Πώς να κάνετε αποτοξίνωση του φθορίου από το σώμα σας!

BY TERRY WILSON
Όπως πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν, η χρήση του φθοριούχου νατρίου είναι εξαιρετικά τοξική και σε αντίθεση με τους περισσότερους » επαγγελματίες ιατρούς» (που συνιστούν προϊόντα με φθόριο) δεν είναι καλό για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Αλλά αν έχεις αλλάξει την συνείδηση σου στα θέματα υγείας, και έχεις σταματήσει να πίνεις φθοριωμένο νερό, θα είσαι εντάξει; Και ναι, και όχι.
Αν έχεις μεγαλώσει σε μια κοινότητα όπου φθοριώνουν το νερό, τότε αυτό έχει χτιστεί /ενσωματωθεί στο σύστημα σου…
Το φθόριο είναι ένα συσσωρευτικό δηλητήριο.
Αν είστε σαν εμένα, που γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια »φθοριωμένη» πόλη, τότε αυτό το δηλητήριο έχει εισχωρήσει και έχει »πειράξει» τη δομή του σώματός σας! Κυρίως τα οστά σας, τον θυρεοειδή αδένα και την επίφυση…
Δείτε: Το Φθόριο και οι επιπτώσεις στην υγεία μας. Μέρος 1ο. (Βίντεο)
Φθόριο: δηλητήριο στην οδοντόπαστα & το νερό. Μέρος 2ο. 
Πώς βγάζετε αυτό το φθόριο από το σύστημά σας;
Αυτό είναι ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα. Δεν υπάρχει μια 100% ελεγμένη μέθοδος για ολική αποτοξίνωση του φθορίου από το σώμα σας. Αλλά υπάρχουν διάφορες μέθοδοι που έχω χρησιμοποιήσει (μαζί με πολλούς άλλους), που μπορούν να κάνουν την διαφορά.
Για παράδειγμα: Ο κοινός πόνος εξαφανίζεται, οι χρόνιοι πονοκέφαλοι φεύγουν, επανέρχεται η ικανότητα να σκέφτεσαι πιο καθαρά και υπάρχει και η απώλεια βάρους.
Νούμερο ένα είναι, φυσικά, να σταματήσετε την έκθεση στο φθόριο, όσο μπορείτε. Ακόμα κι αν έχετε σταματήσει να πίνετε νερό (με φθόριο), πολλές κονσέρβες το περιέχουν. (Και οι οδοντόκρεμες φυσικά)
Ο δεύτερος είναι να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε τακτικά μια σάουνα.
Η Σάουνα απομακρύνει τα βαρέα μέταλλα και τις τοξίνες (συμπεριλαμβανομένου και του φθορίου) από το σύστημά σας.
Αποτοξίνωση βαρέων μετάλλων με σάλτσα κόλιανδρου 
Τρίτον, πάρτε αρκετό φως από τον ήλιο καθημερινά! Παίζει μεγάλο ρόλο στην αποτοξίνωση και την επίφυση. Τον ίδιο χρόνο περάστε τον και στο σκοτάδι! Ακούγεται παράξενο το ξέρω, αλλά η σωστή ισορροπία του φωτός και του σκότους βοηθά στη ρύθμιση της παραγωγής μελατονίνης (η κύρια λειτουργία του αδένα της επίφυσης).
Τέταρτον, θα πρέπει να γυμνάζεστε (επίσης βοηθά στη ρύθμιση της παραγωγής μελατονίνης).
Και πέμπτον, κάντε μια πρώτη αποτοξίνωση του ήπατος.
Είναι πολύ απλή και αποτελεσματική. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να πίνετε δύο φλιτζάνια τσάι την ημέρα, να κόψετε τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα και να αυξήσετε την κατανάλωση υγιεινών τροφών.
 

Εδώ είναι η συνταγή για τσάι, που έχω χρησιμοποιήσει.
* 1 παχιά φέτα λεμόνι
* 1 κομμάτι φρέσκο τζίντζερ, μακρύ, αποφλοιωμένο
* 1 φλιτζάνι βραστό νερό
Τοποθετήστε το λεμόνι και το τζίντζερ στο κύπελλο. Προσθέστε βραστό νερό και αφήστε να εμποτιστεί για δύο λεπτά. Αφαιρέστε το λεμόνι και το τζίντζερ και πιείτε το αμέσως.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις πέντε μεθόδους είναι πολύ αποτελεσματικό! 
Αλλά δεν είναι μια γρήγορη λύση. 
Πήρε πολλά χρόνια η συσσώρευση φθορίου στον οργανισμό, και θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να βγεί. Ο καθένας είναι διαφορετικός και μπορεί να περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα, αλλά για τον εαυτό μου άρχισα να αισθάνομαι μεγάλη διαφορά μέσα σε 3 μήνες. Ήδη το κάνω για 3 χρόνια και νιώθω τέλεια! Έχω φτάσει στο σημείο που αν πιω ένα φλιτζάνι καφέ που περιέχει φθοριούχο νερό, ή φάω μεταποιημένες/κονσερβοποιημένες τροφές που περιέχουν φθόριο, αμέσως αρρωσταίνω, και ψυχικά…
awakengr.com

Σκόλυμος

Σκόλυμος Καλλιέργεια και φαρμακευτικές ιδιότητες

Αυτό το λαχανικό είναι άγνωστο σε εμάς σήμερα, αλλά τρωγόταν από τους παλιούς κατά τον Διοσκουρίδη (Το φύλλο του μοιάζει με της άγριας αγκινάρας, και από αυτό τρώνε τους βλαστούς του αφού τους ασπρίσουν, όπως τρώνε τους βλαστούς από τη θαλασσοκράμβη και τα σπαράγγια.
Επιστημονιικό όνομα: Σκόλυμος ο στικτός-Scolymus maculatus, Scolymus hispanicus L. Αγγλικές ονομασίες: Spanish oyster plant, Spanish Golden-thistle Κοινές ονομασίες: σκόλυμος, σκόλυμπος, ασκόλυμπρος, σκολίμπρι, σκόλιαντρος, ασπράγκαθο, σπαράγγι. Οικογένεια: Αστεροειδών (Asteraceae)

Περιγραφή:

Έχει φύλλα τα οποία βρίσκονται στο ενδιάμεσο μεταξύ του χαμαιλέοντα και του ονομαζόμενου λευκού αγκαθιού, πιο σκούρα όμως και πιο παχιά. Βγάζει παχύ βλαστό γεμάτο με φύλλα, πάνω στον οποίο βρίσκεται ένα αγκαθωτό κεφάλι. Η ρίζα από κάτω είναι σκούρα και παχιά, η οποία έχει τις φαρμακευτικές ιδιότητες (1). Είναι διετές ή πολυετές φυτό, που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Έχει βαθιά χοντρή ρίζα και χοντρό κεντρικό βλαστό. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά και αγκαθωτά. Ανθίζει το καλοκαίρι και το βρίσκουμε παντού σε όλη την Ελλάδα σε ακαλλιέργητα εδάφη σε χαμηλό υψόμετρο.

Καλλιέργεια (2)

Στην Ευρώπη που το κλίμα δεν ευδοκιμεί για να καλλιεργήσουν σκόλυμο το χειμώνα σε ανοιχτό μέρος, τον σπέρνουν κάτω από κιβώτια με υαλοσκεπή όταν επιθυμούν να τον φάνε πρώιμα. Εμείς στο κλίμα της Ελλάδας μπορούμε να τον σπείρουμε σχεδόν όποτε θέλουμε στα περιβόλια μας. Η γη πρέπει να είναι καλά δουλευμένη και παχευμένη. Τον σπέρνουν κατευθείαν στο έδαφος ή σε ξεχωριστό μέρος και τον μεταφυτεύουν. Τα φυτά πρέπει να απέχουν περίπου 2 πόδια αναμεταξύ τους. Τα σκαλίζουν τα παραχωματώνουν και τα σκαλίζουν συχνά. Αφού μεγαλώσουν, διαλέγουν μια καλή ημέρα, τα δένουν με δύο ή τρία δέματα άχυρου, και τα κουκουλώνουν με αχώνευτη και στεγνή κοπριά, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μείνουν μόνο έξω ανοιχτές οι άκρες των φύλλων. Αν ο καιρός είναι πολύ ζεστός, ρίχνουν νερό κάθε δύο μέρες στο κέντρο του φυτού για να επισπεύσουν το άσπρισμα , το οποίο τελειώνει περίπου σε 20 ημέρες και τότε τα κόβουν, καθαρίζουν τα φύλλα τους, τα πουλούν ή τρώνε τα γουλιά και τα κοτσάνια τους. Χειμερινή καλλιέργεια
Τους χειμωνιάτικους σκόλυμους αντί να τους τυλίξουν με κοπριά, τους κουκουλώνουν με χώμα και τότε ασπρίζουν γρηγορότερα. Τους βγάζουν δε όταν φοβούνται τον πάγο και τους αποθηκεύουν στο υπόγειο όπου ασπρίζουν φυσικά.
Όταν όμως ασπρίσουν σε χώμα, πρέπει να φαγωθούν αμέσως γιατί σαπίζουν. Για αυτό πρέπει να παραχώνουμε μόνο αυτούς που θέλουμε για κατανάλωση.

Συγκομιδή σπόρου

Τους σκολύπους εάν θέλεις να τους κρατήσεις για σπόρο, τους κόβεις κατά τον Δεκέμβριο οχτώ δάχτυλα ψηλά και τους παραχώνεις έως την άνοιξη. Τότε τους σκεπάζεις και τους καλλιεργείς μέχρι να βγάλουν σπόρο.

Είναι δύο είδη σκόλυμων: Οι ακανθώδεις και οι χωρίς. Οι πρώτοι είναι οι καλύτερα καλλιεργήσιμοι και νομίζω πως ότι χωρίς να ζητήσει κανείς σπόρο από την Ευρώπη, μπορεί να συλλέξει από τους άγριους σκόλυμους και να τον σπείρει στον κήπο του, να επιμεληθεί τα φυτά όπως άνωθεν και θα τα καταφέρει να συγκομίσει βλαστούς τρυφερούς και νοστιμότατους.

Φαγώσιμες χρήσεις

Η πόα του αυτοφυή σκόλυμου μόλις πρωτοβλαστήσει, τρώγετε σαν λαχανικό όπως το σπαράγγι (1). Είναι χόρτα αγκαθωτά, τα οποία όταν είναι τρυφερά, τα βράζουν (ρίζες και φύλλα) και τα τρώγουν για την νοστιμάδα τους.(3)
Τα νέα φύλλα και οι βλαστοί του τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα. Οι ρίζες και οι μίσχοι γίνονται σούπες ή μαγειρεύονται με κρέας. Επίσης μπορούν να βραστούν και να γίνουν τουρσί με ξύδι και λάδι.

Συγκομιδή άγριων φυτών: Τα νέα τρυφερά φύλλα πριν γίνουν ακανθωτά και οι τρυφεροί βλαστοί του μαζεύονται από το χειμώνα έως την άνοιξη. Το φθινόπωρο μαζεύεται η ρίζα και οι σαρκώδες ράχες των φύλλων του.

Φαρμακευτικές ιδιότητες

- Η ρίζα από κάτω είναι σκούρα και παχιά, η οποία έχει τις φαρμακευτικές ιδιότητες. - Βρασμένη σε κρασί, ενδείκνυται σε όσους έχουν τις μασχάλες τους και το υπόλοιπο σώμα τους δύσοσμο.(1) - Προκαλεί επίσης πολλά και δύσοσμα ούρα (1).

Πέτρες-Νεφρών-Χολής

Το ζουμί όμως από τα βρασμένα σκολύμπρια (ρίζες και φύλλα) το πίνουν όσοι έχουν πέτρες στα νεφρά, οπότε πίνουν ζουμί κρύο 3-4 φορές την ημέρα, από ένα ποτήρι του κρασιού και σε λίγες ημέρες βγαίνουν οι πέτρες από την ουρήθρα. Το ίδιο ζουμί ωφελεί πολύ και στις πέτρες τις χολής, οπότε ο άρρωστος πίνει από ένα ποτήρι του νερού από το ρόφημα αυτό, το πρωί νηστικός επί 10 – 15 ημέρες συνέχεια(3).

Νεφρά

Βράζουμε σκόλιαντρους και πίνουμε τέσσερα – πέντε ποτήρια του κρασιού την ημέρα. Είναι σπουδαίο για την νεφρολιθίαση. Ύστερα από μερικών ημερών κούρα, μπορούν να βγουν οι πέτρες του νεφρού(4).

Μαλλιά

Ο σκόλυμος (golden thistle), συλλεγμένος πριν ανθίσει, όταν χτυπηθεί και πιεστεί παράγει ένα χυμό, που αν εφαρμοστεί στο κεφάλι, κάνει τα μαλλιά να αναπτυχτούν πάλι, όταν έχουν πέσει από αλωπεκία (5).

Άλλες ιδιότητες

Παλιοί ( Lewis , Λινναίος , Giribert κ . ά .) και νέοι φυσιοθεραπευτές συνιστούν τη χρησιμοποίηση όλου του φυτού ( ανθισμένου ) ως περίφημο φάρμακο εναντίον της ατονίας των πεπτικών οργάνων , της ανορεξίας , καθώς αυξάνει τις εκκρίσεις του στομαχιού και της χολής.
Είναι επίσης χρήσιμο κατά της γενικής ατονίας του οργανισμού, ιδιαίτερα εκείνης που συνοδεύει τους διαλείποντες πυρετούς ή εκείνης που ακολουθεί τα εξανθηματικά νοσήματα , καθώς και εναντίον του ίκτερου, Το αφέψημα του κνίκου χρησιμοποιείται και εξωτερικά στα άτονα , τα γαγγραινώδη και καρκινώδη έλκη , όπου παίζει το ρόλο του καθαριστικού και τονωτικού. Τέλος , χρησιμοποιείται κατά της κράμπας , ενώ είναι και γαλακταγωγό ( Aυξάνει τη ροή του γάλακτος). (6)

Πηγές:

1) Διοσκουρίδης-Περί ύλης Ιατρικής-Τρίτος τόμος
2) Γεωργική και οικιακή οικονομία/Τόμος 2-Γρηγορίου Παλαιολόγου-Ναύπλιο 1835
3) Τα βότανα-Λαική Φαρμακολογία και θεραπευτική (Λαογραφία) –Ξεν. Γ. Αναγνωστόπουλου-Αθήναι 1961
4) 230 βότανα-Ιουλίας Δαβάρα-Αθήναι 1978
5) Πλίνιος-Φυσική ιστορία, βιβλίο 20, συνταγές από φυτά του κήπου
6) http://phyto.gr/agriagatho/

Κράνα

Κράνα: H πρώτη σούπερ-τροφή της Ελλάδας

Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διαπιστώνεται πως τα κράνα είναι σημαντικής διατροφικής αξίας, καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά και η ολική αντιοξειδωτική τους ικανότητα είναι υψηλότερη από κάθε άλλο φρούτο με το οποίο συγκρίθηκαν.

Συγκεκριμένα, εξετάστηκαν ελληνικές ποικιλίες κρανιάς που ήδη καλλιεργούνται και έγινε σύγκριση με 62 ποικιλίες από 17 είδη οπωροφόρων με τη μέθοδο ΕΚΛΡ. Όπως προέκυψε, η αντιοξειδωτική ικανότητα των διαφόρων ειδών που μελετήθηκαν -με φθίνουσα σειρά- ήταν: κράνα, τζίτζιφα, κεράσια, κόκκινα σταφύλια, βατόμουρα, αχλάδια, λωτοί, δαμάσκηνα, ροδάκινα, λευκά σταφύλια, ρόδια, μήλα, νεκταρίνια, ακτινίδια, κυδώνια, σύκα, βερίκοκα. Διαφοροποιήσεις βρέθηκαν και μεταξύ ποικιλιών του κάθε είδους. Έρευνες απέδειξαν ότι τα κράνα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe) αλλά και βιταμίνη C (103 mg/100 g), καθώς και υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (4873 mg/100 g, περισσότερο από φράουλες, πορτοκάλια και ακτινίδια), καροτίνη και τανίνες.Λόγω των εμπεριεχομένων τανινών έχει, επίσης, στυπτικές ιδιότητες.

Ενδείξεις – θεραπευτικές χρήσεις

Πρώτος ο Διοσκουρίδης μας δίνει μία από τις πρώτες αναφορές στην φαρμακευτική χρήση της κρανιάς , προτείνοντας θεραπεία για τη δυσεντερία και τις γαστρεντερικές διαταραχές με κράνα που είχαν τοποθετηθεί σε άλμη.

Οι γνώσεις γύρω από τη χρήση των κράνων στην παραδοσιακή θεραπευτική, πέρασαν από γενιά σε γενιά και εφαρμόζονται μέχρι και σήμερα στην πράξη με επιτυχία.

Χρησιμοποιούνται λοιπόν στις μέρες μας κατά της διάρροιας και των εντερικών παθήσεων, λόγω της στυπτικότητας τους που οφείλεται στις τανίνες.

Ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες, χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά.

Στις ορεινές περιοχές της χώρας μας, τα κράνα επίσης χρησιμοποιούνται κατά των καρδιακών παθήσεων , κατά του κοιλόπονου και των πόνων περιόδου, σε στομαχικές και εντερικές διαταραχές, ως χωνευτικό και ως τονωτικό κατά τη διάρκεια εργασίας.

Σύμφωνα με μια Μateria Medica του 1827, ο φλοιός της κρανιάς αναφέρεται ως τονωτικός, στυπτικός και διεγερτικός και η σκόνη του δίνεται σε εγχύματα και αφεψήματα για ενοχλήσεις στο στομάχι και το έντερο. Επειδή όμως η ίδια η σκόνη προκαλούσε διαταραχές, συνδυαζόταν η χρήση της με λαύδανο. Η δοσολογία λήψης της σκόνης του φλοιού ήταν 2 κουταλάκια και δινόταν σε όλες τις περιπτώσεις καταβολής και αδυναμίας από ασθένεια σε συνδυασμό με άλλα τονωτικά και αρωματικά φυτά.

Ιδιαίτερα αξιόλογη όσον αφορά τη χρήση της κρανιάς είναι μια δημοσιευμένη εθνοφαρμακολογική μελέτη του τμήματος Συστηματικής Βοτανικής και φυτογεωγραφίας της Βιολογικής σχολής του ΑΠΘ (Δ, Βώκου, Κ. Κατράδη, Σ. Κοκκίνη 1993) που αφορούσε τον Εθνικό Δρυμό Βίκου – Αώου.
Στη μελέτη αυτή, έγινε μια συλλογή γνώσεων για τα φαρμακευτικά φυτά των Ζαγοροχωρίων της Ηπείρου και συγκεντρώθηκαν πληροφορίες από τους κατοίκους και από παλιές συνταγές των λεγόμενων “ βικογιατρών ή κομπογιαννιτών “ της περιοχής. Η κρανιά λοιπόν αναφέρεται ως φυτό αναζωογονητικό, αναλγητικό, αντισπασμωδικό, καταπραϋντικό, στυπτικό, αιμοστατικό κατά της δίψας, κατά της διάρροιας, κατά της δυσεντερίας και της ελονοσίας.

Στα ορεινά χωριά των Πιερίων, οι κάτοικοι χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα σαν φάρμακο ένα είδος τοπικού λικέρ από κράνα. Μαζεύουν τα κράνα στα τέλη Αυγούστου, τα τοποθετούν σε βάζο με ζάχαρη, κονιάκ, γαρύφαλλα και κανέλλα, και τον Οκτώβριο το μαζεύουν, το σουρώνουν και παίρνουν το λικέρ. Έπειτα το αποθηκεύουν και πίνουν μισό ποτηράκι από το λικέρ σε πόνους στομαχιού, κοιλιάς, πόνους περιόδου και κολικούς εντέρου.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πληροφορίες για τη χρήση της κρανιάς που προέρχονται από τα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας στη περιοχή της Καστοριάς. Οι κάτοικοι εκεί μαζεύανε τα κράνα και ξεραίνανε τα κουκούτσια τους στη ντουλάπα.
Όταν είχαν πόνους στη μέση, ή πέτρα στο νεφρό, έβραζαν τα κουκούτσια σε νερό και πίνανε μισό ποτηράκι κάθε βράδυ. Επίσης, όταν είχανε «καρναβίτσες» ή αλλιώς μυρμηκίες όπως τις ονομάζουμε σήμερα, έκαιγαν τα κλαδιά της κρανιάς, έπαιρναν τη στάχτη, την αραίωναν σε νερό και την τοποθετούσαν επάνω στη μυρμηκία. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους μετά από τη διαδικασία αυτή οι μυρμηκίες εξαφανίζονταν.

Εθνοφαρμακολογία

Η χρήση του Cornus mas είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη λεκάνη της Μεσογείου και κατά καιρούς εκπονούνται διάφορες εθνοφαρμακολογικές μελέτες στις οποίες συναντούμε την κρανιά, ως ένα φαρμακευτικό φυτό που αποθηκευόταν σε κάθε σπίτι με σκοπό να χρησιμοποιηθεί όπου θα παρουσιαζόταν ανάγκη.

Στην περιοχή Kirklareli της Τουρκίας, κοντά στην Ανδριανούπολη οι κάτοικοιχρησιμοποιούσαν τα φρούτα και τον φλοιό της κρανιάς για φαρμακευτικές χρήσεις (Şǖkran Kǖltǖr 2007) .Έβραζαν τα κράνα σε νερό με ζάχαρη και έπιναν το υγρό αυτό 2 φορές τη μέρα για 8 μέρες σε περιπτώσεις νεφρίτιδας, καρδιακών παθήσεων και σε διάρροια. Το ίδιο αφέψημα δινόταν 2 φορές τη μέρα για 10 μέρες σε βήχα, κρύωμα ή γρίπη. Χρησιμοποιούσαν επίσης τη στάχτη του φλοιού της κρανιάς εξωτερικά ως αντιμυκητισιακό.

Μία άλλη εθνοφαρμακολογική μελέτη που αφορούσε τις χρήσεις των φαρμακευτικών φυτών στην περιοχή Žejane της Κροατίας, αναφέρει την παρασκευή ξυδιού από τα κράνα, το οποίο χρησιμοποιούνταν από τους κατοίκους εσωτερικά ως προϊόν κατά της παχυσαρκίας και εξωτερικά, κατά των αιματωμάτων, του πυρετού και του πονοκεφάλου.

Στην Eclectic Materia medica του Felter από το 1922 αναφέρεται για πρώτη φορά ως επίσημη δρόγη το Cornus specific medicine , το οποίο προερχόταν από το φλοιό του Cornus florida και δινόταν σε δοσολογία από 2-60 σταγόνες στη θέση της κίνας (Cinchona) σε ελονοσία, όταν δεν ήταν ανεκτή η κινίνη, σε πυρετούς περιοδικού τύπου, αδύναμο σφυγμό, σε πονοκέφαλο από πύρωση, κινίνη και γενική εξάντληση.

Τέλος αναφέρεται και η χρήση της σε γαστρικό έλκος.
Οι ιθαγενείς Cherokee των διαφόρων περιοχών της Αμερικής χρησιμοποιούσαν ευρέως στην καθημερινή τους πρακτική τα είδη Cornus florida και Cornus alternifolia. Τα εγχύματα του φλοιού της ρίζας, δίνονταν σε διάρροια, ενώ έγχυμα του εξωτερικού φλοιού από το Cornus alternifolia δινόταν εσωτερικά για την αντιμετώπιση συμπτωμάτων του ουροποιητικού συστήματος και σε αφροδίσια νοσήματα.
Εγχύματα από μεριστώματα, φλοιό ή ρίζες του Cornus alternifolia δίνονταν σε βήχα, λαρυγγίτιδα και γρίπη. Γενικότερα την εποχή εκείνη, υπήρχε η παραδοχή ότι ο φλοιός των 2 παραπάνω ειδών ήταν τονωτικός και διεγερτικός, ενώ υπάρχουν αναφορές για τη χρήση του σε πυρετό , ελονοσία και φυματίωση.

Στη βιβλιογραφία συχνά συναντούμε τη χρήση του φλοιού των φυτών αυτών στην ελονοσία και η δράση αυτή παρομοιάζεται με τη χρήση του φλοιού της Cinchona, δηλαδή τα χημικά συστατικά του δρούσαν σαν υποκατάστατα της κινίνης.

Τέλος οι ινδιάνοι της ΝΑ. Αμερικής απέδιδαν στο έγχυμα του φλοιού αναλγητικές ιδιότητες και το χρησιμοποιούσαν σε πόνους μέσης και πονοκεφάλους.

Στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική τα είδη του γένους cornus χρησιμοποιούνται σε διάφορα παρασκευάσματα σε συνδυασμό με άλλα φαρμακευτικά φυτά για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του σακχαρώδους διαβήτη. Η πλειοψηφία των σκευασμάτων αυτών έχουν μελετηθεί επιστημονικά για την υπογλυκαιμική τους δράση και είναι αποδεκτά και ευρέως χρησιμοποιούμενα στην Κίνα.

Άλλες χρήσεις

Το γερό ξύλο της κρανιάς την καθιστά ιδιαίτερα χρήσιμη για την κατασκευή διαφόρων μικροαντικειμένων και εργαλείων.
Τα πιο γερά γκλιτσόξυλα των τσοπάνων μέχρι και σήμερα, γίνονται από νεαρούς βλαστούς κρανιάς.
Κρανίσιες βέργες χρησιμοποιούσαν και οι δάσκαλοι παλαιότερα για το εκπαιδευτικό τους έργο.
Από το φλοιό της κρανιάς παραλαμβάνουμε κόκκινη βαφή, με την οποία στο παρελθόν έβαφαν δέρματα, ενώ με το βράσιμο των καρπών έβαφαν τα αυγά.
Παραδοσιακά, τα κράνα χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ποτών, μαρμελάδας και γλυκών. Πολύ γνωστό είναι και το παραδοσιακό λικέρ κράνου το οποίο το φτιάχνουν οι γυναίκες σε πολλά χωριά της Ελλάδας, με πρώτη ύλη τσίπουρο ή κονιάκ. Πηγές: http://m.capital.gr/News.aspx?id=1264441
www.ethnopharmacology.gr/images/stories/ekdiloseis/2009_11/zioga.pdf

ΕE: Οι αγρότες να αγοράζουν σπόρους από πολυεθνικές

ΕE: Οι αγρότες να αγοράζουν σπόρους από πολυεθνικές

ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΟΥΛΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ!

Φωνές από Βορρά και Νότο προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν συναδέλφους τους στην Ευρωβουλή να καταψηφιστεί διακομματικά η νομοθετική πρόταση που υποχρεώνει τους αγρότες της Ε.Ε. να μην...αναπαράγουν τους σπόρους αλλά να τους αγοράζουν μόνο από πολυεθνικές.

Η εμπορική αξία της παγκόσμιας αγοράς σπόρων εκτιμάται σε περίπου 45 δισ. δολ.

Φραγμό στη μονοπώληση του ελέγχου της παραγωγής και εμπορίας των τροφίμων προσπαθούν να βάλουν ευρωβουλευτές από διαφορετικές πολιτικές ομάδες συμπαρατασσόμενοι απέναντι στην πρόταση κανονισμού που έχει καταθέσει η επιτροπή Υγείας της Ε.Ε. Βάσει της πρότασης, επιβάλλονται γραφειοκρατικά εμπόδια στους γεωργο-κτηνοτρόφους, αν δεν προσφεύγουν στις βιομηχανίες σπόρων.

Η αιτιολογία που προβάλλει η επιτροπή μέσω της γενικής γραμματείας της που έχει την αρμοδιότητα ελέγχου των φυτών είναι ότι απλοποιεί τη νομοθεσία και τις 12 σχετικές οδηγίες που συμπεριλαμβάνει στον προταθέντα κανονισμό!

Υπενθυμίζεται ότι η κανονική νομοθεσία που αφορά την εμπορία σπόρων ίσχυε από τη δεκαετία του 1960. Μέχρι σήμερα τα κράτη-μέλη στην Ε.Ε. των «27» είχαν (υποχρεωτικώς) ενσωματώσει το νομικό πλαίσιο της Ε.Ε. στην εθνική τους νομοθεσία.

Επί της ουσίας αυτό που βλέπουμε να εξελίσσεται σήμερα για τον έλεγχο της σποροπαραγωγής ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, με τη ραγδαία ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής. Τότε έγινε η εισαγωγή του όρου της «βιομηχανικής πατέντας οργανισμών», αλλάζοντας τη φύση της ίδιας της γεωργίας.

Μόνο λίγες εταιρείες-κολοσσοί που δεν ξεπερνούν τη μία ντουζίνα (Syngenta-Dupont, Monsanto, Basf) ελέγχουν τα 2/3 της παγκόσμιας αγοράς.

Στο παιχνίδι συμμετέχει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου: Από τις αρχές του 2000 προώθησε συνθήκες και νομικές συμφωνίες όπως εκείνη για τα ζητήματα εμπορίου για τα δικαιώματα της πνευματικής ιδιοκτησίας που αφορά περισσότερα από 140 κράτη και επιτρέπει το πατεντάρισμα γονιδίων, φυτών, ζώων, βακτηρίων, ιών κ.λπ.
Αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης τονίζουν ότι με το νέο κανονισμό προβλέπονται:

Απλούστεροι και ευέλικτοι κανόνες για την εμπορία σπόρων και άλλου φυτικού-αναπαραγωγικού υλικού με σκοπό να διασφαλιστούν η παραγωγικότητα, η προσαρμοστικότητα και η ποικιλότητα των καλλιεργειών και των δασών της Ευρώπης. Επίσης εξασφαλίζεται η προστασία της βιοποικιλότητας και της βιώσιμης γεωργίας κ.ά.

Δεν είναι έτσι τα πράγματα, αντιλέγει ο ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης επισημαίνοντας ότι «με τη δικαιολογία της προστασίας της αγροτικής παραγωγής κλιμακώνεται ο πόλεμος για τον έλεγχο της τροφής από τις πολυεθνικές».

Με τροπολογία του ζητείται η «πλήρης απόρριψη της πρότασης». Προσπαθώ, λέει ο ευρωβουλευτής, να υποστηριχθεί από την πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου.
Η έγκριση του κανονισμού θα σημάνει και το τέλος των τοπικών ποικιλιών και την εξάρτηση του αγροτικού κόσμου από τους γίγαντες της γενετικής μηχανικής που προωθούν τα μεταλλαγμένα ως τη λύση-σωτηρία των προβλημάτων επισιτισμού παγκοσμίως.

Η νέα πραγματικότητα όμως θα διαμορφώσει ένα νέο νομικό, τεχνικά ασφυκτικό πλαίσιο, που θα απαγορεύει ακόμα και το μαρουλάκι στη γλάστρα...

Χρόνια στο defencenet γράφουμε ηια την απόπειρα ελέγχου της τροφής μας, και την επιχειρούμενη κυριαρχία εταιριών όπως η Monsanto.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ελλάδα, η χώρα των 5.752 φυτών

Ελλάδα, η χώρα των 5.752 φυτών

Η Ελλάδα είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη βλάστηση, αποφάνθηκαν γερμανοί βοτανολόγοι, σύμφωνα με τους οποίους στη χώρα μας υπάρχουν 5.752 είδη φυτών.
Μάλιστα το ένα στα πέντε - για την ακρίβεια 1.278 είδη - δεν απαντώνται οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Οι γερμανοί ερευνητές σε συνεργασία με έλληνες και δανούς συναδέλφους τους μελετούσαν επί τρία χρόνια τα είδη βλάστησης της Ελλάδας στην προσπάθειά τους να πραγματοποιήσουν την πρώτη ολοκληρωμένη καταγραφή της ελληνικής χλωρίδας, καταγράφοντας με λεπτομέρειες ποιοι τύποι φυτών απαντώνται σε κάθε περιοχή.
Για παράδειγμα, η πορτοκαλί, κίτρινη ή κόκκινη τουλίπα του Ορφανίδη (Tulipa orphanidea) αναπτύσσεται μόνο στην Πελοπόννησο, σε υψόμετρα 700-1.600 μέτρων.
Το λείριο το μάρταγο (Lilium martagon) είναι ένα από τα πέντε είδη κρίνων στην Ελλάδα, ενώ απαντάται σε ορισμένες περιοχές της Αλβανίας. Επίσης, ενδημικό στη χώρα μας είναι και το ένα από τα μόλις δύο είδη φοινίκων της Ευρώπης, ο Κρητικός Φοίνικας (Phoenix theophrastii).
COMMONS.WIKIMEDIA.ORG/WOUTER HAGENS
Ο Κρητικός Φοίνικας (Phoenix theophrastii).
«Η Ελλάδα έχει βουνά ύψους σχεδόν 3.000 μέτρων, αλλά και πολλά νησιά με μακρά ιστορία απομόνωσης των εξαιρετικά ποικιλόμορφων βιοτόπων τους, καθένα από τα οποία έχει ένα πολύ διαφορετικό τοπικό κλίμα», γράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους με τίτλο «Αγγειακά Φυτά της Ελλάδας περιγράφοντας ιδιαίτερα τα νησιά του Αιγαίου ως υπαίθρια εργαστήρια της εξελικτικής διαδικασίας.
(naftemporiki)

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ > 13 – 14 Δεκεμβρίου του 1803: Η ανατίναξη στο Κούγκι

Αφιέρωμα στο Κούγκι - Αυτά που θέλουν να ξεχάσεις οι αργυρώνητοι των μνημονίων και του νεοοθωμανισμού για να γίνεις πειθήνιος ραγιάς στα μισάνθρωπα αφεντικά.

Ποιός; Ποια; Εσύ που δίδαξες την λευτεριά, το δίκιο και την θυσία μέσα στους αιώνες…Στις 13 Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι ήταν υπό την πολιορκία του Αλή Πασά. Μετά από πολυήμερη άμυνα, οι Σουλιώτες λύγισαν από την πείνα και τις κακουχίες και αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν. Συμφώνησαν να παραδώσουν τα όπλα τους και να απομακρυνθούν από το Σούλι.

Ο κοσμοκαλόγερος Σαμουήλ έμεινε τελευταίος, μαζί με λίγους συντρόφους του, ηλικιωμένους και βαριά τραυματίες, για να παραδώσουν την μπαρουταποθήκη, που ήταν μέσα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.

Πριν την ανατίναξη, ένας από τους ανθρώπους του Αλή Πασά προκάλεσε λεκτικά τον Σαμουήλ, λέγοντας του: «Πόσα κολαστήρια στοχάζεσαι καλόγερε, θα σε κάμη ο Βεζύρης οπόταν σε βάλει εις το χέρι, από το οποίο και δε γλιτώνεις;». Τότε εκείνος του απάντησε: «Δεν είναι άξιος ο Βεζύρης, να πιάση άνθρωπον, όστις εκτός οπού δε φοβάται, γνωρίζει και άλλον δρόμον: του θανάτου…».

Όταν οι άντρες του Αλή πασά έφτασαν στην αποθήκη, ο Σαμουήλ έβαλε φωτιά και μαζί με τους πέντε συντρόφους του ανατινάχθηκαν. Δεν παραδόθηκαν, παρά μόνο στον Θεό.

Η αυτοθυσία πέρασε στην ιστορία. Άλλωστε, οι Σουλιώτες, ήταν γνωστοί για τον ηρωισμό και τον πατριωτισμό τους.

Η σκηνή της ανατίναξης της αποθήκης στο Κούγκι, αποδίδεται με γλαφυρότητα στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Παύλου Βρέλλη στα Γιάννενα.

Από το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Παύλου Βρέλλη. 

Στη σύνθεση του καλλιτέχνη δεσπόζει η μορφή του καλόγερου Σαμουήλ, λίγο πριν την ανατίναξη. Στο βάθος του χώρου διακρίνεται ένας από τους ανθρώπους του Αλή Πασά, να μεταφέρει ένα από τα βαρέλια που κατάσχεσαν από τους Σουλιώτες.

Κατά καιρούς, διάφοροι ιστορικοί έχουν εκθέσει σε μελέτες τους αμφιβολίες για τον λόγο που ο καλόγερος ανατίναξε την αποθήκη, χωρίς τίποτα να έχει αποδειχθεί ιστορικά.

✟ .✬·٠•●.ஜ۩✟۩ஜ.●•٠·✬ . ✟.

Βίντεο: Ο ιερομόναχος Σαμουήλ μαζί με πέντε Σουλιώτες για να αποφύγουν τη σύλληψη από τους Τούρκους, βάζει φωτιά στη μπαρουταποθήκη και ανατινάζονται. Από εκδήλωση της αδελφότητας Ρωμανιωτών Λάκκας Σουλίου. Αναπαράσταση της ανατίναξης στο Κούγκι!!!

✟ .✬·٠•●.ஜ۩✟۩ஜ.●•٠·✬ . ✟.

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Ο Σαμουήλ

-Καλόγερε, τι καρτερείς κλεισμένος μες στο Κούγκι;

Πέντε νομάτοι σόμειναν – κ’ εκείνοι λαβωμένοι!

Κ’είναι χιλιάδες οι εχθροί που σ’ έχουνε ζωσμένον!

Έλα να δώσης τα κλειδιά, πέσε να προσκυνήσης,

κι αφέντης ο Βελήπασας δεσπότη θα σε κάμη!

Έτζι ψηλά από το βουνό φωνάζει ο Πήλιο Γκούσης…

Κλεισμένος μες στην εκκλησά βρίσκετ’ ο Σαμουήλης,

κι αγέρας παίρνει τη φωνή του Πήλιου του προδότη.

Χωρίς ψαλμούς καί θυμιατά, χωρίς φωτοχυσία,

γονατισμένοι, σκυθρωποί, μπρος στην Ωραία Πύλη,

πέντε Σουλιώτες στέκονται με το κεφάλι κάτου.

Βουβοί – δέν ανασαίνουνε. και βλέπεις κάπου-κάπου

όπου ένα χέρι σκώνεται και κάνει το σταυρό του.

Ακίνητα στο μάρμαρο σέρνονται τα σπαθιά τους -

σπαθιά που τόσο εδούλεψαν γιά το γλυκό τους Σούλι!

Δε φαίνετ’ο καλόγερος. μόνος του στ’ άγιο Βήμα

προσεύχετο κ’ετοίμαζε τη μυστική θυσία.

Σφιχτά-σφιχτά στα χέρια του εβάστα το Ποτήρι

και μύρια λόγι’ απόκρυφα έλεγε του Θεού του.

Τα μάτια κατακόκκινα απ’ τες πολλές αγρύπνιες

εκοίταζαν ακίνητα το Σώμα και το Αίμα.

✞ ✞ ✞

Τι θάλασσα, που κύματα έχει κρυφές έλπίδες !..

Σιγάτε βρόντοι τουφεκιών, πάψτε φωνές πολέμου,

Κι ο Σαμουήλ την ύστερη την κοινωνιά θα πάρη!

Κ’ εκεί που κοίταζ’ ο παπάς τη Σάρκα τού Θεού του,

εκύλησ’ απ’ τα μάτια του στου ποτηριού τα σπλάχνα

σαν τη δροσούλα διάφανο κρυφά-κρυφά ένα δάκρυ.

- Θεέ μου και πατέρα μου, θαμμένος εδωμέσα

εδίψασα… Χωρίς νερό η θεία κοινωνιά σου

θα έμεν’ ατελείωτη… Δέξου, γλυκέ μου Πλάστη,

αυτό το μαύρο δάκρυ μου – μη το καταφρονέσης.

αμόλυντο και καθαρό βγαίν’ απ’ τα φυλλοκάρδια.

δέξου το, Πλάστη, δέξου το – άλλο νερό δεν έχω.

Ήτανε ήλιος κ’ έλαμψε το ιερό το σκεύος.

Το αίμα εζεστάθηκε, άχνισε, ζωντανεύει.

Αναγαλλιάζει ο Σαμουήλ που είδε τη Θεία Χάρη

και τρέμοντας αγκάλιασε το θεϊκό ποτήρι

και τόσφιξε στα χείλη του κι άκουσε που χτυπούσε

σαν νάτανε λαχταριστή καρδιά, ζωή γιομάτη.

Ανοίγ’ ή Πύλη του Ιερού, σκύφτουν τα παλληκάρια.

τ’ ανδρειωμένα μέτωπα το μάρμαρο χτυπάνε,

και καρτερούν ακίνητα του γέροντα τα λόγια.

Επρόβαλ’ ο καλόγερος. Το πρόσωπό του φέγγει

σα χιονισμένη κορυφή στου φεγγαριού τη λάμψη.

Στα λαβωμένα χέρια του βαστούσ’ ένα βαρέλι

πόκλειε μέσα θάνατο, φωτιά κι απελπισία.

Εκείνο μόνο τόμεινε..- εκείνο μόνο φθάνει!

Εμπρός στην Πύλη του Ιερού μονάχος του το στένει

και τρεις φορές το βλόγησε και τρεις φορές το φχέται.

Σάν νάταν Άγια Τράπεζα, σαν νάταν Αρτοφόρι

επίθωσ’ ο καλόγηρος επάνω το ποτήρι,

και σιωπηλός κι ατάραχος άναψε θειαφοκέρι…

Τα γόνατά του εχτύπησαν ορμητικά την πλάκα,

εσήκωσε τα χέρια του, το πρόσωπό του ανάφτει -

κ’ οι πέντε τον εκοίταζαν βουβοί μέσα στα μάτια:

Η δέησις

- Πατέρα μου, σ’εδούλεψα

πιστά σαράντα χρόνια,

καί τώρα στά γεράματα

μου δίνεις κατηφρόνια !

Το θέλημά σου ας γενή!

Λυπήσου μας, σπλαχνίσου

και πάψε την οργή σου !

✞

Σ’ εσένα, σαν ωρφάνεψα,

έδωκα την ψυχή μου -

το Σούλι μου τ’ αγκάλιασα

στον κόσμο για παιδί μου.

Τώρα το Σούλι τόχασα…

Ηλθ’ η στερνή μου μέρα -

θάλθω σ’ εσέ, Πατέρα…

✞

Μέτρησε πόσοι εμείναμε !

Οι άλλοι πεθαμένοι

μες στα λαγκάδια σέρνονται

νεκροί και λαβωμένοι!

Άταφ’ αμοιρολόητα

σέπονται τα κουφάρια

στου λόγγου τα χορτάρια.

✞

Όρνια και λύκοι εχόρτασαν

τα μαύρα κρέατά μας.

Συχώρεσε, συχώρεσε,

Πλάστη, τα κρίματά μας!

Και τώρα που θα νάλθωμε

κ’ ήμείς στην αγκαλιά σου,

δέξου μας σαν παιδιά σου!

✞

Και κοίταξε τα χέρια μας

τώρα σ’ εσέ σκωμένα

πώς είν’ από το άπιστο

το αίμα λερωμένα,

κ’ ευχαριστήσου, Πλάστη μου,

και πές: «- Εύλογημένοι,

πιστοί μου ανδρειωμένοι!»

✞

Τώρα το Σούλι απέθανε.

δεν έμειν’ ένα χέρι

που να μπορή στα δάχτυλα

να σφίξη το μαχαίρι…

Πατέρα παντοδύναμε,

γενού σ’ εμάς πατρίδα -

άλλη δεν έχω ελπίδα.

✞

Εκεί ψηλά στο θρόνο σου,

στην τόση βασιλεία,

δώσε σ’ εμάς τους δύστυχους

μικρή μια κατοικία,

να μοιάζη με το Σούλι μας -

και δώσε μου ένα βράχο

κ’ εκεί το Κούγκι νάχω.

Χώμα στο Σούλι ελεύθερο

για να ταφώ δε μένει.

ελέησον με, Πλάστη μου,

συχώρεσε να γένη

το Κούγκι μου η εκκλησιά,

το Ιερό σου Βήμα

του Σαμουήλ το μνήμα.

✞

Εδώ ποδάρι άπιστο

ποτέ δε θα τολμήση

(ποτέ ! το είπα, τ’ ώρκισα )

το Κούγκι να πατήση.

Μαζί μου παίρνω τα κλειδιά,

Πλάστη μου, δεν τ’ αφήνω -

ούτε σ’ εσέ τα δίνω!

Εκεί ψηλά στον ουρανό

να τα φορή στη μέση

ο Σαμουήλ ο δούλος σου

θα σε παρακαλέση…

Πατέρα μου, μη πειραχθής -

κάμε μου αυτή τη χάρη:

άλλος να μη τα πάρη!

✞

…Και τώρα, τώρα π’ άκουσες

τον πόνο, τον καημό μας,

δέξου μας και θ’αφήσωμε

το Σούλι το γλυκό μας…

Το Σούλι – αχ ! πως τόχασα! -

ψυχή μου, μη δακρύσης,

είν’ ώρα να τ’ αφήσης!

✞ ✞ ✞

Κι απλώνοντας τα χέρια του στους πέντε του συντρόφους:

Θεέ μου, πολυέλεε,

τώρα που θαν’ αφήσω

τον κόσμο και στον ίσκιο σου

θάλθ’ ο φτωχός να ζήσω,

μια χάρη θέλω, Πλάστη μου:

- τα πέντε τα παιδιά μου

να τάχω συντοοφιά μου!

Τ’ανάθρεψα στον κόρφο μου -

για ιδέ τα, τα καημένα,

άλλονε δέν άγάπησαν

παρά εσέ κ’ εμένα.

Παιδιά μου, μή δειλιάζετε-

νάχετε την ευχή μου,

Θά ζήσετε μαζί μου !

✞ ✞ ✞

Σταλαματιά-σταλαματιά τα δάκρυά τους πέφτουν

κ’ η πλάκα που τα δέχεται ραγίζεται και τρίζει.

Παράπονο τους έπιασεν, όχι θανάτου φόβος,

και κλαίοντας ο Σαμουήλ, εις τόνα του το χέρι

το ιερό ποτήρι του και στ’ άλλο τη λαβίδα,

αρχίνησε την κοινωνιά του Πλάστη να μεράζη…

Ο πρώτος εμετάλαβε – μεταλαβαίνει κι άλλος,

την έδωσε στον τρίτονε – κι ο τέταρτος την παίρνει,

και φθάνει ως τον ύστερο και τού τηνε προσφέρει.

Κ’ εκεί πού έψαλλ’ ο παπάς μέ τή γλυκειά φωνή του

του δείπνου σου του μυστικού / σήμερον Υιέ Θεού,..

φωνές ακούονται, χτυπιές, αλαλαγμός, αντάρα.

Πλακώσανε οι άπιστοι..- καλόγερε, τι κάνεις;..

Εσήκωσε τα μάτια του ο Σαμουήλ στον κρότο -

και στάζ’ απ’τή λαβίδα του επάνω στο βαρέλι

μια φλογερή σταλαματιά απ’ του Θεού το γαίμα…

Αστροπελέκια επέσανε, βροντάει ο κόσμος όλος -

λάμπει στα γνέφ’ η εκκλησιά, λάμπει το μαύρο Κούγκι!

Τι φοβερή κεροδοσά πόλαβε στη θανή του

το Σούλι το κακότυχο, και τι καπνό λιβάνι!..

Ανέβαινε στον ουρανό και του παπά το ράσο

κι απλώθηκε κι απλώθηκε σαν τρομερή μαυρίλα,

σα σύγνεφο κατάμαυρο κ’ εθόλωσε τον ήλιο.

Κ’ ενώ τ’ ανέβαζ’ ο καπνός, κ’ ενώ το συνεπαίρνη,

το ράσο πάντ’ αρμένιζε κ’ εδιάβαινε σά Χάρος.

κ’ εκείθεν οπού διάβηκε ο φλογερός του ίσκιος,

σαν νάταν μυστική φωτιά ερρόγισε το λόγγο.

Και με τες πρώτες αστραπές και με τα πρωτοβρόχια

χλωρό χορτάρι φύτρωσε, δάφνες, έλιές, μυρτούλες,

ελπίδες, νίκες και σφαγές – χαρές κ’ ελευθερία.

✟ .✬·٠•●.ஜ۩✟۩ஜ.●•٠·✬ . ✟.

 

Εκθέματα Προεπανάστασης – Η ανατίναξη στο Κούγκι

Στη νοτιοανατολική πλευρά της Παραμυθιάς, επάνω σε βραχότοπο, ήταν χτισμένα τα Σουλιοτοχώρια (το Σούλι, η Κιάφα, η Σαμονίβα και ο Αβαρίκος). Στα δυτικά της Σαμονίβας, υψώνεται ο βράχος του Κουγκίου.

Πολύ έμοιαζαν οι άνθρωποι αυτοί με τους Σπαρτιάτες, σε δύναμη, αντοχή και πολεμική αρετή. Εδώ έγινε η ανατίναξη -το ολοκαύτωμα- από τον κοσμοκαλόγερο Σαμουήλ, το Δεκέμβρη του 1803. Πολλές φορές νίκησαν τον Αλη-πασά. Τούτη όμως, ήταν η τελευταία, γιατί δε μπόρεσαν να αντισταθούν άλλο στην πείνα, τη δίψα και τις κακουχίες.Μετά από συνθηκολόγηση, αφού οι Τουρκαλβανοί είχαν βαρύτατες απώλειες και οι Σουλιώτες είχαν αρχίσει να εξασθενούν, χωρίζονται σε τρία τμήματα και φεύγουν απ’ το Κούγκι απείραχτοι, όπως είχε συμφωνηθεί. Ο πανούργος Αλη-πασάς, δεν κράτησε το λόγο του. Στέλνει στρατό να εξολοθρέψει και τα τρία τμήματα των Σουλιωτών.Το πρώτο, με επιτυχημένη άμυνα, έφτασε στην Πάργα. Το δεύτερο, περικυκλώθηκε στο Ζάλογγο, νοτιοανατολικά του Σουλίου. Για να μη γίνουν σκλάβες, 60 περίπου Σουλιώτισσες έριξαν πρώτα τα παιδιά τους στο γκρεμό και μετά έπεσαν κι αυτές. Τελικά, σώθηκαν γύρω στους 250, που ‘φτασαν στην Πάργα. Το τρίτο τμήμα, αποκλείστηκε στο Μοναστήρι του Σέλτσου, στην όχθη του Αχελώου, στο νομό Άρτας.

Τρεις περίπου μήνες άντεξαν και αναγκάστηκαν, τελικά, στις 20 Απρίλη του 1804, να επιχειρήσουν να διαφύγουν. Λίγες γυναίκες και παιδιά (ανάμεσά τους και ο Μάρκος Μπότσαρης, 13 χρονών τότε) γλίτωσαν.

Πίσω στο Σούλι, είχε μείνει ο καλόγερος Σαμουήλ και πέντε ακόμη Σουλιώτες (γέροι και βαριά τραυματίες), για να παραδώσουν τη μπαρουταποθήκη, που ήταν μέσα στην Εκκλησιά της Αγίας Παρασκευής. Μετά θα φεύγανε για Πάργα.

Όπως αναφέρει ο Περραιβός, κατά το τέλος της παράδοσης, ένας Τουρκαλβανός είπε στον Σαμουήλ: «πόσα κολαστήρια στοχάζεσαι καλόγερε, θα σε κάμη ο Βεζύρης οπόταν σε βάλει εις το χέρι, από το οποίο και δε γλιτώνεις;».

Και ο Σαμουήλ του απάντησε: «Δεν είναι άξιος ο Βεζύρης, να πιάση άνθρωπον, όστις εκτός οπού δε φοβάται, γνωρίζει και άλλον δρόμον: του θανάτου…».

Τότε άπλωσε το χέρι με τα λιανοκέρια αναμμένα, έβαλε φωτιά στο χυμένο από τα βαρέλια μπαρούτι και ανατινάχτηκαν όλοι στον αέρα.

Γυρίζουμε αριστερά από το διάδρομο των φυλακών και ανεβαίνομε. Βλέπομε βράχια να χάσκουν απειλητικά πάνω μας. Αριστερά μας, ψηλά, η εκκλησία τηςΑγίας Παρασκευής, που στηρίζεται σε πετρώματα ασβεστολιθικά, παράλληλα μεταξύ τους.

Έχει, εξωτερικά, δυο μονόλοβα μικρά τοξωτά παράθυρα και μια πέτρινη τοξωτή πόρτα. Προσπάθησα να χτίσω και να πελεκήσω την καμάρα, με μονοκόμματες πέτρες. Καθώς ανεβαίνουμε, δημιουργώ παύση με μεγάλο πλατύσκαλο, για να παρατηρήσει ο επισκέπτης ό,τι τον ενδιαφέρει.

Στο Κούγκι και στο Σούλι, το 1957, αποτύπωσα, σχεδίασα και φωτογράφησα, ερειπωμένα σπίτια, εκκλησιές και πολεμίστρες. Ειδικά ενδιαφέρθηκα, για το χώρο της Αγίας Παρασκευής. Μελέτησα ό,τι στοιχείο μου χρειάζονταν, με ανάλογες λεπτομέρειες -πάντα- στα χαλάσματα.

Ξαναγύρισα μετά από χρόνια, που ‘γινε ο δρόμος, πολλές φορές. Στις γιορτές του Σουλιού, στις αρχές του Μάη, πήγαινα προσκυνητής με την οικογένειά μου και τα δυο παιδιά μου, για να τους γνωρίσω τον τόπο αυτό.

Το 1962, ανασκάφτηκε ο χώρος της Αγίας Παρασκευής και βρήκαν πάρα πολλά αντικείμενα της εποχής εκείνης. Kατεστραμμένα, φυλάγονται σήμερα σε Σουλιώτικο σπίτι-μουσείο. Μετά τις ανασκαφές, ξαναχτίστηκε η σημερινή μονόκλιτη εκκλησιά της Αγίας Παρασκευής.

Εδώ, είναι το πίσω μέρος της Εκκλησιάς, με το χωνευτήρι, όπου κάθεται ένας Σουλιώτης, ενώ ο άλλος ακουμπά. Η ανοιχτή ξύλινη πόρτα απέναντι, που τη γεμίζει ο Τουρκαλβανός με το βαρέλι που κουβαλά, οδηγεί στο μικρό κατώγι. Πατινάρισα με διάφορα χρώματα και τρόπους τα καινούργια σχιστόξυλα και τα μεγάλα ξύλα για τα παραθυρόφυλλα, για να δώσω ανάλογη ατμόσφαιρα. Τα εικονίσματα, μικρά και μεγάλα, τα έφτιασα από ξύλο και κολλημένο χαρτί με ανάλογη πατίνα, για να φαίνονται παλιά.

Τα λίγα στασίδια, είναι από το χωριό Κωστάνιανη, της περιοχής Δωδώνης, που βρήκα πεταμένα και σαπισμένα στα χόρτα, έξω από την παλιά Εκκλησιά. Έδωσα κάτι για την Εκκλησιά και τα πήρα (μιας και δε χρειάζονταν μέσα γιατί έκαναν μελέτη και συντήρηση οι ειδικοί…!). Είναι ανάλογα για την εποχή που ήθελα, τα συμπλήρωσα όσο μπορούσα. Τα βαρέλια, είναι από ξύλο πεύκου (λυγισμένα σε φωτιά), δεμένα με αγριόκλημα γύρω-γύρω και πατιναρισμένα ανάλογα.

Το πρόσωπο του Σαμουήλ, το τόσο δυνατό, που κυριαρχεί με τη στάση και την αποφασιστικότητα του, το έφτιασα από περιγραφές που βρήκα σε βιβλία και ειδικά στο βιβλίο «Βίοι Παράλληλοι», του Γραμμενοχωρίτη Αναστάσιου Γούδα (1816-1882).

Αν και γιατρός σπουδαίος, ασχολήθηκε με βιογραφίες Ελλήνων που ετοίμασαν την ανεξαρτησία του Γένους. Πολλούς απ’ αυτούς, τους γνώρισε ο ίδιος προσωπικά. Αναφέρει για τον Σαμουήλ πάρα πολλά φυσιογνωμικά στοιχεία, όπως χρώμα ματιών, γένια, βλέμμα, κ.α.

 

Η σύνθεση είναι δική μου. Εδώ, ο καλόγερος είναι έτοιμος και αποφασισμένος, μετά τη λογομαχία, να βάλει φωτιά στο βαρέλι με τη χυμένη μπαρούτη. Γέροντες ανήμποροι και σακάτηδες, από τον πόλεμο που ‘χαν πριν λίγο, μαζί με ένα νέο πληγωμένο, δένουν την υπόλοιπη σύνθεση.

Είναι χειμώνας και τα ρούχα τους, οι κάπες τους, οι γιδίσιες τσέργες τους και διάφορα άλλα μικροπράγματα, είναι ανάλογα με την εποχή του έτους, όπως και την ηλικία που έχει ο καθένας τους. Μου τα ‘δωσαν Παρασουλιώτες συγγενείς και φίλοι.

Οι ψυχικές καταστάσεις τους, μελετήθηκαν φυσιογνωμικά και χαρακτηρολογικά, για τον καθένα. Το ίδιο και οι θέσεις και στάσεις τους.

Αγέρωχοι καθώς ήταν, όλοι τους λεβέντες, στη ζωή και στο θάνατο. 

✟ .✬·٠•●.ஜ۩✟۩ஜ.●•٠·✬ . ✟.

Μία σκηνή από την ταινία ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ, παραγωγής ΤΖΕΗΜΣ ΠΑΡΙΣ (1972), με τον ΛΑΥΡΕΝΤΗ ΔΙΑΝΕΛΛΟ στον ρόλο του καλόγερου ΣΑΜΟΥΗΛ.

Πηγές: 
www.mixanitouxronou.gr
myriobiblos.gr
http://www.vrellis.gr
www.youtube.com

Επιμέλεια: Αέναη επΑνάσταση

«Νερό με βιτριόλι θα δηλητηριάσει όλη την περιοχή για πολλούς αιώνες»

«Είναι σκάνδαλο η αδειοδότηση και πολιτικές οι διώξεις των κατοίκων».
Σύμφωνα με το Μεταλλευτικό Κώδικα (Νόμος 210/1973), οποιοδήποτε μεταλλευτικό αντικείμενο μπορεί να τύχει εκμετάλλευσης με κερδοφόρο αποτέλεσμα αποτελεί «κοίτασμα». Οι εμφανίσεις αλουμινίου (Φωκίδα) είναι κοιτάσματα, αλλά και του χρυσού στη Μακεδονία και τη Θράκη.
Υπάρχει γεωλογική βεβαιότητα ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ορεινών όγκων της Μακεδονίας - Θράκης (ίσως πάνω από το 80%) είναι εν δυνάμει κοιτάσματα χρυσού. Περιέχουν το μέταλλο αυτό σε γραμμάρια ανά τόνο μητρικού πετρώματος, αλλά και μια ποικιλία άλλων μετάλλων εναλλάξιμων στο βρόχινο νερό.Τα βουνά είναι ποτισμένα με μέταλλα, όπως το αλάτι του αλατόνερου εμποτίζει ένα σφουγγάρι. Εμπλουτίζουν με την αέναη διαλυτοποίησή τους το νερό και αποτελούν έτσι σημαντικό παράγοντα γι' αυτό που λέγεται ποιότητα ζωής.
Σύμφωνα με τον κύκλο του νερού (Google, «Υδρολογικός Κύκλος»), τα βρόχινα νερά κατεισδύουν σε βάθη ώς 200 με 300 μέτρα στα πετρώματα των ορεινών, κυρίως, όγκων. Ακολούθως κατέρχονται, εμπλουτιζόμενα προοδευτικά σε μέταλλα, προς τις υπόγειες υδροφορίες των κάμπων, απ' όπου αντλούνται και χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο (άρδευση). Η εικόνα αυτή γεωμορφολογικά είναι κυρίαρχη στις νότιες παρυφές της Ροδόπης, ώς τη θάλασσα (Μακεδονία - Θράκη).
Για να πάρουν το χρυσό, τα πετρώματα επιβάλλεται να διαλυτοποιηθούν σε κάποιο διαλύτη. Για να ανακτηθεί το αλάτι, από το ξερό σφουγγάρι, πρέπει να διαλυθεί πάλι σε νερό. Ετσι και τα μέταλλα. Θα διαλυτοποιηθούν (θα μετακινηθούν προς ένα υγρό, εκχύλιση) και από το διάλυμα θα αποληφθούν με κατακρήμνιση. Ο απαιτούμενος για τη δουλειά αυτή διαλύτης είναι το υδατικό διάλυμα κυανιούχου νατρίου. Η μέθοδος ονομάζεται «κυάνωση». Για να δράσει όμως το κυανιούχο διάλυμα σε εύλογο χρόνο απαιτείται κατάτμηση (λειοτρίβηση) των πετρωμάτων.
Εχουμε λοιπόν αρχικά επιφανειακές εξορύξεις, πολύ μεγάλης κλίμακας, σε βάθη ώς 300 μ. Τα πετρώματα θα λειοτριβούνται και θα υφίστανται κυάνωση. Η γη θα καθίσταται αυτόματα απόβλητο του κυανίου. Τα πετρώματα συνήθως περιέχουν θείο (πυρίτες ή αλουνίτης), άρα θα ενταθεί απρόβλεπτα η όξινη απορροή στα νερά, δηλαδή η δημιουργία θειικού οξέος (βιτριόλι) στα φυσικά νερά. Και όλα αυτά με ανάλωση (ή ανέκκλητο δηλητηριασμό) γιγαντιαίων ποσοτήτων φυσικών (υπόγειων και επιφανειακών) νερών, διότι η κυάνωση είναι υδρομεταλλουργία.
Ο,τι αναφέρεται για την αποτοξικοποίηση του κυανίου είναι κάποια υποβάθμιση της απαράδεκτης τοξικότητας των κυανιούχων νερών. Αλλά από το άζωτο του κυανίου (το κυάνιο είναι ένωση άνθρακα - αζώτου) ΔΕΝ θα απαλλαγούμε. Θα κυκλοφορεί δημόσιος κίνδυνος για αιώνες στην περιοχή. Ενώ η αλεσμένη γη θα περιέχει σε προσροφημένη μορφή ανεξέλεγκτες ποσότητες κυανίου. Είναι η Βέλτιστη Διατιθέμενη Τεχνική (ΒΑΤ) της Ε.Ε. για απόληψη χρυσού. Η μεταλλουργία του χρυσού σήμερα ζητεί να πάρει ΟΛΑ τα υπάρχοντα μέταλλα στα πετρώματα με την κυάνωση. Αυτό είναι το προϊόν της, ο χρυσός Dore. Η περιοχή θα απογυμνωθεί από τα εναλλάξιμα στο νερό μέταλλά της... Το υπόγειο νερό θα καταντήσει, με απλά λόγια, από πόσιμο υψηλής ποιότητας, σε νερό για ηλεκτρικά σίδερα (ή απλώς βρόχινο). Χώρια τα προσροφημένα δηλητήρια. Η κυάνωση απογυμνώνει τα πετρώματα από τα συνοδά τους μέταλλα. Το ίδιο θα κάνει και η πολυδιαφημισμένη μέθοδος Flash-smelting (χωρίς κυάνιο!...) για τις Σκουριές. Πλήρης και ανέκκλητη ανατροπή του ισοζυγίου μετάλλων στα υπόγεια νερά. Αλήθεια, δόθηκε τέτοια άδεια από το υπουργείο Ανάπτυξης;
Δεν υπάρχει μέθοδος απόληψης χρυσού που να αφήνει τα υπόλοιπα μέταλλα στα κατάλοιπα σε εναλλάξιμη μορφή για το νερό. Αν υπάρχει τέτοια μέθοδος, ας μας πληροφορήσουν οι αδειοδοτικές αρχές για να μας φύγει η σημερινή πλάνη.Ενημερώθηκαν και αντιλήφθηκαν λοιπόν οι κάτοικοι της Ιερισσού ότι ο σημερινός υδροφορέας της περιοχής τους, το όρος Κάκαβος, θα καταστραφεί ανέκκλητα από τις διεργασίες αυτές, με αρχή τις Σκουριές. Και αντέδρασαν. Το αδειοδοτικό σύστημα τους έκλεισε στη φυλακή, κατηγορώντας τους ως τρομοκράτες. Μήπως πρόκειται για πολιτική δίωξη;Αν οι σημερινοί πολιτικοί θέλουν ωμά να αφαιρέσουν τα μέταλλα από τη γη, καταστρέφοντάς την αιώνια στο βωμό του κέρδους (Ν. 210/1973) και βαπτίζοντάς την «ανάπτυξη», απλώς είναι απάνθρωποι. Και αυτό το ανέδειξαν ταπεινά οι κάτοικοι της Χαλκιδικής με τον αγώνα τους.
ΠΗΓΗ