Φυσικά εντομοκτόνα από φυτά

Φυσικά εντομοκτόνα από φυτά

Αλλά φυσικά σκευάσματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε:

1. Φύλλα καρυδιάς

 

Αυτά μαζεύονται το φθινόπωρο από τις καρυδιές και βράζονται επί ένα τέταρτο της ώρας σε νερό και σε αναλογία 15 οκάδες νερού και μίας φύλλων. Είναι καλό για την μελίγκρα και για μερικές κάμπιες λαχανικών.

Εγώ να προσθέσω ότι το εν λόγο διάλυμα σίγουρα είναι και μυκητοκτόνο, γιατί η φλούδα και τα φύλλα της καρυδιάς έχουν και φοβερές αντιμικροβιακές ιδιότητες για τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε και να δείτε και εμπειρικά αποτελέσματα στο ακόλουθο άρθρο:

Η θεραπευτική ιδιότητα του χυμού φλοιών καρυδιού στην κυνάγχη κατά τον Γαληνό και πειραματική επιβεβαίωση της δράσης του.

2. Σαμπούκος

Για την ίδια χρήση μπορείτε να μαζέψετε μια αγκαλιά φύλλων ή κλαδιών ζαμπούκου ή κουφοξυλιάς και να τα βράσετε επί μισή ώρα στο περιεχόμενο 2 κουβάδων νερού. Έπειτα χύσετε μέσα κρύο νερό ενός κουβά.

3. Ο Ελλεβόρος κοινώς σκάρφη

Από το βότανο αυτό φτιάχνεται και από τις ρίζες του μια πολύ λεπτή άσπρη σκόνη που μπορεί ανακατεμένη με 3 οκάδες αλεύρι και μία ελλεβόρο να χρησιμοποιηθεί εναντίον του τυλιγαδίου του αμπελιού, της μελίγκρας και πολλών σκουληκιών. 

Επίσης χρησιμοποιείτε για ράντισμα σε αναλογία δέκα δραμιών εντός 1 ½ οκάδων νερού. 

Για να φέρει αποτέλεσμα η σκόνη πρέπει να είναι της ώρας όχι παλιά. 

Συνιστάτε πολύ για λαχανικά και καρπούς που πλησιάζουν την ωρίμανση, εκεί που δεν μπορούμε πια να μεταχειριστούμε το αρσενικό.

4.  Από τα κωνοφόρα δέντρα και άλλα τινά 

Η ριτίνη, το τερεβινθέλαιο (νέφτι) και κολοφάνιο, είναι χρησιμότατα.

Πηγή: Αι σπουδαιότεραι ασθένειαι των φυτών-Παράρτημα «Γεωργικού δελτίου» Αύγουστος 1932

Κρεμμύδι: θεραπευτικές ιδιότητες

Κρεμμύδι: θεραπευτικές ιδιότητες

Οι ωφέλιμες επιδράσεις του κρεμμυδιού στον ανθρώπινο οργανισμό είναι τόσες ώστε, όταν καταναλίσκεται για τρόφιμο επιδρά και σαν φάρμακο συγχρόνως. 

Έτσι συγχέονται οι διαιτητικές και θεραπευτικές του ιδιότητες. 

Είναι λοιπόν το κρεμμύδι το θρεπτικό φάρμακο για κάθε περίπτωση και ιδιαίτερα όταν γίνεται χρήση του σε ωμή κατάσταση.

Συστατικά του κρεμμυδιού είναι: Πτητικό έλαιο, πού είναι στυφό και δριμύ και αποτελείται κατά ένα μέρος από θειούχο αλλύλιο (αιθέριο έλαιο τού σκόρδου). Σάκχαρα, φωσφορικό, οξικό και κιτρικό ασβέστιο και πυρίτιο. Το κρεμμύδι περιέχει ακόμη φθόριο, ιώδιο και βιταμίνη € καθώς κα βιταμίνες Α καί Β.

Ιδιότητες φαρμακευτικές είναι:

1. Διουρητικό, κυρίως κατά της  υδρωπικίας, της κιρρώσεως του ήπατος.

2. Αντιβακτηριδιακό.

3. Εμμηναγωγό.

4. Χωνευτικό.

5. Επιδρά ευνοϊκώς στο αναπνευστικό σύστημα.

6) Είναι πολύτιμο για το άσθμα, τη λαρυγγίτιδα, βρογχίτιδα, γρίπη.

7. Είναι φάρμακο κατά της αρτηριοσκληρώσεως και καθαριστικό των πνευμόνων καθώς και ευεργετικό στο αίμα και στις παθήσεις τού συκωτιού.

8) Θεωρείται ότι επιδρά κατά της νευροπάθειας.

Αλλά η ατέλειωτη σειρά των θεραπευτικών ιδιοτήτων του κρομμυδιού δεν τελειώνει εδώ.

Το κρεμμύδι είναι ακόμη:

- Ευεργετικό στους πληθωρικούς, στους υπερτασικούς, στους εμφυσηματικούς.

- Κρεμμύδι πού θα μουσκέψει σε κρασί λευκό είναι κατά των σκουληκιών.

- Σε τσιμπήματα σφήκας, και μέλισσας, αφού αφαιρεθεί το κεντρί, τοποθετούμενο μισό κρεμμύδι δρα θεραπευτικά.

- Στις περιπτώσεις πόνου στα αυτιά ψήνουμε στο φούρνο ένα μικρό κρεμμύδι το λιώνουμε μαζί με βούτυρο και αφού το βάλουμε σε λεπτή γάζα το τοποθετούμε μέσα στο αυτί όσο το δυνατόν πιο ζεστό.

-Το ίδιο παρασκεύασμα τοποθετούμενο στους καλογύρους (δοθιήνες) τους ωριμάζει.

- Στην περίπτωση αιμορροΐδων ψήνουμε ένα κρεμμύδι μέσα σε χοιρινό λίπος και το βάζουμε στις αιμορροΐδες.

- Εξ άλλου εσωτερικώς, η κρομμυδόσουπα είναι χωνευτική και τονωτική.

Το ωμό κρομμύδι είναι άμεσα τονωτικό.

- Ωμό κρεμμύδι κοπανισμένο με αλάτι σε κατάπλασμα κατευνάζει τους πόνους από καψίματα.

Καλό διουρητικό γίνεται όπως παρακάτω :

Κρεμμύδια ωμά λιωμένα γραμ. 300

Μέλι γραμ. 100

Κρασί άσπρο γρ. 600

Όλα μαζί ανακατώνονται. Δόσεις : 2 - 4 κουταλιές την ημέρα.

Και κατά τής φαλάκρας :

χυμός κρομμυδιού 60 γρ.

ανθρακικό κάλι 15 γρ.

νερό 240 γρ.

Κάθε μέρα μασάζ του τριχωτού δέρματος της κεφαλής.

Πηγή: Σύγχρονη πλήρης θεραπευτική αγωγή με βότανα-Ιγνατίου Μ. Ζαχαρόπουλου-Αθήναι-Τρίτη έκδοση

Τα κρεμμύδια, τα χρησιμοποιούν για φάρμακο σε πολλές αρρώστιες

1) Βράζουν κρεμμύδια, τα σπάζουν ρίχνουν επάνω λίγη ζάχαρη και ζεστά τα βάζουν κατάπλασμα σε πόνους ή σε σπυριά πού πρέπει να ανοίξουν για να βγει το πύο.

β) Τα πράσινα φύλλα του κρεμμυδιού, τα δίνουν στα μικρά παιδιά να τα μασήσουν για να βγάλουν γρήγορα και χωρίς πόνους τα δοντάκια τους,

γ) Βρασμένα κρεμμύδια (ξερά) δίνουν στη λεχώνα να τρώει για να κατεβάζει πολύ γάλα.

δ) Τα φρέσκα κρεμμυδάκια τα τρώνε και σε αρκετή ποσότητα οι διαβητικοί και κατεβαίνει το ζάχαρο

ε) Το ξερό κρεμμύδι, είναι αποτελεσματικό φάρμακο στην ουρία όταν τρώγεται ως έξης : Βράζουν κάθε μέρα μια οκά ξερά κρεμμύδια σε νερό, ως που να σωθεί το νερό και να χυλώσει το ζουμί, και τα κρεμμύδια αυτά με το ζουμί, στο οποίο ρίχνουν και λίγο λάδι, τα τρώει ο άρρωστος σε δυο δόσεις, μεσημέρι βράδυ στο φαγητό του.

Εννοείται ότι τα βρασμένα κρεμμύδια δεν θα είναι το κύριο φαγητό του αρρώστου. Με τη δίαιτα αυτή επί ένα μήνα, δεν μένει ούτε ίχνος ούριας στο αίμα του αρρώστου, άλλα αργότερα και σε αραιά διαστήματα να τρώει ο άρρωστος κρεμμύδια βρασμένα για να μη του ξαναέλθει ουρία.

στ) Στο ζαχαροδιαβήτη, ο άρρωστος κόβει ωμά ξερά κρεμμύδια, τα στύβει και πίνει το ζουμί τους, από μισό φλιτζάνι του καφέ, κάθε πρωί  νηστικός.

ζ) Όσοι υποφέρουν από πόνους των αυτιών, κόβουν σε μικρά κομμάτια ξερά κρεμμύδια τα στύβουν και από το ζουμί τους ρίχνουν μέσα στο πονεμένο αυτί  3-5 σταγόνες κρεμμυδόζουμο δύο φορές την ήμερα (πρωί και βράδυ) και σε λίγες ημέρες περνούν οι πόνοι.

Τη θεραπεία αυτή την είδα στην Αθήνα πριν λίγα χρόνια που την εφήρμοσε ένας γαλατάς σε μια πελάτισσά του και γειτόνισσά μου (στην κ, Κολ.... οδός Άραχώβης), η όποια αν και  είχε ανιψιό φαρμακοποιό, κατέφυγε στο γαλατά για να ανακουφιστεί από τους πόνους των αυτιών της και το πέτυχε.

η) Το ζουμί από τα ξερά κρεμμύδια, τα χρησιμοποιούν και οι ταχυδακτυλουργοί για να μην καίουν το στόμα τους όταν βάζουν σ’ αυτό αναμμένα κάρβουνα ή αναμμένα κεριά, οπότε, πριν βάλουν τη φωτιά στο στόμα τους, κάνουν γαργάρα με κρεμμυδόζουμο και δεν καίεται το στόμα τους γιατί παθαίνουν «ακαΐα»

Πηγή: Τα βότανα-Ξεν. Γ. Αναγνωστόπουλου-Αθήναι 1961

Τα φαρμακευτικά κρασιά των Ελλήνων

Τα φαρμακευτικά κρασιά των Ελλήνων

Γενικά όλα τα φτιαχτά κρασιά παίρνουν τις ιδιότητες αυτών που τους προσθέτουμε και για αυτό είναι εύκολο σε όσους γνωρίζουν τη φύση των φυτών να διαπιστώσουν και τις ιδιότητες των κρασιών. Η χρήση των κρασιών όμως ενδείκνυται σε όσους δεν έχουν πυρετό, ενώ φτιάχνεται από αυτό ξίδι, το οποίο χρησιμεύει σε παρόμοιες παθήσεις.

-Το κρασί από τη σκιλλοκρεμμύδα φτιάχνεται έτσι:
Αφού κόψεις όπως έχω πει, τη σκιλοκρέμμυδα ξέρανε στον ήλιο, έπειτα κόψε από αυτή μία μνα και κοσκίνισέ τη σε λεπτό κόσκινο περί ένδυσε το με αραιό ύφασμα και βούτηξε το σε 20 ξέστες καλού και πρόσφατου μούστου, άφησέ το να μουσκέψει για 3 μήνες, μετά από αυτά αφού μεταφέρεις το κρασί σε άλλο αγγείο, φύλαξέ το αφού το βουλώσεις επιμελώς.

Είναι κατάλληλο δε για τις δυσπεψίες και τις αλλοιώσεις της τροφής και για όσους την κάνουν εμετό, για αυτούς που μαζεύουν παχύρευστα υγρά στο στομάχι ή στην κοιλιά τους, για όσους πάσχουν από την σπλήνα τους, από ίκτερο, από, καχεξία, υδρωπικία, δυσουρία, κολικούς, φουσκώσεις, παραλύσεις, σκοτοδίνες, χρόνια ρίγη, ρίξεις των ιστών, ενώ προκαλεί και την έμμηνο ρύση, ενοχλεί ελάχιστα τα νεύρα.Καλύτερο είναι το παλιό.
Πρέπει να αποφεύγετε η χρήση του στους πυρετούς και σε αυτούς που έχουν εσωτερικά έλκος.

-Το κυδωνίσιο κρασί, το οποίο μερικοί αποκαλούν μηλίσιο, παρασκευάζεται ως εξής:
Αφού βγάλεις από τα κυδώνια το σπέρμα και τα κόψεις όπως τη ράπα, ρίξε 12 μνες σε ένα αμφορέα μούστου για 30 ημέρες και αφού το σουρώσεις φύλαξέ το.
Παρασκευάζεται δε και αλλιώς
Πρέπει να στύψουμε μετά το κόψιμο τα κυδώνια, να ανακατέψουμε σε δώδεκα ξέστες από το χυμό, ένα ξέστη από μέλι και να το φυλάξουμε

Είναι στυπτικό, καλό για το στομάχι, αρμόζει στις δυσεντερίες και για όσους πάσχουν από το συκώτι, από νεφρίτιδες και από δυσουρία

-Το κρασί από αχλάδια παρασκευάζεται όμοια όπως από κυδώνια, ας μην είναι όμως τα αχλάδια πολύ ώριμα. Με τον ίδιο τρόπο παρασκευάζονται τα κρασιά από χαρούπια, από μέσπιλα και από σούρβα.

Όλα είναι στυπτικά, στυφά και καλά για το στομάχι, ενώ σταματούν τις εσωτερικές καταρροές.

-Το κρασί από ρόδια παρασκευάζεται δε έτσι:
Αφού πάρεις ώριμα ρόδια χωρίς κουκούτσια και αποθλίψεις τον χυμό των σπυριών τους, φύλαξέ τον, ή αφού τον βράσεις έως ότου να μείνει το ένα τρίτο, έτσι φύλαξέ το.

Κάνει καλό στις εσωτερικές καταρροές και στους πυρετούς με διάρροια. Είναι δε ευστόμαχος και στεγνωτικός της κοιλιάς και διουρητικός.

-Το κρασί από τριαντάφυλλα παρασκευάζεται ως εξής:
Τριαντάφυλλα φετινά ξερά κοπανισμένα μία μνα αφού δέσεις με ύφασμα, ρίξε το σε 20 ξέστες μούστου και βούλωσέ τον σφιχτά. Μετά από 3 μήνες σούρωσέ το, μετάγγισέ και φύλαξέ το.

Είναι χρήσιμο δε για τον απύρετο πόνο και τη πέψη του στομαχιού, αν πίνεται μετά το φαγητό, για τις ευκοιλιότητες και τις δυσεντερίες.

-Ροδόμελι:
Παρασκευάζεται δε και από χυμό τριαντάφυλλων και μελιού ανακατεμένο, οποίος καλείται ροδόμελι

Αρμόζει για τις τραχύτητες του λάρυγγα.

-Για να παρασκευάσουμε κρασί από μύρτα:
Παίρνουμε μαύρα μύρτα που έχουν παραωριμάσει. Τα κόβουμε και εκθλίβουμε το χυμό τους με πιεστήριο και το βάζουμε σε αγγεία.
Άλλοι το βράζουν έως να μείνει το ένα τρίτο.
Μερικοί αφού αφήσουν στον ήλιο και ξεράνουν τα μύρτα, προσθέτουν σε μια χοίνικα κοπανισμένων μύρτων τρεις κοτύλες νερό και την ίδια ποσότητα παλιού στυφού κρασιού και έτσι το στύβουν και το φυλάνε.

Είναι ικανώς στυπτικός και ευστόμαχος, χρήσιμος για το στομάχι και την κοιλιά που έχουν καταρροή, για τα εσωτερικά έλκη και τη διάρροια. Μαυρίζει μάλιστα τις τρίχες στη κεφαλή.

-Το κρασί μυρτιάς(myrtus communis) παρασκευάζεται ως εξής:
Πρέπει αφού πάρουμε από τις μαύρες μυρτιές τα βλαστάρια και τα φύλλα μαζί με τα μύρτα, να τα κοπανίσουμε και να προσθέσουμε δέκα μνες κοπανισμένης μυρτιάς σε τρεις χόες μούστου και να τους βράσουμε έως να μείνουν δύο και αφού τους σουρώσουμε να τους φυλάξουμε.

Αυτό κάνει για τα έλκη που φθείρουν τις τρίχες της κεφαλής και τη πιτυρίαση, για τα εξανθήματα, για τα ούλα, για τις αμυγδαλές και για τα αυτιά που τρέχουν πύο, αναστέλει και την εφίδρωση.

-Το κρασί από σχίνο παρασκευάζεται με παρόμοιο τρόπο με αυτόν της μυρτιάς και με τον ίδιο τρόπο και το κρασί τερέβινθου, γιατί παίρνονται και από αυτά τα φυτά τα βλαστάρια μαζί με τους καρπούς τους.

-Η ρετσίνα στα διάφορα έθνη παρασκευάζεται με ποικίλους τρόπους. Περισσότερο δε στη Γαλατία επειδή ξινίζει το κρασί, καθώς μένει το σταφύλι άγουρο λόγο του κρύου, αν δε προστεθεί ρετσίνι πεύκου.
Κοπανίζεται δε μαζί με το φλοιό το ρετσίνι και προστίθεται μισή κοτύλι σε ένα κεράμιο.
Και οι μεν το σουρώνουν αφού ζυμωθεί, χωρίζοντας το ρετσίνι και οι δε όπως είναι. Όταν παλιώσουν δε γίνονται ευχάριστα.

Όλα όμως αυτά τα κρασιά προκαλούν πονοκέφαλο και σκοτοδίνες, είναι όμως πεπτικά και διουρητικά, κατάλληλα για όσους έχουν καταρροές και βήχα, κοιλιακά, δυσεντερία και υδρωπικία, καθώς και για γυναίκες που έχουν αιμορραγία, αλλά και ως κλύσμα όσων έχουν βαθιά έλκος. Η μαύρη ρετσίνα είναι πιο στυπτική από τη λευκή.

-Το κρασί από κουκουνάρια παρασκευάζεται:
Μουσκεμένα σε μούστο προσφάτων κομμένων και θρυμματισμένων κουκουναριών
Κάνει δε τα ίδια που κάνει και η ρητίνη(ρετσίνα).

Αν κανείς μουσκέψει τα κουκουνάρια σε γλυκό κρασί και τα βράσει, αρμόζει και σε αυτούς που έχουν φθίση αν πίνεται αρκετό.

-Το κρασί από κέδρο, άρκευθο, κυπαρίσσι, δάφνη, πεύκο ή έλατο παρασκευάζεται ομοίως.
Πρέπει σχίζοντας τα πρόσφατα κομμένα ξύλα, όταν βγάζουν τον καρπό να τα τοποθετούμε στον ήλιο ή σε ζεστό λουτρό ή κοντά στη φωτιά, ώστε να ιδρώσουν και να προσθέσουμε μία μνα από αυτά σε ένα χόα του κρασιού, άφησε το κάτω για δύο μήνες, έπειτα το μεταγγίζεις και αφού το ηλιάσεις το φυλάς.

Τα φαρμακευτικά κρασιά είναι ακατάλληλα για όσους είναι υγιείς. Όλα αυτά είναι θερμαντικά, διουρητικά και ελαφρώς στυπτικά. Το δάφνινο κρασί είναι πιο θερμαντικό.

-Γίνεται δε κρασί και από το καρπό των μεγαλύτερων κέδρων.
Πρέπει σε ένα χοά του μούστου να προσθέσουμε μισή μνα κοπανισμένων κεδρόμηλων και να τον αφήσουμε στον ήλιο για σαράντα ημέρες και μετά από αυτά να σουρώσουμε το κρασί και να το μεταγγίσουμε. Γίνεται και το κρασί από τον καρπό της άρκευθου ομοίως με τα κεδρόμηλα και κάνει τα ίδια.

-Το κέδρινο κρασί γίνεται έτσι:
Αφού πλύνουν το κέδρινο ρετσίνι με γλυκό νερό, αλείφουν με ένα κεράμιο με ένα κύανθο και έτσι το γεμίζουν με μούστο.

Και αυτό γίνεται θερμαντικό και λεπτυντικό, κατάλληλο για το χρόνιο βήχα που δε συνοδεύεται από πυρετό και για τους πόνους του θώρακα, τους κολικούς, τα έλκη στη κοιλιά και στα έντερα, όσους έχουν εμπυήματα και υδρωπικία και όσες έχουν υστερικούς πνιγμούς. Κάνει και για τις λεβίθες και για τα ρίγη, βοηθά και όσους έχουν δαγκωθεί από φίδι και σκοτώνει τα ερπετά και θεραπεύει τους πόνους στα αυτιά όταν ενσταλάζεται.

-Το κρασί αψιθιάς παρασκευάζεται με ποικίλους τρόπους:
Γιατί οι μεν σε 48 ξέστες μούστου προσθέτουν μία λίτρα Ποντιακής αψιθιάς και τον βράζουν μέχρι να μείνει το ένα τρίτο, έπειτα αφού προσθέσουν ενενήντα ξέστες μούστου και μισή λίτρα αψιθιάς και αφού τα ανακατέψουν καλά, το αδειάζουν σε αγγεία και αφού καταλαγιάσει, το σουρώνουν και το φυλάνε.
Οι δε μουσκεύουν μία μνα αψιθιάς σε ένα αμφορέα μούστου για τρεις μήνες.
Άλλοι βάζουν μια μνα αψιθιάς σε ένα κεράμιο για δυο μήνες, αφού την κοπανίσουν και τη δέσουν σε αραιό ύφασμα.
Άλλοι ρίχνουν σε είκοσι ξέστες του μούστου μία λίτρα αψιθιάς και δύο ουγκιές ξερό ρετσίνι πεύκου. Μετά από δέκα ημέρες το σουρώνουν και το φυλάνε.

Είναι ευστόμαχο, διουρητικό, χρήσιμο για όσους πάσχουν από το συκώτι, από τα νεφρά και από ίκτερο και για όσους έχουν δυσπεψία, ανορεξία και βλάβη στο στομάχι, για το χρόνιο τέντωμα του υποχονδρίου και φουσκώσεις, για τις στρογγυλές λεβίθες, για την αναστολή της έμμηνου ρύσης, αρμόζει στη δηλητηρίαση από ιξία να πίνεται σε μεγάλη ποσότητα και να αποβάλλεται με εμετό.

-Το καλύτερο κρασί υσσώπου είναι αυτό που φτιάχνεται από ύσσωπο της Κιλικίας και παρασκευάζεται ομοίως με το κρασί της αψιθιάς. Πρέπει σε ένα κεράμιο του μούστου να προσθέτουμε μία λίτρα κοπανισμένων φύλλων υσσώπου, δένοντας τα σε αραιό ύφασμα.
Βυθίζονται μαζί και πετρούλες, για να καθίσει στο πάτο το δέμα. Μετάγγισε το μετά από σαράντα ημέρες αφού το σουρώσεις.

Ενδείκνυται στις παθήσεις του θώρακα, των πλευρών και του πνεύμονα, στους παλαιούς βήχες και άσματα. Είναι δε και διουρητικό και αρμόζει σε όσους έχουν κολικούς, στα ρίγη των περιοδικά εμφανιζόμενων πυρετών. Προκαλεί και την έμμηνο ρύση.

-Κρασί τραγορίγανης:
Ρίξε σε τέσσερις ξέστες μούστου τέσσερις δραχμές τραγορίγανης μέσα σε πανί για τρεις μήνες και μετάγγισε το σε αγγεία.

Αρμόζει στους κολικούς, στις ρίξεις των μυϊκών και νευρικών ιστών, στους πόνους των πλευρών, στα γουργουρητά των αερίων και στις δυσπεψίες.

-Κρασί από βούνιο:
Κοπάνισε δύο δραχμές από βούνιο, ρίχτες σε τέσσερις κοτύλες μούστου και κάνε τα υπόλοιπα με τον ίδιο τρόπο.

Αρμόζει στους στομαχικούς, και στους κεκοπωμένους από τη πολλή οπλομαχία ή ιππασία.

-Κρασί δίκταμου:
Μούσκεψε με τον ίδιο τρόπο τέσσερις δραχμές δίκταμου σε οκτώ κοτύλες μούστου.

Κάνει καλό σε όσους έχουν ναυτία στο στομάχι, προκαλεί την έμμηνο ρύση και τον καθαρισμό μετά τον τοκετό.

-Κρασί από πράσιο:
Από ακμαίο πράσιο κοπάνισε τα φύλλα, πρόσθεσε δύο χοίνικες σε ένα αμφορέα μούστου και κάνε τα υπόλοιπα με τον ίδιο τρόπο.

Αρμόζει στις παθήσεις του θώρακα και σε όσα αρμόζει το πράσιο.

-Θυμαρίσιο κρασί:
Θυμάρι κοπανισμένο και κοσκινισμένο εκατό δραχμές δέσε το σε πανί και ρίξτο μέσα σε ένα αμφορέα μούστου.

Αρμόζει στις δυσπεψίες, στις ανορεξίες, στη κακή λειτουργία των νεύρων, στους πόνους του υποχόνδριου, στις χειμωνιάτικες ανατριχίλες και στα τσιμπήματα από δηλητηριώδη ζώα που παγώνουν και προκαλούν δυσκαμψία.

-Το κρασί από θρούμπι παρασκευάζεται με τον ίδιο τρόπο και κάνει καλό στα ίδια.

-Το ριγανίσιο κρασί παρασκευάζεται από την Ηρακλεώτικη ρίγανη με τον ίδιο τρόπο με το θυμαρίσιο, κάνει καλό στα ίδια.

-Τα κρασιά από καλαμίνθη, φλισκούνι και αβρότονο παρασκευάζονται όμοια με το θυμαρίσιο

Κάνουν καλό στους στομαχικούς, ανορεκτικούς και στον ίκτερο γιατί είναι διουρητικά.

-Το κρασί από κόνυζα ομοίως παρασκευάζεται
Είναι από όλα πιο κατάλληλο για τα δαγκώματα των φιδιών

-Κρασί δαύκου:
Χοντροκομμένη ρίζα του δαύκου εξήντα δραχμές βούτηξε ομοίως σε ένα κεράμιο μούστου και μετά μετάγγισε το κρασί σε δοχεία.

Κάνει καλό στους πόνους του θώρακα, του υποχόντριου και της μήτρας, προκαλεί την έμμηνο ρύση, το ρέψιμο και τα ούρα, αρμόζει και στο βήχα και στις ρίξεις των μυϊκών και νευρικών ιστών.

-Το κρασί φασκόμηλου παρασκευάζεται με τον ίδιο τρόπο:
Ρίξε εβδομήντα δραχμές φασκόμηλου σε ένα αμφορέα δηλαδή κεράμιο μούστου.

Κάνει καλό στους πόνους των νεφρών , της ουροδόχου κύστης και των πλευρών, στις αιμοπτύσεις, στον βήχα, στις ρήξεις των μυϊκών και νευρικών ιστών, στις συνθλίψεις και στο στέγνωμα της έμμηνου ρύσης.

Οι μονάδες βάρους και όγκου των αρχαίων Ελλήνων, όπως διαμορφώθηκαν τελικά και αναφέρονται από τον Διοσκουρίδη ήταν οι εξής:

Μονάδες βάρους/ Γραμμάρια

Κεράτιον = 0.189 γραμμάρια
Θέρμος = 2 κεράτια = 0,78
Όβολος= 3 κεράτια = 0,598
Κύαμος αιγύπτιος= 1 ½ όβολοι = 0,852
Γράμμα= 2 όβολοι = 1.137
Τριόβολον= 3 όβολοι = 1.794
Δραχμή, ολκή= 3 γράμματα = 3.411
Κάρυον βασιλικόν = 13.644
Ουγγία= 8 δραχμές = 27.88
Ξέστης = 1/6 λίτρας = 54.58
Τέταρτον = 81.86
Λίτρα= 12 ουγγίες = 324.45
Μνά = 436.6

Μονάδες όγκου/ Λίτρα

Κοχλιάριον, κόχλος = 0.0046
Χήμη, κόγχη = 0.0114
Κύαθος = 0.0476
Μύστρον μέγα = 0.068
Οξύβαφον = 0.684
Τέταρτον = 0.137
Κοτύλη, τρυβλίον = 0.274
Ξέστης = 0.547
Χοίνιξ = 1.094
Χους = 3.282
Ούρνα = 13.130
Αμφορεύς, κεράμιον = 26.260
Μετρητής = 39.360

Οι δοσολογίες των φαρμάκων συνήθως αναγραφόταν σε δραχμές.
Το μύστρον και το κοχλιάριον ήταν κυμαινόμενες μονάδες.

2η γιορτή ανταλλαγής σπόρων το Σάββατο 2 Μαρτίου 2013 στην Ιεράπετρα

2η γιορτή ανταλλαγής σπόρων το Σάββατο 2 Μαρτίου 2013 στην Ιεράπετρα

Για τη διάσωση, διατήρηση και αναδιανομή των παραδοσιακών ποικιλιών

Η βιωσιμότητα και η ευκολότερη διάθεση των ντόπιων ποικιλιών της Ελλάδας, διασφαλίζεται με την ύπαρξη όσο το δυνατόν περισσότερων τοπικών ομάδων που συγκεντρώνουν και μοιράζουν τον πλούτο τους με υπομονή και επιμονή. Οι διασπορείς συλλέγουν, διασώζουν, καλλιεργούν και αναδιανέμουν στις γιορτές που διοργανώνουν, παλιές παραδοσιακές ποικιλίες λαχανικών, οσπρίων, σιτηρών και βοτάνων. Παραδοσιακές ποικιλίες από την Κρήτη, την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. Οι παραδοσιακές ποικιλίες δεν είναι υβρίδια και έτσι μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις και υπερήφανοι που κρατάμε τον δικό μας σπόρο κάθε χρόνο.

Σας περιμένουμε στην 2^η γιορτή ανταλλαγής παραδοσιακών ποικιλιών που διοργανώνουν οι διασπορείς το Σάββατο 2 Μαρτίου 2013, από τις 12:00 - 4:00μμ, στην πόλη της Ιεράπετρας, [στο λοφάκι με το μύλο, στο πρώην εργοστάσιο ΜΙΝΩΣ, απέναντι από το ΕΠΑΛ] για να προμηθευτείτε σπορικά παραδοσιακών ποικιλιών και να συζητήσουμε για το πώς μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα τον σπόρο που θα πάρουμε από την γιορτή, πώς θα εξάγουμε και θα διατηρήσουμε τον σπόρο από τις ποικιλίες που θα καλλιεργήσουμε και τι θα πρέπει να προσέξουμε.

Να σημειώσουμε ότι:

Στην γιορτή δεν επιτρέπεται η διακίνηση εμπορικών υβριδίων.

Στην γιορτή δεν επιτρέπεται η διακίνηση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (GMO΄s).

Οι σπόροι που διακινούνται μέσω των διασπορέων δίδονται εντελώς δωρεάν.

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε στο τηλέφωνο: 2842080365

Aλεξ. Παπάγου 2 τ.κ. 72200 ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΚΡΗΤΗΣ  τηλ. 28420-8036
www.diasporeis.gr

Οδηγίες φύτευσης δενδρυλλίων

Ειδικά για επαγγελματικούς οπωρώνες, πρέπει να προηγηθεί ανάλυση εδάφους και να γίνει ένα όργωμα του εδάφους, εφόσον δεν υπάρχει κίνδυνος διάβρωσης, σε βάθος περίπου 40cm.

Πριν το όργωμα θα πρέπει να προστεθούν και να ενσωματωθούν φωσφοροκαλλιούχα λιπάσματα σύμφωνα με τις ανάγκες που έχουν προκύψει από την εδαφολογική ανάλυση.
Στη συνέχεια με 2-3 περάσματα καλλιεργητή εδάφους το χώμα ψιλοχωματίζεται και ισοπεδώνεται, ενώ στη συνέχεια χαράσσονται οι θέσεις φύτευσης των δενδρυλλίων.
Α. Γυμνόριζα δενδρύλλια
Είναι η περίπτωση των φυλλοβόλων δένδρων (πλην της φιστικιάς).    
1. Άνοιγμα λάκκων διαστάσεων περίπου 50cm X 50cm.
2. Επιλογή φυτών υγειών, με κατάλληλο πάχος κορμού (διαμέτρου όχι μικρότερης του 1 cm) και ύψους (τα καλύτερα περίπου 1,60 cm).
3. Ο κεντρικός βλαστός πρέπει να είναι ευθυτενής.
4. Πλούσιο ριζικό σύστημα, ανάλογο με την κώμη του δενδρυλλίου, χωρίς ύποπτους κόμβους και όταν κόβουμε μικρά τεμάχια της ρίζας οι τομές πρέπει να έχουν χρώμα κιτρινόλευκο και όχι σκούρο.
5. Οι βλαστοί πρέπει να είναι ξυλοποιημένοι, το κάμβιό τους (διαπιστώνεται με ελαφρό τοπικό ξύσιμο) να είναι πράσινο και να φέρουν τους ανάλογους οφθαλμούς, οι οποίοι βρίσκονται σε λήθαργο και είναι καλά προσκολλημένοι (διαπιστώνεται με πίεση των δακτύλων) στο βλαστό.
6. Στην περίπτωση εμβολιασμένων δενδρυλλίων η ζώνη εμβολιασμού πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 cm πάνω από το σημείο φύτευσης.
7. Όταν είναι δυνατό λαμβάνεται πρόνοια τα δενδρύλλια να φυτευθούν σύντομα μετά την εκρίζωσή τους από το φυτώριο.    
8. Την ημέρα της φύτευσης το έδαφος  πρέπει να έχει την ανάλογη υγρασία αλλά να μην λασπώνει (να είναι στο ρώγο του).
9. Κατά την φύτευση κόπτονται οι ρίζες που είναι μεγαλύτερες από το βάθος και πλάτος των λάκκων, ώστε να μην διπλώσουν, ενώ προστίθεται κατά προτίμηση επιφανειακό χώμα (είναι πιο πλούσιο σε οργανική ουσία) το οποίο συμπιέζεται με δυνατό πάτημα γύρω από τη ρίζα. Παράλληλα λαμβάνεται μέριμνα το εμβόλιο να είναι έξω από το χώμα και ο κεντρικός βλαστός κάθετα προς το έδαφος.
10. Αμέσως μετά τη φύτευση το κάθε δενδρύλλιο πρέπει να ποτίζεται με περίπου 12-15 kg νερό, ώστε να κλείσουν οι θύλακες αέρος στο χώμα, που υπάρχουν παρά το δυνατό πάτημα. 
11. Ανάλογα με το είδος του δένδρου και τις διαστάσεις τους, κατά το φύτευμα ή λίγες μέρες μετά το φύτευμα γίνονται οι ανάλογοι κλαδευτικοί χειρισμοί.
Β. Δενδρύλλια σε γλάστρα ή σε σακούλα με χώμα
Είναι η περίπτωση των αειθαλών δένδρων (εσπεριδοειδή, ελιά) καθώς και της φιστικιάς.    
1. Άνοιγμα λάκκων διαστάσεων περίπου της γλάστρας ή της μπάλας χώματος.
2. Επιλογή φυτών υγειών, χωρίς ορατές ασθένειες στο φύλλωμα και στους βλαστούς.
3. Η γλάστρα ή η μπάλα χώματος σε σακούλα να είναι αναλόγων διαστάσεων με το μέγεθος του δένδρου. Είναι βασική η παρατήρηση στα αειθαλή δένδρα μήπως έχουν εκριζωθεί γυμνόριζα και προστέθηκε μπάλα χώματος εκ των υστέρων.
4. Στην περίπτωση εμβολιασμένων δενδρυλλίων η ζώνη εμβολιασμού πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 cm πάνω από τη γλάστρα ή τη σακούλα.
5. Κατά την φύτευση αφαιρείται η γλάστρα (αν δεν είναι από φυτικές ύλες) ή η σακούλα και πιέζουμε καλά το χώμα από τα πλάγια. Ποτέ δεν πατάμε πάνω από τη μπάλα χώματος γιατί θα προξενήσουμε ζημιά στο ριζικό σύστημα.
6. Αμέσως μετά τη φύτευση το κάθε δενδρύλλιο πρέπει να ποτίζεται με περίπου 10kg νερό. 
7. Το κλάδευμα διαμόρφωσης γίνεται μετά την παρέλευση του κινδύνου των εαρινών παγετών.
Του Δ. Ρούσκα
Πρ. Προϊστάμενου Σ.Γ.Ε. Βαρδατών

"Εσείς οι Έλληνες υποτιμάτε αυτό που έχετε"

Στην Ουρουγουάη συμβαίνει το παράδοξο φαινόμενο να υπάρχουν πάνω από 3.000 Έλληνες μετανάστες αλλά και διπλάσιος αριθμός Ουρουγουανών που μιλούν ελληνικά. Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι ελληνολάτρες.
Σε πρόσφατη έρευνα της Eurostat το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων ουρουγουανών απάντησε ότι πολιτιστικά ταυτίζονται με την Ευρώπη και στην δεύτερη ερώτηση για το ποιά χώρα από την Ευρώπη έρχεται πρώτη στο μυαλό τους, η πλειοψηφία απάντησε: Η Ελλάδα.
Η εκπαίδευση στην Ουρουγουάη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και από μικρά παιδιά μαθαίνουν για την Ελλάδα. Μάλιστα στο Μοντεβιδέο έρχονται χιλιάδες φοιτητές από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής τόσο για την ποιότητα των σπουδών όσο γιατί η Παιδεία εδώ είναι δωρεάν με πολλές παροχές και κίνητρα για τους φοιτητές.
Έτσι εξηγείται κατά ένα μέρος η ελληνολατρία. Λέξη που την πρωτοάκουσα στην Ουρουγουάη έναν από τους σταθμούς της περιπλάνησής μου στον κόσμο.
Οι περισσότεροι Ουρουγουανοί που συνάντησα ήξεραν και κάποιες ελληνικές λέξεις. Κάποιοι μάλιστα αντί να μάθουν αγγλικά επέλεξαν τα ελληνικά (εμείς αντί να μάθουμε ελληνικά, επιλέγουμε τα αγγλικά!). Όπως ο Λουίς, η Ταμπάρε, ο Βαλεντίν.
Ο Valentin Abitante και πολλοί άλλοι δεν γνωρίζουν άλλες γλώσσες. Μόνο τη μητρική τους και ελληνικά.
Η Μαργκαρίτα μιλά άπταιστα ελληνικά. Σπίτι της θα ακούσεις πολύ ελληνική μουσική. Ακόμη και βιντεοκασέτες από τις "Τρεις Χάριτες" και τους "Απαράδεκτους". Από το ίντερνετ παρακολουθεί ελληνική τηλεόραση.
«Χιλιάδες Ουρουγουανοί, ανάμεσά τους κι εγώ, μάθαμε να μιλάμε την Ελληνική Γλώσσα. Μάθαμε να λατρεύουμε την Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Είχαμε την τύχη να νιώσουμε την ουσία του. Πιστεύω αυτό που είπε ο Νίτσε ότι ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλουμε σε αυτόν ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αμέσως άπλετα». Κουβέντες της Margarita Larriera.
Η Margarita Larriera είναι σήμερα διευθύντρια του Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος» που ιδρύθηκε το 1978 από τον καπετάν Παναγιώτη Ν. Τσάκο με σκοπό τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού.
Όσοι Ουρουγουανοί είχαν την τύχη να έρθουν στην χώρα μας και αντίκρισαν τον Παρθενώνα, δάκρυσαν.
«Εσείς οι Έλληνες υποτιμάτε αυτό που έχετε. Όταν πρωτοείδα τον Παρθενώνα στα 50 μου χρόνια, εγώ και ο άντρας μου βάλαμε τα κλάματα. Οι Έλληνες φίλοι μας που ήταν μαζί μας μάς κοίταξαν περίεργα. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν γιατί. Ούτε εμείς περιμέναμε να αντιδράσουμε έτσι. Τα δάκρυα ίσως ήταν ένας τρόπος για να εκφράσουμε όσα αισθανόμασταν και δεν μπορούσαμε να τα εξηγήσουμε με λόγια. Και πίστεψέ με Δημήτρη, ακόμα και σήμερα θεωρώ μεγάλη τιμή μου που είδα με τα μάτια μου και άγγιξα με τα χέρια μου τον Παρθενώνα και όλα όσα συμβολίζει για την Ελλάδα αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο». Λόγια της Σίλβιας, μιας ακόμη Ουρουγουανής που συνάντησα στο Μοντεβιδέο.
Ο Κάρλος είναι 28 χρόνων. Πριν δύο χρόνια βρέθηκε στην Ελλάδα. Όταν του είπαν ότι αυτό που βλέπει είναι η Ακρόπολη, απομακρύνθηκε από την παρέα του και κάθισε σε μια γωνιά του δρόμου. Δεν ήθελε να τον δουν να κλαίει.
Επισκέφθηκα τον Sergio William Carzolio. Εμαθε για το www.godimitris.gr από μια συνέντευξή μου σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Ζήτησε να με δει. Βρεθήκαμε στο σπίτι του. Βέρος Ουρουγουανός.
Έμαθε ελληνικά γιατί δούλευε σε ελληνικά καράβια και έκανε πολλούς Έλληνες φίλους. «Οι καλύτεροι μου φίλοι ήταν Έλληνες. Φανταστικοί άνθρωποι. Άρχισα να κάνω μαθήματα στην ελληνική κοινότητα του Μοντεβιδέο και μετά από το 1978 άρχισα να παρακολουθώ τα μαθήματα στο Ιδρυμα Τσάκος. Σιγά-σιγά όταν ήμουν στα βαπόρια άρχισα να καταλαβαίνω τα ελληνικά τραγούδια. Ενδιαφέρθηκα για την ελληνική ποίηση. Ήθελα να μιλώ σωστά ελληνικά. Στα πλοία η γλώσσα των ελλήνων ήταν φτωχή. Ήθελα περισσότερα. Εμαθα περισσότερα. Αυτές τις μέρες ξανάπιασα το Μαραμπού του Νίκου Καββαδία. Μια φορά την εβδομάδα, είμαστε μια παρέα Ουρουγουανών που συναντιόμαστε και μιλάμε ελληνικά για να κάνουμε πρακτική».
Ο Sergio αν και καθολικός εδώ και 30 χρόνια πηγαίνει στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία. Στην ατζέντα του από τη μια πλευρά έχει τα στοιχεία του και τα τηλέφωνα ανάγκης και στην άλλη το Πάτερ Ημών. «Αισθάνομαι πια σαν Έλληνας. Έζησα πολλά χρόνια στα βαπόρια με Έλληνες. Πλέον σκέφτομαι σαν Έλληνας».
«Βλέπω τους Έλληνες σαν να είμαστε αδέλφια. Να ξέρουν ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν φιλέλληνες που στην ανάγκη είναι έτοιμοι να βοηθήσουν και να τους υπερασπιστούν».
Φεύγοντας μου έδωσε σε ένα κομμάτι χαρτί μια παράγραφο από σημειώσεις του Νίκου Καζαντζάκη. «Πρέπει αλήθεια να είμαστε περήφανοι για τη σύμπτωση αυτή να γεννηθούμε Έλληνες. Και συνάμα να νιώθουμε κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στοίχο που γράφουμε πως έχουμε μεγάλη ευθύνη».
Η Circe Maia, πολύ γνωστή ποιήτρια στην Ουρουγουάη, άκουσε πριν χρόνια την ελληνική εκπομπή του Αλέξανδρου Πανταζόγλου, στο Radio Continente 730 AM όπου εδώ και 35 χρόνια εμπλουτίζει τα ερτζιανά της Ουρουγουάης με ελληνικό λόγο και μουσική. Άκουσε τον Πανταζόγλου να μεταφράζει στοίχους του Ρίτσου. Γοητεύτηκε. Άρχισε να μαθαίνει ελληνικά. Πρόσφατα δημοσίευσε μια εργασία της με τίτλο «Προσεγγίζοντας τον Ρίτσο».
Ένα δημόσιο σχολείο στην Ουρουγουάη ονομάζεται Grecia (Ελλάδα). Οι μαθητές είναι όλοι τους παιδιά Ουρουγουανών. Το ίδιο και οι δάσκαλοί τους. Όμως κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν σαν Έλληνες. Τραγούδια, θεατρικά, ποιήματα. Να ακούς από αυτά τα μικρά παιδιά τον εθνικό μας ύμνο. Μάλιστα επειδή ο εθνικός ύμνος της Ουρουγουάης διαρκεί περίπου 6 λεπτά και ο δικός μας ούτε ένα, τα παιδιά αυτά λένε περισσότερους στοίχους του Δ. Σολωμού, έτσι ώστε να υπάρχει μια. . . ισορροπία. Ακόμη και η σημαία είναι σχεδόν ίδια με την ελληνική. Αν δεν κυματίζουν τις μπερδεύεις. Απλά αντί για σταυρό, έχει έναν κίτρινο χαρούμενο ήλιο.
Έξω από τη Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο, δίπλα στην είσοδο, βρίσκεται το άγαλμα του Σωκράτη. Στην παραλιακή ένα πάρκο ονομάζεται Αθήνα και έχει την προτομή του Ομήρου. Ο κεντρικότερος δρόμος της παλιάς πόλης κάτω από το λόφο ονομάζεται Grecia. Ενα από τα ομορφότερα νεοκλασικά κτήρια στο κέντρο της πόλης στην πρόσοψή του γράφει: Αθηναίος. Σε όλα τα βιβλιοπωλεία θα βρεις βιβλία ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Ακόμη και στα πολύ μικρά.
Πρόσφατα με πρωτοβουλία της ελληνικής πρεσβείας, στο υπουργείο Εξωτερικών της Ουρουγουάης πραγματοποιήθηκε έκθεση φωτογραφίας με βυζαντινές εικόνες. Η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη που διήρκεσε διπλάσιο χρόνο από τον προγραμματισμένο. Δεκάδες τα σχολεία που την επισκέφθηκαν.
Όταν έρχονται Έλληνες καλλιτέχνες ή ανεβαίνουν ελληνικά έργα στο θέατρο, οι αίθουσες είναι γεμάτες από κόσμο.
Η ελληνική κοινότητα έχει συνδράμει πολλά για να στηριχτεί ο φιλελληνισμός. Είναι από τις παλαιότερες ελληνικές κοινότητες στη Λατινική Αμερική. Στην αυλή της υπάρχει η μοναδική ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Ουρουγουάης.
Πάρα πολλά έχει προσφέρει και το Ίδρυμα Μαρία Τσάκος το οποίο εδώ και σχεδόν 30 χρόνια παρέχει δωρεάν μαθήματα σε όσους θέλουν να μάθουν ελληνικά. Μέχρι σήμερα από τις αίθουσές του έχουν περάσει περισσότεροι από 4.000 μαθητές. Πολλοί από αυτούς κατέχουν υψηλές θέσεις. Όπως ο διοικητής της Τράπεζας της Ουρουγουάης, συνεργάτες υπουργείων, διπλωμάτες, διευθυντές δημόσιων υπηρεσιών.
Στην Ουρουγουάη είδα για πρώτη φορά ένα πραγματικό δέντρο, καρπό της απλόχερης διασποράς του ελληνικού πολιτισμού. Γνώρισα Έλληνες συγγενείς εκ πνεύματος.
Πηγή: alliapopsislade.blogspot.com/2009/08/blog-post_27.html

Η σπουδαία τέχνη της αρωματοποιίας στην αρχαία Ελλάδα

Η σπουδαία τέχνη της αρωματοποιίας στην αρχαία Ελλάδα

  Η αρωματοποιία αποτελούσε έναν κλάδο ξεχωριστό, που απαιτούσε δεξιοτεχνία, εφευρετικότητα, αλλά και την απαραίτητη μυστικότητα. Επρόκειτο για μια σπουδαία τέχνη για την οποία γράφτηκαν ποικίλα αρχαία συγγράμματα, με περιεχόμενο θεραπευτικό, καλλωπιστικό και επικουρικό. Οι αρχαίοι διέκριναν τα αρώματα σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που βρίσκονταν σε υγρή κατάσταση, τα έλαια, και στα παχύρρευστα και στερεά, τις αλοιφές. Τα ρήματα που χρησιμοποιούσαν αντίστοιχα ήταν το χρίω και το αλείφω, ενώ συναντάται επίσης το ξεραλοίφειν για επάλειψη σε στεγνό και όχι υγρό σώμα. Τα αρωματικά έλαια χαρακτηρίζονται ως ευώδη.
Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Αθήναιος, ο Ιπποκράτης, ο Ξενοφών, ο Ηρόδοτος, ο Αριστοτέλης, ο Θεόφραστος και άλλοι, αναφέρουν λεπτομέρειες σε σχέση με τα αρχαία αρώματα από λουλούδια, τα οποία έπαιρναν το όνομά τους είτε από το αρωματικό φυτό από το οποίο παράγονταν είτε από το όνομα του παρασκευαστή τους. Το μεγαλείον για παράδειγμα, διάσημο άρωμα της Εφέσου, πήρε το όνομά του από τον Μέγαλλο από τη Σικελία. Τα πιο γνωστά αρχαία ελληνικά αρώματα ήταν το ίρινον, ελαιόλαδο με εκχυλίσματα από ρίζες ίριδας, το νάρδον, το βάλσαμο, η στακτή το αυθεντικό βάλσαμο μύρου, το μελίνιο από κυδωνέλαιο, το ρόδιο μία διάσημη αλοιφή από τη Ρόδο από εκχύλισμα τριαντάφυλλου μαζί με άλλα αιθέρια έλαια, τοτύλιον έλαιον και άλλα.
Πολλές πόλεις μάλιστα ήταν ταυτισμένες με την παραγωγή συγκεκριμένων αρωμάτων και αλοιφών, όπως η Κύζικος περίφημη για το άρωμα της ίριδας, η Κως για το άρωμα μαντζουράνας και μήλων, η Φάσηλης για το ρόδο της κ.τ.λ.
Οι αρχαίοι συχνά εισήγαγαν αρώματα από την Ανατολή, τα οποία μάλιστα ασκούσαν σ’ αυτούς μία ιδιαίτερη γοητεία. Αρώματα, όπως το βρενθείον το ονομαστό άρωμα των Λυδών με μυρωδιά μόσχου και λεβάντας, το οποίο σκεύαζαν σε μικρά αγγεία, τα λυδία, το σούσινο το αρωματικό λάδι κρίνων από τα Σούσα, το μενδήσιο από τη Μέντη στο Νείλο, από λάδι βαλάνου αρωματισμένο με λάδι πικραμύγδαλων, όπως και το μετόπιο, μία ακριβή αρωματική κρέμα από την Αίγυπτο. Επίσης από τον 6ο αιώνα ήδη εισήγαγαν λάδι φοίνικα από την Ναύκρατη του Νείλου, κρίνο, λωτό και άνιθο από την Αίγυπτο και σίλφιο από τη Λιβύη από το οποίο παρασκεύαζαν ναρκωτικές, φαρμακευτικές αλοιφές, ως αντίδοτο κατά των δηλητηριάσεων. Τις εμπορικές σχέσεις με την ανατολή ευνόησαν ιδιαίτερα οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Από κει οι Έλληνες προμηθεύονταν καινούργια αρώματα και είδη καλλωπισμού. Η βιομηχανία των αρωμάτων έφτασε δε στο αποκορύφωμά της στην πτολεμαϊκή Αίγυπτο.

Μυρεψεία – Σκεύη και Μέθοδοι Επεξεργασίας των προϊόντων

Στο Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό πρέπει να υπήρχαν πολλά μυρεψεία, χώροι παρασκευής προϊόντων καλλωπισμού, αλοιφών και αρωμάτων. Τέτοια στοιχεία εντοπίστηκαν στο ανάκτορο της Ζάκρου (α΄ μισό 15ου αιώνα), στο ανάκτορο της Πύλου (τέλη 13ου αιώνα), στην Οικία του Λαδεμπόρου, αλλά και στην Οικία των Σφιγγών στις Μυκήνες.
Στα μυρεψεία αυτά και κυρίως σ’ αυτό της Ζάκρου, βρέθηκε πλήθος αγγείων, κυάθια, κύπελλα, αγγεία κοινής χρήσης, σταμνοειδή, ευρύστομα καδοειδή, αλλά και ολόκληρες σειρές από πύραυνα, θυμιατήρια δηλαδή με διάτρητο πόδι και άνοιγμα για την τοποθέτηση του κάρβουνου, πυριατήρια, καλύμματα χυτρών, ηθμοί (σουρωτήρια), τριποδικές χύτρες, πήλινη σχάρα, σκεύη που στο σύνολό τους χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή εκχυλισμάτων αρωματικών βοτάνων.
Γενικώς τα σκεύη που χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή καλλυντικών προϊόντων και αρωμάτων ήταν:

• Τα γουδιά και οι τριπτήρες, για το κομμάτιασμα ή το άλεσμα του καρπού ή για την επεξεργασία άλλων υλών, όπως το θρυμμάτισμα των ανόργανων υλικών για τα χρώματα
• Οι λεκάνες, για την παραγωγή του κρασιού ή του λαδιού
• Η ασάμινθος, η μπανιέρα δηλαδή, για το μούλιασμα των λουλουδιών μέσα σε νερό, λάδι ή λίπος για την εξαγωγή του αρώματός τους
• Οι χύτρες, για το βράσιμο του λαδιού με σκοπό την παρασκευή του αρώματος
• Τα μυροδοχεία, τα αγγεία στα οποία συσκεύαζαν το έτοιμο προϊόν, τα οποία είχαν διάφορα σχήματα, ονόματα, αλλά και διακόσμηση
• Τα θυμιατήρια, τα λεγόμενα πύραυνα ή πυριατήρια

Σε σχέση με τις μεθόδους επεξεργασίας που πιθανόν χρησιμοποιούσαν οι αλοιφοποιοί της μινωικής και μυκηναϊκής εποχής, δεν έχουμε σαφείς γραπτές μαρτυρίες αλλά ούτε και άλλες αρχαιολογικές πληροφορίες. Ο Διοσκουρίδης του 1ου αι. μ.Χ. περιγράφει λεπτομερώς τη μέθοδο παρασκευής αρωματικών λαδιών, η οποία από τους ερευνητές θεωρείται πως θα πρέπει πιθανόν να ήταν ίδια με αυτή και των προγενέστερων εποχών (Demateria medica 1.43-55):
“Η επεξεργασία γινόταν σε δύο στύψεις. Σκοπός της πρώτης ήταν να καταστήσει το λάδι δεκτικό στο άρωμα των λουλουδιών και των φύλλων που θα προσέθεταν αργότερα. Κατά την πρώτη φάση λοιπόν παρασκεύαζαν μία αλοιφή από κονιορτοποιημένες ρίζες καλάμου, σχοίνου και κύπειρου, αναμεμειγμένες με νερό ή κρασί και την έβραζαν σε λάδι. Μετά σούρωναν το λάδι και το άφηναν να κρυώσει. Η δεύτερη στύψη αποτελούνταν από το βούτηγμα στο κρύο λάδι, εκείνων των λουλουδιών ή των φύλλων που θα έδιναν το τελικό άρωμα. Στο τέλος προσέθεταν τεχνικό χρώμα, αλάτι για τη συντήρηση ή μπαχαρικά”.
Η απόσταξη με τη σημερινή της έννοια δεν ήταν γνωστή στην αρχαιότητα. Οι μέθοδοι για την εξαγωγή αρώματος ήταν η εξαγωγή αρώματος από λουλούδια με εμποτισμό και η έκθλιψη – στύψη.
Στην πρώτη περίπτωση τα πέταλα των λουλουδιών απλώνονταν σε ζωικό λίπος ή λάδι και αντικαθίσταντο με νέα μέχρι το λίπος να κορεστεί από το άρωμά τους. Μέσα σ’ αυτό το λάδι ή το λίπος, που πιθανόν να ήταν ζεστό, τα λουλούδια θα έπρεπε να παραμείνουν για να μουλιάσουν. Από αυτή τη διαδικασία προέκυπτε έπειτα μία μυραλοιφή στην οποία έδιναν σχήμα σφαίρας ή κώνου και τη χρησιμοποιούσαν στις γιορτές και τον καλλωπισμό.
Στην έκθλιψη ή στύψη τα άνθη ή οι σπόροι τοποθετούνταν σε λινά υφάσματα υπό μορφή σάκου με θηλιές στις δύο απολήξεις οι οποίες στρέφονταν αντιθετικά ή ακολουθούσαν την ίδια διαδικασία του πιεστηρίου, όπως για την παρασκευή του κρασιού και του λαδιού. Στην όλη διαδικασία θα χρησιμοποιούνταν επίσης η ρητίνη του λαδάνου, του στύρακος, της μαστίχας, του κέδρου και του πεύκου. Τα υλικά θα πρέπει να ανακατεύονταν στις κατάλληλες ποσότητες, στη σωστή σειρά και θερμοκρασία, ενώ στο μείγμα θα προστίθετο και μία ορυκτή χρωστική ουσία. Τις αλοιφές θα πρέπει να τις έβραζαν.
Οι Μινωίτες γνωρίζουμε πως εισήγαγαν κανέλα, βάλσαμο, μύρο, χέννα, νάρδο, βάλανα από την Αίγυπτο, τη Συρία, την Κύπρο και το Λίβανο, ενώ εξήγαγαν πρώτες ύλες, όπως ξύλα κυπαρισσιού, αλλά και έτοιμα προϊόντα όπως λάδι ελιάς, αμυγδάλου και λαδάνου. Πολλά μινωικά βάλσαμα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στην Αίγυπτο και αναφέρονται σε πολλά κείμενα της 18ης και 19ης Δυναστείας.
Στις πινακίδες της Γραμμικής Β' αναφέρονται επίσης διάφορα καρυκεύματα, κάποια από τα οποία αναφέρεται ότι ζυγίζονταν και άλλα ότι μετριόταν σε όγκο. Προφανώς οι ουσίες που αποτελούνταν από μικρούς σπόρους ή μόρια με συμπαγή και ομογενή φυσιογνωμία καταγράφονται με βάση τις μετρήσεις όγκου, ενώ αυτές που αποτελούνταν από μόρια διαφορετικών διαστάσεων και δεν παρουσίαζαν συμπαγή όψη, καταγράφονται με βάση τις μονάδες βάρους.

Ορισμένα αρώματα της αρχαιότητας
Ίρινον
Το ίρινον παράγονταν από τις ρίζες της ίριδας, αφού κόβονταν, απλώνονταν στη σκιά και ξεραίνονταν περασμένες σε νήματα. Το ίρινον ήταν άρωμα εύκολο στην παρασκευή του, με απλά συστατικά και οσμή που βελτιώνονταν με την πάροδο του χρόνου, καθώς και με την προσθήκη ελαιολάδου ή αιγυπτιακής βαλάνου. Επρόκειτο για ένα αγαπητό και σχετικά φθηνό άρωμα. Νάρδον
Παράγονταν από τη ρίζα της ινδικής νάρδου, με λεπτό άρωμα που άντεχε στο χρόνο. Το καλύτερο νάρδον παράγονταν στην Ταρσό της Κιλικίας. Αποτελούσε απαραίτητο συστατικό της γυναικείας τουαλέτας, ενώ χρησιμοποιούνταν και για τον αρωματισμό του κρασιού, αλλά και για την παρασκευή παστίλιας για ευχάριστη αναπνοή.
Στακτή
Ακριβό και πολυτελές άρωμα, πικρό και δηκτικό, ήταν εισαγόμενο από την Ανατολή, από το έλαιον του θάμνου της σμύρνας. Ήταν ιδιαίτερα γνωστό στους Έλληνες της Μικράς Ασίας, ενώ το όνομά του υποδηλώνει τον τρόπο παρασκευής του, μέσω του σταξίματος του πολύτιμου υγρού της σμύρνας, όταν χαράσσονταν ο βλαστός και τα κλαδιά της. Η συγκομιδή της γινόταν στις πιο ζεστές μέρες του χρόνου και διαρκούσε αρκετό διάστημα. Η σμύρνα χρησιμοποιούνταν για υγρά αρώματα, αλοιφές, παστίλιες, θυμιάματα και αρωματικά κρασιά, καθώς και για ως συστατικό διάφορων σύνθετων αρωμάτων ή για τον εμπλουτισμό φτηνότερων ελαίων.
Βάλσαμο
Το φυτό αυτό ευδοκιμούσε στην Αραβία και τη Συροπαλαιστίνη και ήταν περιζήτητο για τις θεραπευτικές και τις κοσμητικές του χρήσεις. Επρόκειτο για μία ακριβή και σπάνια πρώτη ύλη που χρησιμοποιούνταν μάλιστα και ως ήδυσμα, συστατικό δηλαδή άλλων αρωμάτων. Καθώς λεγόταν, μία σταγόνα από το βάλσαμο αρκούσε για να αρωματίσει ολόκληρο δωμάτιο.
Τύλιον έλαιον
Ήταν διάσημο για το γλυκό και απαλό του άρωμα. Παράγονταν από τη σύνθλιψη σπόρων του φυτού τήλιος ή βούκερας, το γνωστό ως ελληνόχορτο, που συναντώνταν σε κάποια από τα εδάφη της Αττικής. Οι Αθηναίοι το προτιμούσαν μάλιστα ιδιαίτερα για καλλωπιστικούς και ιατρικούς σκοπούς, καθώς και για το φαγητό.

[Πηγή ellinikoarxeio.com]