Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Ζέα ή ζειά

Ζέα ή ζειά 

Για την τίφη, την όλυρα και τη ζειά
Ο Μνησίθεος κατατάσσει στην τρίτη θέση την τίφη, μετά το σιτάρι και το κριθάρι.
Είναι άξιον θαυμασμού ότι ούτε εκείνος που συνέθεσε το έργο του Ιπποκράτη με τον τίτλο Περί διαίτης, όποιος παλαιός άνδρας κι αν ήταν, δεν μνημόνευσε το όνομα της Zειάς.Γιατί, ακόμα κι αν πίστευε ότι η τίφη αποκαλείται από μερικούς ζειά, έπρεπε αυτός να το δηλώσει. Ίσως, όμως, είναι καλύτερα να παραθέτουμε τα λόγια τους.
Ο Διοκλής, λοιπόν, έγραψε τα εξής στο πρώτο βιβλίο των Υγιεινών προς Πλείσταρχο, στο οποίο εξετάζει και τις δυνάμεις των τροφών: «Μετά το κριθάρι και το σιτάρι επόμενα ως προς τις αρετές είναι περισσότερο από τα άλλα η όλυρα, η τίφη, η ζειά, το ιταλικό κεχρί και το κεχρί».

Σε μερικά αντίγραφα δεν αναφέρεται καθόλου η ζειά, ενώ σε μερικά και το «ως προς τις αρετές» δεν έχει γραφτεί έτσι αλλά «ως προς τις χρήσεις» ως εξής: «Μετά το κριθάρι και το σιτάρι επόμενα ως προς τις χρήσεις είναι περισσότερο από τα άλλα η όλυρα, η τίφη, το ιταλικό κεχρί και το κεχρί», ωσάν να είναι άλλος σπόρος η όλυρα και άλλος η τίφη.
Ο Μνησίθεος λέει ότι για έναν σπόρο έχουν καθιερωθεί δύο ονόματα, γράφοντας ως εξής: «Από τους σπόρους καταλληλότατοι για τροφή είναι το σιτάρι και το κριθάρι, και αμέσως μετά από αυτά εκείνο που ονομάζεται με δύο τρόπους, αλλά είναι το ίδιο - γιατί άλλοι το αποκαλούν τίφη και άλλοι όλυρα-. Και μετά γράφει τα εξής: «Μετά από αυτά είναι η ζειά , το κεχρί και το ιταλικό κεχρί».
Στον Διοκλή, λοιπόν, αρκούσε να πει για την τίφη ίλυρα μόνο αυτά που μόλις παρέθεσα.
Ο Μνησίθεος όμως, στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη λεπτομερέστερη εξέταση αυτών, αφού πρώτα έγραψε για το σιτάρι και το κριθάρι και έπειτα για την τίφη , λέει τα εξής: «Από τους υπόλοιπους καλύτερος είναι η τίφη (γιατί τρέφει ικανοποιητικά και χωνεύεται χωρίς πολύ κόπο), ενώ κανείς που τρώει σε μεγάλη ποσότητα ψωμί από ζειά δεν μπορεί να είναι υγιής• ειδικά όσοι είναι ασυνήθιστοι από αυτή την τροφή, ακόμα κι αν φάνε πολύ λίγο.Γιατί είναι βαρύ και δύσπεπτο. Όσοι όμως, ζώντας σε ψυχρή χώρα, αναγκάζονται να τρέφονται με αυτό και να το σπέρνουν, επειδή αντέχει πάρα πολύ στο κρύο και λόγω της έλλειψης σοδειάς σε αυτές τις χώρες. Αυτοί στην αρχή συνηθίζουν να τρώνε λίγο και κατόπιν ότι είναι συνηθισμένο, κάνει και για τα σώματα ευκολότερη την επεξεργασία του. Γενικώς, πρέπει να πούμε ότι η ζειά είναι βαριά και δύσπεπτη, σκληρή και γεμάτη ίνες.
Τη ζειά την έχει μνημονεύσει και ο Θεόφραστος στο έβδομο βιβλίο του έργου Περί φυτών λέγοντας εξής περίπου: «Από όσα μοιάζουν με το σιτάρι και - κριθάρι, όπως η ζειά, η τίφη, η όλυρα, η βρόμη και το αγριόσταρο, το πιο ισχυρό και-που αδυνατίζει περισσότερο το χώμα είναι η ζειά- γατί έχει βαθιές και πολλές ρίζες και πολλά και παχιά καλάμια. Και ο καρπός της είναι πάρα πολύ ελαφρύς και αγαπητός σε όλα τα ζώα». Και πάλι στη συνέχεια: «Η τίφη είναι το πιο ελαφρύ απ' όλα- γιατί έχει ένα και λεπτό καλάμι, και γι' αυτό χρειάζεται φτωχό έδαφος και όχι όπως η ζειά πλούσιο και εύφορο». Και στη συνέχεια αμέσως μετά από αυτά γράφει τα εξής: «Αυτά τα δύο είναι και τα πιο όμοια με το σιτάρι, η ζειά και η τίφη.
Ο Ηρόδοτος στο δεύτερο βιβλίο γράφει τα εξής: Πολλοί ζουν με σιτάρι και κριθάρι, για τους Αιγύπτιους όμως αυτό είναι απαράδεκτο• φτιάχνουν το ψωμί τους από όλυρα, την οποία άλλοι αποκαλούν ζειά.
Ο Διοσκουρίδης στο δεύτερο βιβλίο του έργου Περί ύλης ιατρικής γράφει τα εξής:
Η ζέα είναι δύο ειδών, γιατί άλλη αποκαλείται μονή και άλλη δίκοκη, καθώς έχει τον σπόρο της ενωμένο μέσα σε δύο κάλυκες. Είναι πιο θρεπτική από το κριθάρι και πιο νόστιμη, ενώ, όταν γίνεται ψωμί, είναι λιγότερο θρεπτική από το στάρι.

 Ζειά ή ζέα και όλυρα
Οι περί την ερμηνεία των υπό των αρχαίων συγγραφέων μνημονευομένων και περιγραφομένων φυτών ασχοληθέντες συμπεραίνουνσιν ότι η μεν Ζειά ή Ζέα αναφέρεται εις Σίτον την Σπέλταν η δε Όλυρα εις Σίτον τον μονόκοκκον ή εις Βρίζαν την σιτηράν.

Οι προσδιορίζοντες την όλυραν ως βρίζαν βασίζονται ιδίως εις τον Ησύχιον που λέει: «όλυρα είδος σπέρματος, ή βρώμα τι μεταξύ σίτου και κριθής, οι δε αυτήν κριθήν, άλλοι καρπόν τινά σιτικόν, ζειάν, τινές ζέαν ». Αλλ’ εκ του χωρίου τούτου εξάγεται νομίζω ότι το όνομα όλυρα εδίδετο κατά τόπους εις διαφόρους καρπούς «σιτικούς» , τους και ζειάς και ζέας υπό άλλων αλλαχού ονομαζόμενους. Και ως προς μεν την βρίζαν ουδέ λόγος καν πρέπει να γίνεται, διότι το σιτηρόν τούτο αναφέρεται δια πρώτην φοράν περί τα μέσα του πρώτου μ.Χ. αιώνος (βλ. βρίζα), η δε καλλιέργεια και χρήσις αυτού εις τα Ελληνικά χώρας πρέπει να εισήχθηκε πολύ βραδύτερον.
Κατά την ηνετέραν γνώμην εκ πλείστων σωζομένων χωρίων αρχαίων συγγραφέων εν οις μνημονεύονται η ζειά και η όλυρα προκύπτει ότι τα ονόματα ταύτα επί το πλείστον αναφέρονται εις τα είδη ή διαφοράς Σόργου (Sorghum).
Εν πρώτοις η ζειά των αρχαίων δεν είνε δυνατόν να σημαίνη το είδος Σίτος η Σπέλτα (Triticum Spelta), διότι ο σίτος ούτος ευδοκιμεί και καλλιεργείται εις χώρας ψυχροτέρας των σιτοφόρων τόπων της Ελλάδος και της Ανατολής εν γένει. Εν Ελλάδι και ανά την Ανατολήν σπανίως και μόνο εις ορεινούς τόπους απαντά καλλιεργούμενον το είδος τούτο, ενώ η μεν των αρχαίων ζειά συνήθως αναφέρεται ως είδος κοινής καλλιέργειας ιδίως της Αιγύπτου και της Αραβίας, χωρών εις τας οποίας, λόγο του κλίματος, ο σίτος σπέλτα δεν δύναται να ευδοκιμήση.
Αφ’ ετέρου ο μεν Θεόφραστος όστις αναφέρει, ενίοτε δε και περιγράφει, ουχί ολίγας γνωστάς επί των ημερών του διαφοράς και είδη σίτου (πυρών), διακρίνει από ταύτα την ζειάν, ήν αποκαλεί «πολύλοπον», ο δε συνήθως λεπτομερέστερος εις τας περιγραφάς του Διοσκουρίδης, αναφέρων την όλυραν ως ανήκουσαν εις το γένος (δηλ. εις το είδος) της ζειάς, δεν υποδεικνύει στενήν συγγένειαν ή ομοιότητα αυτής προς τον σίτον (τους πυρούς) εν γένει, εκ της κατατάξεως δε ην τηρεί εν τη περιγραφή των διαφόρων σιτηρών, μνημονεύων μετά τους πυρούς, την κρηθήν και μετά ταύτην την ζειάν και την όλυραν, υποδηλοί την απωτέραν συγγένειαν των τελευταίων δύο προς τους πυρούς, αν και χαρακτηρίζει την ζειάν «τροφιμωτέραν κριθής».
Άλλως η τε ζειά και η όλυρα των αρχαίων δεν δύνανται να χαρακτηρισθώσιν ως είδη ή διαφοραί σίτου και διότι ο καρπός των αναφέρεται ως χρησιμοποιούμενος υπό των Ελλήνων ιδίως προς διατροφήν των κτηνών. Ούτω ο Θεόφραστος λέγει ότι ο καρπός της ζειάς είνε «προσφιλής πάσι τοις ζώοις» (Φ.Ι. 8,9,2). Τα ζειάς αναμεμιγμένας μετά κριθών βλέπομεν εν τη «Οδυσσεία» χορηγουμένας εις τους ίππους (Δ, 41), κριθαί δε και όλυραι χορηγούμεναι εις τους ίππους αναφέρονται και εν τη «Ιλιάδι» (Ε, 196 και Θ, 564).
Εάν η ζειά και η όλυρα ήσαν είδη ή διαφοραί σίτου ο καρπός τους δεν θα εχορηγείτο εις τα κτήνη το πάλαι ότε ο σίτος (οι πυροί) εις τας ελληνικάς χώρας είχεν αξίαν πολύ ανωτέραν της σημερινής. Άλλως τε η χρήσις σίτου (και βρίζης) προς διατροφή των κτηνών, και ιδίως των μηρυκαστικών, αποβαίνει επιβλαβής (προκαλεί τυμπανίτην) άνευ προηγουμένης ειδικής παρασκευής (βράσεως). Ταύτα αποδεικνύουσι νομίζω ότι η ζειά και η όλυρα των αρχαίων δεν αναφέρονται εις είδη ή διαφοράς σίτου.
Εις ποία σιτηρά των σημερινών βοτανικών δυνάμεθα λοιπόν να τα υπάγωμεν;
Ο Ηρόδοτος, περιγράφων τας ως προς τα είθη και έθιμα διαφοράς ας παρετήρησεν ότι υπήρχον μεταξύ των Αιγυπτίων και άλλων λαών της εποχής του, λέγει προς τοις άλλοις ότι ενώ οι άλλοι άνθρωποι ετρέφοντο με πυρούς (σίτον) και κριθάς, οι Αιγύπτιοι, θεωρούντες επονείδιστον την χρήσιν των καρπών τούτων προς αρτοποίαν, ετρέφοντο με ολύρας, αι οποίαι, ως ο ίδιος αναφέρει, έκτοτε ωνομάζοντο και ζειαί(1). Αλλ’ όπως το πάλαι ούτω και σήμερον εν Αιγύπτω οι ιθαγενείς αν και γνωρίζωσι και καλλιεργώσι τον σίτον και την κριθήν, ουχ ήττον προς αρτοποιίαν ποιούσι χρήσιν ουχί του καρπού αυτών αλλ’ είδους σόργου, όπερ είνε κν. Γνωστόν παρ’ ημίν και πανταχού της Ανατολής υπό το όνομα νταρί (συνώνυμα κατά τόπους ασπροσίταρο, λιανοκαλάμποκο ή καλαμπόκι, ενιαχού δε της Κύπρου τσέρκο) και ούτινος αι πολυάρριθμοι διαφοραί και παραλλαγαί από παναρχαιοτάτης εποχής καλλιεργούνται πολλαχού της Ασίας και της Αφρικής και παρέχουσι θρεπτικόν και ευθηνόν άρτον εις πολλά εκατομμύρια ανθρώπων(2). Σόργοι ήσαν βεβαίως αι ζειαί με τας οποίας επί 30 ημέρας ετρέφετο εν Αραβία ο στρατός των Ρωμαίων κατά την από Λευκής Κώμης εις Νέγρανα κοπιώδη και πλήρη στερήσεων πορίαν του (3), διότι ως σήμερον ούτω και τότε ουδέν άλλο σιτηρόν πλην του σόργου παρήγετο εις τον αυχμηρόν και άνυδρον εκείνον τόπον. Είδος σόργου ήτον ωσαύτως η ζειά ήν, ως αναφέρει ο Στράβων, κατά προτίμησην εχρησιμοποίουν προς αρτοποιίαν οι άνθρωποι εν τη μέση Ιταλία, και η οποία εκαλλιεργείτο εις γονιμωτάτας γαίας σπειρομένη επί δύο κατά συνέχειαν έτη εις τον αυτόν αγρόν (4), διότι τόσον εις την μέση όσον και εις την άνω Ιταλίαν και σήμερον έτι οι πολλοί των αγροτών με σόργον και αραβόσιτον τρέφονται και διότι εις γονίμους γαίας ουδέποτε καλλιεργείται σίτος η σπέλτα, κριθή ή βρίζα, αλλά μάλλον άλλοι σίτοι ως και είδη και διαφοραί σόργου και αραβόσιτος, όστις, ως αλλού ελέχθη (βλ. σελ. 134) εισήχθη και διεδόθη ανά τον παλαιόν κόσμον πρό τινων μόλις αιώνων.
Εις είδη λοιπόν ή διαφοράς σόργου ως επί το πλείστον πρέπει ν’ αναφέρωνται η ζειά και η όλυρα των αρχαίων, αφού, ως γνωστόν, των σόργων ο καρπός είνε «προσφιλής πάσι τοις ζώοις», τα οποία τρώγουσιν αυτόν αβλαβώς, και αφού έκπαλαι του καρπού τούτου ποιούσι κατά προτίμησιν χρήσιν προς αρτοποιίαν οι Αιγύπτιοι και οι της Αραβίας και της μέσης και βορείου Ιταλίας κάτοικοι (ούτοι σήμερον ιδίως του αραβόσιτου).
Ενισχύεται άλλως η γνώση ημών αύτη και εκ της ομοιότητος ήτις παρατηρείται μεταξύ των σανσκριτικών και νεοινδικών ονομάτων των σόργων (juar, joar kai jowari) και του ελλ. Ζειά.
Άλλως αι διαφοραί και τα είδη των καλιεργουμένων σόργων (β.λ.) είνε πολλά και ποικίλλουσι μεγάλως και ως προς την μορφήν και τα έξεις και την διάρκειαν του φυτού και ως προς το μέγεθος το σχήμα και το χρώμα του καρπού. Κοινότατον πολλαχού της Ανατολής είνε το σόργον το χαλέπιον, το οποίον ενιαχού και καλλιεργείται ως είδος κτηνοτροφικόν, εις το είδος δε τούτο πιθανώς αναφέρεται η ζειά του Θεόφραστου, όστις λέγει ότι αύτη είνε φ. «ισχυρότατον και μάλιστα καρπιζόμενον… και γαρ πολύρριζον και βαθύριζον και πολυκάλαμον, ο δε καρπός κουφότατος και προσφιλής πάσι τοις ζώοις» (Φ. Ι. 8,9,2). Τοιούτον δε πράγματι είνε Σ. το χαλέπιον, όπερ πρέπει να ήνε η παρ’ άλλοις μη ευγενής όλυρα, διότι διεκρίνετο και ευγενής και ευγενεστάτη όλυρα, εξ ης κατεσκευάζεται «τράγος» (Γαληνός).
Αλλ΄ εις το «μέγα ετυμολογικόν» (α’ μ.Χ. αιώνος) ορίζεται η μεν κριθή ως εξάστοιχος ο δε σίτος ως τετράστοιχος η δε όλυρα ως δίστοιχος, δίστοιχον δε στάχυν γνωρίζουμε μόνον της διστοίχου κριθής (β.λ.), ην υπό το όνομα τούτο (δίστοιχον) αναφέρει και ο Θεόφραστος.
Ώστε είνε πιθανόν εις ωρισμένον τόπον και κατά τινα εποχήν το είδος τούτο της κριθής να διεκρίνετο και υπό το όνομα όλυρα.
Περί του των νεωτέρων βοτανικών γένους zea βλ. αραβόσιτος, δια δε την υπό των ημετέρων φαρμακοποιών όλως αδικαιολογήτως ονομαζομένην ερυσιβώδη όλυραν βλ. γομφόμορφος (βλ. και μηδική η δενδρώδης).

(1) «Από πυρών και κριθέων ωλλοι ζώουσι, Αιγυπτίων δε τω ποιευμένω από τούτων την ζόην όνειδος μέγιστόν έστιν, αλλά από ολυρέων ποιεύνται σιτία, τας ζειάς μετεξέτεροι καλέουσι»(2,36) Και κατωτέρω. «Αρτογαγέουσι δε εκ των ολυρέων ποεύντες άρτους, τους εκείνοι κυλλήστις ουνομάζουσι» (2,77).
(2) Δύο είδη ή διαφοράς σόργου συμπεραίνω ότι εγνώριζον ήδη οι Έλληνες βεβαίως από της εποχής του Ηροδότου, αν ουχί από της εποχής του Ομήρου, διότι τα ονόματα ζειά και όλυρα αυτό σημαίνουσι. Τρίτη διαφορά πρέπει να ήνε η αναφερομένη υπό του Διοσκουρίδη δίκοκκος ζειά. Αλλά και η παρά τω Γαληνώ «ευγενεστάτη όλυρα» διαφορά ή παραλλαγήν σημαίνει.
(3) «Η δε του Συλλαίου προδοσία κακείνην εποίησε την χώραν δυσπόρευτον, τριάκοντα γουν ημέραις διήλθεν αυτήν, ζειάς και φοίνικας ολίγους παρέχουσαν, και βούτηρον αντ’ ελαίου, δια τας ανοδίας»
(4) Προκειμένου περί ομβρικής ο Στράβων λέγει:»Άπασα δ’ ευδαίμων η χώρα, μικρώ δ’ ορειοτέρα, ζειά μάλλον ή πυρώ τους ανθρώπους τρέφουσα» (5, 227), προκειμένου δε περί Καμπανίας επιλέγει «Ιστορείται δ’ ένια των πεδίων σπείρεσθαι δι’ έτους, δις μεν τη ζειά, το δε ρίτον ελύμω, τινά δε και λαχανεύεσθαι τω τετάρτω σπόρω» (5, 242)

Πηγή: Παν. Γ. Γεννάδιος, Φυτολογικόν Λεξικόν, Aθήνα 1914 (σελ. 400)

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Συνταγή: σκόρδο και λεμόνι για τον καθαρισμό των αγγείων από την αθηροσκλύρυνση

Συνταγή: σκόρδο και λεμόνι για τον καθαρισμό των αγγείων από την αθηροσκλύρυνση

Το σκόρδο είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων, για τα οφέλη που προσφέρει στον οργανισμό. Ξέρετε όλοι ότι βοηθάει στην πτώση της αρτηριακής πίεσης, αλλά ίσως δεν γνωρίζουμε την ισχυρή αποτοξινωτική του δράση.
Είναι λοιπόν ωφέλιμο σε όσους πάσχουν από εκζέματα, ακμή, ψωρίαση και άλλες δερματικές παθήσεις. Είναι ένα φυσικό αντιβιοτικό και παλιά συνιστούσαν σε όσους έπασχαν από πνευμονική φυματίωση, αλλά και χρόνια βρογχίτιδα, να τρώνε καθημερινά αρκετά σκόρδα. Σαν ελιξήριο της γρίπης, διαφημίστηκε πολύ στην επιδημία του 1918. Πολύ ωφέλιμο είναι για όσους έχουν παράσιτα στο έντερο και μάλιστα για τους οξύουρους συνιστούν και υποκλυσμούς με χυμό σκόρδου. 

Το πρόβλημα είναι η άσχημη μυρωδιά του. Γι αυτό ένας καθηγητής μας, σύστηνε να τα τρώμε προ του φαγητού και μάλιστα καλλίτερα το βράδυ και να τρώμε γλυκό από πάνω.

Θεωρείτε πολύ ωφέλιμο και για τον καθαρισμό των αγγείων από την αθηροσκλήρυνση.

Γι αυτό σας παραθέτω μια συνταγή:

Πάρτε έξι λεμόνια, ολόκληρα, πλύνετε τα και ρίξτε τα να πάρουν μια βράση σε νερό βραστό.
Στη συνέχεια, κόψτε τα σε κομμάτια και βάλτε τα στο μίξερ με τριάντα σκελίδες σκόρδο.
Ανακατέψετε τα όλα στο μίξερ μαζί με μισό λίτρο βραστό νερό. Φυλάξτε το στο ψυγείο.
Κάθε βράδυ, καλλίτερα προ φαγητού, παίρνετε μια κουταλιά της σούπας, για είκοσι μέρες.
Διακόψετε ένα μήνα και επαναλάβετε άλλες είκοσι μέρες. Μπορείτε μια φορά το χρόνο να το επαναλαμβάνετε.

Κάτι που συνήθιζαν οι παλιοί, ήταν να ψιλοκόβουν ένα σκόρδο κάθε βράδυ και να το τρώνε, σχεδόν να το καταπίνουν, για να μην το μασάνε, με γιαούρτι. Στα χωριά συνήθιζαν οι νέες κοπέλες να πίνουν, για να μη μυρίζουν, καθημερινά, μια σκελίδα σκόρδο!

Τρώτε λοιπόν αρκετά σκόρδα και θα διαπιστώστε ότι εκτός από αντιβιοτικές και καθαρτικές ιδιότητες, φροντίζει και την ομορφιά σας!

Δρ. Αγγελική Τριανταφύλλου – Πιτίδη Ιατρός Μικροβιολόγος Αν. Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Πηγή: http://www.atriantafyllou.gr

H αντιοξειδωτική αντικαρκινική και θεραπευτική δράση του σκόρδου

 Το σκόρδο [Alium sativum (L), garlic (Αγγλ.)] ιδιαιτέρως θεωρείται μία από τις καλύτερες τροφές που χρησιμοποιείται για την πρόληψη ασθενειών εξαιτίας των πολλαπλών ευεργετικών αποτελεσμάτων του στον ανθρώπινο οργανισμό.
Έχει αποδειχτεί ότι το σκόρδο ασκεί επωφελή αποτελέσματα κατά ενός φάσματος νόσων, όπως ο καρκίνος, ο διαβήτης, οι μικροβιακές λοιμώξεις, καθώς και οι ανοσολογικές και καρδιοκυκλοφορικές διαταραχές. 

Το σκόρδο είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, τα οποία βοηθούν στην καταστροφή των ελεύθερων ριζών οξυγόνου που καταστρέφουν τις κυτταρικές μεμβράνες και το DNA και μπορούν να συμβάλλουν στη διαδικασία της γήρανσης και στην ανάπτυξη πολυάριθμων καταστάσεων , όπως η καρδιοπάθεια και ο καρκίνος. Τα αντιοξειδωτικά εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες και μπορούν να περιορίσουν ή ακόμη να βοηθήσουν στην πρόληψη μερικών από τις βλάβες που προκαλούν με την πάροδο του χρόνου. Προκλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα εκχυλίσματα φρέσκου σκόρδου, ξηρού σκόρδου, το σκορδέλαιο και οι ειδικές οργανοθειικές χημικές ενώσεις , που δημιουργούνται κατά την επεξεργασία του σκόρδου θα μπορούσαν να τροποποιήσουν τον καρκινογονικό μεταβολισμό και να ανακόψουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.

Τα δραστικά συστατικά του σκόρδου 
Η αντιοξειδωτική δραστηριότητα του φρέσκου σκόρδου είναι πολύ γνωστή και κυρίως οφείλεται σε ασταθείς και ερεθιστικές οργανοθειικές χημικές ενώσεις. Το απόσταγμα φρέσκου σκόρδου που αποκτήθηκε μέσα σε μια παρατεταμένη χρονική περίοδο (μέχρι 20 μήνες) παράγει ένα άοσμο παλιό εκχύλισμα σκόρδου που περιέχει υδατοδιαλυτές οργανοφωσφορικές χημικές ενώσεις που προλαβαίνουν την οξειδωτική βλάβη καθαρίζοντας τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου.

Αξιοσημείωτες αποδείξεις των προσφάτων ετών δείχνουν ότι το σκόρδο έχει αντι-πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα κατά ποικίλων τύπων καρκίνου. Η αλισίνη παραμένει η κύρια βιοενεργή χημική ένωση του λιωμένου σκόρδου. Η αλλισίνη του λιωμένου σκόρδου επιδεικνύει μεγάλη δυνατότητα, ως ένας νέος χημειοπροστατευτικός παράγοντας, στην πρόληψη του καρκίνου του ήπατος.

Το κύριο συστατικό του λιωμένου σκόρδου είναι η αλισίνη [allicin]. Η αλισίνη είναι φωτοευαίσθητη και εύκολα μεταβολίζεται προς ποικίλες ελαιοδιαλυτές θειούχες χημικές ενώσεις, όπως το διαλλυλ- δισουλφίδιο, διαλλυλ- τρισουλφίδιο και το διαλλύλ- σουλφίδιο και η αζοένη.

Οι ελαιοδιαλυτές θειούχες χημικές ενώσεις του σκόρδου είναι αποτελεσματικότερες κατά του καρκίνου. Οι αντικαρκινικές ιδιότητες του σκόρδου Το διαλλυλ- δισουλφίδιο [DADS] είναι η κύρια οργανοθειική χημική ένωση του σκόρδου, η οποία μπορεί να ελαττώσει καρκίνους που οφείλονται σε καρκινογόνες ουσίες, όπως αποδείχτηκε σε πειραματόζωα και ανακόπτει τον πολλαπλασιασμό ποικίλων τύπων καρκινικών κυττάρων με τους ακόλουθους μηχανισμούς:

1. Ενεργοποίηση των μεταβολικών ενζύμων που αποτοξινώνουν τα καρκινογόνα.
2. Kαταστολή του σχηματισμού των προσαγωγών DNA [DNA adducts].
3. Αντιοξειδωτικά αποτελέσματα.
4. Ρύθμιση της ανακοπής του κυτταρικού κύκλου.
5. Πρόκληση απόπτωσης και διαφοροποίησης.
6. Τροποποίηση της ιστόνης.
7. Ανακοπή της αγγειογένεσης και της διήθησης.

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι στα αντικαρκινικά αποτελέσματα ορισμένων χημικών ενώσεων του σκόρδου μπορεί να περιληφθεί , τουλάχιστον εν μέρει, μια τροποποίηση της ακετυλίωσης της ιστόνης, μιας διαδικασίας που συμμετέχει στη ρύθμισητης γονιδιακής έκφρασης, που προκύπτει από την αναστολή της δράσης της διακετυλάσης της ιστόνης.

Η ικανότητα των οργανικών ενώσεων του θείου να εμποδίζουν τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό και τη ζωτικότητα των καρκινικών κυττάρων συνδέεται στενά με το μήκος της αλύσου του θείου. Οι τρέχουσες πληροφορίες υποστηρίζουν ένα μηχανισμό της μιτωτικής ανακοπής των καρκινικών κυττάρων λόγω τροποποίησης του μικροσωληναριακού δικτύου, πιθανόν ως επακόλουθο των ατόμων θείου υψηλής αντιδραστικότητας εναντίον των ομάδων θειόλης των διαφόρων κυτταρικών μακρομορίων που ελέγχουν κρίσιμες ρυθμιστικές λειτουργίες.

Το σκόρδο κατά του καρκίνου του προστάτη
Μια πολύ ισχυρή χημική ένωση του σκόρδου είναι και η S-αλλυκυστείνη [S-allylcysteine (SAC)]. Ο . Liu Z, Li M, και οι συνεργάτες [2012] αξιολόγησαν τα αντικαρκινικά αποτελέσματα της SAC επί των μη εξαρτημένων από ανδρογόνα καρκινικών κυττάρων του προστάτη [PC-3) cells] και έριξαν φως στους πιθανούς μηχανισμούς δράσης της εκκολάπτοντας αυτά τα κύτταρα με τρείς διαφορετικές συγκεντρώσεις της SAC. Η κυτταρική ανάπτυξη καθορίστηκε με τον καταμετρητή κυττάρων Kit-8 και τη δοκιμασία 5-αιθυνύλ-2?-δεοξυουριδίνης. Ο κυτταρικός κύκλος και η απόπτωση καθορίστηκαν με τη δοκιμασία κυτταρομετρικής ροής [flow cytometric assay]. Η έκφραση των μορίων που σχετίζονταν με απόπτωση ανιχνεύτηκε με την ανάλυση του πρωτεινικού ανοσοαποτυπώματος [Western blot analysis]. Βρήκαν οι ανωτέρω ερευνητές ότι η SAC κατέστειλε τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων PC-3 cells και οδήγησε σε ανακοπή του κυτταρικού κύκλου των φάσεων G0/G1, καθώς επίσης και την πρόκληση απόπτρωσης που συνοδευόταν από ελάττωση της έκφρασης των πρωτεϊνών Bcl-2 που ευθύνονται για τη διαπερατότητα των μιτοχονδρίων και την αύξηση της έκφρασης των προαποπτωτικών πρωτεϊνών Bax και της κασπάσης 8 [κυστεινική πρωτεάση που παίζει ρόλο στην απόπτωση των καρκινικών κυττάρων (τον προγραμματισμένο θάνατό τους)]. Αυτή η μελέτη επέδειξε τη χημειοπροστατευτική δραστηριότητα της SAC in vitro, και ότι η SAC μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη.

Το συστατικό του σκόρδου διαλλυλτρισουλφίδιο (DATS) ανακόπτει την ανάπτυξη καλλιεργημένων και ξενομοσχευμένων καρκινικών κυττάρων του ανθρώπινου προστάτη σε συνδυασμό με την πρόκληση απόπτωσης. Η απόπτωση που προκαλείται από τον στα καρκινικά κύτταρα του προστάτη γίνεται με τη μεσολάβηση, εν μέρει, της καταστολής της έκφρασης της πρωτείνης XIAP [x-linked inhibitor of apoptosis protein] και ότι η XIAP εκπροσωπεί έναν βιώσιμο βιοσηματοδότη της αντίδρασης του διαλλυλτρισουλφίδιου (DATS) για τις μελλοντικές κλινικές έρευνες.

Ο αναμεταδότης σήματος και ενεργοποιητής της μεταγραφής 3 [ Signal transducer and activator of transcription 3 (STAT3)] είναι ένας παράγοντας ογκογονικής μεταγραφής που συμμετέχει στην προστατική καρκινογένεση. Έχει επιδειχτεί ότι το διαλλυλτρισουλφίδιο (DATS) αναστέλλει τη φωσφορυλίωση του STAT3 σε καλλιέργειες καρκινικών κυττάρων του προστάτη και in vivo.Όμως η ενεργοποίηση αυτού του ογκογενετικού παράγοντα μεταγραφής είναι πολύ επουσιώδης για τις κυτταρικές αντιδράσεις προς το DATS. Η βικανότητα του DATS να ξεπερνάει την ενεργοποίηση του STAT3 αποτελεί θεραπευτικό πλεονέκτημα γιαυτόν τον χημειοπροστατευτικό παράγοντα.

Το σκόρδο κατά του καρκίνου του ενδομητρίου 
Από Ιταλικές έρευνες βρέθηκε ότι το σκόρδο ασκεί μέτριο προστατευτικό αποτέλεσμα στην προστασία από τον καρκίνο του ενδομητρίου [13].

Το σκόρδο κατά του καρκίνου του πνεύμονος 
Ο καρκίνος του πνεύμονος είναι η κύρια αιτία της θνησιμότητας που σχετίζεται με τον καρκίνο, σε ολόκληρο τον κόσμο.. Τα πρόσφατα χρόνια το πνευμονικό αδενοκαρκίνωμα έχει ξεπεράσει σε συχνότητα το επιθηλιακού τύπου καρκίνωμα σε πολλές χώρες. Από πειραματικές έρευνες που έχουν γίνει in vitro και in vivo έχουν αποδειχτεί τα καρκινοπροστατευτικά αποτελέσματα του σκόρδου.

Η χορήγηση διαλλυλτρισουλφιδίου προλαβαίνει την εξέλιξη του διηθητικού καρκίνου και τις μεταστάσεις στους πνεύμονες σε πειραματόζωα ποντίκια TRAMP.

Επιδημιολογικές έρευνες έχουν δείξει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ της κατανάλωσης σκόρδου και της συχνότητας θανάτου από πολλούς καρκίνους.

Έχει παρατηρηθεί σε ανθρώπινους πληθυσμούς η προστατευτική σχέση μεταξύ της βρώσης ωμού σκόρδου και του καρκίνου του πνεύμονα ότι έχει δοσοεξαρτώμενο χαρακτήρα.H κατανάλωση σκόρδου 2 ή περισσότερες φορές την εβδομάδα έχει αντίσςτροφη σχέση με τον καρκίνο του πνεύμονος.. Τούτο σημαίνει ότι το σκόρδο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χημειοπροστατευτικός παράγοντας κατά του καρκίνου του πνεύμονος [16].

Το σκόρδο κατά του καρκίνου του δέρματος 
Το διαλλυλτρισουλφίδιο (DATS) είναι ισχυρότερο από το μόνο- και το δισουλφίδιο κατά του καρκίνου του δέρματος. Το DATS αναστέλλει την κυτταρική ανάπτυξη των κυττάρων του ανθρωπίνου μελανώματος Α375 και των κυττάρων του βασικοκυτταρικού καρκινώματος, αυξάνοντας τα επίπεδα των ενδοκυττάριων αντιδραστικών ριζών οξυγόνου (ROS) και τη βλάβη του DNA προκαλώντας ανακοπή της G2/M (φάση της κυτταρικής διαίρεσης), στρες του ενδοπλασμικού δικτύου και απόπτωση που γίνεται με τη μεσολάβηση μιτοχονδρίων, περιλαμβανομένης της οδού που εξαρτάται και δεν εξαρτάται από την κασπάση. 

Το σκόρδο και οι αιματολογικές κακοήθειες
Η χρήση σκόρδου και σπόρων σταφυλιού μπορεί να σχετίζεται με τον περιορισμό αιματολογικών κακοηθειών.

Το σκορδέλαιο μπορεί να φανεί επωφελής, όπως τούτο έχει αποδειχτεί σε πειραματόζωα.

Το σκόρδο και ο καρκίνος της γαστρεντερικής οδού 
Τα χημειοπροστατευτικά αποτελέσματα των λαχανικών της οικογένειας των Αμαραλυλιδών του γένους Allium (σκόρδο) [κρεμμύδια, σκόρδο, πράσο, κλπ] έχουν μελετηθεί εκτεταμένα στους καρκίνους της γαστρεντερικής οδού. Έχει ανακοινωθεί ότι το υδατικό διάλυμα εκχυλίσματος σκόρδου S-αλλυλοκυστείνης (SAC) ανακόπτει την επιθηλιακή-μεσεγχυματική μετάβαση (EMT) των καρκινικών κυττάρων CAL-27 του καρκίνου του στόματος των ανθρώπων, in vitro. Επίσης έχει επιδειχτεί ότι η κατανάλωση SAC, που εξαρτάται από τη δόση της, θα μπορούσε να προλάβει την ανάπτυξη και εξέλιξη ενός στοματικού καρκίνου και μέσω της ανακοπής της ΕΜΤ σε μοντέλα ξενομοσχεύματος ποντικών.

Η οργανοθειική χημική ένωση αζοένη (ajoene) , που προέρχεται από την επαναδιάταξη της αλλισίνης του λιωμένου ωμού σκόρδου μπορεί να να ανακόψει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων, περιλαμβανομένης και της ανακοπής και απόπτωσης του κυτταρικού κύκλου των καρκινικών κυττάρων G(2)/M [38].

Σε μια μετα-ανάλυση του Zhou Y, και συνεργατών [2011] βρέθηκε ότι κατανάλωση υψηλών ποσοτήτων λαχανικών του γένους Allium περιόρισε τον κίνδυνο γαστρικού καρκίνου. Επειδή όμως συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες και κακή ταξινόμηση της έκθεσης χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να εδραιωθεί αυτή η συσχέτιση.

Η αλισίνη προκαλεί πειραματικά αποπτωτικό θάνατο των καρκινικών κυττάρων του εντέρου με τη μεσολάβηση του μεταγραφικού παράγοντα E2L2 ή Nrf2, που κωδικοποιείται μέσω του γονιδίου NFE2L2.

Το σκόρδο και ο καρκίνος του ήπατος
Η αλλισίνη προκαλεί αυτοφαγικό κυτταρικό θάνατο στα ανθρώπινα καρκινικά ηπατικά κύτταρα Hep G2 cells. Τα αποτελέσματα έρευνας έχουν δείξει ότι η αλλισίνη προκαλεί αυτοφαγία μέσω της καρκινοκατασταλτικής πρωτείνης p53 και ανακόπτει τη βιοσιμότητα κυτταρικών γραμμών του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Η αλλισίνη του σκόρδου δείχνει ότι έχει μεγάλες δυνατότητες ως .ενας νέος χημειοπροστατευτικός παράγοντας πρόληψης του καρκίνου του ήπατος.

Πειραματικιά έχει επιδειχτεί το αντιμεταστατικό και αντιπολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα της S-αλλυλοκυστείνης (SAC) κατά των ηπατικών καρκινικών κυττάρων, πράγμα που δηλώνει ότι θα μπορούσε η SAC να χρησιμοποιηθεί κατά του καρκίνου του ήπατος.

Το σκόρδο και ο καρκίνος του μαστού
Το σκόρδο και τα παράγωγά του περιορίζουν την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού σε πειραματόζωα και σε καλλιέργειες καρκινικών κυττάρων του μαστού. Τα ελαιοδιαλυτά συστατικά του σκόρδου, όπως το διοαλλύλσουλφίδιο (DADS) είναι αποτελεσματικότερα από τα υδατοδιαλυτά στην καταστολή του καρκίνου του μαστού. Μεταξύ των μηχανισμών της δράσης των ελαιοδιαλυτών συστατικών του σκόρδου περιλαμβάνεται η ενεργοποίηση μεταβολικών ενζύμων που αποτοξινώνουν τον οργανισμό από καρκινογόνα, η καταστολή του σχηματισμού προσαγωγού DNA [DNA adduct formation], η ανακοπή της παραγωγής αντιδραστικών ριζών οξυγόνου, η ρύθμιση της ανακοπής του κυτταρικού κύκλου και η πρόκληση απόπτωσης. Το εμπλουτισμένο με σελήνιο σκόρδο ή οι χημικές ενώσεις οργανοσεληνίου παρέχουν ισχυρότερη προστασία κατά της καρκινογένεσης του μαστού στα ποντίκια και μεγαλύτερη ανακοπή της ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων του μαστού σε κυτταρικές καλλιέργειες, παρά το φυσικό σκόρδο και τα αντίστοιχα οργανοθειικά ανάλογά του. Το DADS δρα συνεργικά με το εικοσαπεντανοικό οξύ, που είναι κατασταλτικό του καρκίνου του μαστού και ανταγωνίζεται την καρκινοενισχυτική δράση για τον καρκίνο του μαστού του λινολεϊκού οξέος. Επιπλέον, το εκχύλισμα σκόρδου περιορίζει τις παρενέργειες που προκαλούνται από τα αντικαρκινικά φάρμακα. Έτσι λοιπόν το σκόρδο και οι χημικές ουσίες που προέρχονται από το σκόρδο είναι υποσχόμενοι υποψήφιοι για τον έλεγχο του καρκίνου του μαστού.

Το σκόρδο και η νόσος του Alzheimer
Το παλιό εκχύλισμα σκόρδου [Aged Garlic Extract' (AGE)] και ένα από τα ενεργά συστατικά του η S-αλλυλ-L-κυστεΐνη [S-allyl-L-cysteine (SAC)] περιορίζου διάφορες παθολογικές διεργασίες που σχετίζονται με τη συναπτική εκφύλιση και τις νευροφλεγμονώδεις οδούς που σχετίζονται με τη νόσο του Alzheimer. Βάσει των θετικών προκαταρκτικών αποτελεσμάτων για τη θετική επίδραση του σκόρδου στην πρόληψη της νόσου του Alzheimer χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για την ανάπτυξη όλων των δυνατοτήτων του AGE και/ή της SAC σε μια αποτελεσματική προληπτική στρατηγική κατά της νόσου του Alzheimer.

To σκόρδο και το καρδιοκυκλοφορικό σύστημα 
Η περισσότερη έρευνα που αφορά στο σκόρδο έχει δείξει ότι το σκόρδο και τα ενεργά χημικά συστατικά του δρουν αποτελεσματικά, περιορίζοντας τον καρδιοαγγειακό και μεταβολικό κίνδυνο αποκαθιστώντας στο φυσιολογικό τις ανώμαλες τιμές των λιπιδίων του πλάσματος, τις οξειδωμένες χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνες, την ανώμαλη συσσώρευση αιμοπεταλίων, την υψηλή αρτηριακή πίεση και την καρδιακή βλάβη. Μερικά από τα επωφελή αποτελέσματα του διατροφικού σκόρδου κατά των καρδιαγγειακών διαταραχών επιτυγχάνονται μέσω της δημιουργίας υδροθείου, μονοξειδίου του αζώτου στα καρδιομυοκύτταρα και τα ενδοθηλιακά κύτταρα.

Το σκόρδο έχει τη δυνατότητα να προστατεύσει την καρδιά από το έμφραγμα του μυοκαρδίου, την καρδιοτοξικότητα από δοξορουμπισίνη, την υπερτροφία του μυοκαρδίου και τη βλάβη της καρδιάς από ισχαιμία-επαναιμάτωση. Διάφορες ερευνητικές ομάδες αναφέρουν το σκόρδο προκαλεί στην καρδιά την παραγωγή ενδογενών αντιοξειδωτικών και την υπεροξείδωση λιπιδίων. Άλλοι μηχανισμοί που ευθύνονται για το καρδιοπροστατευτικό αποτέλεσμα του σκόρδου είναι η ρύθμιση διαύλων ιόντων, η τροποποίηση της οδού σηματοδότησης Akt , η αναστολή της δεακετυλάσης της ιστόνης και η αναστολή του κυτοχρώματος Ρ450. Παρά την ανεύρεση διαφόρων καρδιοπροστατευτικών μηχανισμών του σκόρδου υπάρχει ανάγκη περαιτέρω έρευνας, προκειμένου να εντοπιστούν οι ειδικοί μοριακοί μηχανισμοί της καρδιοπροστασίας στις διάφορες νόσους της καρδιάς [22].
Στις ποικίλες κλινικές μελέτες και μετα-αναλύσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα έχει επιδειχτεί η θετική επίδραση του σκόρδου στην πρόληψη της καρδιαγγειακής νόσου και ιδιαίτερα στην αποκατάσταση των επιπέδων των λιπιδίων του αίματος. Παρά τούτο έχουν αναφερθεί και μερικές αμφιλεγόμενες απόψεις. Παρομοίως τα αποτελέσματα του σκόρδου στη υπέρταση και τη συσσώρευση αιμοπεταλίων είναι ήπια, ενώ οι πληροφορίες γιαυτά είναι περιορισμένες. Σε πολυάριθμες κλινικές έρευνες που έχουν γίνει για την αντιυπερτασική δράση του σκόρδου, τα αποτελέσματά τους έχουν οδηγήσει σε αμφιλεγόμενα συμπεράσματα. Τούτο μερικώς μπορεί να αποδοθεί στη διαφορετική περιεκτικότητα θείου των διαφόρων σκευασμάτων σκόρδου, που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από διάφορους ερευνητές. Είναι πιθανόν τα δισκία σκόνης σκόρδου παρατεταμένης δράσης να προκαλέσουν ισχυρότερα βιολογικά αποτελέσματα.

Έχει αποδειχτεί σε Ιαπωνική πληθυσμιακή ομάδα ότι η δίαιτα που περιλαμβάνει καθημερινώς σκόρδο ασκεί υποτασικά αποτελέσματα σε ενήλικους με ήπια υπόταση, χωρίς να επηρεάζει τα προϋπερτασικά άτομα .

Η σκόνη σκόρδου μακράς διαρκείας κατεβάζει τη συστολική και τη διαστολική πίεση σε άτομα με ήπια και μέτρια υπέρταση, σε σύγκριση με άτομα που πήραν συνηθισμένα σκευάσματα σκόρδου, όπως απέδειξαν Ρώσοι ερευνητές.

Το σκόρδο και ο διαβήτης Τύπου 2
Σε έρευνα που έγινε για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων του σκόρδου επί των αντυπεργλυκαιμικών, λιποπτωτικών, αντιφλεγμονωδών αποτελεσμάτων και τη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου επί παχυσάρκων ασθενών με ανεξέλεγκτο διαβήτη τύπου 2 βρέθηκε ότι υπάρχει μια άμεση σχέση μεταξύ των υψηλών επιπέδων της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης και των επιπέδων δεαμινάσης της αδενοσίνης . Βρέθηκε ότι το σκόρδο έχει αντιυπεργλυκαιμικές και λιποπτωτικές ιδιότητες. Η επιπρόσθετη ελάττωση των επιπέδων της C-αντιδραστικής πρωτεϊνης και δεαμινάσης της αδενοσίνης στον ορό από τη λήψη του σκόρδου μπορεί να γίνει ένας πολύτιμος παράγοντας δημιουργίας καλού γλυκαιμικού ελέγχου και της πρόληψης μακροπρόθεσμων επιπλοκών.

Το αντιδιαβητικό αποτέλεσμα του σκόρδου είναι καλά τεκμηριωμένη και περιγράφεται ακόμη και στην ιατρική βιβλιογραφία της αρχαιότητας. Το σκόρδο με τα συστατικά του έχουν ευρύτατα μελετηθεί για τα αντιδιαβητικά του αποτελέσματα, τόσο πειραματικά όσο και σε πειραματόζωα. Υπάρχουν επίσης εκτεταμένες έρευνες σε ανθρώπους για τα υπογλυκαιμικά αποτελέσματα του σκόρδου. Το σκόρδο και τα εκχυλίσματα του σκόρδου έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικά στον περιορισμό της αντίστασης στην ινσουλίνη.

Οστεοαρθρίτιδα και το σκόρδο 
Η Οστεοαρθρίτιδα είναι μια διαταραχή του αρθρικού θυλάκου μια διάρθρωσης, που χαρακτηρίζεται από πόνο, δυσκαμψία, και περιορισμό της λειτουργίας της διάρθρωσης. Συχνά ταξινομείται ως εκφυλιστική νόσος διότι η πάσχουσα διάρθρωση επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Oι έρευνες έχουν δείξει ότι η πλούσια δίαιτα σε λαχανικά και φρούτα φαίνεται να δρα προστατευτικά κατά της ακτινογραφικά διαγνωσμένης οστεοαρθρίτιδας. Επιπλέον το διαλλυλσουλφίδιο του σκόρδου και των λοιπών συγγενικών φυτών του σκόρδου (κρεμμύδια, κλπ) καταστέλλει την έκφραση τις πρωτάσες διάσπασης της μήτρας στα κύτταρα που μοιάζουν με χονδροκύτταρα, παρέχοντας έτσι ένα πιθανό μηχανισμό δράσης.

Το σκόρδο και η ουρική αρθρίτιδα
Το διαλλυλσουλφίδιο του σκόρδου (DAS) προλαβαίνει την IL-1beta και τους κρυστάλλους ουρικού μονονατρίου που προκαλούνται από την απορρύθμιση της COX-2 στα κύτταρα του αρθρικού θυλάκου και τα χονδροκύτταρα και βελτιώνει την θυλακίτιδα που προκαλείται από τους κρυστάλλους, πιθανόν μέσω ενός μηχανισμού που περιλαμβάνει τον NF-kappaB. Οι αντιφλεγμονώδεις δράσεις του DAS μπορεί να είναι σημαντικές για τθεραπεία της φλεγμονής των αρθρώσεων.

ΤΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ΖΕΥΓΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΣ ΓΚΕΛΗ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΕΠΕΣΤΡΑΦΑΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΜΟΥ ΑΠΟΣΤΕΙΛΑΝ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΑΥΤΟΥΣΙΟ.

Δρ Γκέλης Ν. Δημήτριος, Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Οδοντίατρος, Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Ιατρική Διατροφολογία, Προληπτική Ιατρική, Περιβαλλοντική Ιατρική, Συμπληρωματική Ιατρική

Γκέλη Αικατερίνη, Ιατρός, Ακτινοδιαγνώστρια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Ιατρική Διατροφολογία, Ακτινοδιαγνωστική και Υπερηχογραφική Διαγνωστική, Περιβαλλοντική Ιατρική, Συμπληρωματική Ιατρική

Νικόλαος Μεταξάς
Captain Nikos K Metaxas-ATPL-Airline pilot-B737ng airbus 320 atr42/72 

Πηγή: http://www.dramini.gr

Πρόσφατη έρευνα: Το ωμό σκόρδο «προστατεύει από τον καρκίνο του πνεύμονα» 
Η κατανάλωση ωμού σκόρδου δύο φορές την εβδομάδα μπορεί να ελαττώσει σχεδόν κατά το ήμισυ τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Όπως έδειξε, οι ενήλικες που συστηματικά το καταναλώνουν έχουν κατά 44% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου, ενώ ακόμα και στους καπνιστές ο κίνδυνος μειώνεται κατά 30% με τη βοήθειά του.
Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι παγκοσμίως η πιο συχνή μορφή καρκίνου - και το κάπνισμα είναι ο κυριότερος παράγοντας κινδύνου, με τους εννέα στους δέκα πάσχοντες από τη νόσο να είναι καπνιστές.
Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι το σκόρδο προστατεύει τους πνεύμονες από διάφορα νοσήματα, καθώς και ότι μειώνει τον κίνδυνο εκδηλώσεως άλλων μορφών καρκίνου, όπως αυτός του παχέος εντέρου. Στην παρούσα μελέτη, επιστήμονες από το Κέντρο Ελέγχου & Προλήψεως Ασθενειών της Επαρχίας Γιάνγκσου, στην Κίνα, συνέκριναν τις διατροφικές συνήθειες 1.424 πασχόντων από καρκίνο του πνεύμονα με εκείνες 4.500 υγιών εθελοντών.
Όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση «Cancer Prevention Research», όσοι έτρωγαν ωμό σκόρδο τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα είχαν σημαντικά μειωμένες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο του πνεύμονα, ακόμα κι αν κάπνιζαν ή εκτίθονταν καθημερινά στους ατμούς από λάδια που μαγειρεύονταν σε υψηλές θερμοκρασίες (είναι ένας άλλος παράγοντας κινδύνου για τη νόσο). Οι ερευνητές δεν ξέρουν εάν το εύρημά τους ισχύει και για το μαγειρεμένο σκόρδο.
Ωστόσο, παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι την προστατευτική δράση ασκεί η αλισίνη - η χημική ουσία του σκόρδου που του προσδίδει τη χαρακτηριστική μυρωδιά του και η οποία απελευθερώνεται όταν ψιλοκόβουμε ή λιώνουμε το σκόρδο. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αλισίνη καταπολεμά τη φλεγμονή στον οργανισμό και δρα αντιοξειδωτικά. 

Πηγή: http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&articleID=17697&ct=1

Χρήσεις και ιδιότητες του σκόρδου που δεν φανταζόσασταν

Χρήσεις και ιδιότητες του σκόρδου που δεν φανταζόσασταν

Το σκόρδο είναι γνωστό για την έντονη μυρωδιά του, που σε κάποιους είναι αποκρουστική, αλλά έχει αποθεωθεί αρκετές φορές για τις ευεργετικές του επιδράσεις στην υγεία μας, από την μείωση της αρτηριακής πίεσης μέχρι την πρόληψη καρδιακών παθήσεων.
Ο θαυματουργός βολβός, όμως, δεν αρκείται μόνο σε αυτά. Ας δούμε πως να εκμεταλλευτούμε μερικές από τις όχι και τόσο γνωστές ιδιότητές του. 

1. Κερδίστε τη μάχη με την τριχόπτωση
Όσοι από εσάς αντιμετωπίζετε προβλήματα τριχόπτωσης μην ανησυχείτε άλλο. Το σκόρδο μπορεί να είναι η λύση που ψάχνατε. Τα υψηλά επίπεδα αλλισίνης, μίας ένωσης του θείου, που βρίσκονται συγκεντρωμένα στον βολβό του έχει βρεθεί ότι παίζουν ρόλο στη θεραπεία της τριχόπτωσης. Τρίψτε κομμένες σκελίδες στο κρανίο σας, πιέζοντας τις καθώς προχωράτε για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο όφελος. Μπορείτε, ακόμη, να εμποτίσετε λάδι με σκόρδο και να χρησιμοποιήσετε το μείγμα για μασάζ στο τριχωτό της κεφαλής.

2. Αντιμετωπίστε την ακμή
Μπορεί να μην είναι από τα κύρια συστατικά που θα διαβάσετε στο πίσω μέρος της φαρμακευτικής αγωγής σας, για την αντιμετώπιση της ακμής. Το σκόρδο, ωστόσο, είναι μια σπουδαία, φυσική λύση που θα σας βοηθήσει να ξεφορτωθείτε τα αντιαισθητικά σημάδια από το πρόσωπό σας. Όταν το επόμενο ενοχλητικό σπυράκι κάνει την εμφάνισή του, τρίψτε πάνω του μία κομμένη σκελίδα σκόρδου. Τα αντιοξειδωτικά που περιέχει σκοτώνουν τα βακτήρια και το καθιστούν μία αποτελεσματική τοπική θεραπεία.

3. Ξεχάστε το κρυολόγημα
Το ανοσοποιητικό σας σύστημα μπορεί να ωφεληθεί σημαντικά από το σκόρδο, το οποίο είναι γεμάτο αντιοξειδωτικές ουσίες. Μπορείτε να συμβάλετε στη θωράκιση του οργανισμού σας, φροντίζοντας να περιλαμβάνετε το σκόρδο στις καθημερινές σας συνταγές. Ακόμα και αν ένα κρυολόγημα καταφέρει να ξεγελάσει την ενισχυμένη σας άμυνα, υπάρχει λύση. Μουλιάστε ψιλοκομμένο ή αλεσμένο σκόρδο σε βραστό νερό, για αρκετά λεπτά και στη συνέχεια σουρώστε και πιείτε το σπιτικό τσάι σκόρδου που μόλις ετοιμάσατε! Αναλόγως γούστου, μπορείτε να προσθέσετε μέλι ή πιπερόριζα.

4. Καταπολεμήστε την ψωρίαση και τα κονδυλώματα
Η ψωρίαση, λόγω της χρόνια επαναλαμβανόμενης εμφάνισής της, αποτελεί μία πρόκληση όσον αφορά στη θεραπεία της. Στην προσπάθεια ανακούφισης από τα ξαφνικά και άβολα κρούσματά της, το σκόρδο, με τις αποδεδειγμένες αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο. Είναι, επίσης, ένας πρώτος τρόπος αντιμετώπισης των κονδυλωμάτων, μικρών διογκώσεων που εμφανίζονται στο δέρμα και τις βλεννογόνες μεμβράνες του σώματος. Αλείψτε έλαιο σκόρδου στην προσβεβλημένη περιοχή, για μαλακό και ελεύθερο από εξανθήματα δέρμα. Πάντως, αν τα κονδυλώματα επιμένουν, επισκεφθείτε ένα γιατρό.

5. Ελέγξτε το βάρος σας
Το σκόρδο μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος σύμμαχος ακόμα και στην προσπάθειά σας να χάσετε εκείνα τα επίμονα κιλά που δεν λένε να φύγουν με τίποτα. Μελέτη στην Κορέα έδειξε ότι όταν η δίαιτα ποντικιών εμπλουτίστηκε με σκόρδο, μειώθηκαν τα αποθέματα λίπους αλλά και το συνολικό βάρος τους. Συμπεριλάβετε, λοιπόν, το σκόρδο στις συνταγές σας και δείτε, ενδεχομένως, τα εκατοστά να φεύγουν από την περιφέρειά σας. Συνθλίψτε τον φρέσκο βολβό του και αφήστε τον σε θερμοκρασία δωματίου για 10 λεπτά, πριν τον μαγειρέψετε. Έτσι, διατηρεί περισσότερα θρεπτικά συστατικά και επωφελείστε στο μέγιστο από τις ιδιότητές του, υποστηρίζουν οι ειδικοί.

6. Αφαιρέστε τις επίμονες σκλήθρες
Με το καλοκαίρι να μπαίνει για τα καλά, περπατάτε περισσότερο ξυπόλητοι και ένα λάθος βήμα μπορεί να είναι αρκετό για να υποφέρετε. Οι περισσότεροι, σίγουρα, είχαν μια δυσάρεστη εμπειρία με σκλήθρα στο πόδι. Και αν κάποιες φορές μπορείτε να την αφαιρέσετε σχετικά εύκολα με ένα τσιμπιδάκι, τι γίνεται όταν δεν βγαίνει με τίποτα; Σύμφωνα με την παράδοση, αν τοποθετήσετε ένα κομμάτι σκόρδου πάνω από την επίμονη σκλήθρα και το καλύψετε με επίδεσμο ή κολλητική ταινία, όταν το αφαιρέσετε, λίγες ώρες αργότερα, θα την τραβήξει μαζί του. Οι αντιφλεγμονώδεις ενώσεις του σκόρδου εμποδίζουν, ακόμη, την μόλυνση της περιοχής.

7. Ανακουφιστείτε από το "πόδι του αθλητή" 
 Όχι, δεν εννοούμε το καλά γυμνασμένο πόδι, αλλά τη μυκητίαση των ποδιών που έχει γίνει γνωστή με αυτό τον όρο, επειδή πλήττει περισσότερο τους αθλητές. Μη σας ξεγελά, όμως, η ονομασία. Ο καθένας μπορεί να υποφέρει από αυτή τη μόλυνση, που προκαλεί έντονη φαγούρα, φουσκάλες και ξεφλούδισμα. Το σκόρδο έχει, εκτός των άλλων και αντιμυκητιασική δράση και ίσως μπορεί να ανακουφίσει τα μολυσμένα πόδια σας, αν τα βυθίσετε σε ζεστό νερό με θρυμματισμένο σκόρδο και τα αφήσετε να μουλιάσουν. 

8. Απωθήστε τα κουνούπια
Σας έχουμε πει γιατί σας λατρεύουν τα κουνούπια, για να μάθετε να τα αποφεύγετε ευκολότερα. Αν ακόμα δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από την παρέα τους, γιατί δε δοκιμάζετε το σκόρδο; Στα πλαίσια μελέτης στην Ινδία, τα αιμοδιψή έντομα δεν πλησίαζαν όσους αλείφονταν με ένα παρασκεύασμα με σκόρδο. Φτιάξτε ένα φυσικό απωθητικό διάλυμα με έλαιο σκόρδου, βαζελίνη και κερί μέλισσας ή απλά κρεμάστε σκελίδες σκόρδου στο χώρο σας. Να θυμάστε, το σκόρδο δεν απωθεί μόνο τα κουνούπια, αλλά και τα παράσιτα που ταλαιπωρούν το σκυλάκι σας. Μια μικρή ποσότητα σκόρδου στην τροφή του, μπορεί να το βοηθήσει.

9. Απαλλαγείτε από τον έρπητα
Οι έρπητες, συνήθως, επιλέγουν να κάνουν την εμφάνισή τους τις πιο ακατάλληλες στιγμές, όπως πριν από ένα σημαντικό ραντεβού. Αν δεν έχετε κοντά σας μια ειδική κρέμα, μπορείτε και πάλι να στραφείτε στο σκόρδο. Κόψτε μια σκελίδα σκόρδου στη μέση και τοποθετήστε την κατευθείαν στον έρπητα, για 10 λεπτά. Επαναλάβετε αρκετές φορές μέσα στη μέρα. Αν και η οξύτητα του σκόρδου μπορεί να σας τσούξει αρχικά, τα φυσικά αντιφλεγμονώδη που περιέχει μπορούν να μειώσουν τον πόνο και το πρήξιμο.

10. Επιδιορθώστε τα ραγισμένα τζάμια
Έχετε προσέξει ποτέ πόσο κολλάνε τα δάχτυλά σας μετά τον τεμαχισμό ενός βολβού σκόρδου; Ακούγεται απίστευτο, αλλά ο χυμός του σκόρδου είναι μία φυσική μορφή κόλλας! Δεν είναι η πιο ισχυρή κολλητική ουσία που μπορείτε να βρείτε εκεί έξω αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την γρήγορη αντιμετώπιση των λεπτών ραγισμάτων στο γυαλί. Συνθλίψτε μία σκελίδα και χύστε τον κολλώδη, παχύρρευστο χυμό της στις ρωγμές, ώστε η γυάλινη επιφάνεια να παραμείνει συμπαγής. Σκουπίστε ό,τι περισσέψει με ένα πανάκι. 

11. Προστατεύστε τον κήπο σας
Υπάρχουν τόσα πολλά είδη εντόμων που μπορούν να καταστρέψουν εντελώς τον όμορφο κήπο σας και να πάει χαμένη όλη η σκληρή δουλειά που κάνατε για να τον φροντίζετε. Το καταλαβαίνουμε, δεν θέλετε να τον ψεκάσετε με βιομηχανικά εντομοκτόνα. Αλλά γιατί να τον αφήσετε εντελώς απροστάτευτο όταν υπάρχει το σκόρδο; Ψιλοκόψτε τρεις σκελίδες και αφήστε τις σε δύο κουταλιές της σούπας ορυκτέλαιο, για 24 ώρες. Στη συνέχεια, σουρώστε και προσθέστε το λάδι, μαζί με ένα κουταλάκι του γλυκού υγρό σαπούνι πιάτων, σε μισό λίτρο νερό. Βάλτε το μείγμα σε ένα μπουκάλι ψεκασμού και είστε έτοιμοι. Ψεκάστε τα μολυσμένα φυτά και σώστε τον κήπο σας!

12. Πιάστε …λαβράκι
Αυτό το καλοκαίρι, ψαρέψτε περισσότερα ψάρια από ποτέ, απλά εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία που έχουν στο σκόρδο και εντυπωσιάστε τους φίλους σας με ένα πλούσιο τραπέζι θαλασσινών! Ναι, καλά διαβάσατε. Η έντονη μυρωδιά του σκόρδου προσελκύει πολλά είδη θαλάσσιων ειδών, όπως γατόψαρα, κυπρίνους, πέστροφες, πέρκες και λαβράκια. Αν επικαλύψετε με σκόνη σκόρδου ζαχαρωτά ή μπάλες από ζύμη, θα έχετε ένα δόλωμα ικανό να προσελκύσει στο καλάμι σας τα πιο γευστικά από τα ψάρια της Μεσογείου.

13. Ανεβάστε τη λίμπιντο
Το σκόρδο χρησιμοποιούνταν ως αφροδισιακό από πολλούς αρχαίους λαούς. Η διεγερτική του ιδιότητα αναγράφεται σε αρχαία Ινδικά κείμενα, στην εβραϊκή συλλογή νόμων Ταλμούδ προτείνεται στους άνδρες να το τρώνε πριν να κάνουν έρωτα με τις γυναίκες τους και ακόμα και ο Αριστοτέλης έκανε σχετικές αναφορές. Οι σύγχρονες ιατρικές γνώσεις μας δίνουν μια εξήγηση: Το σκόρδο βοηθά στην κυκλοφορία του αίματος και έτσι, μπορεί να υποκινήσει έντονη σεξουαλική επιθυμία. Εάν σχεδιάζετε ένα ρομαντικό ραντεβού, βάλτε στο μενού λίγο σκόρδο. Τόσο ώστε να ξυπνήσουν τα πάθη, χωρίς η μυρωδιά του να ενοχλεί!

Πηγή: http://news.pathfinder.gr/health/features/896765.html

Σκόρδο σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Σκόρδο σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Τα σκόρδα είναι φυτά βολβώδη, πολυετή και ανήκουν στην οικογένεια των λειριοειδών. Καλλιεργούνται για τούς βολβούς τους, οι οποίοι βρίσκουν μεγάλη χρησιμοποίηση στη μαγειρική ή παρασκευή ειδικών δροσιστικών τροφών.
Τα φύλλα διαφέρουν απ' εκείνα των κρεμμυδιών, γιατί είναι ποιό σπαθωτά και ποιό στενά και στριμμένα. Τα άνθη είναι λευκά και στη κορυφή του καυλού σχηματίζουν σφαιρικό σκιάδιο. Κάθε κεφάλι αποτελείται από 8-12 σκελίδες, εκ των οποίων οι εξωτερικές είναι μεγαλύτερες από τις εσωτερικές και ποιό καυτερές.

Τα σκόρδα ευδοκιμούν σε χώματα ελαφρά, όχι πολύ υγρά, προ πάντων στραγγερά και γόνιμα. Στα βαριά και σφικτά εδάφη, πού κρατούν πολλή υγρασία, σαπίζουν η δίδουν μικρά κεφάλια, στα δε πολύ ξηρά και άγονα ή απόδοσης των είναι μηδαμινή και ή γεύσης των γίνεται εξαιρετικά καυτερή.
Η καλλιέργεια γίνεται αποκλειστικώς με βολβίδια (σκελίδες) είτε, πολύ σπανίως, με σπόρους. Στα θερμά μέρη ή φυτεία αυτών, εκτελείται κατά "Οκτώβριο-Νοέμβριο, τα δε ψυχρά και ορεινά κατά Φεβρουάριο- Μάρτιο. Το ίδιο γίνεται και για τον πολλαπλασιασμό με σπόρο. Για την απόκτηση καλής φυτείας, πρέπει από κάθε κεφάλι σκόρδου, να διαλέγονται τα εξωτερικά και χονδρά βολβίδια, τα όποια και μόνο να χρησιμοποιούνται, τα δε μικρά και λεπτά να απορρίπτονται.
Αυτά φυτεύονται σε βραγιές και κατά γραμμές 20-25 πόντους, η μία της άλλης, επ’ αυτών δε, κατά διαστήματα 12 -15 πόντους και σε βάθος 2-3 πόντους, το πολύ. Σε περίπτωση συγκαλλιέργειας φυτεύονται ως μπορτούρες στα σαμάρια των βραγιών, των ποτιστικών αυλακών, είτε ανάμεσα στα μαρούλια, στα σπανάκια κλπ.
Για κάθε στρέμμα απαιτούνται πέντε πλεξούδες η 1500-1800 κεφάλια περίπου.
Η προετοιμασία του εδάφους πρέπει να γίνεται καλή, με 2-3 σκαψίματα και σπάσιμο των βώλων, ώστε το χώμα να τρίβεται εντελώς. Επίσης και ή λίπανσης πρέπει να είναι ή κατάλληλη.
Η κοπριά αποτελεί άριστο λίπασμα, σε ποσό 2-2.500 οκάδες στο στρέμμα, πρέπει όμως να είναι εντελώς χωνευμένη και να χρησιμοποιείται πολύ προ της φυτείας. Μαζί με συμπληρωματικά φωσφοροκαλιοΰχα χημ. λιπάσματα (0-12-6) δίδει πολύ καλλίτερα αποτελέσματα. Από τα σύνθετα χημ. λιπάσματα αξιοσύστατος είναι ό τύπος 4-10-10, σε ποσό 50-60 οκάδ. στο στρέμμα. Κατά προτίμηση χρησιμοποιούνται σκέτα, σε χώματα με οργανικές ουσίες η οπωσδήποτε σφικτά.
Η καλλιέργεια των σκόρδων με σπόρο, δεν είναι πρακτική, γιατί χρειάζονται δύο έτη για να δώσουν κεφάλια, δηλαδή, το πρώτο έτος θα παραχθούν μικρά βολβίδια, τα όποια θα ξαναφυτευτούν για ν' αποδώσουν το επόμενο έτος. Επίσης δε πολλαπλασιασμός αυτός, με σπόρο, δεν δίδει τις επιθυμητές ποικιλίες.
Σε όλες τις περιπτώσεις, τα σκόρδα, κατά την διάρκεια της βλαστήσεώς τους, πρέπει να βοτανίζονται και να σκαλίζονται 1-2 φορές, ιδίως στην αρχή, και να ποτίζονται εφ’ όσον μόνον υπάρχει μεγάλη ξηρασία. Όταν πλησιάζει ή ωρίμανση και αρχίσουν να κιτρινίζουν τα φύλλα, τότε δένονται στη κορυφή, είτε στρίβονται για να σταματήσει ή βλάστηση και να γίνουν τα κεφάλια χονδρότερα, ή ακόμη και για να επισπευτεί ή πρωιμότης των.
Η συγκομιδή αρχίζει κατά Μάιο-Ιούνιο αναλόγως των ποικιλιών και του τόπου. Πρέπει να γίνεται μετά την τέλεια αποξήρανση των φύλλων, αλλιώς όταν είναι πρόωρη, τα κεφάλια δεν διατηρούνται και σαπίζουν πολύ γρήγορα στην αποθήκη.
Τα σκόρδα αφού ξεριζωθούν με το χέρι η με λισγάρι, δένονται σε πλεξούδες ανά 50- 100 κεφάλια και αφήνονται μερικές ήμερες στον ήλιο για να χάσουν μέρος της υγρασίας τους. Κατόπιν αναρτώνται σε ξηρή και ευάερη αποθήκη μέχρις ότου διατεθούν. Μια καλή απόδοσης σκόρδων φθάνει 8-12 φορές μεγαλύτερη από το χρησιμοποιηθέν ποσό της φυτείας.

Ποικιλίες.
Οι κυριότερες ποικιλίες των σκόρδων, οι οποίες και συχνότερα συναντώνται στην καλλιέργεια είναι:
-Σκόρδα κοινά. Ταύτα κάνουν κεφάλια μέτρια στο μέγεθος με πολλές και σφικτές σκελίδες, συνήθως ο-λίγο κυρτές. Είναι ποικιλία ανθεκτική και μάλλον όψιμη.
-Σκόρδα ολόλευκα. Ταύτα γίνονται χονδρότερα των προηγουμένων και με σκελίδες ποιό σαρκώδεις. Οι εσωτερικές και εξωτερικές φλούδες είναι χαρακτηριστικώς κάτασπρες. Είναι ποικιλία εκλεκτή και πρώιμη
-Σκόρδα τεράστια. Τα κεφάλια αυτών αποκτούν τεράστιο όγκο (10—15 πόντους διάμετρο) με ολίγες σκελίδες, αλλά ή κάθε μία αντιστοιχεί μ' ένα ολόκληρο σκόρδο κοινό. Πρόκειται περί εξαιρετικής ποικιλίας, ελάχιστα όμως καλλιεργούμενης
-Σκόρδα στρογγυλά χονδρά. Ταύτα αποκτούν κεφάλια χονδρά και σχεδόν στρογγυλά , με σαρκώδεις σκελίδες ελάχιστα καυστικές .
-Σκόρδα σχιστά. Ταύτα χαρακτηρίζονται από τις σκελίδες όποιες είναι πολύ χαλαρές μεταξύ των η μάλλον όλως διόλου χωριστές. Είναι γλυκύτερα από τα άλλα σκόρδα και αποτελούν άλλο είδος

Ασθένειες. Οι συνηθέστερες αρρώστιες των σκόρδων είναι:
Η σκωρίαση
Παρουσιάζεται στα φύλλα σαν πολυάριθμα και πυκνά στίγματα σκουρόξανθα, τα όποια εμποδίζουν τη κανονική λειτουργία της βλαστήσεως. Προλαμβάνεται με 2-3 ψεκάσματα βορδιγαλείου πολτού (1 οκά θειικός χαλκός με 1 οκά ασβέστη σε 100 οκάδες νερό).




Η σήψης των βολβών
Είναι ένας μικρός μύκητας, ό όποιος ζει συνήθως ως σαπρόφυτο, αλλά κάποτε προσβάλλει τα σκόρδα και κρεμμύδια, όπου αναπτύσσεται σε παράσιτο. Παρουσιάζεται ως μαύρη μούχλα μεταξύ των λεπίων των βολβών. Ευνοείται σε πολύ υγρά εδάφη και εκεί πού γίνεται χρήσης φρέσκης κοπριάς. Για τα σκόρδα είναι επικίνδυνη αρρώστια. Θεραπευτικό μέσο δεν υπάρχει, παρά αποφυγή των αίτιων πού τη προκαλούν, είτε αλλαγή της καλλιέργειας για 3-4 χρόνια.

Από τα έντομα, οι σοβαρότεροι εχθροί είναι ό κρεμμυδοφάγος και ή μηλολόνθη, οι όποιοι προσβάλλουν τούς βολβούς. Καταπολεμούνται με άρσενικούχα δολώματα από αραβόσιτο ή πίτυρα, είτε με παγίδες.

Πηγή: Πρακτικός οδηγός του λαχανόκηπου-Παράρτημα «Γεωργικού δελτίου» μηνός Ιανουαρίου 1940

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Πύργος: Δικαιούται την αξιοπρέπεια που του κλέψανε . . .

Πύργος: Δικαιούται την αξιοπρέπεια που του κλέψανε . . .

katakoitos

Πηγή:εφημερίδα Πρωινή

46χρονος στο χωριό Πράσινο Πύργου, πρώην οικοδόμος, τώρα  άνεργος και καρκινοπαθής τελικού σταδίου, στο έλεος του Θεού! - Η κυβέρνηση να καμαρώσει το έργο της που έκανε τους αλλοτινούς νοικοκυραίους, πένητες!

Ρεπορτάζ Ελένη Παπαδοπούλου

«Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το αξίζει» είχε γράψει ο Ελύτης, αλλά δυστυχώς στις εποχές που ζούμε, αυτοί που κυβερνούν, με την ανάλγητη πολιτική τους  εξαφάνισαν  και εκείνα τα ελάχιστα ψήγματα περηφάνιας που μας είχαν απομείνει. Κατάντησαν τους νοικοκυραίους πένητες και άδειασαν την ψυχή τους από κάθε τι όμορφο περιείχε.

Αυτές οι σκέψεις και συναισθήματα ανάμεικτα  με οργή και πόνο,  με κυρίευσαν όταν είδα στο κρεβάτι της υπομονής, έναν άνθρωπο 46 μόνο χρόνων, κατάκοιτο, καρκινοπαθή τελικού σταδίου, να παλεύει να αγκιστρωθεί από τη ζωή, βαδίζοντας όπου η μοίρα τον βγάλει, με όση αξιοπρέπεια του έχουν αφήσει, αλλά και με όση αξιοπρέπεια δικαιούται.

Ο Γιώργος Καριώρης από το Πράσινο, εδώ και ένα μήνα, από τη στιγμή που διαγνώστηκε ως πάσχων με καλπάζοντα καρκίνο πνευμόνων και εγκεφάλου, ζει το δικό του δράμα με συμπαραστάτη τη γυναίκα του Γιάννα, αφού όντας άνεργος οικοδόμος εδώ και περίπου τέσσερα  χρόνια, δεν έχει ούτε τα βασικά για να συντηρήσει το ταλαιπωρημένο του κορμί και να πάρει τα φάρμακά του και την αγωγή του.

Αυτός ο άλλοτε νοικοκύρης που μια ζωή με το μυστρί δούλευε στις οικοδομές, πολλά μπορεί να μην είχε, ένα μεροκάματο όμως το’ φερνε στο σπιτικό του, έφτασε να μην έχει τούτη την ώρα της ανάγκης βιβλιάριο υγείας και ασφάλεια, να μην έχει ένα ευρώ στο σπίτι, να μην έχει ένα ποτήρι γάλα να πιεί όπως κάθε άρρωστος δικαιούται! 

Χθες αναγκάστηκαν να του βγάλουν ένα βιβλιάριο απορίας από την Πρόνοια γιατί από την προηγούμενη νοσηλεία του στο Νοσοκομείο Πύργου είναι ήδη χρεωμένος ως ανασφάλιστος με 480 ευρώ και έπεται συνέχεια αφού αυτήν την πόρτα, θα την περάσει κι άλλες φορές.

Γι αυτόν, η ζωή είναι ένα εφιαλτικό όνειρο που το βλέπει δυστυχώς με ανοιχτά απορημένα μάτια, γιατί συχνά χάνει την επαφή του με το περιβάλλον και ίσως να είναι μέσα στην ατυχία του και το δράμα του, τυχερός που δεν μπορεί να αντιληφθεί απολύτως, τι ακριβώς συμβαίνει γύρω του. Ότι η σύντροφός του προσπαθεί να τον ταϊσει έστω μια- δυο φορές τη βδομάδα με… κρέας που ψώνισε βερεσέ από τον κρεοπώλη, (για πόσο ακόμα θα της δίνει;), με ψωμί που τους προσφέρει δωρεάν ο φούρνος του χωριού, με ένα γιαούρτι – όταν έχει - που γράφεται κι αυτό στο τεφτέρι του μπακάλη!

Υπήρχαν μέρες, που ο άνθρωπος αυτός δεν είχε ούτε πάνες, ούτε σακούλες για τον καθετήρα, αφού είναι κατάκοιτος, ακόμα και η αντιβίωση που του δώσανε για να μην πάθει και ουρολοίμωξη είναι κι αυτή βερεσέ από το φαρμακείο.

Απλήρωτη η ΔΕΗ 1300 ευρώ
Το πορτόνι του σπιτιού το βρήκα κλειδωμένο, φώναξα και μου ανοίξανε κι όχι για άλλο λόγο, αλλά για να μην μπορέσουν να μπουν μέσα από τη ΔΕΗ και τους κόψουν και το ρεύμα, αφού οι απλήρωτοι λογαριασμοί τους, έχουν ξεπεράσει τα 1300 ευρώ! Απλήρωτο και το νερό και αλίμονο αν η ΔΕΗ και η ΔΕΥΑΠ προβούνε σε διακοπές λόγω χρεών.

Αύριο το πρωί, η αδελφή της γυναίκας του Έφη Λούπη, που τους συμπαραστέκεται μαζί με τον άντρα της όλον αυτόν τον καιρό της αρρώστιας, αλλά και της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που βιώνουν τα τελευταία χρόνια λόγω ανεργίας, θα πρέπει να τον πάει σε ογκολόγο στο Ρίο. Η ίδια έκανε ενέργειες να μπορέσει να του παρασχεθεί ασθενοφόρο, να τον πάει και να τον φέρει, αφού δεν μπορεί να μετακινηθεί αλλιώς και μάλλον ξεπεράστηκαν τα αρχικά γραφειοκρατικά εμπόδια και θα το καταφέρουν.

Μαζί τους, δεν θα μπορέσουν αν δεν βοηθήσει οικονομικά κάποιος, να έχουν ούτε λίγα ευρώ που μπορεί να χρειαστούν στη διακομιδή του, γιατί ελπίζουν τουλάχιστον στο Νοσοκομείο να μην τους ζητήσουν χρήματα.

«Βρισκόμαστε στο έλεος του θεού» μας λέει η σύζυγός του Γιάννα. « Δεν ζητάμε ελεημοσύνη, δεν είχαμε μάθει έτσι, όμως ζητώ την συμπαράσταση κάποιων ανθρώπων ή της εκκλησίας τουλάχιστον για να έχει ο άντρας μου ένα πιάτο φαί και για να μπορώ να του παίρνω τα φάρμακά του, τις βασικές  του ανάγκες. Ο Γιώργος είχε στην ουσία ένα χρόνο να φέρει μεροκάματο στο σπίτι, μετά την κρίση,  η οικοδομή τέλειωσε για πάντα, έκανε όμως καμιά αγροτική δουλειά παλιότερα και κάπως τα βγάζαμε πέρα, μετά όμως όλοι παίρνανε ξένους κι έτσι, ευρώ στο σπίτι δεν ξαναείδαμε.

Τώρα χτύπησε ξαφνικά η αρρώστια την πόρτα μας και ζούμε ένα δράμα. Ο γιατρός μας είπε ότι έχει μικρό διάστημα ζωής, όμως έστω και γι αυτό το λίγο θέλω ο άντρας μου να ζήσει και να φύγει με αξιοπρέπεια. Όλα τα χρόνια δίναμε στο κράτος κι εκείνο τώρα μας άφησε στο δρόμο! Εκείνοι που μας κυβερνάνε πρέπει να ντρέπονται για τα χάλια μας!»
 
Υ.Γ Όποιος θέλει να βοηθήσει είτε οικονομικά είτε με τρόφιμα την οικογένεια, μπορεί να τους βρει στο Πράσινο ( Τζόγια) στο κέντρο του χωριού,  ή να επικοινωνήσει με το τηλ.  6943245318 ,  ή να καταθέσει ένα ποσόν στον ακόλουθο τραπεζικό λογαριασμό της Εθνικής τράπεζας: 451/ 461107-18 -  ΙΒΑΝ GR3801104510000045146110718

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Αντίδια σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Αντίδια σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Τα αντίδια ή κιχώρια είναι λαχανικά διετή, που ανήκουν στην οικογένεια των συνθέτων. Τα φύλλα τους είναι ανώμαλα και κατσαρά, χαρακτηριστικούς πολυσχιδή και εντελώς όμοια με τα κατσαρά μαρούλια. Τα άνθη είναι μικρά και έχουν χρώμα βιολέ, οι δε σπόροι λεπτοί και μυτεροί στη μια άκρη. Τα αντίδια καλλιεργούνται μόνο για τα φύλλα τους, τα οποία τρώγονται νωπά ως σαλάτα, ή χρησιμοποιούνται στη μαγειρική. Έχουν τις ίδιες απαιτήσεις που ζητούν τα μαρούλια. Μπορούν να σπαρθούν σε όλες τις εποχές, εκτός της θερινής. 

Στα θερμά μέρη η σπορά γίνεται από τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο και εξακολουθεί όλο το χειμώνα, στα δε ορεινά και ψυχρά, επιτυγχάνει καλλίτερα όταν γίνει την άνοιξη. Πάντως, η σπορά πρέπει να κανονίζεται σύμφωνα με τους τοπικούς όρους, επειδή τα αντίδια φοβούνται το κρύο, από το οποίο καταστρέφονται. Προκειμένου για πρώιμη ή εντατική καλλιέργεια, η σπορά πρέπει να εκτελείται σε θερμοσπορεία.

Οι σπόροι ρίχνονται πυκνοί και σκεπάζονται πολύ ελαφρά, μόλις 1-2 χιλ. μ. το πολύ. Αμέσως πατιούνται προσεκτικά και ραντίζονται καθημερινώς, ώσπου να βλαστήσουν. Όταν αποκτήσουν 5-6 φύλλα μεταφυτεύονται σε χλιαρά θερμοσπορεία αραιότερα, εκεί δε αφού παραμείνουν 2-3 εβδομάδες, μεταφυτεύονται πάλι σε θαλπωρά ή ψυχρά θερμοσπορεία, ακόμη αραιότερα όπου και μένουν μέχρι της κατανάλωση τους. Τα θερμοσπορεία στα όποια γίνεται η καλλιέργεια, πρέπει να σκεπάζονται πάντοτε με ψάθες, ώστε να μη έχουν πολύ φως οπότε τα’ αντίδια αποκτούν χρώμα υπόλευκο. Για τον ίδιο σκοπό, μόλις η ανάπτυξη αυτών προχωρήσει, τα φύλλα πρέπει να συμμαζεύονται και να δένονται ελαφρά με ράφια ρίζα προς ρίζα.

 Για ανοικτή καλλιέργεια αντιδιών, η σπορά γίνεται την άνοιξη, Μάρτιο-Απρίλιο, απ’ ευθείας σε βραγιές, οι οποίες, κατά προτίμηση να βρίσκονται σε σύσκιες τοποθεσίες. Η προετοιμασία του εδάφους συνίσταται σε 1- 2 καλά σκαψίματα, ώστε να τριφτή τελείως το χώμα, και στην ανάλογη λίπανση. Καλύτερη πρέπει να θεωρείται η κοπριά, σε ποσό 3 - 4000 οκ. κατά στρέμμα, είτε σε μικρότερο ποσό, αλλά κατόπιν σκορπίζεται και νίτρο. Η λίπανση αυτή πρέπει να εφαρμόζεται πριν της σποράς, και ν’ ανακατεύεται καλά με το χώμα κατά το τελευταίο σκάψιμο. Η σπορά γίνεται στα πεταχτά ή κατά γραμμές και πολύ πυκνά, γιατί πολλοί σπόροι δεν φυτρώνουν. Πρέπει να ρίχνονται 150-200 δράμια στο στρέμμα, τουλάχιστον. Σκεπάζονται ελαφρά 1-2 χιλ. μ, με φυτόχωμα και πατιούνται λίγο, ώστε να έρθουν σε τέλεια επαφή με το χώμα. Κατόπιν επακολουθούν κανονικά ραντίσματα με ποτιστήρι, έως ότου αποκτήσουν 3-4 φύλλα. Τότε, μεταφυτεύονται σε άλλες βραγιές ή επάνω στα φρύδια αυλακιών, κατ’ αποστάσεις 20-25 πόντους φυτό με φυτό. Πολλοί κηπουροί δεν μεταφυτεύουν, αλλά τα αφήνουν στη θέση τους, αρκούμενοι μόνο στη αραίωση που κάνουν περιοδικώς καθ’ όσον αναπτύσσονται και ξοδεύονται.
Οι κατόπιν περιποιήσεις των αντιδιών συνίστανται σε ποτίσματα και μερικά σκαλίσματα. Τα ποτίσματα πρέπει να είναι συχνά και άφθονα, για να γίνονται τα φύλλα πλούσια και τρυφερά, τα δε σκαλίσματα να εκτελούνται εγκαίρως, πριν μεγαλώσει πολύ το φύλλωμα.
Η συγκομιδή στην ανοιχτή καλλιέργεια αρχίζει το Μάιο και εάν η σπορά εφαρμόζεται διαδοχική, μπορεί να εξακολουθήσει μέχρι του Νοεμβρίου ή και περισσότερο.

Παραγωγή απόρου
Για την απόκτηση σπόρου αντιδιών πρέπει να διαλέγονται τα ζωηρότερα και καλύτερα φυτά και κατά προτίμηση από την σπορά της ανοίξεως. Αφού ανθίσουν, κόβονται οι κορυφές τους μαζί με τα ακρινά άνθη και αφήνονται μόνον εκείνα της βάσης, τα οποία δίνουν πάντοτε και τους χονδρότερους σπόρους. Όταν ωριμάσουν και τα μητρικά κλαδιά ξηραθούν, κοπανίζονται ελαφρά, οπότε οι σπόροι αποχωρίζονται. Συνήθως η συγκομιδή των σπόρων πραγματοποιείται τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο.
Η βλαστική τους δύναμη διαρκεί 8-9 χρόνια.

Ποικιλίες
Τα αντίδια παρουσιάζουν κυρίως, τρία είδη, τα κατσαρά, τα πλατύφυλλα και τα άγρια ή ραδίκια, τα όποια διακρίνονται επίσης σε διάφορες ποικιλίες και παραλλαγές. Τα κατσαρά αντίδια χαρακτηρίζονται από τα πολύ σχισμένα, πολύ κατσαρά και στενά φύλλα, με κοτσάνι μάλλον λεπτό. Οι σπουδαιότερες ποικιλίες αυτών είναι τα’ αντίδια της Ρουένης, τα κατσαρά του χειμώνα, τα κατσαρά καλοκαιρινά κ. α.

Πηγή: Ο πρακτικός οδηγός του λαχανόκηπου-Λάμπρου Οικονομίδου-Αθήναι