Βρες ποιο βότανο ταιριάζει στη δική σου πάθηση!

Τι θα λέγατε αν, για να σας φτιάξει η διάθεση, πίνατε λίγο μελισσόχορτο; Το ίδιο θα μπορούσατε να κάνετε με το θυμάρι, αν αισθάνεστε κρυωμένοι και βήχετε, αλλά και με πολλά βότανα που μέχρι πρότινος πιστεύατε ότι προορίζονταν μόνο για τα φαγητά σας…
Η χρήση των βοτάνων ως φάρμακα έχει τις ρίζες της στο βαθύ παρελθόν και ξεκινά μαζί με την εμφάνιση του ανθρώπου στη Γη. Πρόκειται μάλιστα για μια πρακτική που συνεχίστηκε μέχρι πολύ πρόσφατα, όταν η φαρμακοβιομηχανία άρχισε να παρασκευάζει χημικά φάρμακα για να αντικαταστήσει τη βαλεριάνα, την μπελαντόνα, τη μαντζουράνα και πολλά άλλα βότανα, που όμως τα τελευταία χρόνια αρχίζουν να ξανακερδίζουν το ενδιαφέρον, όχι μόνο των απλών ανθρώπων, αλλά και των επιστημόνων, που αναζητούν τις θεραπευτικές τους δυνάμεις που είχαν επισημάνει τόσο οι αρχαίοι Έλληνες όσο και πολλοί γιατροί αργότερα. Σήμερα, περίπου το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού χρησιμοποιεί αποκλειστικά φαρμακευτικά φυτά, ενώ περίπου το 50% των φαρμάκων έχουν ως βάση κάποια φυσική ουσία.
Στα όσα ακολουθούν ξαναβρίσκουμε τα ελληνικά φαρμακευτικά βότανα, όχι βέβαια με την πρόθεση να αντικαταστήσουν τον γιατρό ή τη φαρμακευτική αγωγή, που ποτέ δεν πρέπει να αγνοούμε, αλλά με τη διάθεση να δημιουργήσουν ένα μικρό φυσικό φαρμακείο στο σπίτι μας για ήπιες διαταραχές.
Ενότητα 1η: Οδηγίες χρήσης
Τα φαρμακευτικά βότανα πρέπει να καταναλώνονται με προσοχή και με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού, κυρίως από όσους παίρνουν άλλα φάρμακα ή έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά και από τις εγκύους, τις θηλάζουσες και βέβαια τα παιδιά και τους εφήβους.
Τα φαρμακευτικά βότανα δεν αποτελούν πανάκεια, ούτε πρέπει να τα καταναλώνουμε χωρίς μέτρο και με την προσδοκία ότι θα γιατρέψουν όλες τις ασθένειες.
Οτιδήποτε είναι φυσικό δεν σημαίνει ότι είναι και απολύτως ασφαλές. Έτσι, τα φαρμακευτικά φυτά πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση και βάσει των συμβουλών των ειδικών, που τα γνωρίζουν καλά.
Δοσολογία
Οι ποσότητες στις οποίες μπορούμε ή πρέπει να καταναλώνουμε τα φαρμακευτικά φυτά είναι πολύ δύσκολο να καθοριστούν με ακρίβεια. Η σωστή δοσολογία εξαρτάται κάθε φορά από πολλούς παράγοντες, όπως η ηλικία, η σωματική διάπλαση, η ασθένεια του ατόμου που τα καταναλώνει, καθώς επίσης και από το αν παίρνει άλλα φάρμακα ή αν έχει και άλλα προβλήματα υγείας. Από την άλλη πλευρά, χρειάζεται να έχουμε υπόψη μας ότι δεν είναι όλα τα βότανα, από όπου κι αν προέρχονται, της ίδιας δραστικότητας, καθώς αυτή ποικίλλει ανάλογα με διάφορους παράγοντες, καλλιέργειας, συγκομιδής, αποξήρανσης, φύλαξης κ.λπ. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι μία επαρκής ποσότητα για έναν ενήλικο που έχει λάβει υπόψη όλες τις αντενδείξεις είναι ένα φλιτζάνι έγχυμα ή αφέψημα τη φορά. Για περισσότερες συμβουλές, ή για συστηματική χρήση, θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό μας.
οι μορφές τους
�Αφέψηµα
Το φυτό βράζει μαζί με το νερό, συνήθως για 5-10΄, και στη συνέχεια το διηθούμε. Χρησιμοποιείται για τα ξυλώδη μέρη, όπως οι ρίζες ή οι φλοιοί.
�Έγχυµα
Είναι μέθοδος που ενδείκνυται για τα φύλλα, τα άνθη και τα πέταλα, αλλά όχι για τις ρίζες. Επίσης, χρησιμοποιείται και όταν δεν θέλουμε να φύγουν τα πτητικά συστατικά, όπως στις περιπτώσεις των αρωματικών φυτών. Για να το παρασκευάσουμε, βράζουμε το νερό, το κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το βότανο. Κατόπιν, αφήνουμε το μείγμα έτσι για 5-10΄ και στη συνέχεια το διηθούμε.
Πού βρίσκουμε τα δραστικότερα;
Είναι διαδεδομένη η λανθασμένη άποψη ότι τα άγρια φυτά είναι πιο δραστικά από τα καλλιεργούμενα. Όταν στα καλλιεργούμενα φυτά οι ποικιλίες που καλλιεργούνται, η περιποίηση των φυτών και η εποχή συλλογής, η φύλαξη (μέρη σκοτεινά και όχι υγρά) και η αποξήρανση (όταν χρειάζεται) είναι σωστές, τότε δεν παρατηρούνται ουσιαστικές διαφορές από τα άγρια. Επίσης, είναι σημαντικό να καταναλώνουμε τα βότανα σε διάστημα όχι μεγαλύτερο του ενός χρόνου από τη στιγμή της συλλογής τους.
Ενότητα 2η: Η ταυτότητά τους
1. Βαλεριάνα, κέντρανθος (κόκκινη βαλεριάνα)
Η βαλεριάνα είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Από τον 18ο αιώνα χρησιμοποιείται ως κατευναστικό του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η κόκκινη βαλεριάνα έχει ανάλογη δράση και χρησιμοποιείται στην κεντρική Ευρώπη, κυρίως στη Γερμανία. Τη βαλεριάνα τη βρίσκουμε κοντά σε ποτάμια και καταρράκτες, σε ελώδεις περιοχές και σε δάση. Το φυτό μπορεί να καλλιεργηθεί με σπόρους και μεταφυτεύοντας τις παραφυάδες σε βάθος 30 εκ. σε ελαφρύ έδαφος. Προτιμάει εδάφη ξηρά και πολύ ήλιο.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Οι ρίζες της, οι οποίες συλλέγονται το φθινόπωρο και αποξηραίνονται στη σκιά, αφού πρώτα τις πλύνουμε καλά.
Χρήση: Σε μορφή εγχύματος λειτουργεί ως ήπιο κατευναστικό, αλλά βοηθά και στην αντιμετώπιση προβλημάτων αϋπνίας.
Προσοχή: Οι υψηλές και συνεχείς δόσεις μπορεί να προκαλέσουν πονοκέφαλο. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για περισσότερες από 8 συνεχείς ημέρες. Επίσης, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι ενισχύει τη δράση των υπνωτικών φαρμάκων. Σκόπιμο είναι να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γαλουχίας.
2. Δυόσµος
Η καλλιέργειά του γίνεται με παραφυάδες σε ελαφρύ, όχι πολύ στεγνό έδαφος.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα υπέργεια τμήματα του φυτού, που συλλέγονται ακριβώς πριν την άνθιση και αποξηραίνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C.
Χρήση: Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται εξωτερικά σε μυαλγίες και νευραλγίες. Πρέπει όμως να αποφεύγεται η επαφή των παρασκευασμάτων που περιέχουν αιθέριο έλαιο με το πρόσωπο και με τη μύτη. Ως έγχυμα χρησιμοποιείται κατά της γαστρίτιδας, των κολικών και της δυσπεψίας. Διευκολύνει την έκκριση της χολής. Επίσης, υποβοηθά την εφίδρωση στον πυρετό και τη γρίπη. Το βράσιμο των φύλλων σε νερό και η εισπνοή των υδρατμών βοηθά κατά του κρυολογήματος.
Προσοχή: Πρέπει να αποφεύγεται η παρατεταμένη χρήση του αιθέριου ελαίου για εισπνοές. Δεν πρέπει να δίνεται σε παιδιά για διάστημα μεγαλύτερο από 3 ημέρες, ενώ πρέπει να αποφεύγεται στα βρέφη. Μπορεί να μειώσει τη ροή του γάλακτος, γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή κατά τη γαλουχία. Επίσης, πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη προσοχή κατά την κύηση. Η χρήση παρασκευασμάτων με δυόσμο αντενδείκνυται σε άτομα με απόφραξη του χοληδόχου πόρου ή/και με σοβαρή ηπατική βλάβη.
3. Γλυκόριζα
Είναι ένα πολυετές φυτό που το συναντάμε ως αυτοφυές κυρίως στη Μακεδονία. Συλλέγεται από το φθινόπωρο μέχρι το τέλος Μαρτίου.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Οι ρίζες και τα ριζίδια, που πλένονται καλά και αποξηραίνονται.
Χρήση: Το αφέψημα έχει σπασμολυτική δράση και χρησιμοποιείται σε ενοχλήσεις στομάχου. Επίσης, είναι πολύ αποτελεσματικό στον ξηρό βήχα ως μαλακτικό και αποχρεμπτικό.
Προσοχή: Γενικά δεν πρέπει να καταναλώνεται σε υψηλές δόσεις, επειδή προκαλεί υπέρταση, οίδημα και υποκαλιαιμία. Πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεται από τους υπερτασικούς. Επίσης, αντενδείκνυται σε άτομα με προβλήματα στη χοληδόχο κύστη, ηπατική κίρρωση, νεφρική ανεπάρκεια, αλλά και στην κύηση.
4. Αγριάδα ή άγρωστις ή αγρόπυρο
Πρόκειται για ένα ζιζάνιο που βρίσκεται σε αγρούς και άγονες περιοχές και συλλέγεται την άνοιξη και το φθινόπωρο. Μπορούμε, επίσης, να το καλλιεργήσουμε και με σπόρους.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Το ρίζωμα, που αποξηραίνεται στη σκιά, αφού πρώτα πλυθεί καλά.
Χρήση: Κυρίως πίνεται ως αφέψημα και ως διουρητικό για τις πέτρες στα νεφρά.
Προσοχή: Ακριβώς επειδή είναι πολύ δραστική, η αγριάδα πρέπει να καταναλώνεται με προσοχή. Το αφέψημα χρειάζεται να είναι πολύ αραιωμένο, καθώς υπάρχει περίπτωση εάν διαλυθούν απότομα οι πέτρες να τραυματίσουν την ουροδόχο κύστη ή/και τους ουρητήρες και να παρατηρηθεί αίμα στα ούρα.
5. Βερβάσκο ή φλόµος
Πρόκειται για ένα πολύ κοινό φυτό στη χώρα μας, που μπορεί επίσης να πολλαπλασιαστεί και με την καλλιέργεια σπόρων.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα άνθη, αποξηραμένα σε σκιά σε ξηρές εποχές, στον αέρα. Τα συλλέγουμε από τα διετή φυτά από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Χρήση: Το έγχυμα ενδείκνυνται για τον παραγωγικό βήχα και τη βρογχική καταρροή.
Προσοχή: Το έγχυμα πρέπει να διηθείται με πανί, για να απομακρύνονται οι τρίχες που έχει το φυτό.
6. Γλυκάνισο ή άνισο
Είναι ένα μονοετές φυτό με χαρακτηριστική ωραία μυρωδιά, του οποίου η καλλιέργεια γίνεται με σπόρους που φυτεύονται την άνοιξη σε σειρές.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Ο καρπός (αποξηραμένος), που συλλέγεται τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο.
Χρήση: Το πίνουμε για να αντιμετωπίσουμε τη βρογχική καταρροή.
Προσοχή: Αντενδείκνυται σε άτομα με υπερευαισθησία στον άνισο ή στη μινθόλη. Μπορεί να προκαλέσει ποικίλες αλλεργικές αντιδράσεις (δερματικές, αναπνευστικές, γαστρεντερικές).
7. Δεντρολίβανο ή αρισµαρές
Είναι ένας μεσογειακός θάμνος που πολλαπλασιάζεται με βλαστούς που αφήνονται να βγάλουν ρίζες ή αναπτύσσονται από σπόρους. Το συλλέγουμε φρέσκο όλο τον χρόνο.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τόσο τα ξηρά (αποξηραίνονται σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C), όσο και τα χλωρά φύλλα.
Χρήση: Εξωτερικά χρησιμοποιείται σε ερεθισμούς του δέρματος και σε εντριβές για ρευματικές παθήσεις, διότι προκαλεί τοπική υπεραιμία. Όταν λαμβάνεται εσωτερικά, δρα ως τονωτικό, σαν εμμηναγωγό και εκτρωτικό. Το έγχυμα μπορεί επίσης να χρησιμεύσει και κατά της πιτυρίδας, ως τελευταίο ξέπλυμα στα μαλλιά.
Προσοχή: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης, σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει σπασμούς και ίλιγγο.
8. Θυµάρι
Θάμνος που βρίσκεται σε άγρια κατάσταση ή καλλιεργείται με σπόρους που φυτεύονται σε σειρές.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα κλαδιά του, που συλλέγονται πριν την άνθιση και κατά τη διάρκειά της το καλοκαίρι. Το φυτό αποξηραίνεται σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C.
Χρήση: Το έγχυμα χρησιμοποιείται για λοιμώξεις του θώρακα και ως αποχρεμπτικό σε βρογχική καταρροή.
Προσοχή: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης, σε πολύ υψηλές τοξικές δόσεις μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο, ίλιγγο και νεφρικές διαταραχές.
9, Μαϊντανός ή πετροσέλινο
Είναι αυτοφυές στην Ελλάδα, αλλά καλλιεργείται και με σπόρους.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Κυρίως τα υπέργεια τμήματα, αλλά και οι ρίζες, που αποξηραίνονται σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 40° C.
Χρήση: Το αφέψημα είναι διουρητικό και εμμηναγωγό.
Προσοχή: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και σε περιπτώσεις φλεγμονής των νεφρών. Μπορεί να λαμβάνεται με εξαιρετική προσοχή σε περιπτώσεις οιδήματος που έχει προκληθεί από καρδιακή ή/και νεφρική ανεπάρκεια. Έχουν αναφερθεί περιστασιακές αλλεργικές αντιδράσεις από το δέρμα και τους βλεννογόνους. Επίσης, σε μεγάλες δόσεις προκαλεί μέθη.
10. Μάραθο ή µάλαθρο
Χρησιμοποιείται από τους ρωμαϊκούς χρόνους και πιστεύεται ότι βοηθάει στο αδυνάτισμα. Μάλιστα, λέγεται ότι το όνομά του προέρχεται από το ρήμα μαραίνω που σημαίνει αδυνατίζω. Στην Ελλάδα το συναντούμε ως αυτοφυές σε ξηρούς τόπους. Η καλλιέργειά του γίνεται με σπόρους που σπέρνονται σε σειρές.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Οι ώριμοι καρποί (αποξηραμένοι), που συλλέγονται το φθινόπωρο.
Χρήση: Το έγχυμα και το αφέψημα χρησιμοποιούνται ως φάρμακα του πεπτικού συστήματος, για τη δυσπεψία, τους κοιλιακούς και στομαχικούς πόνους, αλλά και για τους κολικούς. Το έγχυμα (με την προσθήκη μελιού) χρησιμοποιείται για τη βρογχική καταρροή (και σε παιδιά).
Προσοχή: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στην εγκυμοσύνη και στη γαλουχία. Έχουν αναφερθεί περιστασιακές αλλεργικές αντιδράσεις από το δέρμα και τους βλεννογόνους. Επίσης, σε μεγάλες δόσεις προκαλεί μέθη.
11. Μαντζουράνα
Είναι αυτοφυής στην Ελλάδα, αλλά καλλιεργείται και με σπόρους.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα υπέργεια τμήματα του φυτού, που συλλέγονται από τον Ιούλιο μέχρι τον Αύγουστο και αποξηραίνονται στη σκιά.
Χρήση: Το αφέψημα είναι ορεκτικό, ευεργετικό για το στομάχι, αντισπασμωδικό, διουρητικό. Το κατάπλασμα με οινόπνευμα χρησιμεύει στον καθαρισμό των πληγών.
Πολλές θεραπευτικές ιδιότητες αποδίδονται στη μαντζουράνα, αλλά μέχρι στιγμής δεν είναι καλά τεκμηριωμένες επιστημονικά.
Προσοχή: Σε μεγάλες δόσεις μπορεί να γίνει ηπατοτοξική, γι’ αυτό και η κατάχρηση του αφεψήματος είναι επικίνδυνη. Προσοχή επίσης χρειάζεται και στην εξωτερική εφαρμογή του φυτού. Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι περιέχει σε χαμηλές συγκεντρώσεις αρβουτίνη και υδροκινόνη, που οδηγούν σε αποχρωματισμό του δέρματος.
12. Νεροµολόχα ή αλθαία
Είναι ένα φυτό πολύ κοινό στην Ελλάδα που καλλιεργείται κιόλας. Πολλαπλασιάζεται με τη ρίζα, σπανίως και με σπόρους.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Οι ρίζες, οι οποίες συλλέγονται στο τέλος του φθινοπώρου, αποθηκεύονται σε δροσερό μέρος και στη συνέχεια ξεφλουδίζονται και ξηραίνονται σε θερμοκρασία 50-60° C. Επίσης, τα φύλλα και τα άνθη, που συλλέγονται το καλοκαίρι.
Χρήση: Τα φύλλα και τα άνθη χρησιμοποιούνται όμοια με τη μολόχα. Επιπλέον, οι ρίζες έχουν αντιφλεγμονώδη δράση σε ήπιες φλεγμονές του γαστρικού βλεννογόνου.
Προσοχή: Η ταυτόχρονη χρήση με άλλα φάρμακα μπορεί να επιβραδύνει την απορρόφησή τους.
13. Μελισσόχορτο ή µέλισσα
Το βότανο αυτό ήταν δημοφιλές μεσαιωνικό ελιξήριο νεότητας. Στη χώρα μας το συναντάμε παντού ως αυτοφυές. Επίσης, καλλιεργείται με σπόρους, που βλασταίνουν αργά, ή με διαίρεση φυτών. Προτιμά καλά εδάφη που δεν είναι πολύ στεγνά.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα φύλλα (αποξηραμένα ή φρέσκα), που συλλέγονται πριν την άνθιση. Τα φύλλα αποξηραίνονται σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C, όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γιατί γίνονται καφέ αν αποξηρανθούν πολύ αργά.
Χρήση: Σε μορφή εγχύματος, ως κατευναστικό.
14. Μολόχα
Είναι ένα μονοετές φυτό πολύ κοινό στην Ελλάδα, που συναντάται σε υγρές περιοχές, σε αγρούς και στην άκρη των δρόμων.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα άνθη ή/και τα φύλλα, που συλλέγονται από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο και αποξηραίνονται γρήγορα στη σκιά.
Χρήση: Σχεδόν πάντα δίνεται ως αφέψημα σε ερεθισμούς του στοματικού βλεννογόνου και του λάρυγγα, όταν συνοδεύονται από ξηρό βήχα. Είναι καταπραϋντικό. Εξωτερικά χρησιμοποιείται σε φλεγμονές του δέρματος.
15. Ρίγανη
Είναι ένα βότανο διαδεδομένο από την αρχαιότητα. Η σύγχρονη έρευνα έχει ανακαλύψει τις αντιμικροβιακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές της. Είναι αυτοφυές σε ασβεστούχα και πυριτιούχα εδάφη σε ζεστές περιοχές, σε φτωχά βοσκοτόπια, στην άκρη των δρόμων και αλλού. Μπορεί και να καλλιεργηθεί όταν πάρουμε ολόκληρο το φυτό και το μεταφυτέψουμε.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα υπέργεια τμήματα του ανθισμένου φυτού, αποξηραμένο σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C.
Χρήση: Το έγχυμα δίνεται κατά του βήχα, σε βρογχική καταρροή και γενικά στις παθήσεις των αναπνευστικών οδών. Χρησιμοποιείται ως διουρητικό, σε ενοχλήσεις του ουροποιητικού συστήματος, σε κοιλιακά άλγη, καθώς και για γαργάρες και πλύσεις του στόματος. Είναι αντιφλεγμονώδες για τον λάρυγγα και τα ούλα. Το μάσημα ριγανόξυλου ανακουφίζει τον πονόδοντο.
Προσοχή: Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής επαρκής επιστημονική τεκμηρίωση για την αποτελεσματικότητα του φυτού και αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη ως προς την αναμενόμενη θεραπευτική του δράση.
16. Τίλιο ή φλαµούρι
Βρίσκεται στα δάση, αλλά καλλιεργείται κιόλας.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Από το δέντρο, που ανθίζει τον Μάιο με Ιούλιο, χρησιμοποιούμε φαρμακευτικά τα άνθη, που συλλέγονται μόλις ανοίξουν τελείως και ξηραίνονται σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C.
Χρήση: Τα άνθη χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις κρυολογήματος και ως εφιδρωτικό φάρμακο. Το ελληνικό τίλιο είναι πολύ πλούσιο σε βλέννη με πολυσακχαρίτες και κάνει καλό στο στομάχι.
17. Φασκόµηλο ή αλισφακιά
Πρόκειται για ένα φυτό που συνδέεται με τη μακροβιότητα. Είναι αυτοφυές στις χώρες της Μεσογείου, αλλά καλλιεργείται και σε κήπους με σπόρους ή κομμάτια ρίζας.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα φύλλα του, που συλλέγονται το καλοκαίρι, αποξηραμένα σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C, αλλά και χλωρά.
Χρήση: Το φυτό έχει αντιμικροβιακές και στυπτικές ιδιότητες. Το έγχυμα χρησιμοποιείται εξωτερικά σε φλεγμονές των βλεννογόνων και εσωτερικά στη δυσπεψία. Επίσης, είναι ιδανικό για γαργάρες και στοματικές πλύσεις.
Προσοχή: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στην εγκυμοσύνη και τη γαλουχία, ούτε από όσους έχουν επιληψία, υπέρταση και από τα μικρά παιδιά. Επίσης, σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει δηλητηριάσεις. Η παρατεταμένη χρήση μπορεί να οδηγήσει σε επιληπτικούς σπασμούς.
18. Τουσσιλάγκο ή βήχιο ή χαµαιλεύκη
Πρόκειται για ένα πολύ κοινό πολυετές ελληνικό φυτό που συναντάται σε υγρά μέρη.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα άνθη, που συλλέγονται νωρίς την άνοιξη και αποξηραίνονται σε σκιά, και τα φύλλα, που συλλέγονται τον Μάιο και τον Ιούνιο και αποξηραίνονται στον ήλιο.
Χρήση: Ο Ιπποκράτης και ο Διοσκουρίδης το αναφέρουν ως αποχρεμπτικό. Το έγχυμα από το φυτό αυτό χρησιμοποιείται σε οξεία βρογχική καταρροή και σε ήπιες φλεγμονές του στοματικού και φαρυγγικού βλεννογόνου.
Προσοχή: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται περισότερο από 4-6 εβδομάδες συνολικά κατ’ έτος.
Η χρήση παρασκευασμάτων με τουσσιλάγκο αντενδείκνυται σε άτομα με πέτρες στη χοληδόχο κύστη, με απόφραξη του χοληδόχου πόρου και συναφείς παθήσεις.
Εφιστάται η προσοχή κατά την παρασκευή και τη χρήση του, δεδομένου ότι το φυτό περιέχει ηπατοτοξικά συστατικά και η ημερήσια δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει συνολικά τα 100 μg σε αυτά τα συστατικά.
19. Χαµοµήλι
Είναι ένα πολύ κοινό και γνωστό φυτό στη χώρα μας. Καλλιεργείται μερικές φορές με σπόρους, που σπέρνονται αργά το φθινόπωρο ή την άνοιξη. Το άγριο χαμομήλι ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα «κεφάλια», αποξηραμένα σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35˚ C.
Χρήση: Εσωτερικά -κυρίως ως έγχυμα- χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις στομαχικών διαταραχών και μολύνσεων του στόματος ή του λάρυγγα. Εξωτερικά -με τη μορφή εγχύματος σε κομπρέσες- χρησιμοποιείται σε δερματικά εξανθήματα, σε εγκαύματα και σε φλεγμονές των ματιών.
Προσοχή: Για τις πλύσεις των ματιών με χαμομήλι εφιστάται η προσοχή κατά τη διήθηση του εγχύματος, ώστε να μην υπάρχουν κόκκοι γύρης ή σκόνη στο διήθημα, που μπορεί τελικά να επιδεινώσουν το πρόβλημα. Επίσης, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για παρατεταμένο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
20. Φλισκούνι ή βληχόνι
Είναι είδος συγγενές της μέντας και του δυόσμου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί γι’ αυτά. Βρίσκεται αυτοφυές σε ολόκληρη την Ελλάδα, συνήθως κοντά σε νερά και σε παραθαλάσσιες περιοχές, αλλά μπορεί και να καλλιεργηθεί.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα φύλλα και τα άνθη, που συλλέγονται από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο.
Χρήση: Πίνουμε το αφέψημα ή το έγχυμα ως τονωτικό, ευεργετικό για το στομάχι και καταπραϋντικό κατά της βρογχίτιδας, της ημικρανίας, των ιλίγγων και της διάρροιας. Το κατάπλασμα μπαίνει σε αποστήματα και μώλωπες. Επίσης, χρησιμεύει και για να κάνουμε γαργάρες για τις παθήσεις του ρινοφάρυγγα, για το βήχα και γενικά για το άσθμα και τη γρίπη.
21. Ταραξάκο ή πικραλίδα ή αγριοµάρουλο ή αγριοράδικο
Είναι πολύ κοινό φυτό και το συναντάμε σε χωράφια, στις άκρες των δρόμων και σε ακαλλιέργητες περιοχές.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Η ρίζα, η οποία πρέπει να κόβεται κατά μήκος πριν αποξηρανθεί στον ήλιο ή στη σκιά και συλλέγεται το φθινόπωρο. Επίσης τα φύλλα, καθώς και ολόκληρο το φυτό.
Χρήση: Το έγχυμα από τα φύλλα και ο χυμός τους έχουν διουρητική και ορεξιογόνο δράση. Επίσης, διευκολύνουν την έκκριση της χολής.
Προσοχή: Όπως συμβαίνει και με όλα τα φυτά που περιέχουν πικρά συστατικά, μετά την κατανάλωσή του μπορεί να προκληθεί πεπτική δυσανεξία λόγω γαστρικής υπεροξύτητας.
Η χρήση παρασκευασμάτων με ταραξάκο αντενδείκνυται σε άτομα με απόφραξη του χοληδόχου πόρου και συναφείς παθήσεις. Σε περιπτώσεις με πέτρες στη χοληδόχο κύστη μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο κατόπιν ιατρικής συμβουλής.
22. Γεντιανή
Είναι πολυετές φυτό, αυτοφυές στην Ελλάδα.
Χρησιμοποιούμενα μέρη: Η αποξηραμένη ρίζα, που ξεθάβεται το φθινόπωρο.
Χρήση: Το έγχυμα δίνεται ως διεγερτικό της όρεξης.
Προσοχή: Γενικά δεν πρέπει να καταναλώνεται σε υπερβολικές δόσεις. Αντενδείκνυται σε άτομα με έλκος στομάχου ή/και δωδεκαδακτύλου. Υπερευαίσθητα άτομα μπορεί να εμφανίσουν πονοκέφαλο.
Vita.gr

Αλουμίνιο και επιπτώσεις στην υγεία

Η έκθεση σε αλουμίνιο, σε μικρές ποσότητες, δεν είναι συνήθως επιβλαβής, ούτε τοξική, αλλά τα υψηλά επίπεδα του αλουμινίου θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Η τοξικότητα από αλουμίνιο θεωρείται επικίνδυνη για το ανθρώπινο σώμα.
Πού υπάρχει αλουμίνιο;
Τα αλουμινένια κουτιά αναψυκτικών και μπύρας εγχύουν αλουμίνιο στα ποτά που καταναλώνουμε.
Οι κατσαρόλες που είναι φτιαγμένες από αλουμίνιο αλλοιώνουν τις τροφές που τρώμε, όπως και το αλουμινόχαρτο στο οποίο τυλίγουμε το φαγητό.
Το επεξεργασμένο τυρί, τα έτοιμα μίγματα για κέικ, τα εμβόλια, η βρεφική πούδρα, το κραγιόν, τα αποσμητικά, τα ρινικά σπρέι, τα αντιόξινα φάρμακα, όλα περιέχουν αλουμίνιο. 
Το αλουμίνιο δεν υπάρχει ως ελεύθερο μέταλλο, αλλά βρίσκεται στα ορυκτά και σε μεταλλεύματα.
Το αλουμίνιο ως μέταλλο της φύσης
Στην φυσική του κατάσταση δεν θέτει καμία απειλή. Υπάρχει σε αφθονία στην φύση (είναι το πιο άφθονο μέταλλο της γης) και εξάγεται με πολύ χαμηλό κόστος για πολλές χρήσεις. Είναι ανθεκτικό στη διάβρωση και είναι πολύ ελαφρύ.
Για αυτούς τους λόγους, το αλουμίνιο χρησιμοποιείται ευρύτατα, και σε μέρη που κανείς μας δεν μπορεί να φαντασθεί… Το φοράμε, μαγειρεύουμε σε και με αυτό, βρίσκεται στις τροφές και στα ποτά μας…..
Οι ευρείες χρήσεις του αλουμινίου στα καταναλωτικά προϊόντα περιλαμβάνουν:
Αλουμίνιο στο νοικοκυριό: 

• Σκεύη Μαγειρικής 
• Αλουμινόχαρτο 
• Πιάτα και Μαχαιροπίρουνα 
• Αλουμινένια Κουτιά Φαγητών και Ποτών 
• Αλουμίνιο σε παρασκευάσματα Υγείας και Υγιεινής 
• Aντιόξινα φάρμακα 
• Εμβόλια 
• Αιμορροϊδικά Φάρμακα 
• Αντιδιαρροϊκά Φάρμακα 
• Ρινικά Σπρέι 
• Βρεφική Σκόνη 
• Τεχνητές Οδοντοστοιχίες 
• Κραγιόν 

Πολύ συχνά το αλουμίνιο προστίθεται στα κάτωθι: 

• Αλεύρι για ψήσιμο 
• Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 
• Μαγειρικό αλάτι 
• Επεξεργασμένο Τυρί 
• Έτοιμο Μείγμα για Κέικ 

Αναπόφευκτοι Κίνδυνοι από το Αλουμίνιο
Το αλουμίνιο δεν χρησιμοποιείται μόνο σε μία τεράστια γκάμα προϊόντων, αλλά η όξινη βροχή και τα χημικά απόβλητα παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στην μεγάλη εισροή του μετάλλου στον οργανισμό μας και την τοξικότητα. Η όξινη βροχή διασπά το αλουμίνιο που βρίσκεται στα χωμάτινα εδάφη και στην συνέχεια αυτό συσσωρεύεται στις υδάτινες πηγές. Στην συνέχεια μολύνει τα ψάρια και τα θαλασσινά που καταναλώνουμε και επίσης το εισπνέουμε μέσα από τον καπνό του τσιγάρου…
Επιδράσεις της υπερβολικής ποσότητας Αλουμινίου στο Σώμα
Η μικρή έκθεση σε αλουμίνιο δεν είναι συνήθως επιβλαβής ούτε και τοξική αλλά τα υψηλά επίπεδα του αλουμινίου θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Επιπλέον, τα άτομα με μειωμένη νεφρική λειτουργία και οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι είχαν εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα αλουμινίου από τον αέρα ή έχουν αποθηκεύσει υψηλά επίπεδα αλουμινίου στο σώμα τους, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν τοξικότητα από αλουμίνιο.
Οι άνθρωποι που εργάζονται σε χώρους με υψηλά επίπεδα αλουμινίου μπορεί να αποκτήσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, ειδικά εάν το αλουμίνιο εισπνέεται σε καθημερινή βάση.
Τα παιδιά με προβλήματα στα νεφρά φαίνεται να είναι ευαίσθητα στην τοξικότητα από αλουμίνιο.
Η έκθεση στο αλουμίνιο θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει σκελετικά και νευρομυικά προβλήματα, αν και τα ακριβή όρια κινδύνου παραμένουν άγνωστα. Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι παθαίνουν δερματίτιδα εξ επαφής κατά το χειρισμό των προϊόντων αλουμινίου, όπως τα αντιόξινα, τα αντιιδρωτικά, και οι γλάστρες. Είναι παρόν στην τροφή και το νερό και οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από κάποιου βαθμού τοξικότητα από το αλουμίνιο. Χρόνια έκθεση και αποθήκευση αλουμινίου στο σώμα έχει επιπτώσεις στην υγεία από σκελετικές παραμορφώσεις μέχρι εκφύλιση του εγκεφάλου. 
Από τη στιγμή που ο οργανισμός λάβει μεγάλες ποσότητες αλουμινίου, αυτό συσσωρεύεται σε διάφορους ιστούς του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των νεφρών, του εγκεφάλου, των πνευμόνων, του συκωτιού και του θυρεοειδή αδένα.
To αλουμίνιο ανταγωνίζεται το ασβέστιο και μπορεί να συντελέσει στην επιβράδυνση της ανάπτυξης των παιδιών.
Η κατανάλωση τροφών που έχουν μαγειρευθεί σε σκεύη από αλουμίνιο μπορεί να προκαλέσει έντονους ερεθισμούς στο έντερο.
Οι κίνδυνοι από την τοξικότητα του αλουμινίου
Η τοξικότητα του αλουμινίου μπορεί να προκαλέσει έντονα προβλήματα στον ανθρώπινο οργανισμό: 

• Έλκος στο στομάχι και στο έντερο 
• Γαστροεντερικές Ασθένειες 
• Νόσος του Πάρκινσον 
• Δερματικές παθήσεις 
• Υπερδραστηριότητα 
• Νοητική στέρηση στα μικρά παιδιά 
• Διαταραχές μάθησης στα παιδιά 
• Παθήσεις στο Συκώτι 
• Πονοκεφάλους 
• Έντονο κάψιμο στο στομάχι 
• Ναυτία 
• Δυσκοιλιότητα 
• Πόνους στην κοιλιά 
• έλλειψη ενέργειας 

Εναλλακτικές λύσεις αντί του Αλουμινίου 
-Υπάρχουν, όμως, και εναλλακτικές λύσεις αντί της μαγειρικής με αλουμινένια σκεύη. Υπάρχουν επιλογές διαφορετικών μαγειρικών σκευών, όπως το γυαλί.
-Επίσης, υπάρχουν οργανικά πρόσθετα τα οποία μειώνουν την απελευθέρωση του αλουμινίου από τα προϊόντα.
Αλουμίνιο και Καρκίνος Μαστού
Πρόσφατες έρευνες από ολοένα και αυξανόμενο αριθμό επιστημόνων διεθνώς έχει δείξει ότι η χρήση του κοινού αποσμητικού μπορεί να συνδέεται με την δημιουργία καλοηθών όγκων στο στήθος, μία κατάσταση η οποία συνδέεται με την αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του στήθους στο μέλλον.
Έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Εφηρμοσμένης Τοξικολογίας (Journal of Applied Toxicology) διερεύνησε τα αποσμητικά σώματος τα οποία περιέχουν υψηλά επίπεδα αλουμινίου.
Η πρόσθεση του αλουμινίου, το οποίο είναι ένα χημικό που εισέρχεται στο σώμα διαμέσου του ιστού του δέρματος λειτουργεί ως αναστολέας της ποσότητας ιδρώτα που εκκρίνει το σώμα. 
Παρομοίως, έρευνα του Πανεπιστημίου του Reading έδειξε ότι οι καρκινικοί όγκοι εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα στα μέρη του γυναικείου στήθους που είναι πλησιέστερα στο σημείο εφαρμογής των αποσμητικών. Από τις γυναίκες που μελετήθηκαν, βρέθηκαν ότι οι κύστεις που βρίσκονταν στην περιοχή κοντά στη μασχάλη είχαν 25 φορές περισσότερο αλουμίνιο από την κοινή ποσότητα που βρίσκεται στο αίμα…
Αλτσχάιμερ και Αλουμίνιο
Σχετικά με τη Νόσο Αλτζχάιμερ, μελέτες που διεξήχθησαν στους εγκεφάλους των ανθρώπων που πάσχουν από την νόσο, βρήκαν ότι ο εγκεφαλικός ιστός εμπεριέχει συχνά υψηλά επίπεδα τοξινών, που αναπτύχθηκαν από την πρόσληψη αλουμινίου.
emedi.gr

Πώς να κάνετε αποτοξίνωση του φθορίου από το σώμα σας!

BY TERRY WILSON
Όπως πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν, η χρήση του φθοριούχου νατρίου είναι εξαιρετικά τοξική και σε αντίθεση με τους περισσότερους » επαγγελματίες ιατρούς» (που συνιστούν προϊόντα με φθόριο) δεν είναι καλό για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Αλλά αν έχεις αλλάξει την συνείδηση σου στα θέματα υγείας, και έχεις σταματήσει να πίνεις φθοριωμένο νερό, θα είσαι εντάξει; Και ναι, και όχι.
Αν έχεις μεγαλώσει σε μια κοινότητα όπου φθοριώνουν το νερό, τότε αυτό έχει χτιστεί /ενσωματωθεί στο σύστημα σου…
Το φθόριο είναι ένα συσσωρευτικό δηλητήριο.
Αν είστε σαν εμένα, που γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια »φθοριωμένη» πόλη, τότε αυτό το δηλητήριο έχει εισχωρήσει και έχει »πειράξει» τη δομή του σώματός σας! Κυρίως τα οστά σας, τον θυρεοειδή αδένα και την επίφυση…
Δείτε: Το Φθόριο και οι επιπτώσεις στην υγεία μας. Μέρος 1ο. (Βίντεο)
Φθόριο: δηλητήριο στην οδοντόπαστα & το νερό. Μέρος 2ο. 
Πώς βγάζετε αυτό το φθόριο από το σύστημά σας;
Αυτό είναι ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα. Δεν υπάρχει μια 100% ελεγμένη μέθοδος για ολική αποτοξίνωση του φθορίου από το σώμα σας. Αλλά υπάρχουν διάφορες μέθοδοι που έχω χρησιμοποιήσει (μαζί με πολλούς άλλους), που μπορούν να κάνουν την διαφορά.
Για παράδειγμα: Ο κοινός πόνος εξαφανίζεται, οι χρόνιοι πονοκέφαλοι φεύγουν, επανέρχεται η ικανότητα να σκέφτεσαι πιο καθαρά και υπάρχει και η απώλεια βάρους.
Νούμερο ένα είναι, φυσικά, να σταματήσετε την έκθεση στο φθόριο, όσο μπορείτε. Ακόμα κι αν έχετε σταματήσει να πίνετε νερό (με φθόριο), πολλές κονσέρβες το περιέχουν. (Και οι οδοντόκρεμες φυσικά)
Ο δεύτερος είναι να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε τακτικά μια σάουνα.
Η Σάουνα απομακρύνει τα βαρέα μέταλλα και τις τοξίνες (συμπεριλαμβανομένου και του φθορίου) από το σύστημά σας.
Αποτοξίνωση βαρέων μετάλλων με σάλτσα κόλιανδρου 
Τρίτον, πάρτε αρκετό φως από τον ήλιο καθημερινά! Παίζει μεγάλο ρόλο στην αποτοξίνωση και την επίφυση. Τον ίδιο χρόνο περάστε τον και στο σκοτάδι! Ακούγεται παράξενο το ξέρω, αλλά η σωστή ισορροπία του φωτός και του σκότους βοηθά στη ρύθμιση της παραγωγής μελατονίνης (η κύρια λειτουργία του αδένα της επίφυσης).
Τέταρτον, θα πρέπει να γυμνάζεστε (επίσης βοηθά στη ρύθμιση της παραγωγής μελατονίνης).
Και πέμπτον, κάντε μια πρώτη αποτοξίνωση του ήπατος.
Είναι πολύ απλή και αποτελεσματική. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να πίνετε δύο φλιτζάνια τσάι την ημέρα, να κόψετε τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα και να αυξήσετε την κατανάλωση υγιεινών τροφών.
 

Εδώ είναι η συνταγή για τσάι, που έχω χρησιμοποιήσει.
* 1 παχιά φέτα λεμόνι
* 1 κομμάτι φρέσκο τζίντζερ, μακρύ, αποφλοιωμένο
* 1 φλιτζάνι βραστό νερό
Τοποθετήστε το λεμόνι και το τζίντζερ στο κύπελλο. Προσθέστε βραστό νερό και αφήστε να εμποτιστεί για δύο λεπτά. Αφαιρέστε το λεμόνι και το τζίντζερ και πιείτε το αμέσως.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις πέντε μεθόδους είναι πολύ αποτελεσματικό! 
Αλλά δεν είναι μια γρήγορη λύση. 
Πήρε πολλά χρόνια η συσσώρευση φθορίου στον οργανισμό, και θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να βγεί. Ο καθένας είναι διαφορετικός και μπορεί να περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα, αλλά για τον εαυτό μου άρχισα να αισθάνομαι μεγάλη διαφορά μέσα σε 3 μήνες. Ήδη το κάνω για 3 χρόνια και νιώθω τέλεια! Έχω φτάσει στο σημείο που αν πιω ένα φλιτζάνι καφέ που περιέχει φθοριούχο νερό, ή φάω μεταποιημένες/κονσερβοποιημένες τροφές που περιέχουν φθόριο, αμέσως αρρωσταίνω, και ψυχικά…
awakengr.com

Σκόλυμος

Σκόλυμος Καλλιέργεια και φαρμακευτικές ιδιότητες

Αυτό το λαχανικό είναι άγνωστο σε εμάς σήμερα, αλλά τρωγόταν από τους παλιούς κατά τον Διοσκουρίδη (Το φύλλο του μοιάζει με της άγριας αγκινάρας, και από αυτό τρώνε τους βλαστούς του αφού τους ασπρίσουν, όπως τρώνε τους βλαστούς από τη θαλασσοκράμβη και τα σπαράγγια.
Επιστημονιικό όνομα: Σκόλυμος ο στικτός-Scolymus maculatus, Scolymus hispanicus L. Αγγλικές ονομασίες: Spanish oyster plant, Spanish Golden-thistle Κοινές ονομασίες: σκόλυμος, σκόλυμπος, ασκόλυμπρος, σκολίμπρι, σκόλιαντρος, ασπράγκαθο, σπαράγγι. Οικογένεια: Αστεροειδών (Asteraceae)

Περιγραφή:

Έχει φύλλα τα οποία βρίσκονται στο ενδιάμεσο μεταξύ του χαμαιλέοντα και του ονομαζόμενου λευκού αγκαθιού, πιο σκούρα όμως και πιο παχιά. Βγάζει παχύ βλαστό γεμάτο με φύλλα, πάνω στον οποίο βρίσκεται ένα αγκαθωτό κεφάλι. Η ρίζα από κάτω είναι σκούρα και παχιά, η οποία έχει τις φαρμακευτικές ιδιότητες (1). Είναι διετές ή πολυετές φυτό, που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Έχει βαθιά χοντρή ρίζα και χοντρό κεντρικό βλαστό. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά και αγκαθωτά. Ανθίζει το καλοκαίρι και το βρίσκουμε παντού σε όλη την Ελλάδα σε ακαλλιέργητα εδάφη σε χαμηλό υψόμετρο.

Καλλιέργεια (2)

Στην Ευρώπη που το κλίμα δεν ευδοκιμεί για να καλλιεργήσουν σκόλυμο το χειμώνα σε ανοιχτό μέρος, τον σπέρνουν κάτω από κιβώτια με υαλοσκεπή όταν επιθυμούν να τον φάνε πρώιμα. Εμείς στο κλίμα της Ελλάδας μπορούμε να τον σπείρουμε σχεδόν όποτε θέλουμε στα περιβόλια μας. Η γη πρέπει να είναι καλά δουλευμένη και παχευμένη. Τον σπέρνουν κατευθείαν στο έδαφος ή σε ξεχωριστό μέρος και τον μεταφυτεύουν. Τα φυτά πρέπει να απέχουν περίπου 2 πόδια αναμεταξύ τους. Τα σκαλίζουν τα παραχωματώνουν και τα σκαλίζουν συχνά. Αφού μεγαλώσουν, διαλέγουν μια καλή ημέρα, τα δένουν με δύο ή τρία δέματα άχυρου, και τα κουκουλώνουν με αχώνευτη και στεγνή κοπριά, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μείνουν μόνο έξω ανοιχτές οι άκρες των φύλλων. Αν ο καιρός είναι πολύ ζεστός, ρίχνουν νερό κάθε δύο μέρες στο κέντρο του φυτού για να επισπεύσουν το άσπρισμα , το οποίο τελειώνει περίπου σε 20 ημέρες και τότε τα κόβουν, καθαρίζουν τα φύλλα τους, τα πουλούν ή τρώνε τα γουλιά και τα κοτσάνια τους. Χειμερινή καλλιέργεια
Τους χειμωνιάτικους σκόλυμους αντί να τους τυλίξουν με κοπριά, τους κουκουλώνουν με χώμα και τότε ασπρίζουν γρηγορότερα. Τους βγάζουν δε όταν φοβούνται τον πάγο και τους αποθηκεύουν στο υπόγειο όπου ασπρίζουν φυσικά.
Όταν όμως ασπρίσουν σε χώμα, πρέπει να φαγωθούν αμέσως γιατί σαπίζουν. Για αυτό πρέπει να παραχώνουμε μόνο αυτούς που θέλουμε για κατανάλωση.

Συγκομιδή σπόρου

Τους σκολύπους εάν θέλεις να τους κρατήσεις για σπόρο, τους κόβεις κατά τον Δεκέμβριο οχτώ δάχτυλα ψηλά και τους παραχώνεις έως την άνοιξη. Τότε τους σκεπάζεις και τους καλλιεργείς μέχρι να βγάλουν σπόρο.

Είναι δύο είδη σκόλυμων: Οι ακανθώδεις και οι χωρίς. Οι πρώτοι είναι οι καλύτερα καλλιεργήσιμοι και νομίζω πως ότι χωρίς να ζητήσει κανείς σπόρο από την Ευρώπη, μπορεί να συλλέξει από τους άγριους σκόλυμους και να τον σπείρει στον κήπο του, να επιμεληθεί τα φυτά όπως άνωθεν και θα τα καταφέρει να συγκομίσει βλαστούς τρυφερούς και νοστιμότατους.

Φαγώσιμες χρήσεις

Η πόα του αυτοφυή σκόλυμου μόλις πρωτοβλαστήσει, τρώγετε σαν λαχανικό όπως το σπαράγγι (1). Είναι χόρτα αγκαθωτά, τα οποία όταν είναι τρυφερά, τα βράζουν (ρίζες και φύλλα) και τα τρώγουν για την νοστιμάδα τους.(3)
Τα νέα φύλλα και οι βλαστοί του τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα. Οι ρίζες και οι μίσχοι γίνονται σούπες ή μαγειρεύονται με κρέας. Επίσης μπορούν να βραστούν και να γίνουν τουρσί με ξύδι και λάδι.

Συγκομιδή άγριων φυτών: Τα νέα τρυφερά φύλλα πριν γίνουν ακανθωτά και οι τρυφεροί βλαστοί του μαζεύονται από το χειμώνα έως την άνοιξη. Το φθινόπωρο μαζεύεται η ρίζα και οι σαρκώδες ράχες των φύλλων του.

Φαρμακευτικές ιδιότητες

- Η ρίζα από κάτω είναι σκούρα και παχιά, η οποία έχει τις φαρμακευτικές ιδιότητες. - Βρασμένη σε κρασί, ενδείκνυται σε όσους έχουν τις μασχάλες τους και το υπόλοιπο σώμα τους δύσοσμο.(1) - Προκαλεί επίσης πολλά και δύσοσμα ούρα (1).

Πέτρες-Νεφρών-Χολής

Το ζουμί όμως από τα βρασμένα σκολύμπρια (ρίζες και φύλλα) το πίνουν όσοι έχουν πέτρες στα νεφρά, οπότε πίνουν ζουμί κρύο 3-4 φορές την ημέρα, από ένα ποτήρι του κρασιού και σε λίγες ημέρες βγαίνουν οι πέτρες από την ουρήθρα. Το ίδιο ζουμί ωφελεί πολύ και στις πέτρες τις χολής, οπότε ο άρρωστος πίνει από ένα ποτήρι του νερού από το ρόφημα αυτό, το πρωί νηστικός επί 10 – 15 ημέρες συνέχεια(3).

Νεφρά

Βράζουμε σκόλιαντρους και πίνουμε τέσσερα – πέντε ποτήρια του κρασιού την ημέρα. Είναι σπουδαίο για την νεφρολιθίαση. Ύστερα από μερικών ημερών κούρα, μπορούν να βγουν οι πέτρες του νεφρού(4).

Μαλλιά

Ο σκόλυμος (golden thistle), συλλεγμένος πριν ανθίσει, όταν χτυπηθεί και πιεστεί παράγει ένα χυμό, που αν εφαρμοστεί στο κεφάλι, κάνει τα μαλλιά να αναπτυχτούν πάλι, όταν έχουν πέσει από αλωπεκία (5).

Άλλες ιδιότητες

Παλιοί ( Lewis , Λινναίος , Giribert κ . ά .) και νέοι φυσιοθεραπευτές συνιστούν τη χρησιμοποίηση όλου του φυτού ( ανθισμένου ) ως περίφημο φάρμακο εναντίον της ατονίας των πεπτικών οργάνων , της ανορεξίας , καθώς αυξάνει τις εκκρίσεις του στομαχιού και της χολής.
Είναι επίσης χρήσιμο κατά της γενικής ατονίας του οργανισμού, ιδιαίτερα εκείνης που συνοδεύει τους διαλείποντες πυρετούς ή εκείνης που ακολουθεί τα εξανθηματικά νοσήματα , καθώς και εναντίον του ίκτερου, Το αφέψημα του κνίκου χρησιμοποιείται και εξωτερικά στα άτονα , τα γαγγραινώδη και καρκινώδη έλκη , όπου παίζει το ρόλο του καθαριστικού και τονωτικού. Τέλος , χρησιμοποιείται κατά της κράμπας , ενώ είναι και γαλακταγωγό ( Aυξάνει τη ροή του γάλακτος). (6)

Πηγές:

1) Διοσκουρίδης-Περί ύλης Ιατρικής-Τρίτος τόμος
2) Γεωργική και οικιακή οικονομία/Τόμος 2-Γρηγορίου Παλαιολόγου-Ναύπλιο 1835
3) Τα βότανα-Λαική Φαρμακολογία και θεραπευτική (Λαογραφία) –Ξεν. Γ. Αναγνωστόπουλου-Αθήναι 1961
4) 230 βότανα-Ιουλίας Δαβάρα-Αθήναι 1978
5) Πλίνιος-Φυσική ιστορία, βιβλίο 20, συνταγές από φυτά του κήπου
6) http://phyto.gr/agriagatho/

Κράνα

Κράνα: H πρώτη σούπερ-τροφή της Ελλάδας

Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διαπιστώνεται πως τα κράνα είναι σημαντικής διατροφικής αξίας, καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά και η ολική αντιοξειδωτική τους ικανότητα είναι υψηλότερη από κάθε άλλο φρούτο με το οποίο συγκρίθηκαν.

Συγκεκριμένα, εξετάστηκαν ελληνικές ποικιλίες κρανιάς που ήδη καλλιεργούνται και έγινε σύγκριση με 62 ποικιλίες από 17 είδη οπωροφόρων με τη μέθοδο ΕΚΛΡ. Όπως προέκυψε, η αντιοξειδωτική ικανότητα των διαφόρων ειδών που μελετήθηκαν -με φθίνουσα σειρά- ήταν: κράνα, τζίτζιφα, κεράσια, κόκκινα σταφύλια, βατόμουρα, αχλάδια, λωτοί, δαμάσκηνα, ροδάκινα, λευκά σταφύλια, ρόδια, μήλα, νεκταρίνια, ακτινίδια, κυδώνια, σύκα, βερίκοκα. Διαφοροποιήσεις βρέθηκαν και μεταξύ ποικιλιών του κάθε είδους. Έρευνες απέδειξαν ότι τα κράνα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe) αλλά και βιταμίνη C (103 mg/100 g), καθώς και υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (4873 mg/100 g, περισσότερο από φράουλες, πορτοκάλια και ακτινίδια), καροτίνη και τανίνες.Λόγω των εμπεριεχομένων τανινών έχει, επίσης, στυπτικές ιδιότητες.

Ενδείξεις – θεραπευτικές χρήσεις

Πρώτος ο Διοσκουρίδης μας δίνει μία από τις πρώτες αναφορές στην φαρμακευτική χρήση της κρανιάς , προτείνοντας θεραπεία για τη δυσεντερία και τις γαστρεντερικές διαταραχές με κράνα που είχαν τοποθετηθεί σε άλμη.

Οι γνώσεις γύρω από τη χρήση των κράνων στην παραδοσιακή θεραπευτική, πέρασαν από γενιά σε γενιά και εφαρμόζονται μέχρι και σήμερα στην πράξη με επιτυχία.

Χρησιμοποιούνται λοιπόν στις μέρες μας κατά της διάρροιας και των εντερικών παθήσεων, λόγω της στυπτικότητας τους που οφείλεται στις τανίνες.

Ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες, χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά.

Στις ορεινές περιοχές της χώρας μας, τα κράνα επίσης χρησιμοποιούνται κατά των καρδιακών παθήσεων , κατά του κοιλόπονου και των πόνων περιόδου, σε στομαχικές και εντερικές διαταραχές, ως χωνευτικό και ως τονωτικό κατά τη διάρκεια εργασίας.

Σύμφωνα με μια Μateria Medica του 1827, ο φλοιός της κρανιάς αναφέρεται ως τονωτικός, στυπτικός και διεγερτικός και η σκόνη του δίνεται σε εγχύματα και αφεψήματα για ενοχλήσεις στο στομάχι και το έντερο. Επειδή όμως η ίδια η σκόνη προκαλούσε διαταραχές, συνδυαζόταν η χρήση της με λαύδανο. Η δοσολογία λήψης της σκόνης του φλοιού ήταν 2 κουταλάκια και δινόταν σε όλες τις περιπτώσεις καταβολής και αδυναμίας από ασθένεια σε συνδυασμό με άλλα τονωτικά και αρωματικά φυτά.

Ιδιαίτερα αξιόλογη όσον αφορά τη χρήση της κρανιάς είναι μια δημοσιευμένη εθνοφαρμακολογική μελέτη του τμήματος Συστηματικής Βοτανικής και φυτογεωγραφίας της Βιολογικής σχολής του ΑΠΘ (Δ, Βώκου, Κ. Κατράδη, Σ. Κοκκίνη 1993) που αφορούσε τον Εθνικό Δρυμό Βίκου – Αώου.
Στη μελέτη αυτή, έγινε μια συλλογή γνώσεων για τα φαρμακευτικά φυτά των Ζαγοροχωρίων της Ηπείρου και συγκεντρώθηκαν πληροφορίες από τους κατοίκους και από παλιές συνταγές των λεγόμενων “ βικογιατρών ή κομπογιαννιτών “ της περιοχής. Η κρανιά λοιπόν αναφέρεται ως φυτό αναζωογονητικό, αναλγητικό, αντισπασμωδικό, καταπραϋντικό, στυπτικό, αιμοστατικό κατά της δίψας, κατά της διάρροιας, κατά της δυσεντερίας και της ελονοσίας.

Στα ορεινά χωριά των Πιερίων, οι κάτοικοι χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα σαν φάρμακο ένα είδος τοπικού λικέρ από κράνα. Μαζεύουν τα κράνα στα τέλη Αυγούστου, τα τοποθετούν σε βάζο με ζάχαρη, κονιάκ, γαρύφαλλα και κανέλλα, και τον Οκτώβριο το μαζεύουν, το σουρώνουν και παίρνουν το λικέρ. Έπειτα το αποθηκεύουν και πίνουν μισό ποτηράκι από το λικέρ σε πόνους στομαχιού, κοιλιάς, πόνους περιόδου και κολικούς εντέρου.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πληροφορίες για τη χρήση της κρανιάς που προέρχονται από τα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας στη περιοχή της Καστοριάς. Οι κάτοικοι εκεί μαζεύανε τα κράνα και ξεραίνανε τα κουκούτσια τους στη ντουλάπα.
Όταν είχαν πόνους στη μέση, ή πέτρα στο νεφρό, έβραζαν τα κουκούτσια σε νερό και πίνανε μισό ποτηράκι κάθε βράδυ. Επίσης, όταν είχανε «καρναβίτσες» ή αλλιώς μυρμηκίες όπως τις ονομάζουμε σήμερα, έκαιγαν τα κλαδιά της κρανιάς, έπαιρναν τη στάχτη, την αραίωναν σε νερό και την τοποθετούσαν επάνω στη μυρμηκία. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους μετά από τη διαδικασία αυτή οι μυρμηκίες εξαφανίζονταν.

Εθνοφαρμακολογία

Η χρήση του Cornus mas είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη λεκάνη της Μεσογείου και κατά καιρούς εκπονούνται διάφορες εθνοφαρμακολογικές μελέτες στις οποίες συναντούμε την κρανιά, ως ένα φαρμακευτικό φυτό που αποθηκευόταν σε κάθε σπίτι με σκοπό να χρησιμοποιηθεί όπου θα παρουσιαζόταν ανάγκη.

Στην περιοχή Kirklareli της Τουρκίας, κοντά στην Ανδριανούπολη οι κάτοικοιχρησιμοποιούσαν τα φρούτα και τον φλοιό της κρανιάς για φαρμακευτικές χρήσεις (Şǖkran Kǖltǖr 2007) .Έβραζαν τα κράνα σε νερό με ζάχαρη και έπιναν το υγρό αυτό 2 φορές τη μέρα για 8 μέρες σε περιπτώσεις νεφρίτιδας, καρδιακών παθήσεων και σε διάρροια. Το ίδιο αφέψημα δινόταν 2 φορές τη μέρα για 10 μέρες σε βήχα, κρύωμα ή γρίπη. Χρησιμοποιούσαν επίσης τη στάχτη του φλοιού της κρανιάς εξωτερικά ως αντιμυκητισιακό.

Μία άλλη εθνοφαρμακολογική μελέτη που αφορούσε τις χρήσεις των φαρμακευτικών φυτών στην περιοχή Žejane της Κροατίας, αναφέρει την παρασκευή ξυδιού από τα κράνα, το οποίο χρησιμοποιούνταν από τους κατοίκους εσωτερικά ως προϊόν κατά της παχυσαρκίας και εξωτερικά, κατά των αιματωμάτων, του πυρετού και του πονοκεφάλου.

Στην Eclectic Materia medica του Felter από το 1922 αναφέρεται για πρώτη φορά ως επίσημη δρόγη το Cornus specific medicine , το οποίο προερχόταν από το φλοιό του Cornus florida και δινόταν σε δοσολογία από 2-60 σταγόνες στη θέση της κίνας (Cinchona) σε ελονοσία, όταν δεν ήταν ανεκτή η κινίνη, σε πυρετούς περιοδικού τύπου, αδύναμο σφυγμό, σε πονοκέφαλο από πύρωση, κινίνη και γενική εξάντληση.

Τέλος αναφέρεται και η χρήση της σε γαστρικό έλκος.
Οι ιθαγενείς Cherokee των διαφόρων περιοχών της Αμερικής χρησιμοποιούσαν ευρέως στην καθημερινή τους πρακτική τα είδη Cornus florida και Cornus alternifolia. Τα εγχύματα του φλοιού της ρίζας, δίνονταν σε διάρροια, ενώ έγχυμα του εξωτερικού φλοιού από το Cornus alternifolia δινόταν εσωτερικά για την αντιμετώπιση συμπτωμάτων του ουροποιητικού συστήματος και σε αφροδίσια νοσήματα.
Εγχύματα από μεριστώματα, φλοιό ή ρίζες του Cornus alternifolia δίνονταν σε βήχα, λαρυγγίτιδα και γρίπη. Γενικότερα την εποχή εκείνη, υπήρχε η παραδοχή ότι ο φλοιός των 2 παραπάνω ειδών ήταν τονωτικός και διεγερτικός, ενώ υπάρχουν αναφορές για τη χρήση του σε πυρετό , ελονοσία και φυματίωση.

Στη βιβλιογραφία συχνά συναντούμε τη χρήση του φλοιού των φυτών αυτών στην ελονοσία και η δράση αυτή παρομοιάζεται με τη χρήση του φλοιού της Cinchona, δηλαδή τα χημικά συστατικά του δρούσαν σαν υποκατάστατα της κινίνης.

Τέλος οι ινδιάνοι της ΝΑ. Αμερικής απέδιδαν στο έγχυμα του φλοιού αναλγητικές ιδιότητες και το χρησιμοποιούσαν σε πόνους μέσης και πονοκεφάλους.

Στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική τα είδη του γένους cornus χρησιμοποιούνται σε διάφορα παρασκευάσματα σε συνδυασμό με άλλα φαρμακευτικά φυτά για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του σακχαρώδους διαβήτη. Η πλειοψηφία των σκευασμάτων αυτών έχουν μελετηθεί επιστημονικά για την υπογλυκαιμική τους δράση και είναι αποδεκτά και ευρέως χρησιμοποιούμενα στην Κίνα.

Άλλες χρήσεις

Το γερό ξύλο της κρανιάς την καθιστά ιδιαίτερα χρήσιμη για την κατασκευή διαφόρων μικροαντικειμένων και εργαλείων.
Τα πιο γερά γκλιτσόξυλα των τσοπάνων μέχρι και σήμερα, γίνονται από νεαρούς βλαστούς κρανιάς.
Κρανίσιες βέργες χρησιμοποιούσαν και οι δάσκαλοι παλαιότερα για το εκπαιδευτικό τους έργο.
Από το φλοιό της κρανιάς παραλαμβάνουμε κόκκινη βαφή, με την οποία στο παρελθόν έβαφαν δέρματα, ενώ με το βράσιμο των καρπών έβαφαν τα αυγά.
Παραδοσιακά, τα κράνα χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ποτών, μαρμελάδας και γλυκών. Πολύ γνωστό είναι και το παραδοσιακό λικέρ κράνου το οποίο το φτιάχνουν οι γυναίκες σε πολλά χωριά της Ελλάδας, με πρώτη ύλη τσίπουρο ή κονιάκ. Πηγές: http://m.capital.gr/News.aspx?id=1264441
www.ethnopharmacology.gr/images/stories/ekdiloseis/2009_11/zioga.pdf

ΕE: Οι αγρότες να αγοράζουν σπόρους από πολυεθνικές

ΕE: Οι αγρότες να αγοράζουν σπόρους από πολυεθνικές

ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΟΥΛΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ!

Φωνές από Βορρά και Νότο προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν συναδέλφους τους στην Ευρωβουλή να καταψηφιστεί διακομματικά η νομοθετική πρόταση που υποχρεώνει τους αγρότες της Ε.Ε. να μην...αναπαράγουν τους σπόρους αλλά να τους αγοράζουν μόνο από πολυεθνικές.

Η εμπορική αξία της παγκόσμιας αγοράς σπόρων εκτιμάται σε περίπου 45 δισ. δολ.

Φραγμό στη μονοπώληση του ελέγχου της παραγωγής και εμπορίας των τροφίμων προσπαθούν να βάλουν ευρωβουλευτές από διαφορετικές πολιτικές ομάδες συμπαρατασσόμενοι απέναντι στην πρόταση κανονισμού που έχει καταθέσει η επιτροπή Υγείας της Ε.Ε. Βάσει της πρότασης, επιβάλλονται γραφειοκρατικά εμπόδια στους γεωργο-κτηνοτρόφους, αν δεν προσφεύγουν στις βιομηχανίες σπόρων.

Η αιτιολογία που προβάλλει η επιτροπή μέσω της γενικής γραμματείας της που έχει την αρμοδιότητα ελέγχου των φυτών είναι ότι απλοποιεί τη νομοθεσία και τις 12 σχετικές οδηγίες που συμπεριλαμβάνει στον προταθέντα κανονισμό!

Υπενθυμίζεται ότι η κανονική νομοθεσία που αφορά την εμπορία σπόρων ίσχυε από τη δεκαετία του 1960. Μέχρι σήμερα τα κράτη-μέλη στην Ε.Ε. των «27» είχαν (υποχρεωτικώς) ενσωματώσει το νομικό πλαίσιο της Ε.Ε. στην εθνική τους νομοθεσία.

Επί της ουσίας αυτό που βλέπουμε να εξελίσσεται σήμερα για τον έλεγχο της σποροπαραγωγής ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, με τη ραγδαία ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής. Τότε έγινε η εισαγωγή του όρου της «βιομηχανικής πατέντας οργανισμών», αλλάζοντας τη φύση της ίδιας της γεωργίας.

Μόνο λίγες εταιρείες-κολοσσοί που δεν ξεπερνούν τη μία ντουζίνα (Syngenta-Dupont, Monsanto, Basf) ελέγχουν τα 2/3 της παγκόσμιας αγοράς.

Στο παιχνίδι συμμετέχει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου: Από τις αρχές του 2000 προώθησε συνθήκες και νομικές συμφωνίες όπως εκείνη για τα ζητήματα εμπορίου για τα δικαιώματα της πνευματικής ιδιοκτησίας που αφορά περισσότερα από 140 κράτη και επιτρέπει το πατεντάρισμα γονιδίων, φυτών, ζώων, βακτηρίων, ιών κ.λπ.
Αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης τονίζουν ότι με το νέο κανονισμό προβλέπονται:

Απλούστεροι και ευέλικτοι κανόνες για την εμπορία σπόρων και άλλου φυτικού-αναπαραγωγικού υλικού με σκοπό να διασφαλιστούν η παραγωγικότητα, η προσαρμοστικότητα και η ποικιλότητα των καλλιεργειών και των δασών της Ευρώπης. Επίσης εξασφαλίζεται η προστασία της βιοποικιλότητας και της βιώσιμης γεωργίας κ.ά.

Δεν είναι έτσι τα πράγματα, αντιλέγει ο ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης επισημαίνοντας ότι «με τη δικαιολογία της προστασίας της αγροτικής παραγωγής κλιμακώνεται ο πόλεμος για τον έλεγχο της τροφής από τις πολυεθνικές».

Με τροπολογία του ζητείται η «πλήρης απόρριψη της πρότασης». Προσπαθώ, λέει ο ευρωβουλευτής, να υποστηριχθεί από την πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου.
Η έγκριση του κανονισμού θα σημάνει και το τέλος των τοπικών ποικιλιών και την εξάρτηση του αγροτικού κόσμου από τους γίγαντες της γενετικής μηχανικής που προωθούν τα μεταλλαγμένα ως τη λύση-σωτηρία των προβλημάτων επισιτισμού παγκοσμίως.

Η νέα πραγματικότητα όμως θα διαμορφώσει ένα νέο νομικό, τεχνικά ασφυκτικό πλαίσιο, που θα απαγορεύει ακόμα και το μαρουλάκι στη γλάστρα...

Χρόνια στο defencenet γράφουμε ηια την απόπειρα ελέγχου της τροφής μας, και την επιχειρούμενη κυριαρχία εταιριών όπως η Monsanto.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ελλάδα, η χώρα των 5.752 φυτών

Ελλάδα, η χώρα των 5.752 φυτών

Η Ελλάδα είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη βλάστηση, αποφάνθηκαν γερμανοί βοτανολόγοι, σύμφωνα με τους οποίους στη χώρα μας υπάρχουν 5.752 είδη φυτών.
Μάλιστα το ένα στα πέντε - για την ακρίβεια 1.278 είδη - δεν απαντώνται οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Οι γερμανοί ερευνητές σε συνεργασία με έλληνες και δανούς συναδέλφους τους μελετούσαν επί τρία χρόνια τα είδη βλάστησης της Ελλάδας στην προσπάθειά τους να πραγματοποιήσουν την πρώτη ολοκληρωμένη καταγραφή της ελληνικής χλωρίδας, καταγράφοντας με λεπτομέρειες ποιοι τύποι φυτών απαντώνται σε κάθε περιοχή.
Για παράδειγμα, η πορτοκαλί, κίτρινη ή κόκκινη τουλίπα του Ορφανίδη (Tulipa orphanidea) αναπτύσσεται μόνο στην Πελοπόννησο, σε υψόμετρα 700-1.600 μέτρων.
Το λείριο το μάρταγο (Lilium martagon) είναι ένα από τα πέντε είδη κρίνων στην Ελλάδα, ενώ απαντάται σε ορισμένες περιοχές της Αλβανίας. Επίσης, ενδημικό στη χώρα μας είναι και το ένα από τα μόλις δύο είδη φοινίκων της Ευρώπης, ο Κρητικός Φοίνικας (Phoenix theophrastii).
COMMONS.WIKIMEDIA.ORG/WOUTER HAGENS
Ο Κρητικός Φοίνικας (Phoenix theophrastii).
«Η Ελλάδα έχει βουνά ύψους σχεδόν 3.000 μέτρων, αλλά και πολλά νησιά με μακρά ιστορία απομόνωσης των εξαιρετικά ποικιλόμορφων βιοτόπων τους, καθένα από τα οποία έχει ένα πολύ διαφορετικό τοπικό κλίμα», γράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους με τίτλο «Αγγειακά Φυτά της Ελλάδας περιγράφοντας ιδιαίτερα τα νησιά του Αιγαίου ως υπαίθρια εργαστήρια της εξελικτικής διαδικασίας.
(naftemporiki)