Ποτό και γλυκό με βερίκοκο

Βερίκοκα με οινόπνευμα
Για 2 κιλά φρούτων καθαρίζουμε 500 γραμμάρια ζάχαρη και προσθέτουμε 3 λίτρα οινόπνευμα, δεν πρέπει δε τα βερίκοκα να είναι πολύ ώριμα. Αφού τα τρυπήσουμε τα ρίχνουμε σε βραστό νερό, έπειτα τα βγάζουμε ρίχνοντάς τα σε κρύο νερό. Τα στεγνώνουμε σε σουρωτήρι, τα βάζουμε σε γυάλινο δοχείο και 2 ½ κιλά σιρόπι από καθαρισμένη ζάχαρη και αρκετό οινόπνευμα για να πλεύσουν τα βερίκοκα. Κλείνουμε αεροστεγώς το δοχείο και μετά από 6 ημέρες μπορούν να φαγωθούν.
Πυρήνες βερίκοκου
Σπάζουμε 50 κουκούτσια βερίκοκων και δαμάσκηνων και τα αφήνουμε για 4 μήνες να μουσκέψουν σε μία φιάλη με οινόπνευμα. Προσθέτουμε 4 γραμμάρια άνθη πορτοκαλιάς, 3 γραμμάρια κανέλα, 125 γραμμάρια ζάχαρη την οποία λιώνουμε σε λίγο νερό.
Βερίκοκα ολόκληρα κρυσταλλωτά
Διαλέγομε του ιδίου μεγέθους βερίκοκα και τα σχίζουμε από το ένα μέρος, από το οποίο βγάζουμε τον πυρήνα τους (κουκούτσι). Βάζουμε κατόπιν στη φωτιά μια λεκάνη με νερό κρύο και ρίχνουμε τα βερίκοκα, ευθύς δε άμα αρχίζουν να μαλακώνουν, τα παίρνουμε με μια τρυπητή κουτάλα και τα ρίχνουμε σε κρύο νερό.
Στραγγίζουμε κατόπιν αυτά και τα ρίχνουμε μέσα σε μια λεκάνη όπου έχουμε αρκετό βραστό σιρόπι για να πλέουν καλά μέσα. Αφήνουμε αυτά ένα λεπτό και χύνουμε όλα μαζί μέσα σε μεγάλη λεκάνη. Τα σκεπάζουμε με ένα στρογγυλό χαρτί και την αφήνουμε να κρυώσει.
Την άλλη ημέρα το πρωί στραγγίζουμε το σιρόπι στη λεκάνη, προσθέτουμε λίγη ζάχαρη, και το βάζουμε να βράσει καλά έως ότου γίνει 13 βαθμών, το χύνουμε δε βραστό επάνω στα βερίκοκα.
Μετά από δώδεκα ώρες ξαναρχίζουμε την ίδια πράξη, δίνοντας την φορά αυτή 16 βαθμούς στο σιρόπι. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο ακόμη 4 φορές κάθε 24 ώρες, και κάθε φορά αυξάνουμε κατά 4 βαθμούς το ψήσιμο της ζάχαρης, την χύνουμε δε κάθε φορά βραστή επάνω στα βερίκοκα.
Την τελευταία φορά το σιρόπι πρέπει να έχει 32 βαθμούς. Αφήνουμε τα βερίκοκα να βράσουν εντός επί δύο δευτερόλεπτα, και το χύνουμε όλο σε μπουκάλια ή σε αγγεία (βάζα), τα οποία φυλάσσουμε.
Πηγή:Μεγάλη μαγειρική ζαχαροπλαστική & ποτοποιία-Σαράντος, Βασιλάκης-Εν Αθήναις 1876

Βερικοκιά

Βερικοκιά: σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Η βερικοκιά είναι δέντρο με γρήγορη καρποφορία και σε συνδυασμό με την πρωιμότητα και ωραιότητα του προϊόντος της έχει καταστεί ένα από τα προσφιλέστερα οπωροφόρα δέντρα.
Κατάγεται από την Κίνα και στην Ελλάδα ήρθε απ την Ιταλία κατά τον πρώτον αιώνα μ. X. και γι αυτήν μιλούν διάφοροι ιστορικοί, όπως ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης και αργότερα ο Γαληνός (129—201 μ. X.).
Η βερικοκιά αντέχει τις χαμηλές θερμοκρασίες στην χώρα μας όπως και τις ψηλές του καλοκαιριού, όμως φοβάται πολύ τις απότομες ατμοσφαιρικές μεταβολές κατά την περίοδο της βλάστησης και περισσότερο σε αυτήν της ανθοφορίας, επειδή ανθίζει νωρίς -συχνά νωρίτερα και απ την αμυγδαλιά- με συνέπεια να κινδυνεύει απ τους παγετούς της άνοιξης που καταστρέφουν τα άνθη της. Οπότε το καλύτερο κλίμα για την καλλιέργειά της, είναι αυτό απ το οποίο απουσιάζουν οι παγετοί και οι ομίχλες της άνοιξης.
Έδαφος
Ως προς το έδαφος, έχει λίγες απαιτήσεις και μπορεί να δώσει καλά αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση, όμως απ την σύσταση του, εξαρτάται η καρποφορία και ιδίως η ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος. Προτιμά εδάφη ελαφριά, που δεν κρατούν νερό και ασβεστώδη, ενώ πάει καλά και σε αμμώδη, σχιστολιθικά ή και χαλικώδη που δεν κρατούν νερά.
Η βερικοκιά, φοβάται την υγρασία παρά την ξηρασία. Σε εδάφη συμπαγή, ψυχρά που συγκρατούν υπερβολική υγρασία παρουσιάζει μεν ζωηρή βλάστηση αλλά μικρή παραγωγή και καρπούς κακής ποιότητας, άνευ αρώματος και γεύσεως, ενώ υποφέρει από προσβολές όπως της κομμίωσης και της σηψιρριζίας με αποτέλεσμα την απότομη ξήρανση.
Σπορά-πολλαπλασιασμός
Η βερικοκιά πολλαπλασιάζεται μόνο με σπόρο και εμβολιασμό. Τα φυτά από σπόρο είναι υγιέστερα και παράγουν καρπούς μεν μικρούς, αλλά γλυκούς και πολύ αρωματικούς. Επειδή όμως αποκλίνουν συνήθως προς τον άγριο τύπο, έχουν ανάγκη εμβολιασμού με την επιθυμητή ποικιλία.
Για την δημιουργία φυτών από σπόρο, πρέπει να χρησιμοποιούνται προερχόμενοι από ώριμους καρπούς και από δένδρα μέσης ηλικίας που είναι εύρωστα και απαλλαγμένα από ασθένειες. Αναλόγως τής χρησιμοποιούμενης ποικιλίας, οι επιλεγμένοι σπόροι βερικοκιάς σπέρνονται επί τόπου, μετά από προβλάστηση ή μη, εντός μικρών λάκκων, σε βάθος 4-5 πόντων και περιποιούμαστε τα δενδρύλλια μέχρι να μεγαλώσουν.
Μόνο ενοφθαλμισμός γίνεται για τον εμβολιασμό τής βερικοκιάς. Ή την άνοιξη με διατηρούμενα εμβόλια του προηγούμενου χρόνου, είτε τον Ιούλιο - Αύγουστο, με νέους οφθαλμούς απ τους βλαστούς του έτους, ή το φθινόπωρο με καμωμένους οφθαλμούς.
Η βερικοκιά καλλιεργείται σε οπωρώνες ή σε αυλές των οικιών, στις οποίες μάλιστα ευδοκιμεί και καλύτερα, λόγω της προστασίας που τυγχάνει από τους ανέμους και τους παγετούς. Στην συστηματική εκμετάλλευση οι αποστάσεις πρέπει να είναι 6-8 μ. αναλόγως τής ποιότητας του εδάφους, των χρησιμοποιούμενων υποκειμένων και των ποικιλιών.
Η βερικοκιά από σπόρο προσαρμόζεται στα πτωχά, ξηρά, ασβεστώδη και βαθιά εδάφη, αλλά τα αποκτώμενα δένδρα είναι περιορισμένης αναπτύξεως και αντοχής, ταυτόχρονα δε μικρής αποδοτικότατος.
Η αμυγδαλιά αποτελεί εξαιρετικό υποκείμενο για τα ξηρά, αλλά πλούσια και βαθιά εδάφη και τα δένδρα είναι εύρωστα, παραγωγικά και μακρόβια. Ο εμβολιασμός όμως της βερικοκιάς στη αμυγδαλιά, πρέπει να γίνει τον πρώτο χρόνο.
Η δαμασκηνιά από σπόρο είναι το καλύτερο υποκείμενο για τους βορειότερους τόπους, όπως και για τα συμπαγή, υγρά και πολύ ποτιζόμενα εδάφη. Από τις ποικιλίες αυτής, καλύτερη θεωρείται η κορομηλιά.
Κλάδεμα
Επειδή το χαμηλό σχήμα είναι προτιμότερο, το νέο δενδρύλλιο θα πρέπει να κοπεί στους 30-50 πόντους απ το έδαφος, σε σημείο που παρουσιάζει ζωηρούς και καλά διαμορφωμένους οφθαλμούς.
Το σχήμα τους δέντρου πρέπει να έχει σχήμα κυπέλου ή κανονικού, δηλαδή να αφήσουμε την φυσική του τάση. Για το σχήμα του κυπέλλου, τον επόμενο χρόνο, διατηρούνται μόνον 3-4 βλαστοί που βρίσκονται σε μικρές αποστάσεις, άλλα με διαφορετικές κατευθύνσεις.
Περιποιήσεις
Πρέπει να κάνουμε 2-3 σκαλίσματα διαδοχικά κατά την διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού για την συγκράτηση τής υγρασίας και την καταστροφή των αγρίων χόρτων. Κατά την εκτέλεση όμως αυτών πρέπει να καταβάλλεται μεγάλη προσοχή, ώστε να μη κόβουμε η τραυματίζουμε ρίζες ή τον κορμό του δέντρου, γιατί εξ αιτίας αυτού προκαλείται κομμίωση και συχνά η καταστροφή του.
Σε τόπους δροσερούς που διατηρούν σχετική υγρασία, η βερικοκιά μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς καθόλου ποτίσματα όταν είναι εμβολιασμένη σε αμυγδαλιά. Σε τόπους όμως ξηρούς, είναι απαραίτητα τα ποτίσματα ανά 15-20 μέρες, απ την άνθηση και μέχρι την ωρίμανση, αν θέλουμε να έχουμε εκλεκτής ποιότητας καρπούς.
Λίπανση
Η βερικοκιά είναι σχετικώς απαιτητική, ιδίως όταν μπει στη καρποφορία. Απ τα συνθετικά λιπάσματα συνιστάται ο τύπος 4-10-10 με 3-4 κιλά ανά δένδρο. Αν χρησιμοποιηθεί κοπριά, αυτή πρέπει να είναι απολύτως χωνεμένη και η αναλογία είναι 20-25 κιλά ανά δέντρο.
Οι κύριες λιπάνσεις, πρέπει να γίνονται πριν μπει ο χειμώνας και να συμπληρώνουμε την περίοδο των σκαλισμάτων την άνοιξη. Εξαιρετικά αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε με την εφαρμογή χλωρής λίπανσης.
Παραγωγή
Η βερικοκιά εισέρχεται στην καρποφορία από το 3ο - 4ο έτος από τη φύτευσή της και την αυξάνει προοδευτικά για να φθάσει σε πλήρη ακμή παραγωγής το 12ο -16ο έτος, όταν σε ελεύθερο σχηματισμό και ευνοϊκές συνθήκες μπορεί να ξεπεράσει τα 100 κιλά. Συνήθως εξακολουθεί να παρουσιάζει πλούσιες αποδόσεις μέχρι το 35-40 έτος της ηλικίας της.

Πως πίνοντας 3 λίτρα νερό την ημέρα αλλάζει το πρόσωπο

Δείτε τις αλλαγές στο πρόσωπο πίνοντας 3 λιτρα νερό την ημέρα

Αν και η επαρκής ημερήσια πρόσληψη νερού είναι ζωτικής σημασίας, λιγότεροι από ένας στους πέντε πίνουν αρκετό. Διαβάστε παρακάτω για να δείτε τα αποτελέσματα ενός πειράματος.

Η Sarah Smith είναι 42 χρονών μητέρα δύο μικρών παιδιών απ το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή, όπως και πολλοί άλλοι, δεν έπινε την συνιστώμενη ποσότητα -2 έως 3 λίτρα- νερό καθημερινά. Έπασχε από δυσπεψία και είχε τακτικά πονοκεφάλους. Μετά απ τα επανειλημμένα ραντεβού της με γιατρούς και για δύο θέματα, αποφάσισε να λάβει σοβαρά υπόψη τις συμβουλές τους, που και για τις δύο περιπτώσεις, είχαν να κάνουν με την πρόσληψη νερού.

Αποφάσισε να βγει μια φωτογραφία για να δει την διαφορά σε αυτό το ελεύθερο πείραμα που θα επέβαλε στον εαυτό της, πίνοντας 3 λίτρα νερό την ημέρα για έναν μήνα και να δει αν θα είχε οποιαδήποτε οφέλη, πέρα απ τα θέματα υγείας που την απασχολούσαν.
“Είμαι 42, αλλά πρέπει να παραδεχτώ, ότι μοιάζω περισσότερο με 52 σε αυτή την εικόνα. Υπάρχουν σκοτεινές σκιές κάτω και γύρω από τα μάτια μου, που με κάνουν να μοιάζω εξαντλημένη, έχω πολλές ρυτίδες, περίεργες κοκκινωπές κηλίδες και το δέρμα μου στερείται φρεσκάδας. Ακόμα και τα χείλη μου φαίνονται συρρικνωμένα.“
Έβαλε νερό σε διάφορα σημεία τους σπιτιού, με στόχο να πίνει μια μεγάλη κανάτα νερό το πρωί, μια το απόγευμα και την τρίτη το βράδυ.

Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας είχε ήδη παρατηρήσει ότι βελτιώθηκε η λειτουργία του εντέρου και τα ούρα της ήταν σχεδόν καθαρά. Παρατήρησε σκασίματα στο δέρμα της που ήταν αποτέλεσμα των τοξινών που απέβαλλε το σώμα της. Οι πονοκέφαλοι είχαν ήδη φύγει και είχε βελτιωθεί πάρα πολύ η δυσκαμψία που είχε προηγουμένως το πρωί. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για τη λίπανση των αρθρώσεων.

Σε δύο εβδομάδες είδε βελτίωση της επιδερμίδας της αν και -όπως είπε- τα μάτια της ήταν ακόμα τσαλακωμένα, όμως οι μαύροι κύκλοι είχαν υποχωρήσει. Είχε επίσης μειωθεί η κοιλιά της και η κυτταρίτιδα! Σημαντικό είναι ότι είχε άλλη μια εβδομάδα δίχως πονοκέφαλο.

Την τρίτη εβδομάδα η Sarah ήταν ευτυχής αφού είδε ότι οι ρυτίδες στα μάτια της και οι μαύροι κύκλοι είχαν σχεδόν εξαφανιστεί και το δέρμα της έλαμπε. Συνειδητοποίησε ότι στην πραγματικότητα έτρωγε λιγότερο σε αυτό το στάδιο, αφού συχνά μπερδεύουμε τα σήματα της πείνας με αυτά της δίψας. Έρευνα έχει δείξει ότι η 37% των ανθρώπων διαβάζουν λάθος τα σήματα της δίψας, σαν σήματα πείνας. Το άφθονο νερό την σταμάτησε από το να πέφτει σε αυτήν την παγίδα.

Τι έγινε στο τέλος της τέταρτης εβδομάδας; Η Sarah είπε “πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω την διαφορά στο πρόσωπό μου. Μοιάζω με μια διαφορετική γυναίκα. Οι σκοτεινές σκιές γύρω από τα μάτια μου έχουν σχεδόν εξαφανιστεί και υποχώρησαν οι πανάδες. Το δέρμα μου είναι σχεδόν τόσο δροσερό όπως ήταν όταν ήμουν παιδί. Η αλλαγή ήταν αξιοσημείωτη, ενώ δεν άλλαξε τίποτα άλλο στην καθημερινή ρουτίνα της εκτός από την πρόσληψη νερού.

Εδώ είναι τα πριν και μετά φωτογραφίες:

Όσοι από εσάς έχετε ήδη αλλάξει την συμπεριφορά σας και πίνετε αρκετό νερό τα αποτελέσματα αυτά απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη ξέρετε. Οι υπόλοιποι δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε.

Η ερευνητική ένδεια και οι ενεργειακές καλλιέργειες

Πολύς λόγος άρχισε να γίνεται στα πλαίσια του ρόλου που καλείται να παίξει η ελληνική πολιτεία ( Υπουργείο Γεωργίας) και των ερευνητικών ιδρυμάτων (Γ.Π.Α), ώστε να δοθούν εναλλακτικές διεξόδους ώστε να στραφούν οι αγρότες σε νέες καλλιέργειες π.χ ράσμπερυ, μπλούμπερυ Αρόανια, γκοτσιμπέρι και άλλες πολλές. Ως μια από της διεξόδους παρουσιάζονται και η λεγόμενες ενεργειακές καλλιέργειες.
Μερικές από αυτές που προτάθηκαν αντιγράφοντας την διεθνή πραγματικότητα είναι η αγριαγκινάρα για την παραγωγή πέλλετ, ο ηλίανθος και η ελαιοκράμβη για την παραγωγή βιοντήζελ, το γλυκό σόργο και το καλαμπόκι για την παραγωγή βιοαιθανόλης. Μια πρώτη χιουμοριστική παρατήρηση είναι ότι οι περισσότεροι έχουμε ακούσει μάλλον μόνο το καλαμπόκι και αυτό για ζωοτροφή.
Προσπάθησα ως επιστήμονας να σκεφτώ ένα φυτό που να είναι μια ελληνική λύση προσαρμοσμένο στο δικό μας κλίμα.
Όπως 'ανακάλυψα' υπάρχει ένα φυτό που δεν έχει ανάγκη από ιδιαίτερες καλλιεργητικές φροντίδες. Δεν χρειάζεται ποτίσματα. Είναι πολυετές άρα δεν έχει κόστος αναφύτευσης και σποράς. Είναι δενδρώδης άρα αποδοτικότερη από ετήσιες καλλιέργειες (λόγο αδιάλειπτης αξιοποίησης του ήλιου). Συνδυάζει την παραγωγή τόσο του ελαιούχου καρπού όσο και την παραγωγή πέλλετ τόσο από τον καρπό ( με μια από της υψηλότερες θερμιδικές αξίες) του, όσο από κλαδέματα αλλά και πιθανώς από συγκαλλιέργεια του με πόες για παραγωγή πέλλετ. Μπορεί να αξιοποιήσει άνυδρες και ορεινές περιοχές δίνοντας τους οικολογική και αισθητική αναβάθμιση.
Ποιο είναι το φυτό αυτό; Εδώ δεν θα σας τρομάξει το όνομα του αλλά το πόσο γνωστό είναι.

Είναι η ελιά το ιερό φυτό της Αθηνάς, που μεγάλωσε το λαό μας χιλιετηρίδες.
Το πυρηνέλαιο και το πυρηνόξυλο και τα κλαδιά και τα φύλλα από ένα ετήσιο κλάδεμα αποτελούν τα αναξιοποίητα ( από τον αγρότη) προϊόντα του φυτού αυτού. Αν σε αυτά προστεθεί και η ποσότητα του λαδιού της ελιάς από μια π.χ. μηχανική συγκομιδή για υποβαθμισμένου ποιοτικά ελαιολάδου που προορίζεται για βιοντήζελ η το κέρδος από την πώληση βρώσιμου ελαιολάδου τότε η εναλλακτική αυτή καλλιέργεια φαντάζει οικονομικά ενδιαφέρουσα.
Δυστυχώς οι υποθέσεις μου για την παραγωγικότητα μια ποικιλίας ελιάς για βιοντήζελ και βιομάζα με συγκαλλιέργεια δεν μπορουν να βασιστούν σε καμία οικονομοτεχνική μελέτη αφού δεν έχει ερευνήσει για την ελια κανένας Αμερικανός, Γερμανός, Άγγλος κ.λ., βλέπετε εκεί δεν ευδοκιμεί. Έτσι η ιδέα της ελιάς δεν μπορεί να έρθει από έξω για να έχει τον αέρα της εισαγόμενης σοφίας ώστε να αξίζει να ερευνηθεί η σκοπιμότητα της.
Μετά τιμής Στέλιος Φανουράκης - Γεωπόνος Msc

Αγιόκλημα

Αγιόκλημα: ένα άγνωστο βότανο

Αγιόκλημα: Μία θεραπεία με γλυκό άρωμα που ηρεμεί φλεγμονές, μολύνσεις και μεταδοτικές ασθένειες.
Εάν έχετε ένα αγιόκλημα να ανθίζει στον κήπο σας τότε ένα καταπληκτικό φαρμακευτικό φυτό υπάρχει δίπλα σας. Ένα από τα πιο σημαντικά βότανα στην παραδοσιακή Κινέζικη ιατρική, αυτή η εύθραυστη ομορφιά, είναι κάτι παραπάνω από "ένας κισσός". Τα λουλούδια έχουν αντιβιοτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιβακρηριακές και αντιμικροβιακές ιδιότητες.
"Η εχινάκεια της κινέζικης ιατρικής"
Το αγιόκλημα Θεωρείται ένα αποτελεσματικό τονωτικό για την καρδιά και χρησιμοποιείται ως θεραπεία για ένα ευρύ φάσμα καρδιακών διαταραχών. Το φυτό πραγματεύεται επίσης παθήσεις του δέρματος και του ήπατος, το άσθμα, την αρθρίτιδα και τους διογκωμένους αδένες.
Παρόμοια με τον ξάδελφό του σαμπούκο (elderberry), το αγιόκλημα είναι εξαιρετικό αντιβακτηριακό και αντιικό - τόσο πολύ έτσι ώστε να είναι θεωρείται η "εχινάτσεα της κινεζικής ιατρικής" του Michael Tierra, CA, ND, OMD.

Τα λουλούδια χρησιμοποιούνται για λοιμώξεις και για φλεγμονές και έχουν βρεθεί να είναι αποτελεσματικά κατά των: Salmonella typhi, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus και Streptococcus pneumoniae.

Στην ανατολική Ασία, το αγιόκλημα χρησιμοποιείται παραδοσιακά για τη θεραπεία της δυσεντερίας, την επιπεφυκίτιδα, την φλεγμονή του ουροποιητικού συστήματος και των οργάνων αναπαραγωγής, ακόμα για πυρετούς, κρυολογήματα και γρίπη.
Τα εκχυλίσματα από τα λουλούδια είναι χρήσιμα για τη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης, τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και τη θεραπεία της φυματίωσης. Εξωτερικά, το εκχύλισμα από αγιόκλημα μπορεί να ανακουφίσει ρευματισμούς, πληγές, όγκους, ψώρα, φουσκάλες και οιδήματα.
Πως να το χρησιμοποιήσετε
Πρώτα από όλα είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε ποιο είδος αγιόκλημα είναι ασφαλές για κατανάλωση. Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές ποικιλίες είναι συνήθως τοξικές. Ωστόσο το Ιαπωνικό αγιόκλημα είναι το πιο φαγώσιμο διαδεδομένο είδος παντού.

Το Eat The Weeds παρέχει παραπάνω παραδείγματα για τα είδη που είναι κατάλληλα για κατανάλωση:
"L. affinis, flowers and fruit; L. angustifolia, fruit; L. caprifolium, fruit, flowers to flavor tea; L. chrysantha, fruit; L. ciliosa, fruit, nectar; L. hispidula, fruit; L. involucrata, fruit; L. kamtchatica, fruit; L. Japonica, boiled leaves, nectar; L. periclymenum, nectar; L. utahensis, fruit; L. villosa, fruit; L. villosa solonis, fruit."

Όπως επεξηγείτε στο Acupuncture Today, η τυπική δόση από λουλούδια αγιοκλήματος είναι μεταξύ 6 και 15 γραμμάρια, σε εκχύλισμα, εξαρτώμενο από την περίπτωση της θεραπείας. Μεγαλύτερες δόσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εξωτερική χρήση στο δέρμα. Για σιρόπι με λουλούδια από αγιόκλημα, τοποθετήστε 1.800 γραμμάρια φρέσκια πέταλα σε 1 λίτρο νερό που βράζει. Κλείστε το δοχείο και αφήστε το για έγχυση για 12 ώρες. Σουρώστε και προσθέστε 1.800 γραμμάρια οργανικής ζάχαρης. Σιγοβράστε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να γίνει σιρόπι, ανακατεύοντας κάθε τόσο. Η δοσολογία είναι μία κουταλιά σιροπιού καθημερινά.

Εάν δεν έχετε φρέσκο αγιόκλημα, μπορείτε να βρείτε αποξηραμένο στην αγορά από διάφορους προμηθευτές. Προσοχή πρέπει να ληφθεί όταν όταν καταναλώνουμε φύλλα ή στελέχη, λόγου το ότι περιέχουν σαπωνίνες που μπορεί να είναι επικίνδυνες σε υψηλές δόσεις. Δεν υπάρχουν γνωστές αλληλεπιδράσεις με τα λουλούδια του αγιοκλήματος, αλλά είναι καλή ιδέα να συμβουλευτείτε έναν επαγγελματία γιατρό πριν το χρησιμοποιήσετε.
Πηγές σε αυτό το άρθρο:
Tierra, Michael, and David Frawley. Planetary Herbology: An Integration of Western Herbs into the Traditional Chinese and Ayurvedic Systems. Twin Lakes, WI: Lotus, 1992. Print.
http://www.acupuncturetoday.com, http://medicinalherbinfo.org, http://bearmedicineherbals.com, http://www.altnature.com, http://www.eattheweeds.com, http://science.naturalnews.com
www.naturalnews.com

Φυσικά ενισχυτικά ριζοβολίας μοσχευμάτων

Εκτός των τεχνητών ορμονών ριζοβολίας που υπάρχουν στο εμπόριο, υπάρχουν κάποιες φυσικές ουσίες που επηρεάζουν την ριζοβολία των μοσχευμάτων.
α.) Βρέθηκε ότι η εμβάπτιση των άκρων των μοσχευμάτων για 2-3 ημέρες σε διάλυμα 10% ζάχαρης σε νερό ευνοεί την ριζοβολία.
β.) Καλά αποτελέσματα επίσης επιτυγχάνονται με εμβάπτιση για 24 ώρες σε διάλυμα 25% μελιού σε νερό.
Και στις 2 αυτές περιπτώσεις φαίνεται ότι η διευκόλυνση της ριζοβολίας προέρχεται από την προσθήκη αυτών των υδατανθράκων.
γ.) Η ριζοβολία των μοσχευμάτων διευκολύνετε με απλό εμβάπτισμα αυτών σε οινόπνευμα 5% ή σε διαλύματα των βιταμινών Β1 και Β6.
Πηγή:Γενική δενδροκομία-Θρασύβουλου Δ. Ραπτόπουλου-Θεσσαλονίκη 1953

Το μέλι ως ορμόνη ριζοβολίας

Το μέλι βοηθά τα μοσχεύματα να προφυλαχθούν από βακτήρια και μυκητιάσεις, επιτρέποντας τα να παραμείνουν υγιή και ισχυρά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οπότε και να έχουν μια καλή ευκαιρία για να ριζοβολήσουν.

1 μέρος αγνό μέλι.
3 μέρη βραστό νερό.

Βάζετε το μέλι στο βραστό νερό, το ανακατώνετε και το αφήνετε να κρυώσει. Τοποθετήστε το μείγμα σε ένα αεροστεγές δοχείο και είναι έτοιμο προς χρήση, ενώ μπορεί να αποθηκευτεί σε δροσερό και σκοτεινό μέρος.

Τα μοσχεύματα σας πρέπει να είναι από 6-12 εκατοστά σε μήκος και κομμένα σε γωνία 45 μοιρών. Τα βουτάτε στο μίγμα και τα φυτεύετε σε γλαστράκια που έχετε ετοιμάσει.
Είναι σημαντικό να κρατάτε το χώμα νωπό, μέχρι να πετάξουν μάτια.

Κύμινο: σπορά φύτεμα καλλιέργεια

ΚΥΜΙΝΟ (Κύμινο το ήμερο)- Μια ξερική καλλιέργεια

Καλλιεργείται στο Άργος και στα γύρω χωριά και σπέρνεται κάθε χρόνο Γενάρη ή Φλεβάρη, σε κατεβασιές ή σε δυνατές αμμούδες και ωριμάζει Μάιο - Ιούνιο. Δηλαδή ωριμάζει κάτι νωρίτερα από το γλυκάνισο που έχει όμοια καλλιέργεια. Με την διαφορά πως το κύμινο είναι ξερικό.
Σπορά
Το χωράφι που θα σπείρουμε το κύμινο δεν πρέπει να βγάζει πολλά χορτάρια, ούτε να το σκιάζουν δένδρα. Οργώνεται τρεις φορές βαθιά είσαι με μια πιθαμή και στο τρίτο όργωμα το σβαρνίζουμε καλά με σιδερόσβαρνα για να ισιώσει και να τριφτούνε καλά τα χώματα. Κατόπιν σπέρνουμε το κύμινο στα πεταχτά μαζί με ποταμίσια ψιλή άμμο και σκεπάζουμε ξέβαθα το σπόρο με ντόπια σβάρνα.
Για ένα στρέμμα θέλουμε ίσα με μια οκά και 100 δράμια σπόρο περσινής εσοδείας, επειδή ο πολυκαιρισμένος δεν φυτρώνει.

Όταν το κύμινο μεγαλώσει λίγο το βοτανίζουμε και τα’ αργεύουμε - επειδή φουντώνει, αφήνοντας από ρίζα σε ρίζα ίσαμε μια πιθαμή απόσταση ή και παραπάνω - κατά τη δύναμη του χωραφιού - και του κάνουμε όσο μπορούμε περισσότερα σκαλίσματα, για να το δυναμώσουμε. Το κύμινο ψηλώνει μέχρι τρεις πιθαμές (30 εκατοστά), δηλαδή γίνεται λίγο πιο χαμηλό από το γλυκάνισο. Δεν θερίζεται, αλλά ξεριζώνεται λιγάκι αγουρωπό για να μη τινάζεται και να έχει κιόλας ξανθό χρώμα πού προτιμά το εμπόριο.

Αλωνίζεται με ξύλινο κόπανο στο αλώνι, όπου πρώτα το απλώνουμε έως 2 μέρες απάνω σε λιόπανα για να μισολιαστεί και ύστερα το κοπανάμε και το σπόρο που θα βγάλουμε τον απλώνουμε σ’ αποθήκη για να ξηραθεί στη σκιά.
Ένα στρέμμα στο Άργος δίνει 60-70 οκ. σπόρο, μπορεί όμως (τη καλή χρονιά να δώσει και 150 οκάδες, όταν το χωράφι είναι καλόδουλεμένο και λιπασμένο με χημικό λίπασμα ή φουσκισμένο με κοπριά δυναμωμένη με λίπασμα.

Το κύμινο, εκτός από την Αίγυπτο πού είναι πατρίδα του, καλλιεργείται και στη Μάλτα, στην Ισπανία και περισσότερο στη Γερμανία, όπου το μεταχειρίζονται πολύ στο ζύμωμα του άρτου και σε ποτά. Στην Ολλανδία το βάζουν για μυρωδικό στα τυριά και άλλου σε μερικά φαγητά, προ πάντων στην Ανατολή. Μεγάλη όμως ξόδεψη έχει η εσέντζα του, επειδή μπαίνει στις μυρουδιές και σε φάρμακα. Το καλλίτερο σόι είναι το Ισπανικό κύμινο και υστέρα το αιθιοπικό.
Πηγή: 23 Πλουτοφόρα φυτά-Αλέξανδρου Ν. Γεωργακόπουλου-Εν Αθήναις 1930