Πικραμυγδαλιά

Πικραμυγδαλιά

-Η ρίζα της πικρής αμυγδαλιάς λιωμένη και βρασμένη καθαρίζει τις φακίδες του προσώπου, το ίδιο κάνουν και τα αμύγδαλα ως κατάπλασμα.

-Αν εισαχθούν με βύσμα προκαλούν την έμμηνο ρύση.

-Βοηθούν τον πονοκέφαλο σαν κατάπλασμα μαζί με ξύδι και ροδόμυρο στο μέτωπο.

-Βοηθούν τις ματωμένες φουσκάλες των ποδιών μαζί με κρασί.

-Μαζί με μέλι αρμόζει στις σήψεις, τους έρπητες και τα δαγκώματα από σκύλους.

-Όταν τρώγονται είναι παυσίπονα, μαλακτικά της κοιλιάς, υπνωτικά, διουρητικά και κατάλληλα για τις αιμοπτύσεις, όταν τρώγονται μαζί με άμυλο και δυόσμο.

-Όταν πίνονται με νερό ή όταν λαμβάνονται σε ματζούνι μαζί με ρετσίνι από τερέβινθο, κάνουν καλό σε όσους έχουν νεφρίτιδα και πνευμονία.

-Μαζί με γλυκό κρασί βοηθούν τη δυσουρία και τη λιθίαση.

-Μαζί με μέλι και γάλα σε καραμέλα στο μέγεθος φουντουκιού κάνουν καλό σε όσους πάσχουν από το συκώτι, στο βήχα και στις φουσκώσεις του κόλου εντέρου.

-Όταν λαμβάνεται σε ποσότητα 5 φουντουκιών, εμποδίζουν τη μέθη.

-Αν φαγωθούν με κάτι άλλο σκοτώνουν τις αλεπούδες.

-Το κμμι της είναι στυπτικό, θερμαίνει και βοηθάει στην αιμόπτυση όταν πίνεται, ενώ όταν επαλείφεται μαζί με ξύδι εξαφανίζει τους λειχήνες του δέρματος. Θεραπεύει και το χρόνιο βήχα όταν πίνεται με νερωμένο κρασί, ενώ ωφέλει όσους έχουν λιθίαση όταν πίνεται με γλυκό κρασί.

Το γλυκό και φαγώσιμο αμύγδαλο είναι πολύ πιο αδύνατο στις ιδιότητες από το πικρό, αλλά είναι και αυτό λεπτυντικό και διουρητικό.

Αν φαγωθούν δε τα αμύγδαλα χλωρά μαζί με το φλούδι, θεραπεύουν τη συγκέντρωση υγρών στο στομάχι.

Πηγή: Διοσκουρίδης-Περί ύλης Ιατρικής Α’

Προφυλάξεις
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.

Πολυκόμπι-Equisetum arvense

Πολυκόμπι-Equisetum arvense

Επιστημονική ονομασία: Equisetum arvense-Εκουισέτον το αρουραίον ή Ιππουρίς η αρουραία
Οικογένεια: Ιππουριδοειδή (Equisetaceae).
Άλλα ονόματα: Πολυκόμπι, κοντυλόχορτο, πολυτριχιά, πολυκόνδυλο, Ιππουρίδα των αγρών, Horsetail, Bottlebrush.



ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Πολυετές φυτό που φθάνει σε ύψος τα 60 εκατοστά και έχει σπείρες από βελονοειδή φύλλα. Ο βλαστός του είναι κιτρινωπός και τα φύλλα του είναι σαν βελόνες πεύκου με πράσινο χρώμα.

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Το πολυκόμπι φυτρώνει στις περιοχές της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής, της Βόρειας Ασίας και της Αμερικής και προτιμά τα υγρά εδάφη. Στην Ελλάδα θα το βρείτε δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους την άνοιξη.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται τα υπέργεια πράσινα μέρη που συλλέγονται στην αρχή του καλοκαιριού.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Το πολυκόμπι περιέχει μεγάλες ποσότητες πυριτικού οξέος και αλάτων, φλαβονοειδή, φαινολικά οξέα, αλκαλοειδή, σαπωνίνες, στερόλες, τανίνη, μαγγάνιο, μαγνήσιο, κάλιο, θείο. Μεγάλο μέρος της θεραπευτικής αποτελεσματικότητας αυτού του βοτάνου οφείλεται στη μεγάλη περιεκτικότητα του σε πυρίτιο, το οποίο είναι ευδιάλυτο και μπορεί να απορροφηθεί.

ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Το πολυκόμπι είναι ένα πρωτόγονο φυτό, απόγονος των τεράστιων δένδρων που υπήρχαν στην παλαιοζωική περίοδο. Ο Διοσκουρίδης λέει ότι το πολυκόμπι κοπανισμένο και επαλειμμένο θεραπεύει τελείως τις πληγές και για αυτό χρησιμοποιούταν σαν επουλωτικό για τις πληγές. Το πυρίτιο ενισχύει την ανάπλαση του συνδετικού ιστού.
Στο παρελθόν χρησιμοποιείτο για το γυάλισμα των μετάλλων και του ξύλου. Αυτό γιατί έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε πυρίτιο που ενεργεί σαν λειαντικό μέσον.
Το αγγλικό του όνομα, bottlebrush σημαίνει ότι χρησιμοποιούταν σαν βούρτσα για μπουκάλια. Το πολυκόμπι δενόταν στις ουρές των ζώων για να τα βοηθά να διώχνουν τα έντομα, για αυτό λεγόταν στα αγγλικά και horsetail(αλογοουρά).

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Το πολυκόμπι σταματά την αιμορραγία των πληγών, τη ρινορραγία και τις αιμοπτύσεις. Συντελεί στην επιτάχυνση της αποκατάστασης του κατεστραμμένου συνδετικού ιστού καλυτερεύοντας την ισχύ του και την ελαστικότητα του. Το αφέψημα του βοτάνου προστιθέμενο στο νερό του μπάνιου βοηθά στην αποθεραπεία των διαστρεμμάτων και των καταγμάτων, καθώς και σε παθήσεις που προκαλούν ερεθισμούς και φλεγμονές του δέρματος, όπως το έκζεμα και ο έρπητας.
Έχει ευεργετική επίδραση γενικώς στο ουροποιητικό σύστημα και για αυτό ενδείκνυται, στις καταστάσεις κυστίτιδας, ουρηθρίτιδας, τις παθήσεις και φλεγμονές των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, στη φλεγμονή του προστάτη, στην κατακράτηση υγρών και τις χρόνιες ογκώσεις των ποδιών.
Το πολυκόμπι είναι από τα καλύτερα βότανα για τη θεραπεία των ρευματικών αρθριτικών προβλημάτων, και βοηθάει τις αναπνευστικές παθήσεις, τη χρόνια βρογχίτιδα και φυματίωση, την αναιμία, εξασθένηση του οργανισμού.
Το διοξείδιο του πυριτίου που πε­ριέχει βοηθάει στην απορρόφηση του ασβεστίου και εμποδίζει την εναπό­θεση λιπιδίων στις αρτηρίες για αυτό προλαμβάνει την αρτηριοσκλήρυνση, και βοηθάει ασθένειες του στήθους, όπως το εμφύσημα.
Τέλος χρησιμοποιείτε για τα ευαίσθητα και σπασμένα νύχια γιατί τα σκληραίνει.

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Είναι καλό λίπασμα για τα φυτά και χρησιμοποιείτε σαν έγχυμα για την προστασία τους γιατί σκληραίνει την εξωτερική επιφάνεια των φυτών βοηθώντας τα έτσι στην αντιμετώπιση των εχθρών.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Δύο κουταλάκια ξερό βότανο σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό τρείς φορές την ημέρα.
Για λουτρά 100 γραμμάρια σε καυτό νερό για μία ώρα και προσθέσετε το μετά στο νερό του μπάνιου. Κάντε το μπάνιο σας για 20 λεπτά φροντίζοντας να καλύψετε τα νεφρά σας αλλά όχι την καρδιά σας (αυτό ισχύει για όλα τα λουτρά με βότανα) και μετά μείνετε σκεπασμένοι στο κρεβάτι για μια ώρα. Είναι ευεργετικό για ρευματικούς πόνους και χιονίστρες.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Μη χρησιμοποιείτε το πολυκόμπι για περισσότερο από 6 εβδομάδες γιατί μπορεί προκαλέσει ερεθισμό του πεπτικού.Ελλείψει ικανοποιητικών επιστημονικών στοιχείων, η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού δε συνιστάτε.

Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.

Links:
http://en.wikipedia.org/wiki/Equisetum_arvense
http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/druginfo/natural/patient-horsetail.html
http://www.globalherbalsupplies.com/herb_information/horsetail.htm
http://www.emea.europa.eu/pdfs/human/hmpc/equiseti_herba/39489407enfin.pdf

Πεντάνευρο-Plantago

Πεντάνευρο-Plantago

Επιστημονική ονομασία: Plantago major-Πλαντάγινον το μείζον
Οικογένεια: Πλανταγινίδες-Plantaginaceae
Άλλα ονόματα: Πεντάνευρο, αρνόγλωσσο, κοινό πλαντάγινο, ψυλλόχορτο, βούπρηστις.
Συγγενή είδη: πεντάνευρο το λογχοειδές (Ρ. lanceolata), πεντάνευρο το ψύλλιο(P. psyllium).




ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Φυτό που έχει ύψος 15-30 εκατοστά. Έχει μεγάλα πλατιά σκουροπράσινα φύλλα με πέντε νεύρα που διακρίνονται πολύ εύκολα αν σπάσουμε το κοτσάνι των φύλλων του. Το λογχοειδές διαφέρει από το πεντάνευρο το μεγάλο στα φύλλα που είναι πιο μακρόστενά και λογχοειδή, ενώ τα στάχεια του είναι πιο κοντά. Έχει τις ίδιες φαρμακευτικές ιδιότητες με το πεντάνευρο το μεγάλο.
Τα φύλλα του είναι φαγώσιμα αλλά λίγο σκληρά, για αυτό μαζεύουμε κυρίως τα νεαρά, τρυφερά, φρέσκα φύλλα και αφαιρούμε τα κοτσάνια. Η γεύση τους είναι πικρή σαν του σπανακιού. Τα φύλλα όταν ξεραθούν γίνονται ένα καλό τσάι.

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Το πεντάνευρο φυτρώνει στην Ευρώπη και σε όλες τις εύκρατες περιοχές. Δεν καλλιεργείται γιατί φυτρώνει από μόνο του παντού, στους αγρούς και σε κατοικημένες περιοχές, στις άκρες των δρόμων. Ανθίζει από την άνοιξη ως το καλοκαίρι. Το πεντάνευρο το λογχοειδές είναι επίσης κοινό στην Ελλάδα. Τα φύλλα του συλλέγονται το καλοκαίρι και τα σπόρια του στο τέλος του φθινοπώρου.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιείτε όλο το φυτό.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Το πεντάνευρο περιέχει ιριδοειδή γλυκοσίδια (αουκουβίνη- Acubin), φλαβονοειδή (απιγενίνη-Apigenin), ταννίνες, οξέα φυτών, φυτική κόλλα και διοξείδιο του πυριτίου. Η Acubin έχει αναφερθεί στο περιοδικό της τοξικολογίας ως ισχυρή αντί-τοξίνη. Υπάρχουν πολλά περισσότερα, ιδιαίτερα αποτελεσματικά συστατικά σε αυτά τα φυτά όπως αντί σκορβουτικό οξύ, βενζοϊκό οξύ, κιτρικό οξύ, σαλικυλικό οξύ. Είναι πολύ πλούσιο σε βιταμίνη B1 και ριβοφλαβίνη.

ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Το πεντάνευρο ήταν γνωστό και διαδεδομένο φυτό από την αρχαιότητα, ως επουλωτικό φυτό και χρησιμοποιούταν από παλιά για να θεραπεύει πληγές και μώλωπες. Χρησιμοποιούταν ως πανάκεια (ιατρική για όλα) σε μερικούς πολιτισμούς. Παραδοσιακά χρησιμοποιούταν και για να αποτρέψει τη μητρική αιμορραγία μετά από τον τοκετό. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες αναφέρονται από το Διοσκουρίδη, το Γαληνό και άλλους διάσημους γιατρούς.
Παλαιότερα στην Ευρώπη το χρησιμοποιούσαν στη θεραπεία από τα δαγκώματα των τρελλών σκυλιών, του ίκτερου, της επιληψίας, της λέπρας και της φυματίωσης.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Το πεντάνευρο σταματά γρήγορα την αιμορραγία και βοηθά την αποκατάσταση των κατεστραμμένων ιστών. Μπορεί να επουλώσει χρόνιες πληγές που δεν κλείνουν και να χρησιμοποιηθεί αντί για το σύμφυτο στη θεραπεία των μωλώπων και των σπασμένων οστών.
Το πεντάνευρο είναι αντικαταρροϊκό και αποχρεμπτικό, δηλαδή ωφέλιμο σε παθήσεις του αναπνευστικού (βήχα, κοκίτη, βρογχικό άσθμα, βρογχίτιδα, φυματίωση, αναπνευστική καταρροή).
Είναι διουρητικό, δηλαδή ωφέλιμο σε παθήσεις του ήπατος, των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, αλλά και την αιμορραγία του ουροποιητικού συστήματος.
Είναι στυπτικό και ωφέλιμο στη διάρροια, δυσκοιλιότητα, κυστίτιδα, γαστρίτιδα, κολίτιδα, τα πεπτικά έλκη, τη δυσεντερία, το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου.
Για εξωτερική χρήση τα φρέσκα κοπανισμένα φύλλα του πεντάνευρου χρησιμοποιούνται σαν κατάπλασμα σε αιμορραγίες, πληγές, τσιμπήματα εντόμων, δαγκώματα σκύλων ή φιδιών. Ακόμα στη θεραπεία των αιμορροΐδων, των συριγγίων και των ελκών.
Η ρίζα είναι μια θεραπεία για το δάγκωμα των κροταλιών, χρησιμοποιείται στις ίσες μερίδες με το Marrubium vulgare.
Για τη βρογχοκήλη χρησιμοποιούνται επιθέματα στο λαιμό με φρέσκα φύλλα πεντάνευρου κοπανισμένα και ανακατεμένα με λίγο αλάτι.
Το αφέψημα του φυτού ή το υγρό που λαμβάνεται με απόσταξη θεωρείται καλό κολλύριο γιατί περιέχει ιριδοειδή.
Τα φύλλα του πεντάνευρου περιέχουν ουσίες που έχουν επίδραση στη μείωση των συνολικών λιπιδίων, των τριγλυκεριδίων, της χοληστερόλης, και των λιποπρωτεϊνών στο αίμα και ενδείκνυνται ως προληπτικό για καρδιακές παθήσεις. Βοηθούν να καθαρίσει το σώμα από την περίσσεια της χοληστερόλης, ανεβάζουν τα επίπεδα της καλής χοληστερίνης, στο αίμα και δυναμώνουν τα τριχοειδή αγγεία.
Οι σπόροι περιέχουν mucilage μέχρι 30% (πηχτή φυσική ουσία σαν κόλλα) που φουσκώνει στο έντερο, ενεργώντας σαν καθαρτικό και κατευναστικό στις ερεθισμένες μεμβράνες. Οι σπόροι χρησιμοποιούνται και στην θεραπεία των παρασιτικών σκουληκιών.
Οι σπόροι του σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, είναι μια από τις υψηλότερες πηγές ινών που υπάρχουν στις τροφές.

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Προσελκύει άγρια ζωή στον κήπο μας. Προσφέρει τροφή στις κάμπιες πολλών ειδών πεταλούδων.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Για τις παθήσεις του αναπνευστικού αλλά και για το κρυολόγημα χρησιμοποιούμε έγχυμα από πεντάνευρο 1-3 φορές την ημέρα.
Αφέψημα της ρίζας του χρησιμοποιείτε κατά του ζαχαρώδους διαβήτη.
Για τις φουσκάλες που δημιουργούνται στα πόδια μας από το περπάτημα, βάζουμε λίγα φύλλα πεντάνευρου μέσα στα παπούτσια μας.
Μπορούμε να φτιάξουμε αλοιφή και να τη χρησιμοποιήσουμε ως κρέμα νυκτός για τις ρυτίδες.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Γενικός το πεντάνευρο είναι ασφαλής στη χρήση του.
Υπάρχει όμως μια αντένδειξη που φαίνεται ότι λείπει από την μεγαλύτερο μέρος της τρέχουσας βιβλιογραφίας. Το πεντάνευρο είναι ένα ισχυρό πηκτικό. Αυτό μπορεί να εξεταστεί εύκολα αν ανακατέψουμε νερομπογιά με νερό και προσθέσουμε τσάι από πεντάνευρο. Τα μέρη του χρώματος θα χωριστούν αμέσως μόνιμα από το νερό.
Λόγω αυτής της μοναδικής ιδιότητας, το πεντάνευρο χρησιμοποιήθηκε σαν αλοιφή πληγών στο πεδίο της μάχης, για αυτό λεγόταν και «χορτάρι του στρατιώτη». Λόγω αυτών των ιδιοτήτων, οι άνθρωποι που παίρνουν αντιπηκτικά αίματος ή εκείνοι που είναι επιρρεπείς σε θρόμβους αίματος δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιήσουν πεντάνευρο εσωτερικά.

Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.

Γαιδουράγκαθο-Silybum marianum

Γαιδουράγκαθο-Silybum marianum

Επιστημονική ονομασία: Σίλυβο το μαριανό- Silybum marianum/Cardus marianus
Οικογένεια: Σύνθετα (Compositae).
Άλλα ονόματα: Γαϊδουράγκαθο, κουφάγκαθο, κάρδος, σίλυβο.
Συγγενή είδη: Cnicus benedictus-αγιάγκαθο

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Διετές ακανθώδες φυτό που φθάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο. Τα φύλλα του είναι πράσινα με χαρακτηριστικά άσπρα σημάδια σαν φλέβες και τα λουλούδια του έχουν χρώμα βυσσινί.

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Είναι φυτό ιθαγενές της Μεσογείου και φυτρώνει σε όλη την νότια Ευρώπη. Είναι αυτοφυές, ευδοκιμεί σε χερσότοπους αλλά και σε καλλιεργημένες εκτάσεις. Προτιμά τα ηλιόλουστα μέρη και τα καλά στραγκιζόμενα εδάφη. Πολλαπλασιάζετε εύκολα από μόνο του με τους σπόρους του και αντέχει μέχρι και τους -15 βαθμούς κελσίου.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται κυρίως οι σπόροι από τα άνθη του, που μαζεύονται προς το τέλος του καλοκαιριού όταν ξεραθούν πλήρως. Και τα άλλα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά αλλά έχουν χαμηλότερες περιεκτικότητες σε δραστικές ουσίες.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Σιλυμαρίνη, τυραμίνη, ισταμίμη, κινικίνη, φλαβονικά γλυκοσίδια, άλατα νιτρικού οξέος, νιτρικό κάλιο και αιθέριο έλαιο.

ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Σύμφωνα με την παράδοση τα λευκά σημάδια σαν φλέβες στα πράσινα φύλλα του, προκλήθηκαν όταν έπεσαν πάνω στο φυτό σταγόνες από το γάλα της Παρθένου Μαρίας και για αυτό πήρε το αγγλικό του όνομα milk thistle (γαλατοαγκάθι) ή Mary thistle (αγκάθι της Μαρίας).
Ο Διοσκουρίδης συνιστά το μέγα κενταύριον, ή σίλυβον για την επούλωση των πληγών.Τα κεφάλια από τα άνθη του τρώγονταν βραστά την άνοιξη πριν ανθίσουν όπως οι αγκινάρες και βοηθούσαν στη τόνωση του οργανισμού, το καθάρισμα του αίματος, την αποτοξίνωση του οργανισμού, αλλά και στην αύξηση της παραγωγής γάλακτος των γυναικών. Ακόμα χρησιμοποιούταν και για όλες τις ασθένειες της μελαγχολίας.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του. Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κύρωσης του ύπατος.
Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.
Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος.
Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγο της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.
Επιστημονικές αποδείξεις της σημαντικής αντικαρκινικής ιδιότητας του γαϊδουράγκαθου μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.sciencedaily.com/releases/2007/11/071114111149.htm

ΦΑΓΩΣΙΜΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
 H ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού.
Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό 1 κουταλάκι ξηρούς σπόρους 3 φορές την ημέρα.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Το γαϊδουράγκαθο, δεν παρουσιάζει τοξικότητα. Σε υψηλές και μακροχρόνιες δόσεις ίσως χρειαστεί συμπληρωματικά κάποιο σκεύασμα πλούσιο σε φυτικές ίνες, γιατί λόγω της χολαιρετικής δράσης του φυτού, μπορεί να ερεθιστεί ο εντερικός βλεννογόνος και να προκληθεί μικρή μάζα κοπράνων.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.

Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Silybum_marianum
http://www.pfaf.org/database/plants.php?Silybum+marianum
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/t/thistl11.html

Δενδρολίβανο-Rosmarinus officinalis

Δενδρολίβανο-Rosmarinus officinalis

Επιστημονική ονομασία: Rosmarinus officinalis-Ροσμαρίνος ο φαρμακευτικός.
Οικογένεια: Χειλανθή (Labiatae).
Άλλα ονόματα: δεντρολίβανο, λιβανόδενδρο, διοσμαρίνι, λασμαρί, αρισμαρί, δουσμαρίνι, λεσμαρί, λιβανωτίς.



ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Πολυετές αειθαλής θάμνος που φθάνει, μέχρι το ενάμισυ μέτρο ύψος. Τα φύλλα του είναι βελονοειδή στενά σκουροπράσινα και τα άνθη του μικρά ελαφρώς γαλάζια-μωβ.

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Το δεντρολίβανο είναι αυτοφυές στη νότια Ευρώπη και καλλιεργείται ως καλλωπιστικό σε όλο τον κόσμο. Πολλαπλασιάζετε με σπόρους αλλά πιο εύκολα με μοσχεύματα. Προτιμά τα θερμά, ξηρά κλίματα. Αντέχει εύκολα μέχρι -10 βαθμούς Κελσίου και είναι ανθεκτικό στη ζέστη και στους ανέμους.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται τα φύλλα και τα ανθισμένα μέρη του και συλλέγεται κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Πτητικό έλαιο, φλαβονοειδή, ταννίνες, ροζμαρινικό οξύ, ροζμαρικίνη, διτερπένια.

ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Σύμφωνα με τη λαογραφία, πήρε το όνομά του από τη Παναγία, η οποία άφησε το μανδύα της πάνω στο θάμνο. Μέχρι το επόμενο πρωί, τα λουλούδια του θάμνου είχαν γίνει μπλε και από τότε ονομάστηκε rose of Mary.
Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν δώρο της Αφροδίτης. Οι μαθητές φορούσαν στεφάνια από δεντρολίβανο όταν είχαν εξετάσεις, γιατί βοηθούσε την συγκέντρωση και την μνήμη.
Το δεντρολίβανο το χρησιμοποιούσαν παλιότερα ως λιβάνι γι αυτό λεγόταν και λιβανόδενδρο.
Αναφέρεται ότι αφέψημα δενδρολίβανου, κέδρου και τερβινθίνης ήταν ένα ελιξίριο νεότητας, που ονομαζόταν το νερό της βασίλισσας της Ουγγαρίας.
Στα νοσοκομεία παλιά έκαιγαν δεντρολίβανο για να απολυμάνουν τον αέρα.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Το δεντρολίβανο είναι θερμαντικό και διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος προς τον εγκέφαλο και βελτιώνει τη συγκέντρωση και τη μνήμη.
Είναι χρήσιμο για τους νευρικούς πονοκεφάλους και τις ημικρανίες.
Ενισχύει την ανάπτυξη της τριχοφυΐας, ενισχύοντας την κυκλοφορία του αίματος στο τριχωτό της κεφαλής.Τα φύλλα του δεντρολίβανου, μαζί με ρίζες τσουκνίδας και ρίζες λάπατου, μουσκεμένες σε οινόπνευμα, βοηθούν να προκαλούν τριχοφυΐα κάνοντας εντριβές στο τριχωτό μέρος του κεφαλιού.
Ανεβάζει τη διάθεση και είναι χρήσιμο σε περιπτώσεις κατάθλιψης ήπιας έως μετρίως σοβαρής μορφής.
Τα μπάνια που γίνονται με αφέψημα δεντρολίβανου βοηθούν αυτούς που υποφέρουν από ρευματισμούς στις αρθρώσεις.
Είναι αποχρεμπτικό και βοηθάει στο βήχα στο άσμα σε βρογχίτιδες και στη γρίπη.
Η σκόνη από τα κονιοποιημένα φύλλα του δεντρολίβανου επουλώνει τις πληγές.
Το αφέψημα του δεντρολίβανου είναι και κατά της λιποθυμίας και των ζαλάδων.
Κοπανισμένο φρέσκο δεντρολίβανο κάνοντάς το κατάπλασμα ξεραίνει τις αιμορροΐδες.
Βοηθάει στην υπερκόπωση και στην αδυναμία.
Βρασμένο δεντρολίβανο με κρασί βοηθάει στον ύπνο.
Γενικά θεωρείται αντιβακτηριδιακό, αντιμυκητιακό και αντιρρευματικό, τονωτικό της καρδιάς και της όρασης αλλά και κατά του διαβήτη.

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ
Το ενεργό συστατικό στο δεντρολίβανο, γνωστό ως carnosic acid (CA), μπορεί να προστατεύσει τον εγκέφαλο από το εγκεφαλικό και τη νευροεκφύλιση, που οφείλεται στα επιβλαβή χημικά και τους ελεύθερους ριζοσπάστες. Αυτοί οι ριζοσπάστες θεωρούνται ότι συμβάλουν όχι μόνο στα εγκεφαλικά αλλά και στις καταστάσεις νευροεκφύλισης όπως του Alzheimer, αλλά και στα άρρωστα συμπτώματα της κανονικής γήρανσης του εγκεφάλου.
http://www.sciencedaily.com/releases/2007/10/071030102210.htm
Επίσης έχει τα οφέλη σαν μέσο πρόληψης του καρκίνου. Χρησιμοποιώντας δεντρολίβανο στα ψητά μπορεί να μπλοκάρει τις ενδεχομένως καρκινογόνες (HCAs) ενώσεις που μπορούν να σχηματιστούν, όταν μαγειρεύεται το κρέας σε υψηλές θερμοκρασίες.
Η αντιοξειδωτική περιεκτικότητα σε δεντρολίβανο καθιστά αυτήν την μέθοδο πιθανή, λόγου της παρουσίας των φαινολικών ενώσεων. Οι ενώσεις rosmarinic οξύ, carnosic οξύ και carnosol μπλοκάρουν και εμποδίζουν τα HCAs προτού να μπορέσουν να διαμορφωθούν κατά τη διάρκεια της θέρμανσης.
http://www.sciencedaily.com/releases/2008/05/080521184129.htm

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Το δεντρολίβανο το χρησιμοποιούσαν παλιά στο κρασί για να μην χαλάσει και να του δώσει άρωμα. Το ίδιο και στη φέτα αλλά και στο κάπνισμα των κρεάτων τον χρησιμοποιούσαν για μυρωδιά αλλά και για τις αντί μικροβιακές του ιδιότητες.
Το δεντρολίβανο διώχνει και αυτό τους σκόρους και τα διάφορα έντομα από τα διπλανά φυτά.
Το δεντρολίβανο χρησιμοποιείται και στη μαγειρική για το αρωματισμό των ψαριών και του κρέατος ιδίως του αρνιού και του χοιρινού από τα παλιά χρόνια.

Ο Αγάπιος ο μοναχός γράφει-Πόσες χάρες έχει το δενδρολίβανο:
-Βράσε τα άνθη δενδρολίβανου με νερό, έως να μείνει το μισό και πίνε το νερό εκείνο να σου γιατρεύσει ότι ασθένεια έχεις στα εντόσθια.
-Κάψε το ξύλο του και κάνε τα κάρβουνα σκόνη, την οποία βάλε σε ένα κομμάτι ψιλό λινό πανί και τρίβε καλά τα δόντια σου να γίνουν άσπρα και να γιατρευτεί κάθε τους ασθένεια και αν έχουν σκώληκες ψοφάνε.
-Βάλε τα φύλλα του στο στρώμα σου, να μην δεις κακό όνειρο.
-Στούμπισε τα φύλλα του και βάλτο στην πληγή να την θεραπεύσεις.
-Κάνε το ξύλο του αγγείο να τρως από αυτό, να μην σε βλάψει πράμα εναντίον σου.
-Αν κάνεις φλασκί από αυτό , δεν χαλά ποτέ το κρασί, αλλά το φυλάει όπως το έβαλες, ούτε σε βλάπτει κανένα φάρμακο πίνοντας από το κρασί εκείνο.
-Έτσι να βάλεις στο βαρέλι τα φύλλα του, δεν φοβάσαι να χαλάσει το κρασί.
-Αν τα βάλεις στην πόρτα και μέσα σε δύο τρεις μεριές του σπιτιού σου, δεν σε βλάπτει φίδι, σκορπιός, ούτε άλλο ζώο θανάσιμο.
-Μάλιστα αν είναι κανένα φίδι σε καμιά τρύπα , κάψε κομμάτι από αυτό εκεί δίπλα και νιώθοντας την μυρωδιά του ή βγαίνει να φύγει ή πεθαίνει.
-Όποιος έχει καύση πολλή στο στομάχι και πολλή δίψα, ας το βράσει σε νερό, να το πίνει με χυμό του ρογδιού και άλλες πολλές ασθένειες θεραπεύει θαυμασιώτατα.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Σαν έγχυμα ένα κουταλάκι δεντρολίβανο σε ζεστό νερό.
50 γρ. περίπου σε 1 κιλό βραστό νερό είναι καλό για μπάνια για τους ρευματισμούς.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Δεν λαμβάνετε κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Σε πολύ μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει δηλητηριάσεις.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.

Links:
http://en.wikipedia.org/wiki/Rosemary
http://www.pfaf.org/database/plants.php?Rosmarinus+officinalis
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/r/rosema17.html

Αψιθιά-Artemisia Absinthium

Αψιθιά-Artemisia Absinthium

Επιστημονική ονομασία: Artemisia Absinthium-Αρτεμισία το αψίνθιο
Οικογένεια: Σύνθετα(Compositae)
Άλλα ονόματα: Αψιθιά, αγριαψιθιά, πέλινο, απιστιά, πισιδία, λεβιθόχορτο, τραχούρι, δρακόντιο, μελιτίνη, μυρμηγκοβότανο

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Πολυετές φυτό που φθάνει μέχρι ένα μέτρο ύψος με γκριζοπράσινους μίσχους και φύλλα. Το στέλεχος και τα φύλλα καλύπτονται από άσπρο αρργυρόχρωμο χνούδι.Τα άνθη σχηματίζουν μικρά κίτρινα κεφάλια.

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Η αψιθιά φύεται στις περιοχές της Μεσογείου και σε όλα τα εύκρατα μέρη. Καλλιεργείται επίσης σαν καλλωπιστικό και προστατευτικό φυτό των κήπων αλλά και ως φαρμακευτικό φυτό. Τα υπέργεια μέρη συλλέγονται το καλοκαίρι. Η αψιθιά φυτρώνει από σπόρους την άνοιξη αλλά πιο εύκολο είναι να κόψουμε ένα κλωνάρι με τη ρίζα της και το μεταφυτέψουμε το φθινόπωρο.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται τα φύλλα, οι ανθισμένες κορυφές που συλλέγονται το καλοκαίρι και οι ρίζες το φθινόπωρο.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Πτητικό έλαιο που περιέχει σεσκιτερπενικές λακτόνες (αρταβισίνη, αναψινθίνη), θυϊόνη, αζουλένια, φλαβονοειδή, φαινολικά οξέα, λιγνάνες

ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Το όνομά της Artemisia το πήρε από τη θεά Άρτεμη, σε αναγνώριση των πολύτιμων ιδιοτήτων της.
Ο Διοσκουρίδης την ονόμαζε βαθύπικρον και τη σύστηνε κατά της ανορεξίας και των ίκτερων, σε αφέψημα και σε έγχυμα. Έλεγε ακόμα ότι ανακατεύοντας το μελάνι με έγχυμα αψιθιάς τα ποντίκια δεν αγγίζουν τους πάπυρους.
O Θεσσαλός (1ος αι. μ.Χ.) και ο Γαληνός (130-199), χρησιμοποιούσαν από τότε την Αρτεμισία για τη θεραπεία του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού, δηλ. της ελονοσίας.
Από την αψιθιά παράγονταν το αψέντι, ένα δημοφιλές ποτό στη Γαλλία το 19ο αιώνα.
Το αψέντι είναι τοξικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και η παρατεταμένη χρήση του προκαλεί εκφυλισμό των νεύρων (αψεντισμό), για αυτό και το ποτό αυτό έχει απαγορευτεί σε πολλές χώρες. Ο αψεντισμός προκαλείτε από ένα αιθέριο έλαιο του αψινθίου, το θούιον, που είναι δηλητηριώδες.
Κατά το παρελθόν, η αψιθιά ήταν ένα από τα κύρια αρωματικά συστατικά του βερμούτ (το wermut προέρχεται από τη γερμανική λέξη για την αψιθιά.
Σαν λαϊκό φάρμακο, η αψιθιά έχει μεγάλη φήμη ως τονωτικό, εναντίον της φυματίωσης, της αναιμίας, της αρθρίτιδας και των σκωλήκων των εντέρων και από αυτό πήρε το αγγλικό όνομα wormwood (σκουληκόξυλο).
Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκε κατά της χολικής ανεπάρκειας και κατά του σακχαρώδη διαβήτη.
Σήμερα από την αρτεμισίνη παράγουν το φάρμακο κατά της ελονοσίας. http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1042&Itemid=235

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Είναι διεγερτικό του πεπτικού, δηλαδή εξαιρετικά χρήσιμο φάρμακο για αυτούς που έχουν κακή πέψη. Αυξάνει την οξύτητα του στομάχου και την παραγωγή της χολής και βελτιώνει την πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών, βοηθώντας έτσι σε άλλες παθήσεις
Γενικά, το φυτό, σε μέτριες δόσεις, ερεθίζει το στομάχι, αυξάνει την όρεξη, διευκολύνει την πέψη, επιταχύνει την κυκλοφορία του αίματος, προκαλεί εκκρίσεις, συντελεί στο αδυνάτισμα και χωνεύει τα λίπη.

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Οι φρέσκοι ή αποξηραμένοι βλαστοί αποκρούουν τα έντομα και τα ποντίκια.
Τα ξεραμένα φύλλα τους όταν τοποθετηθούν στα ρούχα αποκρούουν τους σκώρους. Αποθαρρύνει τους γυμνοσάλιαγκες και τα έντομα και για αυτό σήμερα χρησιμοποιείται στην παρασκευή εντομοαπωθητικών.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Έγχυμα με 1-2 κουταλάκια του γλυκού ξηρό βότανο σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό και το αφήνουμε για 10-15 λεπτά.
Εσωτερικά, χρησιμοποιείται σε μορφή σκόνης 0,5-2 γρ. ως στομαχικό και 4-10 γρ. ως σκωληκοκτόνο.
Σε περιπτώσεις επιληψίας και σπασμών χρησιμοποιείται σκόνη από τις θρυμματισμένες ρίζες της αψιθιάς, από 1- 3 κουταλάκια του καφέ την ημέρα, μόνη της ή με λίγη ζάχαρη.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Να λαμβάνετε σε μικρές δόσεις, και όχι για πάνω από 2 εβδομάδες κάθε φορά. Να μη λαμβάνετε στη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.


Links:
http://en.wikipedia.org/wiki/Absinth_Wormwood
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/w/wormwo37.html
http://www.articlesbase.com/alternative-medicine-articles/artemisia-absinthum-health-benefits-379534.html
http://www.absinthe.gr/
http://www.in2life.gr/delight/bonviveur/articles/141043/article.aspx?singlepage=1

Οι καυτερές πιπεριές

Οι καυτερές πιπεριές

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Capsicum Frutescens(Solanaceae)
Άλλα ονόματα: Καγιέν, τσίλι, καψικό, πιπέρι

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Οι καυτερές πιπεριές έχουν χρησιμοποιηθεί στην ιατρική για αιώνες. Θεωρούταν χρήσιμες για τις διάφορες ασθένειες του γαστρεντερικού κομματιού, συμπεριλαμβανομένων των στομαχόπονων, περιορίζοντας τους πόνους και τα αέρια. Το Cayenne χρησιμοποιούταν συχνά για να θεραπεύσει τις ασθένειες του κυκλοφοριακού συστήματος. Τριμμένο στο δέρμα, το Cayenne είναι μια παραδοσιακή, καθώς επίσης και σύγχρονη θεραπεία, για τους ρευματικούς πόνους και την αρθρίτιδα.


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Το πιπέρι του Cayenne, επίσης γνωστό ως καψικό, γίνεται από τα ξηρά πιπέρια τσίλι. Είναι το ίδιο τσίλι που περιέχουν τα διάφορα πικάντικα, νοτιοδυτικά πιάτα. Μαγειρεύοντας με πιπέρι Cayenne στα φαγητά σας προσθέτεται μια πικάντικη γεύση και ταυτόχρονα και ταυτόχρονα παίρνεται και τις ευεργετικές τους ιδιότητες..

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Οι ώριμοι καρποί

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Οι θεραπευτικές ουσίες του πιπεριού προέρχονται από φλαβανοειδή και τα καρωτινοειδή, καθώς επίσης και τις βιταμίνες Α και C, την καψαϊκίνη και άλλες καψαϊκινοειδείς ενώσεις. Αυτές οι θρεπτικές ουσίες βοηθούν το σώμα να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα και να παλέψει τους ελεύθερους ριζοσπάστες.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ-ΧΡΗΣΕΙΣ-ΕΡΕΥΝΕΣ
Η καψαϊκίνη δρα και σαν τοπικό αναισθητικό για αυτό χρησιμοποιείτε και σε πολλά έμπλαστρα και αλοιφές για την ανακούφιση των πόνων. Τελευταίες έρευνες έδειξαν σε πειράματα στα εργαστήρια, ότι καταπολεμά τους καρκίνους στο πάγκρεας και στον προστάτη αλλά αυτό σε πειραματικό στάδιο ακόμα..
Οι καυτερές πιπεριές μπορούν να βοηθήσουν στο να ρυθμίζουν την πίεση, να αυξάνουν την κυκλοφορία, να κατεβάζουν την χοληστερίνη, να εμποδίζουν την αρτηριοσκλήρυνση και να σταματάνε την αιμορραγία
Ακόμα μπορούν να ανακουφίζουν και να βοηθούν, σε πόνους στην πλάτη ή σε εξαρθρώματα , στο πονόδοντο, στο πονοκέφαλο, σε κρυολογήματα, σε γαστρεντερικά προβλήματα, στην ψωρίαση και στην αρθρίτιδα.
Διευκολύνουν την πέψη, βοηθούν στην ισορροπία του μεταβολισμού και στην απώλεια βάρους.
Εμποδίζουν και βοηθούν στα εγκεφαλικά και τις καρδιακές προσβολές.
Εδώ μπορείτε να δείτε τις συνταγές του Dr. Richard Schulze's για τις χρήσεις του cayenne σε επείγουσες καταστάσεις.
http://healingtools.tripod.com/cayemerg.html

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Φοράτε γάντια όταν τις αγγίζεται και ποτέ μην πιάνετε με τα χέρια σας τα μάτια ή το πρόσωπο σας. Το Cayenne δεν διαλύεται εύκολα στο νερό για αυτό αν καίγεστε στο δέρμα ξεπλύνετε με ξύδι ή κρασί. Ποτέ μη χρησιμοποιείτε βάμμα καυτερών πιπεριών, κατευθείαν πάνω στο δέρμα.
Οι άνθρωποι με έλκη και καούρες θα πρέπει να το αποφεύγουν γιατί η καψακίνη μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό. Πάντα ρωτάτε το γιατρό σας πριν πάρετε Cayenne.
Το Cayenne μπορεί να έχει τις αρνητικές παρενέργειες σε μερικούς ανθρώπους. Εάν έχετε αλλεργία στις μπανάνες, το λατέξ, το ακτινίδιο, τα κάστανα ή το αβοκάντο μπορεί επίσης να έχετε αλλεργία και στο πιπέρι Cayenne.
Οι γυναίκες θα πρέπει να το αποφεύγουν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Μια λίστα με πιθανές αλληλεπιδράσεις με φάρμακα ή βότανα μπορείτε να βρείτε εδώ
http://www.umm.edu/altmed/articles/cayenne-000230.htm#Possible%20Interactions
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.

Δείτε το ακόλουθο βίντεο και διαβάστε το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο
Πιπεριές Chili: Το Auschwitz στο στόμα σου!

Αναφορές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Capsaicin
http://members.tripod.com/healingtools/cayemerg.html
http://www.dominionherbal.com/Herb_of_the_Month/cayenne_pepper2.htm
http://www.xanga.com/What_does_God_look_like/616933516/ceyanne-pepper---so-strong-it-can-stop-a-heart-attack-and-yet-gentle-enough-for-ulcers.html
http://ushotstuff.com/medical.htm
http://www.shirleys-wellness-cafe.com/cayenne.htm
http://www.earthclinic.com/Remedies/cayenne.html
http://www.jkd-center.dk/index.asp?sid=550
http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_capsaicin.htm
http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=127363