Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Φυσικό φάρμακο κατά της αυπνίας η βυσσινάδα

Φυσικό φάρμακο κατά της αυπνίας η βυσσινάδα

Φυσικό φάρμακο κατά της αυπνίας η βυσσινάδα
Πιείτε δυο ποτήρια χυμό κεράσι μέσα στο 24ωρο και κοιμηθείτε ήσυχα το βράδυ… χωρίς να έρθετε αντιμέτωποι με την αϋπνία! Πρόσφατη έρευνα του Louisiana State University στις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι ο χυμός από βύσσινο αυξάνει τη διάρκεια του ύπνου των ηλικιωμένων κατά περίπου 90 λεπτά, «κλείνοντας» έτσι την πόρτα στα υπνωτικά χάπια.

Οι ερευνητές ζήτησαν από μια ομάδα ανθρώπων, με μέσο όρο ηλικίας τα 68, που ταλαιπωρούνταν από προβλήματα αϋπνίας, να καταναλώνουν δυο ποτήρια χυμό κεράσι (πρωί – βράδυ) για δυο εβδομάδες. Οι συμμετέχοντες είχαν συμπληρώσει ερωτηματολόγιο που σχετιζόταν με τον ύπνο, την κόπωση, την κατάθλιψη, το άγχος κ.α. και είχαν κάνει αιματολογικές εξετάσεις. Αποτέλεσμα της μελέτης δεν ήταν άλλο από την απόδειξη ότι ο ύπνος τους αυξήθηκε κατά μία ώρα περισσότερο κάθε βράδυ… σε σύγκριση με όσους έπαιρναν υπνωτικά χάπια!

Αξίζει να αναφερθεί ότι η αϋπνία αποτελεί επηρεάζει κατ’ εκτίμηση το 23-34% των ατόμων από 65 χρονών και άνω, δημιουργώντας δυσκολία στον ύπνο για περισσότερες από τρεις νύχτες την εβδομάδα. Ένα τέτοιο γεγονός, βέβαια, όταν μετατρέπεται σε μακροχρόνιο, επηρεάζει σοβαρά την υγεία των ηλικιωμένων και συνδέεται με την υψηλή αρτηριακή πίεση, τον διαβήτη τύπου 2 και την άνοια.

«Τα υπνωτικά χάπια αποτελούν μια επιλογή για τους νέους με προβλήματα αϋπνίας, αλλά για τους ηλικιωμένους τετραπλασιάζουν την πιθανότητα για σπασμένα ισχία ή πρόωρο θάνατο. Ο χυμός κεράσι δεν βελτίωσε μόνο την ποσότητα του ύπνου, αλλά και την ποιότητά του», εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας Frank L. Greenway.

Πιο συγκεκριμένα, τα ξινά κεράσια αποτελούν μια φυσική πηγή μελατονίνης, μιας ορμόνης που ελαττώνει τα προβλήματα αϋπνίας, και περιέχουν ενώσεις ενισχύουν την τρυπτοφάνη στο σώμα, ουσίας με θετική επίδραση στον ύπνο. Μια από αυτές τις ενώσεις φέρουν το όνομα «προανθοκυανιδίνες» και είναι υπεύθυνες για το βαθύ κόκκινο χρώμα του φρούτου.

«Τα θρεπτικά στοιχεία των ξινών κερασιών εμποδίζουν την εμφάνιση χαμηλής τρυπτοφάνης και οδηγούν το σώμα στην αποτελεσματική λειτουργία και τη σύνθεση σεροτονίνης. Η τελευταία βελτιώνει τη διάθεση και μειώνει τη φλεγμονή», αναφέρει ο Greenway από το Louisiana State University.

Συντάκτης: Λιάνα Γεωργουλοπούλου - Πηγή: http://www.flowmagazine.gr

Λουίζα: καλλιέργεια

Λουίζα: καλλιέργεια
Είναι θάμνος σαν δενδράκι πολύ όμορφο και με κανονικό σχήμα και ύψος 1-2 μέτρων. Άρχισε να καλλιεργείται ως ανθοκομικό από διετίας. Τα φύλλα του είναι μικρόσχημα, μυτερά με πλάγιες νευρώσεις, αλλά πολύ μυρωδάτα. Τα λουλούδια της είναι μικρά, σχεδόν άσπρα, αλλά και αυτά αρωματικά. Η άνθηση της αρχίζει από τον Ιούλιο μήνα. Είναι επίσης φαρμακευτικό φυτό. Το επιστημονικό του όνομα είναι Λιππία η Κίτροσμος διότι λουλούδια και φύλλα, όταν τριφτούν με το χέρι αναδίδουν ευχάριστη δυνατή και διαπεραστική μυρωδιά που μοιάζει σαν του λεμονιού και του κίτρου.
Πολλαπλασιασμός
Δεν υπάρχει πιο εύκολος πολλαπλασιασμός από της Λουΐζας.
Όταν πάρουμε μερικά κλαδιά μοσχεύματα κατ£ προτίμηση από την βάση του κορμού και τα φυτεύσουμε αμέσως πιάνουν. 2-3 νερά κάθε μήνα αρκούν για να φουντώσουν και να αποτελέσουν ιδιαίτερα φυτά. Μόνον τα μοσχεύματα πρέπει νάνε κάπως τραχιά, ξυλώδη. Η δουλειά αυτή γίνεται από τον Μάρτιο, οπότε το φθινόπωρο θα χουμε έριζα μοσχεύματα, τα όποια θα φυτεύσουμε στο μέρος του κήπου μας που θέλουμε.
Λουίζα: καλλιέργεια
Καλλιέργεια
Στον τόπο μας καλλιεργείται μόνο ως ανθοκομικό φυτό. Στην Αμερική, Τύνιδα, Αλγερία, Γαλλία καλλιεργείται αποκλειστικώς για το αιθέριο έλαιο των λουλουδιών και των φύλλων του. Στα βόρεια μέρη, την Γερμανία και Νορβηγία, καλλιεργείται μέσα σε θερμοκήπια για τον ίδιο σκοπό.

Μια καλή φυτεία λουΐζας είναι δυνατόν να διαρκέσει πολλά χρόνια και να αποδώσει πολλά στον καλλιεργητή.
Για να ευδοκιμήσει το φυτό θέλει χώματα γερά και κοπρισμένα του κήπου, γόνιμα και δροσερά. Θέλει μέρος ηλιόλουστο, ώστε να δώσει 2-3 συγκομιδές από άνθη και φύλλα.

Προτού φυτευτεί το ριζωμένο μόσχευμα, είναι απαραίτητο το χώμα να σκαφτεί βαθιά δυο και τρεις φορές. Η καλύτερη δε διάταξη είναι σε γραμμές με αποστάσεις αναμεταξύ των κατά πλάτος ένα μέτρο. Φυτό από φυτό θα πρέπει να απέχει 60 πόντους.
Κατά το φύτεμα κόβουμε το πάνω μέρος του μοσχεύματος και κονταίνουμε τις ρίζες. Το φύτεμα γίνεται με φυτευτήρι και κατόπιν πιέζουμε το χώμα ώστε να έρθει σε επαφή με τις ρίζες καλά και κατόπιν ποτίζουμε.

Η παραπέρα καλλιέργεια δεν είναι δύσκολη. Σκαλίζουμε τακτικά για να αφαιρούμε τα αγριόχορτα και λιπαίνουμε με κοπριά ή με λίπασμα 6-8-8 την φυτεία μας με 20-80 οκάδες στο στρέμμα σκορπιστό και πριν το πότισμα, ή το σκάλίσμα, όταν πάρουμε τα άνθη και τα φύλλα. Τα τελευταία, κόβονται τέλος Αυγούστου ή και τον Ιούλιο, όταν πάντως είναι ανθισμένα και εάν δεν δοθούν, όπως είναι χλωρά, είναι δυνατόν να αποξηρανθούν, διότι δεν χάνουν το άρωμά τους.
Χρήσεις
Η Λουΐζα είναι χρήσιμο φυτό στην βιομηχανία και εδικός στην αρωματοποιία, την ποτοποιία, την ζαχαροπλαστική και φαρμακευτική. Με απόσταξη των φύλλων και ανθέων παράγεται αιθέριο έλαιο, το οποίο ανακατεύεται με διάφορα άλλα αρώματα. Με τις κορυφές των βλαστών παρασκευάζονται ποτά. Με τα φύλλα αρωματίζονται μερικά γλυκίσματα.
Έκτος δε όλων αυτών των χρήσεων τα φύλλα είναι εφιδρωτικά, τονωτικά, αντιπυρετικά, αντισπασμωδικά, στομαχικά και χωνευτικά.
Πηγή: Πρακτική ανθοκομία

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Ακρίδες

Ακρίδες: Χημική και βιολογική καταπολέμηση

Ακρίδες: Χημική και βιολογική καταπολέμησηι
Η κυριότερη χημική ουσία που χρησιμοποιούμε για την ακρίδα είναι το πετρέλαιο ή άλλες σχετικές ουσίες, που σαν γαλάκτωμα το σκορπάμε πρωί-πρωί μ’ ένα ποτιστήρι ή ψεκαστήρα στα νεαρά κοπάδια των ακριδών. Θα δώσουμε τρεις αναλογίες για ένα τέτοιο γαλάκτωμα, που και οι τρεις έχουνε δώσει καλά αποτελέσματα:
1) Βραστό νερό 1 ½ οκά, μαύρο σαπούνι πρόστυχο 150 δράμια, πετρέλαιο ακάθαρτο 1 οκά.
Το μείγμα αυτό το αναλύουμε σε 8-15 μέρη νερό. Όσο πιο μεγάλες οι ακρίδες τόσο πιο πυκνό το γαλάκτωμα.

2) Βραστό νερό 1 ½ οκά, μαύρο σαπούνι 150 δράμια, νάφθα ακάθαρτη 350 δράμια.

3) Νερό 94 οκάδες, μαύρο σαπούνι 1 οκά, ακάθαρτο ορυκτέλαιο φωταερίου 5 οκάδες.
Πρώτα λιώνουμε το σαπούνι σε 3 οκάδες βραστό νερά ανακατεύοντας διαρκώς. Ύστερα προσθέτουμε λίγο- λίγο το ορυκτέλαιο ανακατεύοντας κι άμα γίνει το γαλάκτωμα προσθέτουμε κι άλλο νερό. Η νάφθα της Ζακύνθου νομίζουμε, πως θα είναι πολύ καλή για τη δουλειά αυτή.

Εκτός όμως το πετρέλαιο και τα ορυκτέλαια και άλλες ουσίες χρησιμοποιούνται για ράντισμα, καθώς ο θειικός χαλκός, το κατακαθισμένο θειάφι Σλέσσιγκ, το υδραυλικό ασβέστη (τσιμέντο) και το μονοθειούχο νάτριο.

Στην Αυστραλία μεταχειρίσθηκαν κατζνόζουμο 1 ½ - 2% και σαπούνι 2% με καλά αποτελέσματα. Επίσης το ακάθαρτο φαινικό οξύ 98-99 σε νερό 3-4 % έδωσε στην Ελλάδα καλά αποτελέσματα.
Τέλος μια διάλυση 4-5 % κοινού σαπουνιού σκοτώνει με ασφυξία τις νέες ακρίδες.

Επίσης χρησιμοποιούν διάφορα δηλητηριασμένα δολώματα, μα χρειάζεται μεγάλη προσοχή για αυτά, γιατί μπορεί να φάνε απ’ αυτά διάφορα κατοικίδια ζώα.

Ένα από τα δολώματα αυτά είναι το ακόλουθο:
Αρσενικώδες νάτριο ½ οκά, μελάσα 2,5 οκάδες, νερό 50 οκάδες
Χόρτα ή θάμνοι ραντίζονται από εκεί πού περνάν οι ακρίδες. Τη μέθοδο αυτή χρησιμοποίησε ο κ. Δεκάζος στα 1907 στη Λειβαδιά με πολύ καλά αποτελέσματα. Έκτος αυτής της μεθόδου ο κ. Δεκάζος χρησιμοποίησε κι απ’ ευθείας ραντίσματα με αρσενικώδες νάτριο 1 ως 2 οκάδες σε 100 νερό. Ραντίζουμε με ψεκαστήρα τις ακρίδες όσον είναι μικρές (μαύρες) ακόμα, πριν κάνουν φτερά ψοφούν αμέσως, πρέπει μόνον να προσέχουν οι εργάτες πού ραντίζουν να μη δηλητηριαστούν.

Άλλο δόλωμα: Λιώνουμε σε 100 οκάδες νερό 3 οκάδες αρσενικώδες νάτριο και με την διάλυση αυτή μουσκεύουμε πίτυρα πού τα βάζουμε σωρούς από κει που περνάν ακρίδες.

Στον Καναδά και στις Ην. Πολιτείες της Αμερικής μεταχειρίζονται πολύ το «μίγμα Criddle». Η βάση τού μίγματος αυτού είναι η κοπριά τού άλογου, που παρατήρησαν πώς τραβάει πολύ τις ακρίδες. Σ’ ένα βαρέλι ανακατεύουν καλά 27 χιλιόγραμμα κοπριά αχώνευτη αλόγου με 0,453 χιλιόγρ, πράσινο τού Παρισιού και 0,906 χιλιόγραμμα αλάτι λιωμένο σε λίγο νερό. Από το μίγμα αυτό σκορπάμε με φτυάρια λίγο στο έδαφος που έχει ακρίδες, ή στο χωράφι που θέλουμε να το προφυλάξουμε. Η δουλειά αυτή γίνεται επί αρκετές ημέρες σκορπώντας κάθε μέρα λίγο μίγμα. Το μίγμα αυτό στις αναλογίες 1 χιλιόγρ. πράσινο Παρισιού, 4 λίτρες νερό, 2 χιλιόγρ. αλάτι, και 60 χιλ. κοπριά το χρησιμοποιούν και στη Βουλγαρία με τ’ όνομα «μίγμα Γκρίλωφ.

Βιολογικά μέσα καταπολέμηση ακρίδων

Οι ακρίδες έχουνε πολλούς εχθρούς, πού και μόνοι τους τις αποδεκατίζουν, μα που μερικούς μπορούμε να τους βοηθήσουμε και να τους έχουμε συνεργάτες πολύτιμους για την καταστροφή των ακριδών.

Για ν’ αρχίσουμε από τους πιο μικροσκοπικούς εχθρούς αναφέρουμε ένα βάκιλο, τον «Κοκκοβάκιλλο των ακριδών», που προκαλεί μια θανατηφόρο αρρώστια στις ακρίδες.
Καλλιέργεια του βακίλου αυτού σκορπίζουμε στα χόρτα, απ’ όπου περνάν οι ακρίδες, και προκαλούμε την αρρώστια και τον θάνατο στα κοπάδια των ακριδών. Το μέσο αυτό είναι καλό για μικρές επιδρομές ακριδών, δεν είναι τόσο αποτελεσματικό για τις μεγάλες επιδρομές.

Έκτος του βακίλου αυτού και άλλα παράσιτα προσβάλουν τις ακρίδες και τ’ αυγά τους.

Θα αναφέρουμε το φυτικό παράσιτο Laclinodium acridiorum που προσβάλει τα’ αυγά και τις μεγάλες μαροκινές ακρίδες. Την Entomoplitore grylli, που όταν ο καιρός είναι υγρός προσβάλλει τις ακρίδες.

Από τα έντομα ένα δίπτερο, μια μεγάλη μύγα, o Άνθραξ, αναπτύσσεται από κάμπια ανάμεσα στ’ αυγά των ακριδών και τα καταστρέφει.

Άλλη μύγα, η Idia fasciata παρακολουθεί τις ακρίδες και γέννα τ’ αυγά της ανάμεσα στ’ αυγά των ακριδών.

Τις μεγαλύτερες όμως καταστροφές στις ακρίδες φέρνουνε διάφορα πουλιά

Θα αναφέρουμε πρώτα πρώτα τα γαλιά (διάνους) που με πολλή όρεξη καταβροχθίζουν τις ακρίδες. Τα χρησιμοποιούν συχνά με καλά αποτελέσματα για το κυνήγημα των ακριδών.
Τα ψαρόνια (μαυροπούλια, τσερκόνια (sturnus vulgaris) στο τόπο μας στην αρχή του χειμώνα, βρίσκουν τ’ αυγά των ακριδών και τα τρώνε. Κι αν δεν τα φάνε όλα, καταστρέφοντας τη θήκη τους φέρνουνε το θάνατό τους με την υγρασία και τον ήλιο που τα χτυπάνε ύστερα. Στη δουλειά αυτή βοηθάνε τα σπουργίτια, οι σπίνοι, οι κοκκινόλαιμοι, οι κορυδαλλοί, οι κουκουβάγιες, οι πέρδικες, οι τσίχλες, τα χελιδόνια κ.λ.π.

Από τα περαστικά πουλιά τα αγιοπούλια (Pastor roseus). Από την Ελλάδα περνάνε τον Μάη και μένουνε 4 μήνες. Στο διάστημα αυτό κάνουν άγριο πόλεμο των ακριδών. Με τη μύτη, με τα νύχια, με τα φτερά ρίχνονται στα κοπάδια των ακριδών και τις αποδεκατίζουν. Δεν αρκούνται μόνον σ’ αυτές που τρώνε, μα σκοτώνουν όλη την ημέρα, όσες μπορέσουν, σα να πρόκειται για πατροπαράδοτους εχθρούς τους. τα πουλιά αυτά είναι οι καλύτεροι φίλοι και σύμμαχοι των γεωργών, γι’ αυτό σε πολλά μέρη τα θεωρούν ιερά.

Από τα οικιακά ζώα oι χοίροι τρώνε με μεγάλη όρεξη τα αυγά των ακριδών, που με δεξιοσύνη μεγάλη τα βρίσκουν και σκάβοντας τα ξεθάβουν. Σε πολλά μέρη μεταχειρίζονται τους χοίρους για την δουλειά αυτή και φέρνουνε τα κοπάδια τους να βοσκήσουν στις ακαλλιέργητες πλαγιές, που συνήθως γεννάν οι ακρίδες. Τα αυγά αυτά έχουνε μεγάλη θρεπτική άξια για τούς χοίρους, όπως και για τα γαλιά. Και όχι μόνο τ’ αυγά, μα και τις μεγάλες ακρίδες, πρωί πρωί και τη νύχτα, που είναι ναρκωμένες απ’ τη δροσιά και μαζεμένες σε κοπάδια, τις τρώνε με μεγάλη ευχαρίστηση οι χοίροι.

Τέλος στην Αυστραλία με πολύ καλά αποτελέσματα, συνηθίζουν γύρω στα χωράφια που θέλουνε να τα προφυλάξουν από τις ακρίδες να φυτεύουν κρότωνα (ρετσινολαδιά) ή δελφίνια (ψειροβότανο, λιναρίσα, αγριοσταφίδα, καπουτσίνο). Τα φύλλα των φυτών αυτών δηλητηριάζουν τις ακρίδες και προφυλάνε τα χωράφια.
Πηγή: Ακρίδες, αρουραίοι και ποντίκια-Ν. Η. Αναγνωστόπουλου-Αθήναι 1928

Πεστίλι ή πέτσα

Πως να φτιάξεις πέτσα ή πεστίλι ή αλλιώς Fruit Leather

Πεστίλι ή πέτσα
Είναι μια διαδικασία φυσικής αποξήρανσης φρούτων και αποθήκευσης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αφού πλύνουμε τα φρούτα αφαιρούμε το κουκούτσι και πολτοποιούμε την σάρκα με τον πολτοποιητή μας ηλεκτρικό ή χειροκίνητο. Ο πολτός που θα προκύψει σε ορισμένα φρούτα αποτελείται από πολύ νερό οπότε καλό θα ήταν να το βάλουμε να πάρει μια καλή βράσει έτσι ώστε να εξατμιστεί μεγάλη ποσότητα νερού, αν κάποια φρούτα είναι ξινά μπορούμε να προσθέσουμε λίγη στέβια ή ζάχαρη ή γλυκόριζα.
Πεστίλι ή πέτσα
Κατόπιν το μείγμα το απλώνουμε σε λαδόκολλα με πάχος μείγματος μέχρι 3 χιλ. για να μπορέσει να στεγνώσει, αν βάλουμε μεγαλύτερο πάχος το τελικό αποτέλεσμα ή θα μουχλιάσει ή θα ξινίσει. Σε αυτό το στάδιο μπορούμε να βάλουμε μέσα στο μείγμα διάφορα (τριμμένο καρύδι, σησάμι, …κλπ).
Πεστίλι ή πέτσα
Τοποθετούμε τις λαδόκολλες σε εξωτερικό χώρο σκεπασμένες με τούλι έτσι ώστε να αποφύγουμε την επαφή του μείγματος απ τα έντομα και αφήνουμε την αυξημένη εξωτερική θερμοκρασία (καλοκαίρι) να αφυδατώσει το μείγμα μας, τόσες ημέρες ώστε να γίνει μια μαλακιά πέτσα.
Πεστίλι ή πέτσα
Μετά το πέρας της αποξήρανσης κόβουμε την πέτσα μαζί με την λαδόκολλα με το ψαλίδι σε ότι μέγεθος θέλουμε και τοποθετούμε τα κομμάτια σε κουτιά καλά κλεισμένα για ένα μήνα ή στην κατάψυξή για όσο χρόνο θέλουμε.
Έτσι μπορούμε να έχουμε όλο τον χρόνο αποξηραμένα φυσικά φρούτα!
Πηγή: Μίλτος Σουλιώτης

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

Ποτό και γλυκό με βερίκοκο

Ποτό και γλυκό με βερίκοκο
Βερίκοκα με οινόπνευμα
Για 2 κιλά φρούτων καθαρίζουμε 500 γραμμάρια ζάχαρη και προσθέτουμε 3 λίτρα οινόπνευμα, δεν πρέπει δε τα βερίκοκα να είναι πολύ ώριμα. Αφού τα τρυπήσουμε τα ρίχνουμε σε βραστό νερό, έπειτα τα βγάζουμε ρίχνοντάς τα σε κρύο νερό. Τα στεγνώνουμε σε σουρωτήρι, τα βάζουμε σε γυάλινο δοχείο και 2 ½ κιλά σιρόπι από καθαρισμένη ζάχαρη και αρκετό οινόπνευμα για να πλεύσουν τα βερίκοκα. Κλείνουμε αεροστεγώς το δοχείο και μετά από 6 ημέρες μπορούν να φαγωθούν.
Πυρήνες βερίκοκου
Σπάζουμε 50 κουκούτσια βερίκοκων και δαμάσκηνων και τα αφήνουμε για 4 μήνες να μουσκέψουν σε μία φιάλη με οινόπνευμα. Προσθέτουμε 4 γραμμάρια άνθη πορτοκαλιάς, 3 γραμμάρια κανέλα, 125 γραμμάρια ζάχαρη την οποία λιώνουμε σε λίγο νερό.
Βερίκοκα ολόκληρα κρυσταλλωτά
Διαλέγομε του ιδίου μεγέθους βερίκοκα και τα σχίζουμε από το ένα μέρος, από το οποίο βγάζουμε τον πυρήνα τους (κουκούτσι). Βάζουμε κατόπιν στη φωτιά μια λεκάνη με νερό κρύο και ρίχνουμε τα βερίκοκα, ευθύς δε άμα αρχίζουν να μαλακώνουν, τα παίρνουμε με μια τρυπητή κουτάλα και τα ρίχνουμε σε κρύο νερό.
Στραγγίζουμε κατόπιν αυτά και τα ρίχνουμε μέσα σε μια λεκάνη όπου έχουμε αρκετό βραστό σιρόπι για να πλέουν καλά μέσα. Αφήνουμε αυτά ένα λεπτό και χύνουμε όλα μαζί μέσα σε μεγάλη λεκάνη. Τα σκεπάζουμε με ένα στρογγυλό χαρτί και την αφήνουμε να κρυώσει.
Την άλλη ημέρα το πρωί στραγγίζουμε το σιρόπι στη λεκάνη, προσθέτουμε λίγη ζάχαρη, και το βάζουμε να βράσει καλά έως ότου γίνει 13 βαθμών, το χύνουμε δε βραστό επάνω στα βερίκοκα.
Μετά από δώδεκα ώρες ξαναρχίζουμε την ίδια πράξη, δίνοντας την φορά αυτή 16 βαθμούς στο σιρόπι. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο ακόμη 4 φορές κάθε 24 ώρες, και κάθε φορά αυξάνουμε κατά 4 βαθμούς το ψήσιμο της ζάχαρης, την χύνουμε δε κάθε φορά βραστή επάνω στα βερίκοκα.
Την τελευταία φορά το σιρόπι πρέπει να έχει 32 βαθμούς. Αφήνουμε τα βερίκοκα να βράσουν εντός επί δύο δευτερόλεπτα, και το χύνουμε όλο σε μπουκάλια ή σε αγγεία (βάζα), τα οποία φυλάσσουμε.
Πηγή:Μεγάλη μαγειρική ζαχαροπλαστική & ποτοποιία-Σαράντος, Βασιλάκης-Εν Αθήναις 1876

Βερικοκιά

Βερικοκιά: σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Βερικοκιά: σπορά φύτεμα καλλιέργεια
Η βερικοκιά είναι δέντρο με γρήγορη καρποφορία και σε συνδυασμό με την πρωιμότητα και ωραιότητα του προϊόντος της έχει καταστεί ένα από τα προσφιλέστερα οπωροφόρα δέντρα.
Κατάγεται από την Κίνα και στην Ελλάδα ήρθε απ την Ιταλία κατά τον πρώτον αιώνα μ. X. και γι αυτήν μιλούν διάφοροι ιστορικοί, όπως ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης και αργότερα ο Γαληνός (129—201 μ. X.).
Η βερικοκιά αντέχει τις χαμηλές θερμοκρασίες στην χώρα μας όπως και τις ψηλές του καλοκαιριού, όμως φοβάται πολύ τις απότομες ατμοσφαιρικές μεταβολές κατά την περίοδο της βλάστησης και περισσότερο σε αυτήν της ανθοφορίας, επειδή ανθίζει νωρίς -συχνά νωρίτερα και απ την αμυγδαλιά- με συνέπεια να κινδυνεύει απ τους παγετούς της άνοιξης που καταστρέφουν τα άνθη της. Οπότε το καλύτερο κλίμα για την καλλιέργειά της, είναι αυτό απ το οποίο απουσιάζουν οι παγετοί και οι ομίχλες της άνοιξης.
Έδαφος
Ως προς το έδαφος, έχει λίγες απαιτήσεις και μπορεί να δώσει καλά αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση, όμως απ την σύσταση του, εξαρτάται η καρποφορία και ιδίως η ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος. Προτιμά εδάφη ελαφριά, που δεν κρατούν νερό και ασβεστώδη, ενώ πάει καλά και σε αμμώδη, σχιστολιθικά ή και χαλικώδη που δεν κρατούν νερά.
Η βερικοκιά, φοβάται την υγρασία παρά την ξηρασία. Σε εδάφη συμπαγή, ψυχρά που συγκρατούν υπερβολική υγρασία παρουσιάζει μεν ζωηρή βλάστηση αλλά μικρή παραγωγή και καρπούς κακής ποιότητας, άνευ αρώματος και γεύσεως, ενώ υποφέρει από προσβολές όπως της κομμίωσης και της σηψιρριζίας με αποτέλεσμα την απότομη ξήρανση.
Σπορά-πολλαπλασιασμός
Η βερικοκιά πολλαπλασιάζεται μόνο με σπόρο και εμβολιασμό. Τα φυτά από σπόρο είναι υγιέστερα και παράγουν καρπούς μεν μικρούς, αλλά γλυκούς και πολύ αρωματικούς. Επειδή όμως αποκλίνουν συνήθως προς τον άγριο τύπο, έχουν ανάγκη εμβολιασμού με την επιθυμητή ποικιλία.
Για την δημιουργία φυτών από σπόρο, πρέπει να χρησιμοποιούνται προερχόμενοι από ώριμους καρπούς και από δένδρα μέσης ηλικίας που είναι εύρωστα και απαλλαγμένα από ασθένειες. Αναλόγως τής χρησιμοποιούμενης ποικιλίας, οι επιλεγμένοι σπόροι βερικοκιάς σπέρνονται επί τόπου, μετά από προβλάστηση ή μη, εντός μικρών λάκκων, σε βάθος 4-5 πόντων και περιποιούμαστε τα δενδρύλλια μέχρι να μεγαλώσουν.
Μόνο ενοφθαλμισμός γίνεται για τον εμβολιασμό τής βερικοκιάς. Ή την άνοιξη με διατηρούμενα εμβόλια του προηγούμενου χρόνου, είτε τον Ιούλιο - Αύγουστο, με νέους οφθαλμούς απ τους βλαστούς του έτους, ή το φθινόπωρο με καμωμένους οφθαλμούς.
Η βερικοκιά καλλιεργείται σε οπωρώνες ή σε αυλές των οικιών, στις οποίες μάλιστα ευδοκιμεί και καλύτερα, λόγω της προστασίας που τυγχάνει από τους ανέμους και τους παγετούς. Στην συστηματική εκμετάλλευση οι αποστάσεις πρέπει να είναι 6-8 μ. αναλόγως τής ποιότητας του εδάφους, των χρησιμοποιούμενων υποκειμένων και των ποικιλιών.
Η βερικοκιά από σπόρο προσαρμόζεται στα πτωχά, ξηρά, ασβεστώδη και βαθιά εδάφη, αλλά τα αποκτώμενα δένδρα είναι περιορισμένης αναπτύξεως και αντοχής, ταυτόχρονα δε μικρής αποδοτικότατος.
Η αμυγδαλιά αποτελεί εξαιρετικό υποκείμενο για τα ξηρά, αλλά πλούσια και βαθιά εδάφη και τα δένδρα είναι εύρωστα, παραγωγικά και μακρόβια. Ο εμβολιασμός όμως της βερικοκιάς στη αμυγδαλιά, πρέπει να γίνει τον πρώτο χρόνο.
Η δαμασκηνιά από σπόρο είναι το καλύτερο υποκείμενο για τους βορειότερους τόπους, όπως και για τα συμπαγή, υγρά και πολύ ποτιζόμενα εδάφη. Από τις ποικιλίες αυτής, καλύτερη θεωρείται η κορομηλιά.
Κλάδεμα
Επειδή το χαμηλό σχήμα είναι προτιμότερο, το νέο δενδρύλλιο θα πρέπει να κοπεί στους 30-50 πόντους απ το έδαφος, σε σημείο που παρουσιάζει ζωηρούς και καλά διαμορφωμένους οφθαλμούς.
Το σχήμα τους δέντρου πρέπει να έχει σχήμα κυπέλου ή κανονικού, δηλαδή να αφήσουμε την φυσική του τάση. Για το σχήμα του κυπέλλου, τον επόμενο χρόνο, διατηρούνται μόνον 3-4 βλαστοί που βρίσκονται σε μικρές αποστάσεις, άλλα με διαφορετικές κατευθύνσεις.
Περιποιήσεις
Πρέπει να κάνουμε 2-3 σκαλίσματα διαδοχικά κατά την διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού για την συγκράτηση τής υγρασίας και την καταστροφή των αγρίων χόρτων. Κατά την εκτέλεση όμως αυτών πρέπει να καταβάλλεται μεγάλη προσοχή, ώστε να μη κόβουμε η τραυματίζουμε ρίζες ή τον κορμό του δέντρου, γιατί εξ αιτίας αυτού προκαλείται κομμίωση και συχνά η καταστροφή του.
Σε τόπους δροσερούς που διατηρούν σχετική υγρασία, η βερικοκιά μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς καθόλου ποτίσματα όταν είναι εμβολιασμένη σε αμυγδαλιά. Σε τόπους όμως ξηρούς, είναι απαραίτητα τα ποτίσματα ανά 15-20 μέρες, απ την άνθηση και μέχρι την ωρίμανση, αν θέλουμε να έχουμε εκλεκτής ποιότητας καρπούς.
Λίπανση
Η βερικοκιά είναι σχετικώς απαιτητική, ιδίως όταν μπει στη καρποφορία. Απ τα συνθετικά λιπάσματα συνιστάται ο τύπος 4-10-10 με 3-4 κιλά ανά δένδρο. Αν χρησιμοποιηθεί κοπριά, αυτή πρέπει να είναι απολύτως χωνεμένη και η αναλογία είναι 20-25 κιλά ανά δέντρο.
Οι κύριες λιπάνσεις, πρέπει να γίνονται πριν μπει ο χειμώνας και να συμπληρώνουμε την περίοδο των σκαλισμάτων την άνοιξη. Εξαιρετικά αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε με την εφαρμογή χλωρής λίπανσης.
Παραγωγή
Η βερικοκιά εισέρχεται στην καρποφορία από το 3ο - 4ο έτος από τη φύτευσή της και την αυξάνει προοδευτικά για να φθάσει σε πλήρη ακμή παραγωγής το 12ο -16ο έτος, όταν σε ελεύθερο σχηματισμό και ευνοϊκές συνθήκες μπορεί να ξεπεράσει τα 100 κιλά. Συνήθως εξακολουθεί να παρουσιάζει πλούσιες αποδόσεις μέχρι το 35-40 έτος της ηλικίας της.

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Πως πίνοντας 3 λίτρα νερό την ημέρα αλλάζει το πρόσωπο

Δείτε τις αλλαγές στο πρόσωπο πίνοντας 3 λιτρα νερό την ημέρα

Πως πίνοντας 3 λίτρα νερό την ημέρα αλλάζει το πρόσωπο
Αν και η επαρκής ημερήσια πρόσληψη νερού είναι ζωτικής σημασίας, λιγότεροι από ένας στους πέντε πίνουν αρκετό. Διαβάστε παρακάτω για να δείτε τα αποτελέσματα ενός πειράματος.

Η Sarah Smith είναι 42 χρονών μητέρα δύο μικρών παιδιών απ το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή, όπως και πολλοί άλλοι, δεν έπινε την συνιστώμενη ποσότητα -2 έως 3 λίτρα- νερό καθημερινά. Έπασχε από δυσπεψία και είχε τακτικά πονοκεφάλους. Μετά απ τα επανειλημμένα ραντεβού της με γιατρούς και για δύο θέματα, αποφάσισε να λάβει σοβαρά υπόψη τις συμβουλές τους, που και για τις δύο περιπτώσεις, είχαν να κάνουν με την πρόσληψη νερού.

Αποφάσισε να βγει μια φωτογραφία για να δει την διαφορά σε αυτό το ελεύθερο πείραμα που θα επέβαλε στον εαυτό της, πίνοντας 3 λίτρα νερό την ημέρα για έναν μήνα και να δει αν θα είχε οποιαδήποτε οφέλη, πέρα απ τα θέματα υγείας που την απασχολούσαν.
“Είμαι 42, αλλά πρέπει να παραδεχτώ, ότι μοιάζω περισσότερο με 52 σε αυτή την εικόνα. Υπάρχουν σκοτεινές σκιές κάτω και γύρω από τα μάτια μου, που με κάνουν να μοιάζω εξαντλημένη, έχω πολλές ρυτίδες, περίεργες κοκκινωπές κηλίδες και το δέρμα μου στερείται φρεσκάδας. Ακόμα και τα χείλη μου φαίνονται συρρικνωμένα.“
Έβαλε νερό σε διάφορα σημεία τους σπιτιού, με στόχο να πίνει μια μεγάλη κανάτα νερό το πρωί, μια το απόγευμα και την τρίτη το βράδυ.

Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας είχε ήδη παρατηρήσει ότι βελτιώθηκε η λειτουργία του εντέρου και τα ούρα της ήταν σχεδόν καθαρά. Παρατήρησε σκασίματα στο δέρμα της που ήταν αποτέλεσμα των τοξινών που απέβαλλε το σώμα της. Οι πονοκέφαλοι είχαν ήδη φύγει και είχε βελτιωθεί πάρα πολύ η δυσκαμψία που είχε προηγουμένως το πρωί. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για τη λίπανση των αρθρώσεων.

Σε δύο εβδομάδες είδε βελτίωση της επιδερμίδας της αν και -όπως είπε- τα μάτια της ήταν ακόμα τσαλακωμένα, όμως οι μαύροι κύκλοι είχαν υποχωρήσει. Είχε επίσης μειωθεί η κοιλιά της και η κυτταρίτιδα! Σημαντικό είναι ότι είχε άλλη μια εβδομάδα δίχως πονοκέφαλο.

Την τρίτη εβδομάδα η Sarah ήταν ευτυχής αφού είδε ότι οι ρυτίδες στα μάτια της και οι μαύροι κύκλοι είχαν σχεδόν εξαφανιστεί και το δέρμα της έλαμπε. Συνειδητοποίησε ότι στην πραγματικότητα έτρωγε λιγότερο σε αυτό το στάδιο, αφού συχνά μπερδεύουμε τα σήματα της πείνας με αυτά της δίψας. Έρευνα έχει δείξει ότι η 37% των ανθρώπων διαβάζουν λάθος τα σήματα της δίψας, σαν σήματα πείνας. Το άφθονο νερό την σταμάτησε από το να πέφτει σε αυτήν την παγίδα.

Τι έγινε στο τέλος της τέταρτης εβδομάδας; Η Sarah είπε “πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω την διαφορά στο πρόσωπό μου. Μοιάζω με μια διαφορετική γυναίκα. Οι σκοτεινές σκιές γύρω από τα μάτια μου έχουν σχεδόν εξαφανιστεί και υποχώρησαν οι πανάδες. Το δέρμα μου είναι σχεδόν τόσο δροσερό όπως ήταν όταν ήμουν παιδί. Η αλλαγή ήταν αξιοσημείωτη, ενώ δεν άλλαξε τίποτα άλλο στην καθημερινή ρουτίνα της εκτός από την πρόσληψη νερού.

Εδώ είναι τα πριν και μετά φωτογραφίες:
Πως πίνοντας 3 λίτρα νερό την ημέρα αλλάζει το πρόσωπο
Όσοι από εσάς έχετε ήδη αλλάξει την συμπεριφορά σας και πίνετε αρκετό νερό τα αποτελέσματα αυτά απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη ξέρετε. Οι υπόλοιποι δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε.