμπουρωτό προς τό θωρακικό μέρος και μακρουλό προς την κοιλιά, έχει δε ολικό μάκρος 5 πόντους περίπου. Το χρώμα του είναι μαυριδερό βελουδωτό άνωθεν, και κοκκινωπό κάτωθεν, το άκρο δε τού σώματος αυτού τελειώνει σε δυο μυτερές βελόνες . Ο κρεμμυδοφάγος κατοικεί στα καλοδουλευμένα εδάφη και, σχεδόν πάντοτε, είναι ο ξενιζόμενος των λαχανόκηπων, των φυτωρίων, των ελαφρών γαιών και των υγρών τόπων. Κατά τη νύκτα ασχολείται να σκάπτει στοές επιφανειακές πολυάριθμες, δημιουργών ούτω μεγάλες ζημίες, γιατί κόπτει με τις ισχυρές σιαγόνες τις ρίζες, όσες βρίσκει στο διάβα του, τρύπα τους κονδύλους είτε βολβούς άλλων φυτών, που τυχόν του εμποδίζουν την δίοδο και τους τρώγει για να τραφεί. Τα προσβαλλόμενα φυτά συντόμως κιτρινίζουν και μαραίνονται ή αποξηραίνονται αναλόγως του βαθμού των τραυμάτων των. Καθ' όλη την ημέρα ο κρεμμυδοφάγος παραμένει κρυμμένος στη στοά του, η οποία στην αρχή είναι οριζόντια, για να εμποδίζεται η είσοδος των νερών της βροχής, κατόπιν κάνει γωνία και πηγαίνει σε ορισμένο βάθος εντός του εδάφους. Η θηλύκια αφού γονιμοποιηθεί, κατά τον Ιούνιο, γεννά τα αυγά της, 200 μέχρι 400 τον αριθμό, εντός της γης και σε βάθος 10-20 πόντους, σε μια κοιλότητα μεγέθους ενός αυγού όρνιθος. Μετά τρεις εβδομάδες εκκολάπτονται και εξέρχονται απ’ αυτά μικροί άσπροι σκώληκες, σαν χονδρά μυρμήγκια, οι οποίοι αρχίζουν αμέσως να τρώγουν διάφορα φυτά πού συναντούν, προξενώντας ούτω μεγάλες ζημίες. Ο βιολογικός τους κύκλος διαρκεί τρία χρόνια.

Η καταπολέμηση του κρεμμυδοφάγου μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους: 
Κουρέλια βουτηγμένα σε πετρέλαιο ή χρήσης ναφθαλίνης (50 δράμια στο τετραγ. μέτρο) μπορούν να απομακρύνουν τους κρεμμυδοφάγους, όχι όμως και να τους φονεύσουν.
Οι σπόροι καλαμποκιού, βρασμένοι λίγο και κατόπιν μουσκεμένοι σε νερό με αρσενικώδες νάτριο, παραχωμένοι στο έδαφος, δηλητηριάζουν και καταστρέφουν τους κρομμυδοφάγους. Πρέπει όμως να ρίχνονται 8-10 ημέρες προ της σποράς φυτείας. Η δόση είναι 1 οκά καλαμπόκι 20-25 δράμια αρσενικώδες νάτριο. Διαλύεται το αρσενικώδες νάτριο σε λίγο νερό και ρίχνεται κατόπιν να μουσκέψει το καλαμπόκι.
Άλλος τρόπος αποτελεσματικός είναι να προσελκύονται οι κρεμμυδοφάγοι, κατά την ψυχρή εποχή, σε παγίδες με ζεστή κοπριά. Για τον σκοπό αυτό κάνουν, κατά τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, σωρούς κοπριάς φρέσκιας, σε διάφορα σημεία της καλλιέργειας και τους οποίους σκεπάζουν γύρωθεν με χώμα. Με το πολύ κρύο καταφεύγουν εκεί οι κρεμμυδοφάγοι, για να περάσουν το χειμώνα, οπότε κατά τον Γεννάρη-Φεβρουάριο, όπως είναι ναρκωμένοι, αυτοί καταστρέφονται εύκολα. Ακόμη καλλίτερος τρόπος είναι να ανοίγονται, κατά τον Οκτώβριο, σ’ όλη την έκταση της καλλιέργειας, αυλάκια ελικοειδή, κατά διαστήματα 3 - 4 μέτρων μεταξύ τους, με βάθος και πλάτος 25-30 πόντους, τους οποίους γεμίζουν, σχεδόν μέχρι της επιφανείας του εδάφους, με φρέσκια κοπριά, κατόπιν δε την σκεπάζουν με χώμα. Οι κρεμμυδοφάγοι καταφεύγουν στις ζεστές αυτές θέσεις για να διαχειμάσουν και όπου συναντώνται πληθωρικός κατά το άνοιγμα των αυλακιών, το οποίο πρέπει να γίνεται κατ’ Απρίλιο-Μάιο. Η εργασία αυτή όταν επαναληφθεί επί 2-3 χρόνια, μπορούν να καταστραφούν όλοι οι κρεμμυδοφάγοι που υπάρχουν στο κτήμα.

Η Μηλολόνθη (Melolontha Vulgaris). Και το έντομο τούτο είναι πολύ επίφοβο στη καλλιέργεια των κρεμμυδιών, γιατί κόπτει και τρυπά τούς βολβούς τους. Με παγίδες φρέσκιας κοπριάς μπορούν να συλλαμβάνονται και να καταστρέφονται τα σκουλήκια της μηλολόνθης. Είναι γνωστός με τα ονόματα Κοπροσκούληκο ή Γουρουνάς.

Πηγές: Ελληνική Γεωργία-Γεννάδιος 
Πρακτικός οδηγός του λαχανόκηπου-Λάμπρου Οικονομίδου-Αθήναι 1940

Φυτεύω δέντρα παντού.

Φυτεύω δέντρα παντού

Τι θα λέγατε να φυτέψουμε 10.000 δέντρα ή και περισσότερα τον επόμενο χειμώνα; Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα σε μερικά χρόνια να υπάρχουν χιλιάδες καρποφόρα δέντρα στην περιοχή μας, όλα ελεύθερα και προσιτά σε οποιονδήποτε;
Ας αρχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μπορούμε και δεν κοστίζουν, χρειάζεται μόνο να δείξουμε ενδιαφέρον… Για να δούμε πώς θα γίνει… Που θα βρούμε τα δέντρα; 
Αυτές τις ημέρες που όλοι τρώτε κεράσια, βερίκοκα, μήλα, ροδάκινα, δαμάσκηνα, αχλάδια κ.λ.π. κρατείστε τα κουκούτσια. Αμέσως έχετε στα χέρια σας εκατοντάδες εν δυνάμει δέντρα.
Πώς νομίζετε ότι φύτευαν δέντρα οι παππούδες μας; 
Σίγουρα πριν πενήντα χρόνια δεν υπήρχαν φυτώρια, μάλιστα θα ήταν πολύ αστείο αν κάποιος σ’ ένα κεφαλοχώρι άνοιγε μια τέτοια επιχείρηση.
(Άγρια κερασιά στις πλαγιές του Πάικου. Στις 15 Ιουνίου ήταν φορτωμένη περίπου με 200 κιλά κεράσια, εξαιρετικής ποιότητας και νοστιμιάς, χωρίς καμία προσβολή από έντομα, τα οποία γευτήκαμε και κρατήσαμε τα κουκούτσια).

Που θα τα φυτέψουμε και πώς;
Ο καθένας από εσάς ας ξεκινήσει γύρω από το σπίτι του, στη γειτονιά του να φυτεύει τα κουκούτσια, εκεί που πηγαίνει έναν περίπατο με τον φίλο του, σ’ ένα εγκαταλειμμένο οικόπεδο… Δεν χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας τσάπα και άλλα σκαπτικά εργαλεία, το μόνο που χρειάζεται είναι να θάψουμε στο σημείο το κουκούτσι σε βάθος όσο το μέγεθος του.

Πότε φυτεύουμε τα κουκούτσια; 
Συγκεντρώνουμε τα κουκούτσια σ’ ένα πλαστικό δοχείο(ταπερ) και τα αφήνουμε στη σκιά να ξεραθούν. Ύστερα μπορούμε να αρχίσουμε να τα θάβουμε από το Νοέμβριο έως και το Φεβρουάριο.

Πώς θα τα ποτίσουμε; 
Δεν θα χρειαστούν πότισμα, η φύση θα τα φροντίσει…

Πώς θα τα φροντίσουμε; 
Την επόμενη άνοιξη που θα περάσουμε να τα δούμε θα εκπλαγούμε ότι τα περισσότερα θα έχουν γίνει μικρά δεντράκια. Εάν το σημείο που τα έχουμε φυτέψει υπάρχει βοσκή ή ξέρουμε ότι θα περάσουν τα χορτοκοπτικά του Δήμου τότε θα χρειαστεί να βάλουμε ένα μικρό πλέγμα γύρω από τα δεντράκια για να τα προστατέψουμε.

Πώς θα έχουμε μεγαλύτερη επιτυχία σ’ αυτή μας την προσπάθεια; 
Για να έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας, δηλ. από κάθε κουκούτσι να βγει και δεντράκι τότε χρειάζεται το κουκούτσι να προέρχεται από καρπό άγριου δέντρου. Τα κουκούτσια από άγριο δέντρο έχουν μεγαλύτερη βλαστικότητα. Το Πάικο και όχι μόνο είναι γεμάτο άγρια δέντρα, εάν δεν γνωρίζετε εσείς τότε σίγουρα κάποιος φίλος, γνωστός σας κυνηγός ή και βοσκός γνωρίζει και θα σας πει που θα βρείτε ή μπορεί και να σας φέρει. Μη διστάσετε να ρωτήσετε, όποιος ψάχνει βρίσκει…

Ο Παναγιώτης Μανίκης, φυσικός καλλιεργητής, σε μια από τις πολλές ομιλίες που έχει κάνει ανέφερε τα εξής:

«Το δέντρο από κουκούτσι δεν χρειάζεται πότισμα γιατί η ρίζα του είναι πολύ βαθιά π.χ. ένα δεντράκι ύψους 10 εκατοστών έχει ήδη 30 ή και 40 εκατοστά ρίζα, έτσι βρίσκει την υγρασία που χρειάζεται και αντέχει στην ξηρασία. Και η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι είναι ανομοιόμορφα όσον αφορά το σχήμα, το μέγεθος, το βάρος, ότι είναι μια θαυμάσια τροφή για μια οικογένεια, μια θαυμάσια τροφή για τους καταναλωτές που ξέρουν να εκτιμήσουν τις αληθινές γεύσεις. Όχι, όμως, γι’ αυτούς που έχουν αλλοιωμένες γεύσεις. Τα δέντρα αυτά έχουν μια ισχυρή πασσαλώδη ρίζα, που πάει σε βάθος σε αναζήτηση νερού, φαγητού και θρεπτικών στοιχείων. Άρα αυτά τα δέντρα είναι προορισμένα να επιβιώσουν. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι η ρίζα τους είναι κεντρική πασσαλώδης. Ένα δέντρο, που βγαίνει από σπόρο, έχει μνήμη επιβίωσης. Άρα, λοιπόν, αυτή η κεντρική πασσαλώδης ρίζα είναι το κλειδί για την επιβίωση ενός δέντρου. Είναι μια ρίζα που πάει σε βάθος για την αναζήτηση νερού και θρεπτικών στοιχείων και μπορεί να μας δώσει αντοχή του φυτού σε ξηρασία, σε μεγάλη υγρασία, σε αρρώστιες, σε προσβολές από έντομα. Ένα δέντρο που μεγαλώνει απ’ ευθείας από το κουκούτσι, ουσιαστικά δε χρειάζεται πότισμα. Τώρα αν στη συνέχεια εμείς θέλουμε να το μπολιάσουμε γιατί μας αρέσει μια συγκεκριμένη ποικιλία, π.χ. τα τραγανά κεράσια της Έδεσσας ή τα ροδάκινα ή οι γερμάδες, πάλι μπορούμε να το μπολιάσουμε απ’ ευθείας στο χωράφι πάνω στο άγριο, που έχει βγει ή στο ημιάγριο. Και πάλι θα έχουμε τα δεύτερα καλύτερα.
Τώρα, όταν σπέρνουμε ένα κουκούτσι από βερίκοκο που φάγαμε, από δαμάσκηνο που φάγαμε, από ροδάκινο που φάγαμε, δε θα βγει ούτε άγριο δέντρο ούτε ήμερο. Αυτό που θα βγει, θα είναι κάτι ανάμεσα στο άγριο και στο ήμερο. Αλλά θα έχει ένα σχήμα που θα είναι φυσικό δέντρο».
Τον περασμένο Ιανουάριο σε διάφορα σημεία του Πολυκάστρου βάλαμε απ’ ευθείας στο χώμα κουκούτσια από βερίκοκο. Σήμερα, όπως βλέπετε, είναι ήδη δεντράκια 35 έως 40 εκατοστών.
Μεγαλώνουν χωρίς την φροντίδα μας, η κεντρική πασσαλώδης ρίζα τους αγγίζει το ένα μέτρο, άρα έχει βρει την υγρασία που χρειάζεται για να «βγάλει» το καλοκαίρι και όλα τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά του χώματος.

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Θεραπευτικές ιδιότητες των χυμών

Θεραπευτικές ιδιότητες των χυμών

Αγγουριού 
Κατά του αρθριτισμού και των ρευματισμών. 
Κατά της υπερτάσεως. 
Ευεργετικός στο δέρμα. 

Καρότου 
Ευεργετικός στην αναιμία. 
Κατά της οξύτητας. 
Ευεργετικός στην αρθρίτιδα και στη χολή.
Κατά του κατάρρου. 
Καθοριστικός του αίματος και του δέρματος. 
Ευεργετικός στην δράση. 
Γίνεται καλύτερος μαζί με χυμό μαϊντανού, λεμονιού και μέλισσας. 
Σέλινου
Ευεργετικός στη χολή. 
Κατεβάζει την υψηλή πίεση του αίματος. 
Ευεργετικός στους ρευματισμούς και καθαριστικός του δέρματος. 
Είναι και διουρητικός. 
Είναι καί κατά της παχυσαρκίας μαζί με λεμόνι. 
Έχει βιταμίνες Α, Β, Γ, Ε και αλάτια χρήσιμα: ασβέστιο, κάλιο. 
Σπανακιού
Εξουδετερώνει την οξύτητα και καθαρίζει το δέρμα. 
Είναι κατά της αναιμίας, καλυτερεύοντας την αιμοσφαιρίνη του αίματος. 
Γίνεται πιο εύληπτος μαζί με χυμό καρότου ή τομάτας. 
Παντζαριού
Ευεργετικός στο συκώτι.
Βελτιώνει την αιμοσφαιρίνη του αίματος. 
Είναι κατά της αναιμίας. 
Ευεργετικός στο αίμα — το κρατά σε κανονικές συνθήκες — και κατά της οξύτητας. 
Παίρνεται καλύτερα με λίγο λεμόνι. 
Πορτοκαλιού και Λεμονιού
Εκτός των άλλων είναι ευεργετικοί στις περιπτώσεις κρυολογημάτων. 
Είναι και κατά τής οξύτητας. 
Τομάτας
Ευεργετικός στις περιπτώσεις αρθριτισμού. 
Είναι καθοριστικός του αίματος και κατά του κατάρρου. 
Εξουδετερώνει την οξύτητα.
Είναι ορεκτικός μαζί με μαϊντανό και σέλινο. 
Ραπανιού
Κατά της χολοκυστίτιδας και των ενοχλήσεων του συκωτιού. 
Να πίνεται σε μικρές ποσότητες. 
Λάχανου
Τελευταίως χρησιμοποιείται, κυρίως στην Αμερική και στην Ελβετία κατά του έλκους του δωδεκαδακτύλου. Συνίσταται ή προσθήκη 1/3 χυμού καρότου. 

Πηγή: Σύγχρονη πλήρης θεραπευτική με τα βότανα-Ιγνατιου Μ. Ζαχόπουλου

Σπορά λαχανικών: Ποσότητα σπόρου ανά στρέμμα

Σπορά λαχανικών: Ποσότητα σπόρου ανά στρέμμα

Πόσο σπόρο χρειαζόμαστε για καλλιέργεια λαχανικών

Είδος
Λαχανικών
Σπόρος/
στρέμμα
Φυτά/
στρέμμα
Σπόρος/
10 τετρ. μ.
Φυτά/
10 τετρ. μ.
Αγκινάρα
-
1000
-
10
Αγγουριά
320 γρ.
-
3,2 γρ.
-
Αντίδι
800-960 γρ.
-
8-9,6 γρ.
-
Γλυκοπατάτα
-
3000
-
30
Κολοκυθιά
320 γρ.
-
6,4-9,6 γρ.
-
Καλαμπόκι
4-5 κιλά
-
38-48 γρ.
-
Καρότο
640-960 γρ.
-
6,4-9,6 γρ.
-
Καρπούζι
480 γρ.
-
4,8 γρ.
-
Κουκιά χλωρά
6,4-7,7 κιλά
-
6,4-7,7 γρ.
-
Κολοκάσι
102-153 κιλά
-
102-153 γρ.
-
Κρεμμύδια
38-51 κιλά
-
380-510 γρ.
-
Κουνουπίδι
800-960 γρ.
-
8-9,6 γρ.
30-40
Λάχανο
800-960 γρ.
-
8-9,6 γρ.
30-40
Μαϊντανός
480-640 γρ.
-
4,8-6,4 γρ.
-
Μαρούλια
480-640 γρ.
7-8000
4,8-6,4 γρ.
70-80
Μελιτζάνα
32 γρ.
1200-1300
-
12-13
Μπάμια
2,6 κιλά
-
26-32 γρ.
-
Μπιζέλια
10-15 κιλά
-
100-128 γρ.
-
Ντομάτα
25,6-32 γρ.
1200-1300
-
12-13
Πατάτα
102-154 κιλά
-
26-38 γρ.
-
Παντζάρια
2-2,5 κιλά
-
19-26 γρ.
-
Πεπόνι
480 γρ.
-
4,8 γρ.
-
Πιπεριά
38-48 γρ.
-
4,8 γρ.
-
Πράσο
960-1280 γρ.
-
10-13 γρ.
-
Ραπανάκια
1,3-1,9κιλά
-
13-19 γρ.
-
Σινάπι
960-1280 γρ.
-
6,4-9,6 γρ.
-
Σπανάκι
3,2-3.8 κιλά
-
26-32 γρ.
-
Σέλινο
48-64 γρ.
-
-
-
Σκόρδα
51-64 κιλά
-
290-640 γρ.
-
Σπαράγγι
256-320 γρ.
2200
-
220
Φασ. χαμηλά
10-13 κιλά
-
1-1,3 κιλά
-
Φασ. κλαριού
5-6,4 κιλά
-
50-64 γρ.
-
Η οκά αντιστοιχεί σε 1.282 γραμμάρια και το δράμι σε 3,205 γραμμάρια
Οι τιμές έχουν υπολογιστεί και στρογγυλοποιηθεί κατά προσέγγιση
Πηγή: Ο λαχανόκηπος του σπιτιού-Νικολάου Βοσινιώτη-Αθήνα1941

Βότανα-πολύτιμα όπλα για τη θωράκιση της υγείας μας,.


Πολύτιμα όπλα για την ενίσχυση της ανθρώπινης υγείας θεωρούνται από αρχαιοτάτων χρόνων πολλά από τα βότανα που, χωρίς να χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση, φυτρώνουν και αναπτύσσονται στη φύση. Με το πέρασμα των χρόνων η επιστημονική εξέλιξη επιβεβαίωσε σε μεγάλο βαθμό εκείνο που η εμπειρία είχε δείξει. Υπάρχουν ασθένειες που είναι αντιμετωπίσιμες με τα μέσα που δίνει η φύση. Δεν είναι λίγα τα βότανα εκείνα που σήμερα αποτελούν τη βάση για φάρμακα που αποτελεσματικά συμβάλλουν στην αποκατάσταση της υγείας. Διάφοροι είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορούν να αξιοποιηθούν για την ενίσχυση του ανθρώπινου οργανισμού. Χρειάζεται ΠΑΝΤΑ όμως η συμβουλή του γιατρού και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή.
Αδυνατιστικά – κατά της κυτταρίτιδας
Πράσινο τσάι
Είναι γνωστό για την ιδιότητά του να καίει τα λίπη. Κι αυτό επειδή το πράσινο τσάι είναι πλούσιο σε ενεργά συστατικά που διεγείρουν το κέντρο κορεσμού στον εγκέφαλο και μειώνουν το αίσθημα της πείνας. Οι ειδικοί συνιστούν την κατανάλωση 2-3 φλιτζανιών με ζεστό ή κρύο πράσινο τσάι ημερησίως επί έναν μήνα.
Λουίζα
Ρυθμίζει την όρεξη και τη διούρηση. Είναι ιδανική επιλογή για όσους ταλαιπωρούνται από κατακράτηση υγρών, ενώ βοηθά και στην καταπολέμηση της κυτταρίτιδας. Ετοιμάστε έγχυμα με 1 φλιτζάνι νερό και 3 κουταλάκια λουίζα και πίνετε καθημερινά.
Ταραξάκο
Το ταραξάκο περιορίζει την όρεξη. Μεταβολίζει τα σάκχαρα και τα λίπη και γι’ αυτό και βοηθά υπέρβαρους με αυξημένη χοληστερίνη. Καταναλώστε 1-2 φορές την ημέρα έγχυμα από 2 κουταλάκια σε 1 φλιτζάνι νερό. Σε συνδυασμό με τη γλυκόριζα ενισχύει το αδυνάτισμα και την αποτοξίνωση.
Φυτολάκκα
Είναι ένα βότανο που καταπολεμά το τοπικό πάχος. Βράστε 1 φλιτζάνι νερό, αποσύρετέ το από τη φωτιά, προσθέστε 1 κουταλάκι φυτολάκκα και αφήστε το σκεπασμένο για 5 λεπτά. Σουρώστε το και πίνετε μέχρι 3 φλιτζανάκια την ημέρα.
Σημύδα
Κατά της αντιαισθητικής κυτταρίτιδας δρα η σημύδα. Τα φύλλα της βοηθούν στην καύση του λίπους και στην αντιμετώπιση του ουρικού οξέος. Ετοιμάστε αφέψημα με 1 κουταλάκι φύλλων σημύδας σε 1 φλιτζάνι νερό.
Εντομοαπωθητικά
Βασιλικός
Μια γλάστρα με βασιλικό στο παράθυραo αρκεί για να απομακρύνει αποτελεσματικά τις μύγες και τα κουνούπια. Σύμφωνα με τις λαϊκές πρακτικές, λίγα φύλλα βασιλικού σε ένα μπολάκι με ξίδι μπορούν να διώξουν τα κουνούπια κατά τη διάρκεια μιας καλοκαιρινής βραδιάς σε εξωτερικούς χώρους. Επιπρόσθετα, το άρωμα του βασιλικού αναζωογονεί και τονώνει τον οργανισμό.
Δενδρολίβανο
Συνιστά μια οικολογική λύση που θα σας προστατέψει από κουνούπια και άλλα ενοχλητικά έντομα, αφού το δενδρολίβανο έχει την ιδιότητα να τα απομακρύνει. Πρόκειται για βότανο με πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες, το οποίο είχε εκτιμηθεί πολύ από τους αρχαίους Ελληνες και τους Ρωμαίους οι οποίοι του απέδιδαν και συμβολικό χαρακτήρα. Εχει δυνατή μυρωδιά καμφοράς.
Λεβάντα
Ενα αποτελεσματικό εντομοαπωθητικό τζελ με λεβάντα παρασκευάζεται ως εξής: Σε 30 γραμμάρια τζελ αλόη βέρα ρίχνουμε 10 γραμμάρια αμυγδαλέλαιο, 10 σταγόνες γεράνι, 10 σταγόνες λεβάντα, 2 σταγόνες θυμάρι και 3 σταγόνες λεμόνι και ανακατεύουμε καλά. Απλώνουμε στα σημεία του σώματος που θέλουμε να προστατέψουμε.
Αντιιδρωτικά
Φασκόμηλο
Η πιο χαρακτηριστική του ιδιότητα, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι ότι παρεμποδίζει την εφίδρωση. Η δράση αυτή ξεκινά περίπου δύο ώρες μετά την κατανάλωση εγχύματος φασκόμηλου και μπορεί να διαρκέσει πολλές ώρες, ενώ αποδίδεται στο γεγονός ότι το φασκόμηλο τονώνει τον οργανισμό και καταπολεμά τη γενική εξασθένηση που προκαλεί άφθονο ιδρώτα. Υπερβολικές ποσότητες μπορεί να προκαλέσουν τοξικά φαινόμενα.
 
Αποσμητικά
Θυμάρι
Ενας από τους καλύτερους τρόπους για να αντιμετωπιστεί η κακοσμία των ποδιών θεωρείται το ποδόλουτρο με αφέψημα θυμαριού. Οι βοτανολόγοι συνιστούν να βράσετε δύο κουταλάκια του γλυκού θυμάρι σε μισό λίτρο νερό και να κάνετε ποδόλουτρο. Επαναλάβετε για αρκετό χρονικό διάστημα τη διαδικασία.
Λεμονιά
Χρησιμοποιείται ευρέως ως αρωματικό. Αλλωστε για τις αποσμητικές του ιδιότητες το λεμόνι έχει αξιοποιηθεί και από τη χημική βιομηχανία. Σύμφωνα με την πρακτική ιατρική, χυμός μισού ή ενός λεμονιού διαλυμένος σε νερό (αναλογία λεμονιού προς νερό 1:3) καταπολεμά την κακοσμία του στόματος όταν καταναλώνεται κάθε πρωί με άδειο στομάχι, ενώ μασάζ με λεμόνι στα πόδια τα απαλλάσσει από τις δυσάρεστες οσμές.
Ευκάλυπτος
Το αιθέριο έλαιο του ευκαλύπτου παράγεται από τα φύλλα του και έχει έντονο άρωμα και πικρή γεύση. Σύμφωνα με τους βοτανολόγους, όταν χρησιμοποιείται εξωτερικά λειτουργεί ως ισχυρό αποσμητικό, καθώς απομακρύνει τις μυρωδιές. Το ευκαλυπτέλαιο περιέχει κατά 70% κινεόλη και είναι επίσης γνωστό για τις απολυμαντικές, εντομοκτόνες και επουλωτικές ιδιότητές του.
Κατά των εγκαυμάτων
Αβρωνία
Οι βοτανοθεραπευτές συνιστούν κατάπλασμα από το φυτό αβρωνία για την αποκατάσταση του καμένου δέρματος από τον ήλιο. Πρόκειται για ένα από τα βότανα του Κενταύρου Χείρωνα, ενώ ο Διοσκουρίδης πρότεινε τους καρπούς της κατά των φακίδων και των λεκέδων του δέρματος.
Αλόη
Είναι γνωστή για την επουλωτική της δράση και τη βοήθεια που παρέχει στην αντιμετώπιση των ηλιακών εγκαυμάτων. Πολλοί λαοί, μεταξύ των οποίων και ο ελληνικός, χρησιμοποιούν την αλόη ευρέως για τις ιδιότητές της αυτές, ενώ στις τροπικές χώρες μια γλάστρα με αλόη βρίσκεται σε κάθε κουζίνα για τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση ανάγκης. Τη δεκαετία του ’30 Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το φυτό θεραπεύει και εγκαύματα οφειλόμενα σε ακτίνες Χ.
Συκιά
Πλούσια σε ιαματικές ιδιότητες, βοηθά μεταξύ άλλων στην αντιμετώπιση των εγκαυμάτων, όταν χρησιμοποιείται ως κατάπλασμα από φρέσκα ή ξηρά σύκα. Η εξωτερική χρήση των σύκων καταπολεμά επίσης τους δοθιήνες, τα αποστήματα, τους καλόγερους και τα οιδήματα. Περιέχει σάκχαρα, λίπη, αζωτούχες ουσίες, βιταμίνες Α, Β, C, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο και σίδηρο.
Κατά της ναυτίας
Γαρίφαλο
Χρησιμοποιείται στην Κίνα από το 226 π.Χ., ενώ ήταν γνωστό και στην αρχαία Αίγυπτο. Το γαριφαλέλαιο που περιέχεται στο φυτό έχει την ιδιότητα να αναστέλλει τη ναυτία. Οι κανόνες της πρακτικής ιατρικής λένε ότι σε περιπτώσεις εμετού ή ναυτίας θα πρέπει να καταναλώνονται μερικές σταγόνες γαριφαλέλαιου διαλυμένου σε νερό.
Κετραρία
Κατά της ναυτίας και του εμετού συνιστάται από τους βοτανολόγους η κετραρία, μια λειχήνα που συναντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη, τη Βόρεια Ασία, τη Βόρεια Αμερική και τις αρκτικές περιοχές. Εισήχθη ως φαρμακευτικό/αντιβιοτικό φυτό στην Ευρώπη κατά τον 18ο αιώνα, όμως χρησιμοποιούνταν από τους Λάπωνες από πολύ παλιότερα.
Κολοκυθιά
Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί τον καρπό της κολοκυθιάς εναντίον της ναυτίας που προκαλεί η θάλασσα. Παράλληλα αποτελεί πλούσια πηγή αλάτων για τον οργανισμό. Τα πράσινα κολοκυθάκια θεωρούνται, άλλωστε, μαλακτικά του στομαχιού. Η κουκουρβιτασίνη που περιέχεται στα κολοκυθάκια έχει αντιοξειδωτική δράση.
Μπελαντόνα
Συγκαταλέγεται στα φυτά που καταπολεμούν τη ναυτία, η χρήση της όμως θα πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή αφού είναι ένα δηλητηριώδες βότανο. Το δηλητήριό της χρησιμοποιείται, σύμφωνα με μαρτυρίες, από τον 15ο αιώνα. Η μπελαντόνα διαδραμάτισε, επίσης, σημαντικό ρόλο στη μαγεία του Μεσαίωνα και στην ιατρική της εποχής ως τοπικό αναισθητικό.
Αποτριχωτiκά
Κισσός
Πρώτης τάξεως αποτριχωτικό μέσο θεωρούνταν ο κισσός τα παλαιότερα χρόνια, πριν ακόμη ανακαλυφθούν οι σύγχρονες μέθοδοι καλλωπισμού. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιείται η γόμα που τρέχει από παλιούς κορμούς και η οποία περιέχει ένα γλυκοσίδιο, τη χεδερίνη. Χρήσιμα μέρη του φυτού είναι, επίσης, τα νεαρά φύλλα, ο κορμός και οι ράγες του.
Δροσιστικά
Αγγουριά
Ιδανική τροφή για το καλοκαίρι, το αγγούρι είναι ένα δροσιστικό λαχανικό λόγω του ότι περιέχει κατά 95% νερό. Παράλληλα έχει αρκετές ιαματικές ιδιότητες: καταπολεμά τις πέτρες και την άμμο στα νεφρά και τη χολή, τη νεφρίτιδα, τα αρθριτικά, βοηθά τη λειτουργία του εντέρου. Επίσης ενισχύει τον οργανισμό σε περιπτώσεις φυματίωσης, ενώ έχει και ανθελμινθικές ιδιότητες.
Βατομουριά
Ενα φαρμακευτικό φυτό γνωστό από την αρχαιότητα, οι καρποί του οποίου θεωρούνται δροσιστικοί, είναι η βατομουριά. Η κατανάλωσή τους σταματά τη διάρροια και καταπραΰνει το στομάχι. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο αρχαίος Διοσκουρίδης πρότεινε τον χυλό των καρπών για την καταπολέμηση κοιλιακών και στομαχικών νοσημάτων.
Κριθάρι
Οι δροσιστικές ιδιότητες του κριθαριού είναι αρκετά γνωστές. Αλλωστε, εξαιτίας τους έχει καθιερωθεί η μπίρα ως ένα καλοκαιρινό δροσιστικό ποτό. Το κριθάρι είναι πλούσιο σε βιταμίνες Β1 και Ε, ενώ οι αρχαίοι Ελληνες το χρησιμοποιούσαν στην ιατρική για τη θεραπεία του ερεθισμένου πεπτικού συστήματος.
Κατά των τσιμπημάτων από έντομα-ερπετά
Κρεμμύδι
Μισό κρεμμύδι επάνω σε τσίμπημα σφήκας και μέλισσας, αφού αφαιρεθεί το κεντρί του εντόμου, ανακουφίζει σημαντικά από την ενόχληση. Το κρεμμύδι κατάγεται από τη Μέση Ανατολή, χρησιμοποιούνταν από τους ομηρικούς χρόνους και σύμφωνα με τους ιστορικούς έφτασε στην Ελλάδα μέσω των Αιγυπτίων.
Αμαμελίδα
Ως ένα από τα καλύτερα βότανα κατά των τσιμπημάτων από έντομα, κατά των ελκών, των κακώσεων και των κοψιμάτων θεωρείται η αμαμελίδα από τους βοτανολόγους. Πρόκειται για ένα εξωτικό φυτό, η χρήση του οποίου γίνεται με τη μορφή εκχυλίσματος, βάμματος ή αλοιφής, που φτιάχνονται από τα φύλλα και τον φλοιό του φυτού.
Μολόχα
Σύμφωνα με τους βοτανολόγους, αν κάποιος τρίψει το δέρμα του με φύλλα μολόχας, θα ανακουφιστεί από τσιμπήματα, δαγκώματα και κνησμούς. Το φυτό χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο από το 700 π.Χ., ενώ οι αρχαίοι Ρωμαίοι και οι Αιγύπτιοι το περιελάμβαναν στις τροφές τους. Οι αρχαίοι Ελληνες παρατήρησαν πρώτοι την ιαματική δράση της μολόχας.
Πεντάνευρο
Σας παρέχει τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση που σας τσιμπήσει έντομο ή σας δαγκώσει ερπετό ενώ βρίσκεστε στη φύση. Τα φρέσκα φύλλα του όταν κοπανιστούν και εφαρμοστούν ως κατάπλασμα είναι ευεργετικά σε τσιμπήματα εντόμων και δαγκώματα σκύλων ή φιδιών. Το πεντάνευρο, σύμφωνα με ορισμένους, μπορεί να επουλώσει και πληγές οι οποίες δεν κλείνουν για χρόνια.
Σπανάκι
Ενα ακόμη λαχανικό που τρώγεται ωμό σε σαλάτες ή μαγειρεμένο και δρα θεραπευτικά ενάντια στα τσιμπήματα. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με τους βοτανολόγους, ο χυμός και ο πολτός του σπανακιού μπορούν να θεραπεύσουν το δάγκωμα του σκορπιού. Είναι πλούσιο σε σίδηρο, κάλιο, ασβέστιο, οξαλικό οξύ, βιταμίνες Α, Β, C, D και Ε.
Βάλσαμο
Το όνομά του έχει ταυτιστεί με την επούλωση πληγών και όχι τυχαία. Καταπλάσματα που έχουν φτιαχτεί από κοπανισμένα φύλλα βαλσάμου όταν τοποθετούνται επάνω σε τσιμπήματα, σε εγκαύματα ή εκδορές δρουν ανακουφιστικά. Τις αναπλαστικές του ιδιότητες είχαν εγκαίρως αντιληφθεί από τα παλιά χρόνια οι Ελληνες χωρικοί, ενώ οι Γάλλοι αγρότες αποκαλούν το βάλσαμο και «χόρτο για δαγκώματα εντόμων».
Αντιμυκητιασικά
Καλεντούλα
Πασίγνωστη για τις αντιμυκητιασικές, αντιμικροβιακές και αντιβακτηριδιακές της ιδιότητες η καλεντούλα είναι το κατεξοχήν βότανο που θεραπεύει τους μύκητες. Περιέχεται σε κολπικά υπόθετα, ενώ η κατανάλωση τσαγιού καλεντούλας τρεις φορές ημερησίως θεραπεύει τους μύκητες του στόματος (άφτρες). Οι θεραπευτικές της ιδιότητες είχαν αναγνωριστεί ήδη από τον 12ο αιώνα, ενώ το βότανο έλκει την καταγωγή του από την Αίγυπτο.
Αποτοξινωτικά
Φραουλιά
Ο χυμός της φράουλας συμβάλλει σημαντικά στην αποτοξίνωση του οργανισμού και τον καθαρισμό του αίματος. Πέραν τούτου βοηθά στην περιποίηση του δέρματος, ανακουφίζει από ηλιακά εγκαύματα, καθαρίζει τις πανάδες και ασπρίζει τα δόντια εφόσον καταναλωθεί μαζί με λίγη σόδα φαγητού. Περιέχει βιταμίνες C και Β, σάκχαρα, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, θείο, σίδηρο, πυρίτιο, οξέα και αιθέριο έλαιο.
Λάχανο
Το λάχανο περιλαμβάνεται στην κατηγορία των αποτοξινωτικών βοτάνων. Το ζουμί του καθαρίζει το αίμα και τα νεφρά, ενώ είναι διουρητικό, γεγονός που βοηθά στην απομάκρυνση των «άχρηστων» ουσιών από τον οργανισμό. Τα φύλλα του περιέχουν βιταμίνες Α, Β και C, κάλιο, νάτριο, ασβέστιο, μαγγάνιο, φώσφορο, θείο και αρσενικό. Οι Ρωμαίοι το αποκαλούσαν «φάρμακο του φτωχού».
Πράσο
Σύμφωνα με τους βοτανολόγους, όταν το πρωί κι ενώ είμαστε νηστικοί πίνουμε ένα ποτήρι με χυμό πράσου, τότε ο οργανισμός αποτοξινώνεται, το κυκλοφορικό σύστημα ωφελείται και ενισχύεται σημαντικά η απομάκρυνση των τοξινών από τον οργανισμό των καπνιστών. Πρόκειται για ένα λαχανικό που περιέχει νερό, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και ανόργανα άλατα ασβεστίου, φωσφόρου και καλίου, βιταμίνες Α, Β και C και αιθέριο έλαιο.
Κολλητσίδα
Οφείλει τις αποτοξινωτικές του ιδιότητες στο γεγονός ότι προκαλεί έντονη εφίδρωση μέσω της οποίας αποβάλλονται και οι τοξίνες. Η κολλητσίδα, τα φύλλα της οποίας καταναλώνονται και βρασμένα σε σαλάτες, είναι ένα βότανο που απομακρύνει τις τοξίνες από τον οργανισμό και καθαρίζει το αίμα. Επίσης, επουλώνει πληγές, δρα κατά των ρευματικών παθήσεων και κατευνάζει τις νευρικές διαταραχές.
Για καλό μαύρισμα
Καρότο
Είναι πλούσια πηγή β-καροτίνης, η οποία έχει την ιδιότητα να διεγείρει την παραγωγή μελανίνης. Σε ένα έντονο και ομοιόμορφο μαύρισμα συμβάλλει τόσο η κατανάλωση καρότων όσο και η εφαρμογή στο σώμα ζωμού από βρασμένα καρότα μερικές ώρες πριν από την ηλιοθεραπεία. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.
Πηγή: www.ethnos.gr