Τραγοπώγων ο πρασόφυλλος-Tragopogon porrifolius

Τραγοπώγων ο πρασόφυλλος-Tragopogon porrifolius

Το διετές αυτό φυτό είναι πολύ κοινό είδος στην Ελλάδα. Έχει κεφάλια με ανθίδια ρόδινα-ιώδη και οκτώ οξύληκτα βράκτια. Τα φύλλα του είναι πλατιά, περίβλαστα και βρίσκονται στο κατώτερο τμήμα του βλαστού. Οι σαρκώδεις ρίζες του φυτού είναι εδώδιμες και έχουν τη γεύση στρειδιού.

Καλλιεργείτε πολύ από τους Ευρωπαίους. Σε εμάς δεν είναι γνωστός, παρόλο που οι λεξικογράφοι τον εξήγησαν με το σκούλι, όνομα που δόθηκε από του νέους βοτανολόγους, κατά τους παλιούς είναι το salfisi των Γάλλων.

Τα φύλλα αυτού του φυτού τρώγονται βραστά με λάδι, ή ωμά σε σαλάτα, οι δε ρίζες του καρυκεύονται ποικιλοτρόπως.

Απαιτεί δε όπως όλα τα μακρόριζα γη βαθειά δουλεμένη, όχι όμως πολύ κοπριά, ούτε έδαφος υγρό, επειδή τότε γίνεται μεγάλος αλλά άνοστος.

Τον σπέρνουν πολύ πρώιμα σε πρασιές (σαμάρια), τον σκαλίζουν μία ή δύο φορές και τον ποτίζουν ενίοτε.

Οι ρίζες του πρέπει να συλλέγονται πριν κάνει σπέρματα το φυτό επειδή χάνουν την τρυφερότητά τους.

Στα ψυχρά κλίματα ο τραγοπώγων σαν απαλό φυτό, δεν μπορεί να καλλιεργηθεί τον χειμώνα χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις. Στην Ελλάδα όμως μπορεί να σπείρει κανείς όλους τους μήνες για να έχει κάθε καιρό και φύλλα και ρίζες. Τα πρώτα πρέπει να κόβοντε όταν είναι τρυφερά.Είναι δύσκολο για να συλλέξει κανείς τον σπόρο του τραγοπώνου γιατί είναι φτερωτός όπως του μαρουλιού και αμέσως όταν ωριμάσει τον σκορπίζει ο άνεμος. Για αυτό τον μαζεύουν το πρωί.

Πηγή: Γεωργική και οικιακή οικονομία-Τόμος Β'