Η ερευνητική ένδεια και οι ενεργειακές καλλιέργειες

Πολύς λόγος άρχισε να γίνεται στα πλαίσια του ρόλου που καλείται να παίξει η ελληνική πολιτεία ( Υπουργείο Γεωργίας) και των ερευνητικών ιδρυμάτων (Γ.Π.Α), ώστε να δοθούν εναλλακτικές διεξόδους ώστε να στραφούν οι αγρότες σε νέες καλλιέργειες π.χ ράσμπερυ, μπλούμπερυ Αρόανια, γκοτσιμπέρι και άλλες πολλές. Ως μια από της διεξόδους παρουσιάζονται και η λεγόμενες ενεργειακές καλλιέργειες.
Μερικές από αυτές που προτάθηκαν αντιγράφοντας την διεθνή πραγματικότητα είναι η αγριαγκινάρα για την παραγωγή πέλλετ, ο ηλίανθος και η ελαιοκράμβη για την παραγωγή βιοντήζελ, το γλυκό σόργο και το καλαμπόκι για την παραγωγή βιοαιθανόλης. Μια πρώτη χιουμοριστική παρατήρηση είναι ότι οι περισσότεροι έχουμε ακούσει μάλλον μόνο το καλαμπόκι και αυτό για ζωοτροφή.
Προσπάθησα ως επιστήμονας να σκεφτώ ένα φυτό που να είναι μια ελληνική λύση προσαρμοσμένο στο δικό μας κλίμα.
Όπως 'ανακάλυψα' υπάρχει ένα φυτό που δεν έχει ανάγκη από ιδιαίτερες καλλιεργητικές φροντίδες. Δεν χρειάζεται ποτίσματα. Είναι πολυετές άρα δεν έχει κόστος αναφύτευσης και σποράς. Είναι δενδρώδης άρα αποδοτικότερη από ετήσιες καλλιέργειες (λόγο αδιάλειπτης αξιοποίησης του ήλιου). Συνδυάζει την παραγωγή τόσο του ελαιούχου καρπού όσο και την παραγωγή πέλλετ τόσο από τον καρπό ( με μια από της υψηλότερες θερμιδικές αξίες) του, όσο από κλαδέματα αλλά και πιθανώς από συγκαλλιέργεια του με πόες για παραγωγή πέλλετ. Μπορεί να αξιοποιήσει άνυδρες και ορεινές περιοχές δίνοντας τους οικολογική και αισθητική αναβάθμιση.
Ποιο είναι το φυτό αυτό; Εδώ δεν θα σας τρομάξει το όνομα του αλλά το πόσο γνωστό είναι.

Είναι η ελιά το ιερό φυτό της Αθηνάς, που μεγάλωσε το λαό μας χιλιετηρίδες.
Το πυρηνέλαιο και το πυρηνόξυλο και τα κλαδιά και τα φύλλα από ένα ετήσιο κλάδεμα αποτελούν τα αναξιοποίητα ( από τον αγρότη) προϊόντα του φυτού αυτού. Αν σε αυτά προστεθεί και η ποσότητα του λαδιού της ελιάς από μια π.χ. μηχανική συγκομιδή για υποβαθμισμένου ποιοτικά ελαιολάδου που προορίζεται για βιοντήζελ η το κέρδος από την πώληση βρώσιμου ελαιολάδου τότε η εναλλακτική αυτή καλλιέργεια φαντάζει οικονομικά ενδιαφέρουσα.
Δυστυχώς οι υποθέσεις μου για την παραγωγικότητα μια ποικιλίας ελιάς για βιοντήζελ και βιομάζα με συγκαλλιέργεια δεν μπορουν να βασιστούν σε καμία οικονομοτεχνική μελέτη αφού δεν έχει ερευνήσει για την ελια κανένας Αμερικανός, Γερμανός, Άγγλος κ.λ., βλέπετε εκεί δεν ευδοκιμεί. Έτσι η ιδέα της ελιάς δεν μπορεί να έρθει από έξω για να έχει τον αέρα της εισαγόμενης σοφίας ώστε να αξίζει να ερευνηθεί η σκοπιμότητα της.
Μετά τιμής Στέλιος Φανουράκης - Γεωπόνος Msc

Αγιόκλημα

Αγιόκλημα: ένα άγνωστο βότανο

Αγιόκλημα: Μία θεραπεία με γλυκό άρωμα που ηρεμεί φλεγμονές, μολύνσεις και μεταδοτικές ασθένειες.
Εάν έχετε ένα αγιόκλημα να ανθίζει στον κήπο σας τότε ένα καταπληκτικό φαρμακευτικό φυτό υπάρχει δίπλα σας. Ένα από τα πιο σημαντικά βότανα στην παραδοσιακή Κινέζικη ιατρική, αυτή η εύθραυστη ομορφιά, είναι κάτι παραπάνω από "ένας κισσός". Τα λουλούδια έχουν αντιβιοτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιβακρηριακές και αντιμικροβιακές ιδιότητες.
"Η εχινάκεια της κινέζικης ιατρικής"
Το αγιόκλημα Θεωρείται ένα αποτελεσματικό τονωτικό για την καρδιά και χρησιμοποιείται ως θεραπεία για ένα ευρύ φάσμα καρδιακών διαταραχών. Το φυτό πραγματεύεται επίσης παθήσεις του δέρματος και του ήπατος, το άσθμα, την αρθρίτιδα και τους διογκωμένους αδένες.
Παρόμοια με τον ξάδελφό του σαμπούκο (elderberry), το αγιόκλημα είναι εξαιρετικό αντιβακτηριακό και αντιικό - τόσο πολύ έτσι ώστε να είναι θεωρείται η "εχινάτσεα της κινεζικής ιατρικής" του Michael Tierra, CA, ND, OMD.

Τα λουλούδια χρησιμοποιούνται για λοιμώξεις και για φλεγμονές και έχουν βρεθεί να είναι αποτελεσματικά κατά των: Salmonella typhi, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus και Streptococcus pneumoniae.

Στην ανατολική Ασία, το αγιόκλημα χρησιμοποιείται παραδοσιακά για τη θεραπεία της δυσεντερίας, την επιπεφυκίτιδα, την φλεγμονή του ουροποιητικού συστήματος και των οργάνων αναπαραγωγής, ακόμα για πυρετούς, κρυολογήματα και γρίπη.
Τα εκχυλίσματα από τα λουλούδια είναι χρήσιμα για τη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης, τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και τη θεραπεία της φυματίωσης. Εξωτερικά, το εκχύλισμα από αγιόκλημα μπορεί να ανακουφίσει ρευματισμούς, πληγές, όγκους, ψώρα, φουσκάλες και οιδήματα.
Πως να το χρησιμοποιήσετε
Πρώτα από όλα είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε ποιο είδος αγιόκλημα είναι ασφαλές για κατανάλωση. Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές ποικιλίες είναι συνήθως τοξικές. Ωστόσο το Ιαπωνικό αγιόκλημα είναι το πιο φαγώσιμο διαδεδομένο είδος παντού.

Το Eat The Weeds παρέχει παραπάνω παραδείγματα για τα είδη που είναι κατάλληλα για κατανάλωση:
"L. affinis, flowers and fruit; L. angustifolia, fruit; L. caprifolium, fruit, flowers to flavor tea; L. chrysantha, fruit; L. ciliosa, fruit, nectar; L. hispidula, fruit; L. involucrata, fruit; L. kamtchatica, fruit; L. Japonica, boiled leaves, nectar; L. periclymenum, nectar; L. utahensis, fruit; L. villosa, fruit; L. villosa solonis, fruit."

Όπως επεξηγείτε στο Acupuncture Today, η τυπική δόση από λουλούδια αγιοκλήματος είναι μεταξύ 6 και 15 γραμμάρια, σε εκχύλισμα, εξαρτώμενο από την περίπτωση της θεραπείας. Μεγαλύτερες δόσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εξωτερική χρήση στο δέρμα. Για σιρόπι με λουλούδια από αγιόκλημα, τοποθετήστε 1.800 γραμμάρια φρέσκια πέταλα σε 1 λίτρο νερό που βράζει. Κλείστε το δοχείο και αφήστε το για έγχυση για 12 ώρες. Σουρώστε και προσθέστε 1.800 γραμμάρια οργανικής ζάχαρης. Σιγοβράστε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να γίνει σιρόπι, ανακατεύοντας κάθε τόσο. Η δοσολογία είναι μία κουταλιά σιροπιού καθημερινά.

Εάν δεν έχετε φρέσκο αγιόκλημα, μπορείτε να βρείτε αποξηραμένο στην αγορά από διάφορους προμηθευτές. Προσοχή πρέπει να ληφθεί όταν όταν καταναλώνουμε φύλλα ή στελέχη, λόγου το ότι περιέχουν σαπωνίνες που μπορεί να είναι επικίνδυνες σε υψηλές δόσεις. Δεν υπάρχουν γνωστές αλληλεπιδράσεις με τα λουλούδια του αγιοκλήματος, αλλά είναι καλή ιδέα να συμβουλευτείτε έναν επαγγελματία γιατρό πριν το χρησιμοποιήσετε.
Πηγές σε αυτό το άρθρο:
Tierra, Michael, and David Frawley. Planetary Herbology: An Integration of Western Herbs into the Traditional Chinese and Ayurvedic Systems. Twin Lakes, WI: Lotus, 1992. Print.
http://www.acupuncturetoday.com, http://medicinalherbinfo.org, http://bearmedicineherbals.com, http://www.altnature.com, http://www.eattheweeds.com, http://science.naturalnews.com
www.naturalnews.com

Φυσικά ενισχυτικά ριζοβολίας μοσχευμάτων

Εκτός των τεχνητών ορμονών ριζοβολίας που υπάρχουν στο εμπόριο, υπάρχουν κάποιες φυσικές ουσίες που επηρεάζουν την ριζοβολία των μοσχευμάτων.
α.) Βρέθηκε ότι η εμβάπτιση των άκρων των μοσχευμάτων για 2-3 ημέρες σε διάλυμα 10% ζάχαρης σε νερό ευνοεί την ριζοβολία.
β.) Καλά αποτελέσματα επίσης επιτυγχάνονται με εμβάπτιση για 24 ώρες σε διάλυμα 25% μελιού σε νερό.
Και στις 2 αυτές περιπτώσεις φαίνεται ότι η διευκόλυνση της ριζοβολίας προέρχεται από την προσθήκη αυτών των υδατανθράκων.
γ.) Η ριζοβολία των μοσχευμάτων διευκολύνετε με απλό εμβάπτισμα αυτών σε οινόπνευμα 5% ή σε διαλύματα των βιταμινών Β1 και Β6.
Πηγή:Γενική δενδροκομία-Θρασύβουλου Δ. Ραπτόπουλου-Θεσσαλονίκη 1953

Το μέλι ως ορμόνη ριζοβολίας

Το μέλι βοηθά τα μοσχεύματα να προφυλαχθούν από βακτήρια και μυκητιάσεις, επιτρέποντας τα να παραμείνουν υγιή και ισχυρά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οπότε και να έχουν μια καλή ευκαιρία για να ριζοβολήσουν.

1 μέρος αγνό μέλι.
3 μέρη βραστό νερό.

Βάζετε το μέλι στο βραστό νερό, το ανακατώνετε και το αφήνετε να κρυώσει. Τοποθετήστε το μείγμα σε ένα αεροστεγές δοχείο και είναι έτοιμο προς χρήση, ενώ μπορεί να αποθηκευτεί σε δροσερό και σκοτεινό μέρος.

Τα μοσχεύματα σας πρέπει να είναι από 6-12 εκατοστά σε μήκος και κομμένα σε γωνία 45 μοιρών. Τα βουτάτε στο μίγμα και τα φυτεύετε σε γλαστράκια που έχετε ετοιμάσει.
Είναι σημαντικό να κρατάτε το χώμα νωπό, μέχρι να πετάξουν μάτια.

Κύμινο: σπορά φύτεμα καλλιέργεια

ΚΥΜΙΝΟ (Κύμινο το ήμερο)- Μια ξερική καλλιέργεια

Καλλιεργείται στο Άργος και στα γύρω χωριά και σπέρνεται κάθε χρόνο Γενάρη ή Φλεβάρη, σε κατεβασιές ή σε δυνατές αμμούδες και ωριμάζει Μάιο - Ιούνιο. Δηλαδή ωριμάζει κάτι νωρίτερα από το γλυκάνισο που έχει όμοια καλλιέργεια. Με την διαφορά πως το κύμινο είναι ξερικό.
Σπορά
Το χωράφι που θα σπείρουμε το κύμινο δεν πρέπει να βγάζει πολλά χορτάρια, ούτε να το σκιάζουν δένδρα. Οργώνεται τρεις φορές βαθιά είσαι με μια πιθαμή και στο τρίτο όργωμα το σβαρνίζουμε καλά με σιδερόσβαρνα για να ισιώσει και να τριφτούνε καλά τα χώματα. Κατόπιν σπέρνουμε το κύμινο στα πεταχτά μαζί με ποταμίσια ψιλή άμμο και σκεπάζουμε ξέβαθα το σπόρο με ντόπια σβάρνα.
Για ένα στρέμμα θέλουμε ίσα με μια οκά και 100 δράμια σπόρο περσινής εσοδείας, επειδή ο πολυκαιρισμένος δεν φυτρώνει.

Όταν το κύμινο μεγαλώσει λίγο το βοτανίζουμε και τα’ αργεύουμε - επειδή φουντώνει, αφήνοντας από ρίζα σε ρίζα ίσαμε μια πιθαμή απόσταση ή και παραπάνω - κατά τη δύναμη του χωραφιού - και του κάνουμε όσο μπορούμε περισσότερα σκαλίσματα, για να το δυναμώσουμε. Το κύμινο ψηλώνει μέχρι τρεις πιθαμές (30 εκατοστά), δηλαδή γίνεται λίγο πιο χαμηλό από το γλυκάνισο. Δεν θερίζεται, αλλά ξεριζώνεται λιγάκι αγουρωπό για να μη τινάζεται και να έχει κιόλας ξανθό χρώμα πού προτιμά το εμπόριο.

Αλωνίζεται με ξύλινο κόπανο στο αλώνι, όπου πρώτα το απλώνουμε έως 2 μέρες απάνω σε λιόπανα για να μισολιαστεί και ύστερα το κοπανάμε και το σπόρο που θα βγάλουμε τον απλώνουμε σ’ αποθήκη για να ξηραθεί στη σκιά.
Ένα στρέμμα στο Άργος δίνει 60-70 οκ. σπόρο, μπορεί όμως (τη καλή χρονιά να δώσει και 150 οκάδες, όταν το χωράφι είναι καλόδουλεμένο και λιπασμένο με χημικό λίπασμα ή φουσκισμένο με κοπριά δυναμωμένη με λίπασμα.

Το κύμινο, εκτός από την Αίγυπτο πού είναι πατρίδα του, καλλιεργείται και στη Μάλτα, στην Ισπανία και περισσότερο στη Γερμανία, όπου το μεταχειρίζονται πολύ στο ζύμωμα του άρτου και σε ποτά. Στην Ολλανδία το βάζουν για μυρωδικό στα τυριά και άλλου σε μερικά φαγητά, προ πάντων στην Ανατολή. Μεγάλη όμως ξόδεψη έχει η εσέντζα του, επειδή μπαίνει στις μυρουδιές και σε φάρμακα. Το καλλίτερο σόι είναι το Ισπανικό κύμινο και υστέρα το αιθιοπικό.
Πηγή: 23 Πλουτοφόρα φυτά-Αλέξανδρου Ν. Γεωργακόπουλου-Εν Αθήναις 1930

Μαύρο κύμινο: σπορά καλλιέργεια

Μαύρο κύμινο: σπορά καλλιέργεια

Black Cumin-Nigella sativa-Το λουλούδι μπαχαρικό φάρμακο

Nigella sativa is cancer's worst nightmare

The Black Cumin Protocole
Ετήσιο φυτό που κατάγεται από την Μέση Ανατολή. Έχει αιθέρια μπλε και λευκά λουλούδια που ξεκουράζονται σε ένα σύννεφο διακλαδώσεων πράσινων φύλλων. Μικρές ποσότητες των σπόρων καταναλώνονται ως αρωματικό καρύκευμα σε πιάτα με ρύζι και γλυκίσματα.
Ιατρικά, ο μαύρος σπόρος χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της δυσπεψίας, την απώλεια της όρεξης, τα παράσιτα, τη κατακράτηση νερού και τον πυρετό.
Το λάδι του σπόρου χρησιμοποιείται συνήθως για εντριβή, στην Αραβία και την Αφρική και σαν τοπικό κατάπλασμα για την επούλωση του δέρματος, εξανθήματα, δερματικές ανωμαλίες, φουσκάλες, φαγούρες, επίσης για τον πόνο στις αρθρώσεις και την αρθρίτιδα.

Σπορά
Το φυτό προτιμά τον πλήρη ήλιο και τα ξηρά εδάφη. Σπείρετε κατευθείαν στο έδαφος το φθινόπωρο ή πολύ νωρίς πριν την άνοιξη όταν το έδαφος είναι ακόμα κρύο.
Η προτεινόμενη βέλτιστη θερμοκρασίας σποράς είναι 21 βαθμοί Κελσίου.
Σιγουρευτείτε να καλύψετε τους σπόρους με χώμα, γιατί το φως καθυστερεί τη βλάστηση. Η βλάστηση γίνετε σε 7 έως 15 ημέρες. Τα λουλούδια φτάνουν συνήθως έως τους 50 πόντους και είναι πανέμορφα!

Επιπλέον:
Το μαύρο κύμινο ξαναβγαίνει από μόνο του την επόμενη χρονιά στο ίδιο μέρος, δεν χρειάζεται ποτέ να το ξανασπείρουμε ή να το ποτίσουμε.

Το φυτό δεν συμπαθεί τις μεταφυτέψεις για αυτό σπείρετε κατευθείαν στο έδαφος και διαλέξτε από την αρχή μία μόνιμη θέση στον κήπο σας.

Είναι ένα υπέροχο λουλούδι νωρίς στον κήπο μας που ανθίζει Μάιο - Ιούνιο και τα κουκούλια του μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε και σε αποξηραμένες συνθέσεις.

Τέλος είναι ένα άριστο μπαχαρικό με γεύση μέντας-γλυκάνισου και ένα φάρμακο στον κήπο μας…

Στην Ελλάδα έχουμε φυσικά αυτοφυές την νιγκέλα τη δαμασκηνή- nigella damascena

στα λατινικά … nigellous=μαύρος

Πτηνοτροφείο με κατσουλάτες κλπ!!!!!

Καλημερα σε ολους!!!

Παρακατω σας δίνω το τηλ. επικοινωνιας  πτηνοτροφειου με πολλα ειδη πουλερικων κατσουλάτες κλπ. Μετά απο παράκληση φίλων αναγνωστών.

Υπευθυνος ο κ.Νικός 6974977141. Βρισκεται στο χωριο Διασελλο του Δημου Ερυμανθου στην Αχαια.

Ξεκαθαριζω οτι δεν εχω επισκεφθει τον ανθρωπο και το πτηνοτροφειο του, ουτε τον ξερω απο τριτον βρηκα το τηλ. του για να μην εχουμε παρεξηγησεις , όποιος ενδιαφερεται ας ψαξει.

Ευχαριστω.

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ - ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΤΑΠΕΙΝΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

Του Μητροπολίτου Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου

13 Δεκεμβρίου 1943-13 Δεκεμβρίου 2013! Μιά τραγική επετειος!

Συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τήν αποφράδα εκείνην ημέρα, όπου τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής κατέστρεψαν ολοσχερώς τα μαρτυρικά, ηρωίκά καί ιστορικά Καλάβρυτα. Ετυφέκισαν και εδολοφόνησαν όλους τους άνδρες, μεταξή των οποίων και παιδιά ηλικίας 14-16 ετών, εκλεισαν τα γυναικόπαιδα μέσα το Δημοτικό Σχολείο, ελεηλάτησαν σπίτια, τράπεζες κλπ, αποκόμισαν όλο το χρήμα καί ό,τι πολύτιμο υπήρχε στην πόλη καί, τέλος, έβαλαν φωτιά και την κατέκαψαν!

Την επέτειο ετίμησε με την παρουσία του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος.

Παρέστησαν επίσης οι  Μητροπολίτες Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, Βρεσθένης κ. Θεόκλητος και Κορίνθου κ. Διονύσιος.

Επίσης και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Διαυλείας κ. Γαβριήλ, Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου.

Μετά τήν τέλεση του Μνημοσύνου στον Τόπο της Θυσίας ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Γεώργιος Λαζουράς, Δικηγόρος, σε ειδική Τελετή ανακήρυξε τον Μακαριώτατος Αρχιεπισκοπο κ. Ιερώνυμο Επίτιμο Δημότη της πόλεως των Καλαβρύτων.

Κατά τήν διάρκεια του Γεύματος, το όποίον ακολούθησε και το οποίον παρέθεσεν ο κ. Δήμαρχος Καλαβρύτων, είχα τήν ευκαιρία να παρουσιάσω ένα Απολογιμσό της ταπεινής προσφοράς μου πρός τόν μαρτυρικό Τόπο των Καλαβρύτων καί όσα συνδέονται με την τραγική Επέτειο της 13ης δεκεμβρίου 1943.

Ταύτα εθεώρησα χρέος μου να καταχωρίσω και εδώ, ώστε να υπάρχει μια ιστορική καταγραφή της προσφοράς της τοπικής μας Εκκλησίας ειδικά ως πρός τήν Επέτειο της καταστροφής, Τρία πράγματα είναι αξιοσημείωτα.

Η ανακάλυψη, διάσωση στο Εκκλησιαστικό μας Μουσείο και εκτύπωση της πρώτης γραπτής μαρτυρίας για τα τραγικά γεγονότα της 13ης Δεκεμβρίου 1943.

Είναι η Έκθεση, την οποίαν συνέταξε μόλις λίγες ημέρες αργότερα, δηλ. στις 30 Δεκεμβρίου 1943 ο τότε Επιθεωρητής Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως Θεόδωρος Παπαβασι-λείου και την οποίαν απέστειλε προς κάποιον Οργανισμόν, υποθέτω προς τον Ε.Ε.Σ.

Το κείμενο ανακάλυψε η ελαχιστότης μου στο αρχειακό υλικό του αειμνήστου Θεοδώρου Μερτικοπούλου, επί δεκαετίες Γενικού Διευθυντού του Υπουργείου Οικονομικών.

Η επιτυχία της ιδέας, ότι «Μνήμη και Λήθη συνυφαίνουν την Ιστορία»! Δεν λησμονούμε τα παθήματά μας, αλλά συγχωρούμε και πορευόμεθα μπροστά!

Στα πρώτα χρόνια της ποιμαντικής μας διακονίας (η ανάληψη της ποιμαντορικής μας ευθύνης ως Μητροπολίτου της Επαρχίας έγινε την 19ην Νοεμβρίου 1978) ακόμη και η λέξη Γερμανός ή Γερμανία ξεσήκωναν τάραχο στις ψυχές των ανθρώπων.

Κάθε τι το Γερμανικό ήταν απαράδεκτο στην μαρτυρική αυτή πόλη. Εμείς, πνευματικός Πατήρ της Επαρχίας, προσπαθήσαμε να λειώσουν οι πάγοι, να μαλακώσουν οι καρδιές των ανθρώπων, να συγχωρήσουμε τους εχθρούς μας και να δώσουμε τα χέρια, ώστε ο τόπος να πάει λίγο μπροστά.

Αποτέλεσμα αυτής της προσπαθείας ήταν, ότι τελικά ο τότε Δήμαρχος των Καλαβρύτων Πάνος Πόλκας, σφοδρός πολέμιος της ιδέας μας, την Κυριακή 2 Αυγούστου 1983 να παραθέσει γεύμα στο σπίτι του στον εν Αθήναις κατά την εποχή εκείνη Dr. Helmut Sigrist, Πρέσβυ της Δυτικής Γερμανίας!

Αργότερα, στις 4 Απριλίου 2000, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Dr. Johannes Rau πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στα μαρτυρικά Καλάβρυτα.

Τέλος ο εκάστοτε εν Αθήναις Πρέσβυς της Γερμανίας κάθε χρόνο στις 13 Δεκεμβρίου καταθέτει στεφάνι στον Τόπο της Θυσίας και παρακάθεται στο Επίσημο Γεύμα ως Προσκεκλημένος του Δημάρχου Καλαβρύτων.

Τώρα λοιπόν «Μνήμη και Λήθη» συμπορεύονται στα Καλάβρυτα.

Η Εκκλησία έδωσε αυτό το δώρο στις νεώτερες γενηές, ενώ ακόμη ζούσαν κάποιες Μάρτυρικές Καλαβρυτινές Γυναίκες, χήρες των εκτελεσθέντων Συζύγων τους! Το βιβλίο μας «Μνήμη και Λήθη…», αφιερὢμένο στην Επίσκεψη του Johann Rau έπαιξε το ρόλο του.

Αυτά, λοιπόν, αποτελούν την πενιχρή μεν, αλλά και τόσο ωφέλιμη, ποιμαντική προσφορά μας στην μαρτυρική αυτή πόλη των Καλαβρύτων και στην διατήρηση της μνήμης των τραγικών εκείνων γεγονότων, δηλ. της ολοκληρωτικής καταστροφής της πόλεως.

Αίγιον, 17 Δεκεμβρίου 2013
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ