"Φτιάχνουμε μαζί στο αγρόκτημα" Μάρτιος 2013

"Φτιάχνουμε μαζί στο αγρόκτημα" Μάρτιος 2013

«Φτιάχνουμε μαζί στο αγρόκτημα»

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Αγαπητοί φίλοι, σας προσκαλούμε στην ημερίδα που διοργανώνουμε

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013 στον Αλισσό Πατρών

Πρόγραμμα

9:30-10:00      Έναρξη καλωσόρισμα.

10:00~11:00    Φτιάχνω τυρί φέτα στο σπίτι

Ο Αντώνης θα ξεδιπλώσει τα μυστικά της τυροκομίας και θα φτιάξει τυρί φέτα με φρέσκο γάλα, αναλύοντας την τεχνική.

Μία πρώτη γεύση...

 

Από τη συγκέντρωση για την τροφή του cob.gr το Νοέμβριο 2011 στον Κίσσαβο 

11:00~12:30    Από τον σπόρο στον καρπό

Αναλυτικά όλα τα στάδια φυτέματος του καλοκαιρινού μπαξέ, με επίδειξη μεταφύτευσης φυντανιών, υποστήριξης σε καλάμια, καθώς και οδηγίες ποτίσματος & βιολογικής προστασίας καθώς τα φυτά μεγαλώνουν. (Για αρχάριους & προχωρημένους) 

Μία δεύτερη γεύση...

 

 

12:30~13:30    Τα φαγώσιμα χόρτα της εποχής σαν τροφή & φάρμακο

Ο Θόδωρος θα μας μιλήσει για τα φαγώσιμα χόρτα στο χωράφι μας.

13:30~14:30    ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΓΙΑ ΜΠΟΥΦΕ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

14:30~15:30    Χρόνιες παθήσεις & Διατροφή

Ο γιατρός κ. Κ. Σταμπουλόπουλος θα μας μιλήσει για παθήσεις που αφορούν μεγάλο μέρος του κόσμου και το ρόλο που έχει η διατροφή σε αυτές.

15:30~17:00    Η Σαπωνοποίηση με την ψυχρή μέθοδο

- Η ανάγκη για αγνό σαπούνι το 2013. Η άδηλος αναπνοή.

- Εισαγωγή στην παρασκευή απλού σαπουνιού ελαιόλαδου.

- Εκχύματα - εκχυλίσματα & βότανα στο σαπούνι..

Θα παρασκευάσουμε σαπούνι ελαιόλαδου με εκχύλισμα και φύλλα δενδρολίβανου

Μία τελευταία γεύση γεύση...

 

 

Είσοδος Δωρεάν

Δήλωση συμμετοχής υποχρεωτική στο mail: andreopoulos2003@yahoo.gr

Πληροφορίες τηλ 6946 985185

Δηλώνοντας τη συμμετοχή σας στο mail, θα σας αποστέλλονται αμέσως αναλυτικές οδηγίες του τόπου διεξαγωγής της εκδήλωσης. 

 

 

Aπό WWW.FTIAXNO.GR

Μπαίνει λουκέτο στο εργοστάσιο της Delica στην Ελλάδα

Μπαίνει λουκέτο στο εργοστάσιο της Delica στην Ελλάδα

Τι αναφέρει σε ανακοίνωσή της η εταιρεία και πώς έφτασε σε αυτή την απόφαση

Το κλείσιμο του εργοστασίου χαρτοποιίας στην Πάτρα ανακοίνωσε η SCA Hellas (πρώην Georgia Pacific) με το σήμα delica, προσφέροντας σε όλους τους εργαζομένους της ένα πακέτο εθελουσίας αποχώρησης.

Οι εργαζόμενοι στην SCA Hellas είναι 60 στο εργοστάσιο Πάτρας και 28 σε γραφεία στην Αθήνα. Η εταιρεία πρότεινε μειώσεις μισθών τις οποίες οι εργαζόμενοι δε δέχθηκαν.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της SCA Hellas: «Η εταιρεία προσπάθησε να επαναδιαπραγματευθεί νέους όρους στη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με τους εκπροσώπους των εργαζομένων της, δυστυχώς όμως η προσπάθεια αυτή δεν στέφτηκε με επιτυχία.

Ως εκ τούτου, οι μέτοχοι της SCA Hellas, δυστυχώς δεν έχουν άλλη εναλλακτική από το να προσφέρουν σε όλους τους εργαζομένους της SCA Hellas ένα πακέτο εθελουσίας αποχώρησης με σημαντικά οφέλη και να κλείσουν το εργοστάσιο χαρτοποιίας στην Πάτρα. Αυτά τα μέτρα είναι αναγκαίο να ληφθούν, ώστε η εταιρεία να παραμείνει βιώσιμη, ανταγωνιστική και σε θέση να παράγει προϊόντα άριστης ποιότητας με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος για τους πελάτες και τους καταναλωτές.

Κατόπιν συγκριτικής αξιολόγησης και μετά από διαπραγματεύσεις επί της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, η SCA Hellas πρότεινε στους εργαζομένους εντός των διαπραγματεύσεων ένα νέο πακέτο αποδοχών. Δυστυχώς, οι εργαζόμενοι του εργοστασίου χαρτοποιίας και του γραφείου των Αθηνών, εκπροσωπούμενοι από τη διοίκηση του Σωματείου εργαζομένων, δεν αποδέχτηκαν την πρόταση και αντιπαρέταξαν κινητοποιήσεις.

Ως εκ τούτου, δεν διαβλέπουμε την ύπαρξη εναλλακτικής λύσης, πέρα από το να προσφέρουμε σε όλους τους εργαζομένους της SCA Hellas πακέτο εθελουσίας αποχώρησης με σημαντικά οφέλη και να σταματήσουμε τη λειτουργία του εργοστασίου χαρτοποιίας, ώστε να διατηρήσουμε την επιχείρηση βιώσιμη και ανταγωνιστική, προς όφελος των καταναλωτών και των εργαζομένων. Αντιλαμβανόμαστε πως η παρούσα ανακοίνωση είναι δύσκολη για όλους τους εργαζομένους που επηρεάζονται από αυτή. Η SCA Hellas είναι αποφασισμένη να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να διασφαλίσει για τους συναδέλφους που επηρεάζονται όσο το δυνατόν καλύτερους όρους, μέσω ενός πλάνου εθελουσίας εξόδου, το οποίο έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους προσφέρει σημαντικά υψηλότερες αποζημιώσεις, από αυτές που προβλέπονται από την ελληνική νομοθεσία. Επίσης, τους προσφέρει ολοκληρωμένες υπηρεσίες επανατοποθέτησης, ώστε να τους βοηθήσει στη μετάβαση τους σε νέες θέσεις εργασίας ή στο επόμενο στάδιο στη ζωή τους, καθώς και ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη για θέματα υγείας, μέχρι και τις 31.12.2013».

Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη μονάδα πέρασε στην SCA τον περασμένο Ιούλιο, μετά την εξαγορά της Georgia Pacific σε διεθνές επίπεδο. Την τριετία 2005-2007 η Georgia Pacific επέκτεινε τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου της Πάτρας με την προσθήκη νέων γραμμών επεξεργασίας και συσκευασίας, καθώς και με νέες σύγχρονες αποθήκες έτοιμων προϊόντων, ενώ το 2011 οι εγκαταστάσεις υπέστησαν ζημιές από πυρκαγιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο. Το 2011 οι πωλήσεις της εταιρείας παρουσίασαν μείωση 11%, φθάνοντας τα 26,87 εκατ. ευρώ, ενώ εμφάνισε ζημιές ύψους 4,72 εκατ. ευρώ, έναντι κερδών 3,86 εκατ. ευρώ το 2010.

Η κλώσα και τα αυγά για κλώσημα

Η κλώσα και τα αυγά για κλώσημα

Η επιλογή των αυγών

Είναι ουσιώδες να διαλέγουμε τα καλά σχηματισμένα και εντελώς ομοιόμορφα αυγά. Όχι ότι είναι αδιάφορο να επιλέγουμε και μικρά αή μεγαλύτερα. Τα μικρά αυγά μπορούν βεβαίως να δώσουν καλά, ζωηρά και ισχυρά κοτοπουλάκια, αλλά από μικρό αυγό ουδέποτε θα δούμε να εκκολάπτεται μεγάλο κοτοπουλάκι αφού το περιέχον δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το περιεχόμενο. Επόμενα είναι σημαντικό το πλεονέκτημα του μεγέθους. Τα κοτόπουλα που γεννιούνται μεγάλα θα είναι πιο γρήγορα έτοιμα για να σταλούν στην αγορά (ή να φαγωθούν), χρειάζονται δε πολύ λιγότερες φροντίδες και τροφή.

Δεν μπορούμε ωστόσο να πούμε τίποτε για την ασφαλή εκλογή αυγών για παραγωγή κοκοριών ή κοτών.Ωστόσο, κάποιος συνταγματάρχης της πρώτης αυτοκρατορίας (βρήκε άραγε την πληροφορία αυτή κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Ευρώπη;) έδινε εντολή για τα ακόλουθα:

Τα αυγά των οποίων τα δύο άκρα είναι όμοια στρογγυλά δίνουν κότες, ενώ εκείνα των οποίων η μία άκρη είναι ευδιάκριτα οξεία δίνουν κόκορες.

Όταν άκουσα να γίνεται λόγος για αυτή την περίεργη συνταγή, έβαλα για κλώσημα 12 αυγά των οποίων και τα δύο άκρα ήταν εντελώς στρογγυλά και πρόσθεσα και ένα ακόμη με οξεία άκρη. Όταν έγινε η εκκόλαψη τα 12 ήταν κότες και το 1 κόκορας. Από τότε, έκανα πολλές φορές αυτή τη δοκιμή, τα αποτελέσματα δεν ήταν πάντα ασφαλή αλλά στην πλειοψηφία τους επιτύγχανα την πλειοψηφία που ήθελα. Σας συνιστώ να το δοκιμάσετε…

Πηγή: «Ελληνικής Γεωργίας» Αυγούστου 1889

 Η κλώσα

Όταν πρόκειται για κλώσα και των περιποιήσεων που πρέπει να γίνονται στα κοτόπουλα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλύτερο από τα όσα συνιστά ο κ. Λεμοάν, γνωστότατος ορνιθοτρόφος:

Αφού μαζέψουμε με προσοχή τα νωπά αυγά από τις καλύτερες κότες οφείλουμε να φροντίσουμε για τις επώασή τους, πράγμα εύκολο εάν έχουμε καλές κλώσες.

Όταν θέλουμε να είμαστε βέβαιοι για την καταλληλότητα της κότας για επώαση, πρέπει να την βάλουμε να φυλάει τη φωλιά σε δοκιμαστικό κάνιστρο με παλιά αυγά και να παρατηρήσουμε εάν τα επωάζει καλά ή είναι άγρια και ταραχοποιό στοιχείο.

Αν δεν προσέξουμε τις προκαταρκτικές κινήσεις της κλώσας κινδυνεύουμε να χάσουμε τα αυγά, καθότι όλες οι κότες, αν και θέλουν να κλωσήσουν, δεν είναι όλες κατάλληλες για να το κάνουν. Η μία σπάει τα αυγά της, η άλλη κουράζεται επωάζουσα, μετά από μερικές μέρες δε, σηκώνοντάς την για να την ταΐσουμε μένουμε έκπληκτοι βρίσκοντας τα αυγά τελείως κρύα. Αιτία αυτού είναι γιατί την προηγούμενη μέρα προτιμούσε να στέκεται όρθια στο κάνιστρό της! εάν τα αυγά της κακής αυτής κλώσας είναι σε επώαση 15 ημέρες μπορούμε να τα βάλουμε σε άλλη κλώσα. Διακόπηκε μόνο η επώαση, το έμβρυο έχει αρκετή ζωτική δύναμη για να υποστεί την ψύχρανση, θα επιβραδυνθεί μόνο ο σχηματισμός του και αντί να γεννηθεί την 21^η ημέρα από την επώασή του εάν είναι κοκοράκι θα σπάσει το κέλυφός του την 22^η.

Να και σημεία από τα οποία αναγνωρίζεται η καλή κλώσα: είναι ήμερη, πιάνεται εύκολα και έχει χαρακτηριστικό κακάρισμα, ένα ρρρρρό πολύ παρατεταμένο όταν την χαϊδεύουν. Όταν τη βάζουν ελαφρά στη φωλιά της, κάθεται πολύ ελαφρά πάνω στα αυγά, διαστέλλει τα πόδια και μετά με προφύλαξη ανακινεί κάθε αυγό.

Η κότα η λεγόμενη χωριάτικη είναι εν γένει κακή κλώσα. Συνηθισμένη ν’ αλητεύει, αγαπάει την ανεξαρτησία, όποτε μπορεί ξεφεύγει από την επιτήρηση και επωάζει όποτε της αρέσει. Δεν μπορεί να μείνει ακίνητη σε κλειστό κάνιστρο.

Τα ελαττώματα αυτά δεν είναι συνηθισμένα, τα συναντάμε σπάνια ανάμεσα στις κλώσες, αλλά τα αναφέρουμε για να τα λαμβάνει υπόψη του όποιος θέλει να αποφύγει τα δυσάρεστα αποτελέσματα.

Εάν αφήνουμε μόνο ένα αυγό σε κάθε φωλιά, η κότα δεν σταματάει να κλωσάει, αλλά αν θέλουμε να πετύχουμε κλώσα, καλό είναι να μην αφήνουμε περισσότερα από τέσσερα ή πέντε αυγά σε μια φωλιά, φροντίζοντας να τα σημειώνουμε για να μην μπερδεύονται με τα νωπά.

Όταν η κλώσα γεννήσει κάποιον αριθμό αυγών, αναπαύεται με ευχαρίστηση στη φωλιά στην οποία νομίζει ότι βλέπει τα δικά της αυγά. Την δεύτερη μέρα παρατείνεται η ανάπαυσή της και μετά από λίγο καταλαμβάνεται από την επιθυμία να αποκτήσει οικογένεια, έτσι επιτυγχάνουμε μια καλή κλώσα.

Όταν δεν υπάρχει κλώσα και είμαστε αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουμε κάποια από το γείτονα, πρέπει να προσέξουμε πολύ, πριν εμπιστευτούμε αυγά σε ξένες κότες, γιατί μπορεί να είναι ανήσυχες, αεικίνητες και το κλώσημά τους να αποβεί κακό. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να τις αφήνουμε μερικές μέρες σε δοκιμασία, αφού τις ταΐζουμε καλά με σπόρους, λαχανικά, ζύμες, μπορούν να μείνουν πάνω στα αυγά τόσο για τη δοκιμαστική περίοδο όσο και το πραγματικό κλώσημα.

Η κότα θεωρείται καλή για επώαση όταν δεν φεύγει με το άνοιγμα του κανίστρου και όταν στο πλησίασμα επισκέπτη σηκώνει τις φτερούγες τις κακαρίζοντας. Μετά την αναγνώριση αυτών των χαρακτηριστικών σημείων μπορούμε οριστικά να τη βάλουμε στην προετοιμασμένη φωλιά στην οποία τοποθετούνται δέκα, δεκατρία ή δεκαπέντε αυγά, ανάλογα με το μέγεθος της κότας και συμμορφούμενοι στον κανόνα ότι δεν πρέπει να εξέχει ούτε το ελάχιστο κέλυφος από τα φτερά της κότα.

Εάν εμπιστευόμαστε πολλά αυγά σε μία κότα, καθώς μετακινεί αυτή τα αυγά από τη θέση τους μπορεί το μη ζεσταμένο σήμερα αυγό να πεθάνει εάν το έμβρυο είναι μόνο δύο ή τριών ημερών και κάθεται άδικα στο μέσον. Το αυγό που ήταν στο μέσον έρχεται στην άκρη και έχει την ίδια τύχη όπως και πολλά άλλα, έτσι δε εκκολάπτονται ελάχιστα κοτόπουλα.

Αντίθετα, εάν βάλουμε μόνο όσα μπορεί να καλύψει η κότα, κάθε αυγό το κλωσήσει κανονικά. Εάν όλα τα αυγά είναι γόνιμα θα πετύχουμε τόσα κοτόπουλα όσα ήταν και τα αυγά.

Όταν έχουμε πολλές κότες, σε κάθε εποχή βρίσκουμε σχεδόν κάθε μέρα κλώσες, ωστόσο, θα πρέπει να τις δοκιμάζουμε για μερικές ημέρες πριν να βάλουμε πολλές να κλωσήσουν συγχρόνως. Το πλεονέκτημα αυτού του συστήματος είναι ότι μετά από έξι ή εφτά ημέρες, ήρεμα και προσεκτικά μπορούμε να κατοπτρίσουμε τα αυγά και να αφαιρέσουμε τα διαφανή. Για παράδειγμα, εάν βρεθούν 15 διαφανή τότε παίρνουμε από μία κλώσα τα καλά και τα βάζουμε στη θέση των αφαιρεθέντων, έπειτα δίνουμε νέα αυγά νωπά στην κλώσα που έμεινε ελεύθερη λόγω αυτής της επιλογής.

Εάν βάλουμε τις κότες σε κάνιστρα που οι φωλιές τους έχουν προετοιμαστεί καλά, δηλαδή ένα θέσουμε στο βάθος κάθε κανίστρου χόρτο στεγνό  άνευ ευρωτιών, καλά στοιβαγμένο, εάν κλείσουμε το κάνιστρο και την κλώσα σε μέρος ήσυχο, μεμονωμένο, σκιερό και ευάερο, οι επωάσεις είναι άριστες.

 Μερικές ακόμη ωφέλιμες συμβουλές είναι οι εξής:

Πρέπει να σηκώνουμε την κότα κάθε μέρα, την ίδια περίπου ώρα, να τις βάζουμε σε χώρο περιφραγμένο όπου να βρίσκει άμμο στεγνή και κατάλληλη για να κυλιέται.

Για να μην αναποδογυρίζει το νερό ή τους σπόρους πρέπει αυτά να τα τοποθετούμε έξω από το περίφραγμα έτσι ώστε η κλώσα να βγάζει το κεφάλι από τα κιγκλιδώματα για να πιει και να φάει.

Είναι ανάγκη να είμαστε βέβαιοι ότι η κότα εκόπρισε πριν να την μεταφέρουμε πάλι στη φωλιά για να μη δηλητηριάζει τα αυγά με τα κόπρανά της.

Καλό είναι να εξετάζουμε την κατάσταση της φωλιάς αυτές τις λίγες στιγμές που έχουμε μεταφέρει την κότα στον περιφραγμένο χώρο. Εάν βρούμε αυγά σπασμένα, τα αφαιρούμε και επανατοποθετούμε τα απομείναντα σε καθαρό ξερό χόρτο. Έπειτα, εάν τα ανέπαφα έχουν κοπριά, τα πλένουμε με νερό χλιαρό 35 βαθμών Κελσίου.

Αφού κάνουμε όλα τα παραπάνω μπορούμε πλέον να αφήσουμε τη φύση να συμπληρώσει το έργο της και ενώ η κλώσα μένει φιλόπονα καθισμένη στα αυγά της, ας εξετάσουμε τις ιδιότητες που πρέπει να έχει η μητέρα για να αναθρέψει τη μικρή της οικογένεια.»

Πώς επιλέγουμε τη μαμά-κότα από το τεύχος της Ελληνικής Γεωργίας Οκτώβριος, 1889

Εκλογή μητρός

Η κότα μπορεί να είναι καλή κλώσα και να μην είναι καλή μητέρα. Όταν έχουμε βάλει πολλές κότες να κλωσήσουν την ίδια μέρα, είναι εύκολο να επιλέξουμε ανάμεσά τους εκείνες που θα μας φανούν οι πλέον κατάλληλες για να περιποιηθούν τα νεογνά.

Είναι γνωστό ότι τα κοτόπουλα δεν σπάνε όλα το κέλυφός τους ταυτόχρονα. Μεσολαβεί πάντα διάστημα κάποιων ωρών μεταξύ της εμφάνισής τους στο φως.

Ενώ οι κότες τρώνε, αφαιρούνται από τις φωλιές τους τα κοτόπουλα που έχουν εκκολαφθεί, τοποθετούνται σε ίδιο κάνιστρο και καλύπτονται με φτερά. Μετά λαμβάνονται τα παραμένοντα αυγά και συμπληρώνονται οι φωλιές· έτσι μένει τουλάχιστον μια κότα που δεν έχει πια αυγά· τότε στις φτερούγες της ωθούμε ήρεμα τα κοτόπουλα.

Εάν δεν κινηθεί, εάν απλώσει τις φτερούγες της λίγο, από φόβο μήπως συντρίψει τα μικρά, είμαστε βέβαιοι ότι είναι καλή μητέρα. Αντίθετα, εάν κινηθεί εναντίον αυτού που ωθεί τα μικρά, εάν τα πατάει, είναι κακή μητέρα και δεν πρέπει να διστάσουμε στιγμή από το να βρούμε άλλη μητέρα και να τη βάλουμε στον τόπο της την κακή.

Δεν ξεχνάμε ωστόσο, ότι από την κλώσα που δεν μπορεί να εκτελέσει τα καθήκοντα της τροφού, μπορούμε να ωφεληθούμε· αφού είναι καλή κλώσα, ας της εμπιστευτούμε δεύτερο κλώσημα· για να την αναγνωρίζουμε είναι φρόνιμο να δέσουμε στο πόδι της μια κόκκινη ταινία.

Στην περίπτωση που όλες οι κότες αναγνωριστούν σαν καλές τροφοί, μπορούμε να εμπιστευτούμε στην καθεμιά γύρω στα 15 μικρά και εάν μείνει από τη διανομή κάποια χωρίς κοτοπουλάκι, δεν την βγάζουμε από το κοτέτσι αλλά τη βάζουμε πάλι να κλωσήσει.

Η μητέρα πρέπει να είναι πάντα άγρυπνη και προσεκτικά για καθετί που αφορά την οικογένεια· να φροντίζει να δίνει στα μικρά της να τρώνε, να τα προσκαλεί συνέχεια άμα βλέπει κάποιο τρόφιμο κατάλληλο γι’ αυτά και τέλος να τα καλύπτει με τις φτερούγες της στον πρώτο κίνδυνο.

Πρώτες περιποιήσεις των μικρών

Το κοτοπουλάκι όταν γεννηθεί ζητάει θαλπωρή, τίποτε άλλο παρά θαλπωρή. Καμία ανάγκη δεν έχει τροφής πριν περάσουν 24 ώρες.

Η καλή μητέρα το γνωρίζει αυτό· εάν την αφήσουμε στο ένστικτό της, θα δούμε ότι δεν τα αφήνει να τρέξουν πριν να περάσει τουλάχιστον μια μέρα· μένει μαζεμένη, δηλαδή εξακολουθεί να κλωσάει. Μόνο από την επομένη της εξόδου του από το αυγό δυναμώνει και τα όργανά του σχηματίζονται εντελώς.

Όταν τα μικρά δουν το φως, τα αποσύρουμε από το κλωσητήριο, όπως και τη μητέρα τους, για να μην ενοχλούνται οι άλλες κλώσες· μετά παίρνουμε το κάνιστρο που τα περιείχε και το πλένουμε με προσοχή· φτιάχνουμε νέα φωλιά στο καθαρό πια κάνιστρο, το αναθρεπτήριο, όπου μεταφέρουμε τη μητέρα και τα μικρά της.

Ιδού λοιπόν τα κοτοπουλάκια με άνεση σε κατοικία απαλλαγμένη από κάθε σπέρμα ασθένειας· το αμέσως επόμενο και σπουδαιότερο βήμα είναι να εξασφαλίσουμε τον καθαρό τους αέρα. Γι’ αυτό κρεμάμε στην οροφή του αναθρεπτηρίου μικρά αγγεία πλατιά περισσότερο ή βαθιά, που περιέχουν χλωριούχο ασβέστιο, ένα από τα άριστα αντιμιασματικά για τον γεμάτο από σαπρώδεις αναθυμιάσεις αέρα.

Η καθαριότητα είναι απαραίτητη για την ανατροφή των μικρών· από το ανατροφικό κιβώτιο βρωμιστεί από περιττώματα, δεν πρέπει να αρκεστούμε στο να τα ρίχνουμε έξω, αλλά πρέπει να τα μεταφέρουμε στην αποθήκη της κοπριάς, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Μετά από αυτά φροντίζουμε για τη συντήρηση των μικρών. Το ποτό μπαίνει σε σιφώνια με αμμόλιθο ή σε γυάλινα αγγεία και ανανεώνεται τρεις φορές τη μέρα, γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο βλαβερό από το μολυσμένο νερό. Επιπλέον το νερό πρέπει να είναι πάντα δροσερό και διαυγές και τα δοχεία να μένουν πάντα στη σκιά.

Το άγονο των αυγών

Το άγονο των αυγών οφείλεται σε άπειρες αιτίες τις οποίες δεν θα εκθέσουμε λεπτομερών γιατί δεν είναι δυνατόν να τις θεραπεύσουμε.

Δεν θα μιλήσουμε για την έλλειψη του κόκορα, γιατί είναι παιδαριώδες.

Πολλές φορές όμως οι κόκορες είναι ανεπαρκείς κατά τον αριθμό ως προς τις κότες. Χρειάζεται ένας κόκορας για δέκα κότες, γιατί εάν αυτές απολαμβάνουν απεριόριστη ελευθερία, διασκορπίζονται προς όλα τα μέρη και φυσικά ο κόκορας δεν μπορεί να είναι παντού συγχρόνως.

Εάν, αντίθετα, είναι οι κόκορες περισσότεροι, και κάποιος από αυτούς πλησιάσει μια κότα, αμέσως τρέχει άλλος αντίζηλος· γίνεται μάχη και η κότα αφήνεται. Χρειάζεται μέσος όρος.

Μεγαλύτερη ποσότητα άγονων αυγών παρατηρείται στις εκλεκτές ποικιλίες. Αυτό νομίζουμε ότι μπορεί να αποδοθεί στο ότι τα πτηνά αυτά είναι σχεδόν πάντα περιορισμένα σε πολύ στενό χώρο, έτσι ώστε δεν βρίσκουν πρασινάδα, έντομα κ.τ.λ.

Το 1872 και 1873 στο Παρίσι κάναμε μια δοκιμή: είχαμε έναν πετεινό και 6 ή 7 κότες. Τα πτηνά κλεισμένα σε χώρο λίγων τετραγωνικών μέτρων, για 2 χρόνια, παρήγαν μόνο ένα γόνιμο αυγό· μεταφερθέντα όμως στη νέα κατοικία μου και βρίσκοντας χώρο κατάφυτο, τα αυγά που παρήχθησαν ήσαν όλα σχεδόν γόνιμα. Δηλαδή το αποτέλεσμα από τον ίδιο κόκορα και τις ίδιες κότε ήταν εντελώς διαφορετικό.

Πρέπει ωστόσο να αποφεύγουμε να φτιάχνουμε τα κοτέτσια σε ελώδη και υγρά μέρη, γιατί σε αυτούς τους τόπου στα αυγά είναι ως επί το πλείστον άγονα σε όλες τις εποχές του χρόνου.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το άγονο των αυγών επικρατεί κατά την εποχή της «πτερορρυΐας» η οποία συμβαίνει από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο. Σ’ αυτήν την εποχή όλες οι κότες, εκτός από τις πουλακίδες, πτερορροούν και οι πετεινοί υποφέροντας από αυτή την ασθένεια, χάνουν τη δύναμή τους και παραμελούν τις κότες.

Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι τα άγονα αυγά διατηρούνται περισσότερο από τα γόνιμα· αυτό έκανε τις νοικοκυρές να πιστεύουν ότι χάρη στη δύναμη της Παναγίας του Δεκαπενταύγουστου τα αυγά διατηρούνται καλύτερα, και βλέπουμε όντως ότι πολλές από αυτές μαζεύουν μεγάλες ποσότητες στα ασπρόρουχα των ντουλαπιών όταν φτάνει η εποχή εκείνη.

Άλλοι λόγοι της μη γονιμότητας κατά τη διάρκεια του χειμώνα είναι οι ομίχλες και τα χιόνια. Σ’ αυτούς τους συννεφώδεις καιρούς όλα τα πτηνά των κοτετσιών μένουν ακίνητα και συμμαζεμένα στα υπόστεγα καταλύματά τους· όταν όμως φανεί μια ηλιακή ακτίνα, τα πάντα επανορθώνονται.

Όταν είναι ήπιοι οι μήνες Νοέμβριος και Δεκέμβριος, οι νεαρές κότες του χρόνου (νοσίδες) αρχίζουν να ωοτοκούν και οι πετεινοί τις περιποιούνται με ζέση.

Μια συμβουλή καλή, λοιπόν, για όσους θέλουν να βάζουν πολλές κότες και κλώσημα να εξετάζουν καλά τις αυλές και την τοποθεσία των κοτετσιών για να αποφεύγουν την μεγάλη ποσότητα των άγονων αυγών.

Συμβαίνει επίσης και η περίπτωση σε κάποιες περιοχές τα γόνιμα αυγά να μην εκκολάπτονται σχεδόν ή τελείως. Δεν γνωρίζουμε για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Θεωρούμε ότι συντελεί πολύ το έδαφος, κατά διαβεβαίωση κατοίκων σε τόπους που συμβαίνει αυτό το γεγονός.

Κάναμε επανειλημμένες δοκιμές βάζοντας σ’ ένα σύρτη επωαστηρίου 100 γόνιμα αυγά προερχόμενα από τις χώρες αυτές, άλλα 100 άλλου μέρους φημισμένου σε άλλο σύρτη του επωαστηρίου. Ο σύρτης που περιείχε αυτά τα αυγά έδινε πάντα πολύ καλά αποτελέσματα ενώ ο πρώτος απέτυχε σε τέτοιο βαθμό ώστε εγκαταλείψαμε την συλλογή αυγών από την περιοχή εκείνη.

Πρέπει να αναφέρουμε και για τα αυγά που μετακινούνται πολλές φορές αποδίδεται η αποτυχία της εκκόλαψης, σχεδόν άδικα, γιατί αυγά πολύ νωπά μπορούν να μεταφερθούν χωρίς κίνδυνο. Αν επρόκειτο βέβαια να επιλέξουμε ανάμεσα σε αυγά που προέρχονται από το δικό μας κοτέτσι και σε άλλα που έχουν διανύσει 50 ή 100 λεύγες, θα παίρναμε τα πρώτα. Ωστόσο, ουδέποτε ο λόγος της μετακίνησης δεν θα μας κάνει να διαλέξουμε αυγά αυτού ή του άλλου είδους. Ιδού και ένα παράδειγμα:

Ο κ. Ε. Λεορά, συγγραφέας…. Μας παρακάλεσε να του στείλουμε 12 αυγά κότας του Σουδάν. Η αποστολή αυτή, ταξίδεψε δυο φορές από Ουδάν στην Γαμβέ σε άμαξα και σε λιθόστρωτο δρόμο και μετά για πραγματοποιήθηκαν άλλες 70-80 λεύγες για να φτάσουν στην Φίσμη. Ο κ. Λεροά τα άφησε να αναπαυθούν για 24 ώρες σε γεννήματα και μετά την επώαση πέτυχε 10 κοτόπουλα στα 12 αυγά. Το αποτέλεσμα είναι αρκούντως πειστικό.

Κατά τα παραπάνω λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να προσέχουμε στην εκλογή των αυγών που θέλουμε να κλωσηθούν: πρώτα διαλέγουμε τα πιο νωπά· εάν είναι 8 ημερών δεν πρέπει πλέον να έχουμε μεγάλη πεποίθηση, εκτός εάν τα διατηρήσαμε με προσοχή εντός γεννημάτων (κριθαριού ή σιταριού) οπότε η απώλεια αυγών δεν είναι πολύ μεγάλη· απορρίπτουμε τα πολύ μεγάλα και τα πολύ μικρά· τα μετρίου μεγέθους είναι προτιμότερα· απορρίπτονται τα δύσμορφα ή τα εξογκωμένα.

Έπειτα, όταν βάζουμε τα αυγά για κλώσημα, συνιστούμε μια μέθοδο που εφαρμόζεται στη Νορμανδία και η οποία πέτυχε εντελώς: βυθίζουμε σε χλιαρό νερό τα αυγά, τα σφουγγίζουμε και τα βάζουμε αμέσως να κλωσηθούν. Αυτή η προπαρασκευή αφαιρεί τα βρώμικα και παχουλά μέρη του κελύφους και μέσο αυτού ευκολύνεται η θερμότητα και η υγρασία για να εισχωρήσουν στο αυγό.

Πηγή: «Ελληνική Γεωργία», Αύγουστος 1890

Και για τις δύστροπες γαλοπούλες ιδού:

Πώς εκβιάζεται η γαλοπούλα να κλωσά

Σε ξύλινο κιβώτιο που θα έχουμε σχηματίσει είδος φωλιάς από άχυρο, βάζουμε 12 αυγά φθαρμένα και άχρηστα. Εισάγουμε μετά τη γαλοπούλα και την σκεπάζουμε με σανίδες πάνω στις οποίες βάζουμε μια μεγάλη πέτρα.

Κάθε μέρα σηκώνουμε τη γαλοπούλα την ίδια πάντα ώρα για να φάει και να πιει. Μετά από 4 ή 5 ημέρες τέτοιου είδους αιχμαλωσία φτιάχνει άριστη κλώσα.

Πηγή: «Ελληνική Γεωργία», Αύγουστος 1891

Βερόνικα (γαλαζάκι)

Βερόνικα (γαλαζάκι)

Βερόνικα (γαλαζάκι) - Veronica persica / Birds Eye Speedwell

Ή αλλιώς από το eyebright στο birds eye

 Η βερόνικα η περσική (το γαλαζάκι) είναι ένα ετήσιο ζιζάνιο που βρίσκεται παντού στα χωράφια μας και ανθίζει στα νότια από Μάρτιο μέχρι Μάιο. Στα βουνά στην Ελλάδα το συναντάμε ανθισμένο πλέον το καλοκαίρι.

Δυστυχώς οι περισσότεροι δε γνωρίζουμε τίποτα για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες.

Και όμως είναι τόσες πολλές και βρίσκεται δίπλα μας.

Η Μαρία Τρέμπεν το συστήνει:

Ένας κύριος είχε υψηλή χοληστερίνη στο αίμα του   και είχε οδηγηθεί στο νοσοκομείο αρκετές φορές. Του συνέστησα βερόνικα 2 κούπες την ημέρα. Η ευχαρίστησή μου ήταν μεγάλη, όταν μετά από έξι μήνες οι γιατροί του έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν ότι δεν είχε πλέον υψηλή χοληστερίνη.

  

Αυτό το παραδοσιακό βότανο προστίθεται σε εγχύματα που καθαρίζουν το αίμα και μαζί με φρέσκιες κορφές από τσουκνίδες θεραπεύει το χρόνιο έκζεμα.

Τα αδύνατα άτομα το ανέχονται σαν ένα στομαχικό απαλής δράσης που επίσης διεγείρει την πέψη. 

Τα υγρά, η βλέννα στο στομάχι και οι εσωτερικέ διαταραχές, εξαφανίζονται.

Θα ήθελα να υποδείξω ότι η βερόνκα έχει μεγάλη φαρμακευτική αξία στα προβλήματα των νεύρων που προκαλούνται από υπερβολική πνευματική κούραση. Ένα φλιτζάνι πριν πάμε για ύπνο, λόγου του ηρεμιστικού του αποτελέσματος είναι πολύ ευεργετικό.

Ενισχύει ακόμα τη μνήμη και φτιάχνει τη διάθεση και βοηθάει στη κατάθλιψη.

Ακόμη και για ίκτερο και αμμοχάλικο στην ουροδόχο κύστη, για τον πόνο της ρευματικής και ουρικής αρθρίτιδας, η βερόνικα είναι πολύ αποτελεσματική.

Επίσης χρησιμοποιήστε για τα προβλήματα για τα μάτια και είναι αδελφάκι της ευφρασίας (eyebright) που είναι δύσκολο να τη βρούμε στην Ελλάδα.

The name "veronica" comes from the Latin "ver(a) icon" or "true image". St. Veronica was believed to have wiped the face of Christ before his crucifixion. The image of Christ's face was supposedly transferred to the towel.  http://healthyhomegardening.com/Plant.php?pid=2129

Κατά μιαν άλλη παράδοση ήταν η γυναίκα που με το μαντίλι της σκούπισε το ματωμένο πρόσωπο του Χριστού, την ώρα που Αυτός με τον σταυρό στον ώμο ανέβαινε τον Γολγοθά. Το πρόσωπο του Χριστού αποτυπώθηκε στο μαντίλι της Βερονίκης, « το ιερόν μανδήλιον ».

http://www.vasilika-lesvos.gr/pdf/beloni.pdf

Βιογραφία

Για τη θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός, που κατά την παράδοση ονομαζόταν Βερονίκη, μπορεί να διαβάσει ο αναγνώστης στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο Θ' στ. 20-22, στο κατά Μάρκον κεφάλαιο Ε' στ. 25-34 και στο κατά Λουκάν κεφάλαιο Η' στ. 43-49.

Ο Συναξαριστής του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου αναφέρει, ότι η αγία αυτή καταγόταν από την πόλη Πανεάδα. Όταν τη γιάτρεψε ο Κύριος από την ασθένεια της αιμορραγίας, αυτή για να Τον ευχαριστήσει, φιλοτέχνησε τον ανδριάντα Του και τον έστησε μπροστά στο σπίτι της για να προσκυνείται απ' όλους. Μάλιστα στη βάση του ανδριάντα, φύτρωσε βότανο που θεράπευε διάφορες ασθένειες. Αργότερα η Βερονίκη έγινε μέλος της πρώτης Εκκλησίας, και αφού έζησε αγία ζωή, ειρηνικά παρέδωσε το πνεύμα της. http://www.saint.gr/2061/saint.aspx

 

Έγχυση: 1 γεμάτη κουταλιά τσαγιού από βότανα ανά φλιτζάνι βραστού νερού, εγχύεται για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Φρέσκος χυμός: Τα φρεσκοκομμένα κεφάλια λουλουδιών πλένονται και βρεγμένα, τα βάζετε στον αποχυμωτή. Ο χυμός χύνεται σε μικρά μπουκάλια και φυλάσσεται στο ψυγείο.
Βάμμα: 1 γεμάτη διπλή χούφτα ψιλοκομμένα άνθη εμβαπτίζονται σε 1 λίτρο ουίσκι σίκαλης 38% ή βότκα και τοποθετείται στον ήλιο ή κοντά στη σόμπα για 14 ημέρες.
Μίγμα τσαγιού: 1 γεμάτο κουταλάκι του γλυκού ανά φλιτζάνι βραστό νερό, εγχύεται για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Προφυλάξεις
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.

Από Agronews.gr

Ψηφιοποιημένο Αρχείο "Νεοελληνικών Αναγνωσμάτων" (1884-1977)

Ψηφιοποιημένο Αρχείο "Νεοελληνικών Αναγνωσμάτων" (1884-1977)

129 Νεοελληνικά Αναγνώσματα, 3.390 έργα 480 συγγραφέων, τα οποία συγκροτούν το διασωσμένο και προσωπικό, πλήρες κατά το δυνατόν, Αρχείο της Χρ. Κουμπάρου-Χανιώτη. Πρόκειται για τα σχολικά εγχειρίδια που διδάσκονταν στην Ελλάδα για το μάθημα των "Νέων Ελληνικών" (Λογοτεχνίας) από το 1884 έως το 1977 στους κύκλους εκπαίδευσης που αντιστοιχούν στη σημερινή Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. 

Α' ΤΑΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ (11 βιβλία) 

Β' ΤΑΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ (13 βιβλία) 

Γ' ΤΑΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ (14 βιβλία) 

Α' ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ (23 βιβλία) 

Β' ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ (19 βιβλία) 

Γ' ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ (15 βιβλία) 

Δ' ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ (14 βιβλία) 

Ε' ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ (9 βιβλία) 

ΣΤ' ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ (11 βιβλία) 

Πηγή: http://users.sch.gr/chkoumpar/NAfiles.html

Φτιάχνω χαρουπάλευρο και χαρουπόμελο

Φτιάχνω χαρουπάλευρο και χαρουπόμελο

Χαρουπάλευρο

Το Χαρουπάλευρο είναι ένα υγιεινό αλεύρι που χρησιμοποιείται αντί της σκόνης κακάο και της σοκολάτας. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ψωμιού και αρτοσκευασμάτων. Τα φασόλια χαρουπιού τα οποία προέρχονται από την χαρουπιά είναι εκ φύσεως γλυκά και δεν περιέχουν καφείνη, έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε κάλσιο και βιταμίνη Ε.

Το χαρουπάλευρο αποθηκεύεται σε αεροστεγείς και αδιαφανείς συσκευασίες σε δροσερό, ξηρό και σκοτεινό μέρος για ένα χρόνο.

Τα περικάρπιά του πρέπει να φροντίσετε να είναι σκούρα καφέ και γυαλιστερά χωρίς τρύπες, σχισμές ή μούχλα πριν χρησιμοποιηθούν.

Θα χρειαστείτε: φασόλια χαρουπιού, τανάλια, πέτρινο γουδί & γουδοχέρι ή μύλο καφέ ή μπλέντερ

Α’ τρόπος

- Ανοίξτε τα φασόλια με μια πένσα και αφαιρέστε τους σπόρους.
- Τοποθετήστε τους άδειους σάκους από τα φασόλια (αυτούς κρατάμε) στο φούρνο, ανοίξτε τον στην χαμηλότερη θερμοκρασία και αφήστε τους σάκους να αποξηρανθούν όλη την νύχτα .Εναλλακτικά αποξηράνετέ τους στον αποξηραντή σας (αν διαθέτετε).
- Την επόμενη μέρα χτυπήστε τους στο πέτρινο γουδί μέχρι να γίνουν σκόνη.
Εναλλακτικά τρίψτε τους στον μύλο του καφέ ή στο μπλέντερ.

Β’ τρόπος

Ακολουθούμε ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ σε περίπτωση που θέλουμε να φτιάξουμε και Χαρουπόμελο.

- Βράζουμε τα φασόλια χαρουπιού (τα οποία κόβουμε σε πιο μεγάλα κομμάτια) για να πάρουμε τα υγρά τους για την παρασκευή χαρουπόμελου.

- Όταν σουρώνουμε το υγρό δεν πετάμε τα φασόλια που έβρασαν. Τα ξεφλουδίζουμε (ξεφλουδίζονται εύκολα λόγω του βρασμού), πετάμε τους σπόρους, στεγνώνουμε τελείως  τους κάλυκες (που κρατάμε για το αλεύρι μας) απλώνοντάς τους πάνω σε βαμβακερές πετσέτες κουζίνας σε σκιά και ξηρό αέρα.

- Τους τρίβουμε στο μπλέντερ.

Αποθηκεύστε το αλεύρι σας σε αεροστεγή συσκευασία. Χρησιμοποιήστε το για την παρασκευή μερέντας, σοκολάτας υγείας, σοκολάτας ρόφημα, ψωμί, κέικ κ.ο.κ.

Χαρουπόμελο

Υλικά: Χαρούπια, νερό

- Πλένουμε τα χαρούπια και τα κόβουμε σε κομματάκια 1-2 εκατοστών (το επίπονο μέρος της διαδικασίας)

- Τα βάζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα και προσθέτουμε νερό ώστε να τα σκεπάζει κατά δύο δάκτυλα περίπου. Βάζουμε την κατσαρόλα να βράσει και αφαιρούμε όσο μπορούμε από τον αφρό που δημιουργείται. Αφού βράσουν 5 λεπτά αποσύρουμε από τη φωτιά.

- Αφήνουμε να μείνουν 24-48 ώρες ώστε τα χαρούπια  να αφήσουν όλο το μέλι τους στο νερό μας.

- Τελικά σουρώνουμε το υγρό και το βάζουμε να βράζει σε μέτρια θερμοκρασία ως ότου δέσει και αποκτήσει την υφή και την πυκνότητα του πετιμεζιού, λίγο δηλαδή πιο ρευστό από το μέλι.

Χοιρινό με χαρούπια

Συστατικά: 1 κιλό χοιρινό, 15 κομμάτια χαρουπιά τα οποία έχουμε μουλιάσει από το περασμένο βράδυ, 1 κούπα ελαιόλαδο, 1 κούπα κρασί κόκκινο, 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο, Αλάτι πιπέρι.
Εκτέλεση: Βράζουμε τα χαρούπια πολύ καλά έτσι ώστε να μαλακώσουν πολύ. Το νερό που βγάζουν το ρίχνουμε μαζί με το κρέας, το οποίο νωρίτερα το έχουμε τσιγαρίσει μαζί με το κρεμμύδι. Στη συνέχεια ρίχνουμε τα χαρούπια για να ψηθούν όλα μαζί.

Συνταγή σπιτικής μερέντας με χαρουπάλευρο μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Πηγή: Αγροπαίδεια- Χαρουπ-άλευρο /-όμελο /-oχοιρινό – Η Αρχή..

Aπο Ftiaxno.gr

Χαρουπιά: σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Χαρουπιά: σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Περί ξυλοκερατέας - (Ceratonia siliqua)

 Ονομασία - Καταγωγή

Η καλούμενη ξυλοκερατιά, χαρουπιά, καρουπιά, κουτσουπιά ή κουντουρουδιά, την οποία οι αρχαίοι ονόμαζαν κερωνία, αιγυπτία συκή ή κερατέα. Ο καρπός της, ο οποίος σήμερα ονομάζεται ξυλοκέρατο, χαρούπι, καρούπι, κούτουρο ή κουντουχούδι ονομαζόταν αιγύπτιον σύκον ή κεράτιον. Κάπου αναφέρεται και με το όνομα ξυλόγλυκο.

Αυτό το δέντρο είναι γνωστότατο, φαίνεται να κατάγεται από τη Μικρά Ασίας και ίσως την Κυρηναία, τη σημερινή Βάρκα της Τρίπολης (παράλια της Βόρειας Αφρικής) απ’ όπου, κατά πάσα πιθανότητα μετανάστευσε, καλλιεργήθηκε και εγκλιματίστηκε και έγινε ιθαγενές πρώτα στα νησιά του Αιγαίου πελάγους και μετά στις λοιπές ελληνικές χώρες της Ευρώπης, όπου σε πάρα πολλές είναι αυτοφυές σήμερα. Αυτό το συμπεραίνουμε από το ότι ο Θεόφραστος, ο πρώτος που το αναφέρει λέει ρητά ότι επί της εποχής του φύτρωνε στην Συρία, την Ιωνία και στην Κνίδο και τη Ρόδο· και ότι οι μεν Ίωνες την αποκαλούσαν κερωνία, κάποιοι δε αιγυπτίαν συκήν «διημαρτηκότες» εσφαλμένως γιατί δεν φύτρωνε πουθενά στην Αίγυπτο. Εντούτοις αν και, κατά τη μαρτυρία του Θεόφραστου, δεν φύτρωνε τότε η ξυλοκερατέα στην Αίγυπτο, δεν είναι απίθανο τα ξυλοκέρατα να μεταφέρονταν μέσω αυτής από την Κυρηναία στην Ελλάδα, και γι’ αυτό να ονομάζονταν από κάποιους αιγύπτια σύκα.

Στην Ιταλία εισήχθη από τους Έλληνες, όπως αποδεικνύεται από τις ονομασίες που χρησιμοποίησαν οι Ρωμαίοι για το δέντρο και τον καρπό αυτό. Την ξυλοκερατέα την ονόμαζαν ceratonia, δηλαδή κερατωνίαν και τον καρπό siliqua graeca, δηλαδή ελληνικό λοβό.

Οπωσδήποτε το δέντρο αυτό πριν από τη γέννηση του Χριστού δε φαίνεται να ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο, μέχρι σήμερα, στα ευρωπαϊκά παράλια της Μεσογείου και ιδίως στα νησιά του Αιγαίου πελάγους και την Ελλάδα. Τα ξυλοκέρατα αναφέρονται ως χρησιμοποιούμενα, όπως και σήμερα, για τη διατροφή των ζώων και ιδιαίτερα των χοίρων, και ακόμη και τότε τη θεωρούσαν μετριότατη τροφή για τον άνθρωπος όπως συμπεραίνεται από την παραβολή του ασώτου, όπου αναφέρεται ότι αυτός «επεθύμει γεμίσαι την κοιλίαν αυτού από των κερατίων, ων ήσθιον οι χοίροι, και ουδείς εδίδου αυτώ ». Όπως αναφέρει ο Θεοφύλακτος φύτρωναν πάμπολλες ξυλοκερατιές στη Συρία και την Ιουδαία.

Και τότε ονομαζόταν συνηθέστερα κερατέα, και όχι με το ιωνικό όνομά της κερωνία· μετά πήρε την σημερινή ονομασία ξυλοκερατέα και χαρουπιά. Η τελευταία είναι αραβική (Kharrub), επικράτησε δε σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη, γιατί φαίνεται ότι κατά το Μεσαίωνα που οι Άραβες ήταν οι κύριοι σχεδόν όλης της Μεσογείου, ώθησαν και επέκτειναν στα παράλια αυτής της θάλασσας την καλλιέργεια αυτού του δέντρου και τη χρήση αυτού του καρπού.

Έτσι σήμερα οι Γάλλοι το δέντρο το αποκαλούν Caroubier και τον καρπό caroube, carobe ή caroyge (όπως και féce de Pythagore) · οι Ιταλοί το ονομάζουν catoba ή carruba και το δέντρο carobo, carrabo ή carrubio· οι Ισπανοί το λένε Algarrobo και οι Άγγλοι carob-tree και τον καρπό carob-bean.

Εκτός όμως από το αραβικό όνομα επικράτησε στους Ευρωπαίους και η περίεργη ονομασία δέντρο φέρον τον άρτο του Αγίου Ιωάννη (γαλλικά arbre àpain de Saint Jean, αγγλικά Saint John’s bread tree, γερμανικά Joannis Brodbaum), η οποία φαίνεται να προέκυψε από εσφαλμένη παράδοση, κατά την οποία οι αναφερόμενες ακρίδες που αναφέρονται από τους ευαγγελιστές Ματθαίο και Μάρκο, τις οποίες έτρωγε ο βαπτιστής Ιωάννης στην έρημο με μέλι άγριο, δεν ήταν παρά ξυλοκέρατα.

Σήμερα η ξυλοκερατιά συναντάται αυτοφυής ή καλλιεργούμενη σε όλα σχεδόν τα θερμά παράλια της Μεσογείου και ιδιαίτερα στη Συρία, την Κρήτη, τη Ρόδο, την Κύπρο και άλλα νησιά του Αιγαίου πελάγους, στη Λακωνία και άλλα μέρη της Ελλάδας, στη Σαρδηνία, την Σικελία, την Καλαβρία και άλλα μέρη της Ιταλίας, σε μερικά μέρη της μεσημβρινής Γαλλίας και την Κορσική, στην Ισπανία και την Πορτογαλία καθώς και σε όλα σχεδόν τα παράλια της Αφρικής, δηλαδή το Μαρόκο, την Αλγερία, την Τύνιδα, την Τρίπολη και την Αίγυπτο.. Από τους Ισπανούς μετανάστευσε και στο Μεξικό και σε μερικά μέρη της Νότιας Αμερικής.

Περιγραφή

Η ξυλοκερατέα ανήκει στην τάξη των Ελλοβοκάρπων, στην οικογένεια των Καισαλπινοειδών και στο γένος Κερωνία, του οποίου αποτελεί το μοναδικό είδος. Είναι δέντρο μακρόβιο, μετρίου μεγέθους, αειθαλές, αναπτυσσόμενο αργά, που φυτρώνει στα πιο άγονα, πετρώδη και ξηρά εδάφη και δεν αντέχει το κρύο πάνω από τους -7^ο έως -8^οC. κατά το δριμύ ψύχος του 1879-1880 σε πολλές ξυλοκερατιές στην Αθήνα διερράγη ο κορμός τους.

Έχει φύλλα σύνθετα από 4, 6, ή 8 φυλλαράκια, ωοειδή, ακέραια, λεία, σκυτώδη, βαθιά πράσινα, άνθη μικρά, κοκκινα σε μορφή βοτρύων, πολύγαμα, δηλαδή υπάρχουν δέντρα που έχουν μόνο αρσενικά άνθη και άλλα που έχουν μόνο θηλυκά και άλλα που έχουν αρσενικά και ερμαφρόδιτα (άνθη που έχουν τα αρσενικά και τα θηλυκά όργανα).

Πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτό καθώς είναι η βάση της καλλιέργειας αυτού του δέντρου για την παραγωγή καρπού.

Ο καρπός της χαρουπιάς, δηλαδή το ξυλοκέρατο, είναι λοβός πεπλατυσμένος, μακρύς 10-20 και πλατύς 2-3 εκ., σκυτώδης, υπομέλας, και περισσότερο ή λιγότερο σε μορφή κέρατου (γι’ αυτό και ονομάστηκε κεράτιον από τους αρχαίους), γεμάτος από σάρκα σακχαρώδη που περιβάλλει τους σκληρούς, κεραμόχροους σπόρους που βρίσκονται μέσα του κατά μήκος  και σε σειρά. Καλύπτει πάρα πολλές ανάγκες του ανθρώπου όπως θα δούμε. 

Υπάρχουν ελάχιστες ποικιλίες της χαρουπιάς. Κατά τους καλλιεργητές είναι:

α) η άκαρπος, που στην πραγματικότητα δεν είναι ποικιλία αλλά απλά αυτή που έχει αρσενικά άνθη και χρησιμεύει ως υποκείμενο για μπόλιασμα·

β) η άγρια, που έχει ξυλοκέρατα, λεπτά, τοξοειδή, ξυλώδη, μακριά 10-15εκ., που ωριμάζουν πιο νωρίς από τις άλλες ποικιλίες και είναι σχεδόν άχρηστα· χρησιμεύει σαν καλλωπιστικό δέντρο (δεντροστοιχιών) και ως υποκείμενο για μπόλιασμα·

γ) η ημιάγρια (Ceratonia siliqua vulgaris – Risso), που έχει άφθονους αλλά ινώδεις καρπούς που είναι χρήσιμοι μόνο για διατροφή των ζώων και για απόσταξη·

δ) η ήμερη (Ceratonia siliqua lalissima-Risso) η κατά προτίμηση καλλιεργούμενη που έχει λιγότερους καρπούς από την προηγούμενη, αλλά μακρούς, πλατείς, παχείς, πολύ σακχαρώδεις, γι’ αυτό και αποσταζόμενους, που τρώγονται ευχάριστα όχι μόνο από τα ζώα αλλά και από τους ανθρώπους.

Φυσικό περιβάλλον - Καλλιέργεια

Η χαρουπιά ευδοκιμεί σε κλίματα που φυτρώνουν χωρίς πρόβλημα τα εσπεριδοειδή, αλλά συναντάται αυτοφυής και σε ψυχρότερες χώρες· ωστόσο δεν την βρίσκουμε πέρα από τη ζώνη που περιλαμβάνει την ελιά.

Προτιμά τα ασβεστούχα χώματα, φυτρώνει και στα πιο πετρώδη και ξερά εδάφη και είναι ευεργέτημα για τις χώρες που είναι άγονες, γιατί παρέχει σχετικά άφθονο και θρεπτικό καρπό κατάλληλο για τη διατροφή ζώων και ανθρώπων. Δεν αναπτύσσεται όμως τόσο καλά όπως στα γόνιμα και σχετικά δροσερά μέρη, όπου αυξάνεται πολύ γρήγορα.

«Είναι», λέγει ο πολύς Γασπαρίνος (*), «απίστευτη η ταχύτητα με την οποία αυξάνει αυτό το δέντρο με το σκληρότατο ξύλο στα εκλεκτά εδάφη. Οι ενός χρόνου χαρουπιές σ’ αυτά τα εδάφη αποκτούν κορμό ύψους 3 έως 4μ., διαμέτρου δε 22 εκ.». Την παρατήρηση αυτή, την οποία πήρε από την περιγραφή του Fisclier, τη βρίσκουμε πολύ υπερβολική, γιατί σε γόνιμα και αρδευόμενα καλά εδάφη στο εδώ Δενδροκομείου, είδαμε σπέρνοντας χαρουπιά ότι αυτές αναπτύσσονται με σχετική πράγματι ταχύτητα, αλλά ποτέ με τόση όση περιγράφει ο Fischer. Ούτε οι Αίλαντοι ή οι Ευκάλυπτοι μέσα σ’ ένα χρόνο δεν αποκτούν έστω και τρία μέτρα, αν και θεωρούνται από τα ταχύτατα αναπτυσσόμενα σε γόνιμα εδάφη.

Είναι βέβαιο ότι η χαρουπιά, που είναι δέντρο που αναπτύσσεται αργά, σε γόνιμο έδαφος αναπτύσσεται σχετικά γρηγορότερα, όπως συμβαίνει άλλωστε σε όλα σχεδόν τα φυτά. Δεν ευδοκιμεί στα ελώδη και υγρά εδάφη.

Πολλαπλασιασμός

Η χαρουπιά πολλαπλασιάζεται μόνο με τη σπορά και τον εμβολιασμό. 

Η σπορά τους γίνεται κατά προτίμηση τον Απρίλιο όταν δεν υπάρχει πια φόβος να προσβληθούν από τους όψιμους παγετούς της άνοιξης.

Για το σκοπό αυτό οι σπόροι που έχουν εξαχθεί από τους λοβούς, μουλιάζονται για 3 ή 4 μέρες, σε νερό που ανανεώνεται καθημερινά. Σπέρνονται ή επί τόπου κάθε τρείς ή τέσσερις, ή πεταχτά σε σπορεία που έχουν προετοιμαστεί σε βαθιά σκάφη και με γενναία λίπανση.

Επειδή η χαρουπιά έχει ρίζα κάθετη και σε μεταφύτευση δύσκολα ριζώνει, η επί τόπου σπορά της είναι προτιμότερη, γιατί έτσι αποκτούν τη θέση στην οποία πρόκειται να μείνουν και να καρποφορήσουν τα δέντρα.

Στα ξερά κλίματα η διατήρηση της κάθετης ρίζας έχει μεγάλη σημασία, γιατί αυτή εισδύει νωρίτερα στα κατώτερα στρώματα του εδάφους και αντλεί το νερό από αυτά, το οποίοι δεν έχουν ή δεν είναι αρκετό στα επιπόλαια στρώματα, όπου, τουλάχιστο στα πρώτα χρόνια περιορίζονται οι ρίζες των μεταφυτευόμενων δέντρων. Μετά από μήνες ή ένα χρόνο από την επιτόπου σπορά αφαιρούνται τα φυτά που κρατιέται μόνο το πιο εύρωστο σε κάθε θέση σποράς.

Αυτές που έχουν σπαρθεί σε πρασιές αμέσως μόλις αποκτήσουν ύψους 4-5 εκ. βοτανίζονται και αραιώνονται, αφαιρούνται τα μικρότερα και τα ασθενέστερα, έτσι ώστε αυτές που θα απομείνουν στην πρασιά να έχουν μεταξύ τους απόσταση 5-10 εκ. Πριν και μετά την αραίωση οι πρασιές ποτίζονται και τα ποτίσματα, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, κάθε 15 μέρες τουλάχιστον.  Τέσσερις ή πέντε μέρες μετά από κάθε πότισμα οι πρασιές πρέπει να βοτανίζονται για να μην πνίξουν τα νεαρά φυτά τα αναπτυσσόμενα παρασιτικά χόρτα. Τον Αύγουστο μονοβεργίζονται, δηλαδή αφαιρούνται με κοφτερό μαχαίρι οι αναφυόμενοι βλαστοί από τα πλάγια του κεντρικού άξονα έτσι ώστε να αναπτυχθεί γρήγορα ο κορμός του.

Πηγές: Ελληνική Γεωργία Δεκέμβριος 1894

Photo: http://en.wikipedia.org/wiki/Ceratonia_siliqua

Από Ftiaxno.gr