Πάρε Κόσμε!!

Πέντε χιλιάδες στρέμματα γης σε νέους κάτω των 35 ετών θα διαθέσει η Τράπεζα Πειραιώς. Από 1/6 οι αιτήσεις (16/5/2013 15:19)

Στην ανακοίνωση ενός νέου προγράμματος «Ανάπτυξης της Αγροτικής Επιχειρηματικότητας για Νέους», προχώρησε με δελτίο Τύπου της, σήμερα Πέμπτη 16/5, η Τράπεζα Πειραιώς. Σύμφωνα με όσα κάνει γνωστά ο Όμιλος της Τράπεζας Πειραιώς, θα διαθέσει 5.000 στρέμματα γης σε ολόκληρη τη χώρα, σε νέους κάτω των 35 ετών, που επιθυμούν να μπουν δυναμικά στον αγροτικό χώρο υιοθετώντας πρακτικές υπεύθυνης γεωργίας και βιώσιμης επιχειρηματικότητας.
Η διάθεση της γης θα γίνει στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου προγράμματος που θα καλύπτει τη γη, την απαραίτητη εκπαίδευση, τη χρηματοδότηση, μέχρι και την εξασφάλιση διάθεσης της παραγωγής. Με την επιτυχή ολοκλήρωση ενός πενταετούς κύκλου του ανωτέρω προγράμματος, η γη θα παραχωρείται στους συγκεκριμένους αγρότες.
Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί από το Κέντρο Βιώσιμης Επιχειρηματικότητας Εξέλιξη Α.Ε., μέλος του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, που από 1η Ιουνίου, θα υποδέχεται τις αιτήσεις, από όσους ενδιαφέρονται να συμμετέχουν σε αυτό.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση οι αιτήσεις θα αξιολογηθούν, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια και όσοι επιλεγούν θα ενταχθούν σε ειδικό ταχύρρυθμο πρόγραμμα εκπαίδευσης, που θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο. Στόχος του προγράμματος θα είναι να δώσει πρακτικές γνώσεις και κατευθύνσεις βιώσιμης διαχείρισης μιας γεωργικής επιχείρησης, αξιοποιώντας ορθές περιβαλλοντικές πρακτικές και θα οδηγεί στην κατάρτιση συγκεκριμένου επιχειρηματικού σχεδίου (business plan) για κάθε συμμετέχοντα.
«Οι νέοι αγρότες, που θα πρέπει να ολοκληρώσουν με επιτυχία το πρόγραμμα τους, θα ενισχυθούν μέσω ειδικά σχεδιασμένων χρηματοδοτικών εργαλείων για την κάλυψη της εγκατάστασής τους, των αναγκών τους σε μηχανήματα, αγροεφόδια, σπόρους ή σποριόφυτα. Παράλληλα, ο Όμιλος θα φροντίσει για την πλήρη απορρόφηση της αγροτικής τους παραγωγής κατά τα πρώτα 3 έτη, ενισχύοντας ταυτόχρονα με συμβουλευτικές υπηρεσίες και πρακτικές κατευθύνσεις την υλοποίηση του επιχειρηματικού σχεδίου που θα έχει δημιουργηθεί».

Συμπτώματα ασθενιών φυτών-δέντρων

Συμπτώματα ασθενιών φυτών-δέντρων

1.Κηλίδες επί των φύλλων ή στελεχών
Οι κηλίδες αυτές είναι δυνατόν να είναι κανονικού ή ακανόνιστου σχήματος, διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων, επίπεδες, κυρτές ή κοίλες, δημιουργούν τρύπες στα φύλλα που πέφτουν ή παραμένουν ξερές. Οι κηλίδες αυτές μπορεί να είναι διασπαρμένοι σε διάφορα σημεία και προέρχονται από μύκητες ή βακτήρια. Εάν οι κηλίδες αρχίζουν
από τα άκρα ή την περίμετρο των φύλλων, τότε είναι δυνατόν να προέρχονται από την ξηρή ατμόσφαιρα ή από την παρουσία στο έδαφος διαλυτού στοιχείου(μαγειρικού άλατος), ή από έγκαυμα από φάρμακο (πετρελαίου, θειασβεστείου, βορδιγαλλείου πολτού). Εάν αυτή ξεκινάει από την βάση προς την κορυφή, ενώ ο κεντρικός βλαστός από όπου φύεται ο προσβεβλημένος βλαστός είναι υγιής, τότε η αιτία δύναται να αποδοθεί σε μύκητα (φαιά σήψη των πυρηνοκάρπων) ή σε βακτήριο. Εάν η αποξήρανση αρχίζει από την κορυφή και προχωράει προς τη βάση του βλαστού, τότε ως αιτία υποπτευόμαστε μύκητες (παρασιτική κορυφοξήρα των εσπεριδοειδών), βακτήρια, χαμηλή θερμοκρασία (άωρος φθινοπωρινή βλάστηση), έλλειψη υγρασίας είτε από ζημιά των ριζών ή απουσίας αυτής από το έδαφος.

2.Αποπληξία ή μαρασμός των βλαστών ή φυτών
Η απότομος αποξήρανση βλαστών και φυτών οφείλεται στο μύκητα (Pythiacystis citrophthora) των εσπεριδοειδών, Fusarium πολλών δέντρων) ή βακτήριο (Bacteria tumefaciens), ή μηχανική ζημιά (ξυλοφάγα έντομα υπογείου κορμού), αυτές οι αιτίες παρεμποδίζουν σε μια στιγμή την ανταλλαγή τροφών μεταξύ ριζών και φυλλώματος, ή υπογείου και υπέργειου μέρος ενός φυτού. Δεδομένου δε ότι η άνοδος των χυμών (του νερού και των διαλυμένων σε αυτό ακατέργαστων τροφών του εδάφους) συντελείτε από το εξωτερικό λεπτό στρώμα του ξύλου, η δε κάθοδος των κατεργασμένων τροφών δια του εξωτερικού φλοιού, είναι δυνατόν η μόλυνση που δημιουργείτε μερικώς ή καθολικός στο φλοιό από μύκητα ή βακτηρίδιο να αναπτύξει αυτούς τους μικροοργανισμούς στο φυτό χωρίς εμφανή συμπτώματα ασθένειας. Αντιθέτως, είναι δυνατόν η μερική διακοπή και η επί αρκετό χρόνο κάθοδος των κατεργασμένων τροφών προς τις ρίζες ή τα κατώτερα όργανα του φυλλώματος, να επιτρέψει προς στιγμή μεγαλύτερη καρποφορία (κομμίωση εσπεριδοειδών, εξοίδησης κορμού και ριζών, ρητίνωσης πιστακίας). Μετά από λίγο όμως εξαιτίας της επεκτεινόμενης απότομης δράσης της παθογόνου αιτίας προς τα αγγεία της ανόδου της υγρασίας και των διαλυμάτων των ακατέργαστων τροφών, επέρχεται απότομη διακοπή της τροφοδοτήσεως της κόμης (φυλλώματος κλπ.) του φυτού. Αποτέλεσμα αυτής της απότομης διακοπής ανόδου της υγρασίας είναι ο απότομος μαρασμός ή θάνατος του φυτού, χαρακτηριζόμενος ως αποπληξία. Μάλιστα είναι τόσο απότομος ο θάνατος ώστε να μη προλαβαίνει το φυτό να προσαρμοστεί ή να προσανατολιστεί προς τη νέα κατάσταση δια της αποβολής αναλόγου ποσότητος καρπών και φυλλώματος, όπως θα συνέβαινε αν η τροφοδότηση διεκόπτετο μερικώς δια μερικής καταστροφής των αγγείων της ανόδου ή ελαττώσεως των αρδεύσεων. Για το λόγο αυτό παρατηρούμε κατά το τέλος της ανοίξεως ή την αρχή του καλοκαιριού να ξηραίνονται με ολόκληρο το φύλλωμά τους και το ημι αναπτυγμένο φορτίο των καρπών τους.

3.Κίτρινο φύλλωμα
Αν το κιτρίνισμα είναι ακανόνιστο και ορατό από την πάνω επιφάνεια, τότε αιτία αυτού είναι ζωικά παράσιτα (ακάρεα, αφίδες κ.τ.λ.) εγκατεστημένα στην κάτω επιφάνεια ή διηθητός ιός που προξενεί μωσαϊκωσιν (συκή). Αν το κιτρίνισμα είναι μάλλον ομοιόμορφο, εκτός τινών νευρώσεων ή άλλων σημείων παραμενόντων πρασινωπών, τότε θα πρόκριτε περί ελλείψεως ενός θρεπτικού στοιχείου στο έδαφος ή πλεονάσματος του , οπότε η πάθηση λέγεται φυσιολογική. Αν όμως το κιτρίνισμα των φύλλων είναι ομοιόμορφο, τότε το στοιχείο που θα λείπει είναι το άζωτο, αν αιτία της ασθένειας είναι η έλλειψης αυτού του στοιχείου. Είναι δυνατόν όμως να οφείλεται και σε γενική διατάραξη, συνέπεια καταστροφής ή ανεπαρκούς αναπτύξεως των απορροφητικών των τροφών ριζών εξαιτίας της παρουσίας υπερβολικής υγρασίας, η οποία έδιωξε τον τόσο απαραίτητο για τη ζωή αέρα και κατέλαβε τη θέση αυτού.

4.Πτώσης των φύλλων και καρπών
Η πτώσης των φύλλων και καρπών είναι δυνατό να οφείλεται από προσβολή ζωικών παρασίτων, εντόμων, ακάρεων ή μυκήτων, από έλλειψη υγρασίας του εδάφους, από πλεονασμό υγρασίας του εδάφους (πλημμύρα), σε χαμηλή θερμοκρασία.
Είναι δυνατό να πέσουν τα φύλλα και από την καυστική επίδραση σε αυτά από κάποιο χρησιμοποιημένο φάρμακο (πετρελαίο, θειασβέστιο).

5.Σκωριάσεις, κν. συναπίδι
Στίγματα κίτρινα ή πορτοκαλόχροα, πλήρη κοκκίων του αυτού χρώματος και εγκατεσπαρμένα στα φύλλα καρπούς και βλαστούς έχουν για αιτία μύκητες. Αυτή η προσβολή μπορεί να προκαλέσει αποξήρανση του φιλοξενούντος φυτού ή μερών αυτού (σκωρίασης κυάμων, φασολιών, αχλαδιάς) και γενική εξασθένηση.

6.Περονόσποροι, ωϊδία
Λευκά ή φαιά άφθονα μυκήλια επεκτεινόμενα ακανόνιστως στην επιφάνεια φύλλων, καρπών και βλαστών χαρακτηρίζουν τα ωϊδία (κν. μπάστρες ή στάχτιασμα). Κανονικότερες όμως και κάπως περιορισμένες κηλίδες άγονοι ή με λευκές ή φαιές υφές, συνήθως στην κάτω επιφάνεια, χαρακτηρίζουν τους κυρίως περονόσπορους.

7.Σήψης καρπών
Κηλίδες διαφόρων χρωμάτων υδαρείς παρουσιάζονται στους καρπούς, τους καταλαμβάνουν με τον καιρό ολόκληρους και τους καταστρέφουν, οφείλονται σε διάφορους μύκητες.

8.Στιγμάτωσις καρπών
Φελλώδεις ή άλλης φύσεως κηλίδες που εξέχουν οφείλονται σε μύκητες (φουσικλάδιο ή βούλα μήλων) .

9.Καρκίνοι ή εξελκώσεις
Μη επουλωμένες πληγές παρουσιάζονται στο κορμό ή στους βλαστούς. Αυτές οφείλονται σε μύκητες ή βακτήρια. Πιθανόν η αρχική αιτία να ήταν η μηχανική ζημιά και να ακολούθησε η μόλυνση από παθογόνο ή σαπροφυτικό οργανισμό, που πρόσβαλε το σχηματιζόμενο δημιουργικό ιστό για την επούλωση της πληγής.

10.Εξοιδήσεις (εξογκώματα)
Αυτές παρουσιάζονται στις ρίζες των φυτών και δέντρων και δυνατόν να προκαλούνται από έντομα (Schizoneura lanigera της μηλιάς), σκωλήκων (Heterodera radicicola) και βακτηρίων (bacterium tumefaciens). Παρουσιαζόμενες στο κορμό, στο σημείο της ενώσεως εμβολίου και υποκειμένου καταδεικνύουν την έλλειψη συγγενείας μεταξύ εμβολίου και υποκειμένου, για καλή εμπλοκή των κυττάρων. Άλλες όμως εξοιδήσεις στο υπόγειο μέρος και πλησίον των κεντρικών ριζών οφείλονται σε βακτήριο.
Εξοιδήσεις επί βραχιόνων κλαδιών και φύλλων είναι δυνατό να οφείλονται σε βακτήριο (Bacterium savastanoi της ελιάς). Εξογκώματα παραγόμενα στα φύλλα οφείλονται σε ερεθισμούς εντόμων ή μύκητες (εξώασκος της ροδακινιάς).

Πηγή: Οι εχθροί των καρποφόρων δέντρων-Πάνου Θ. Αναγνωστόπουλου/Αθήναι 1939

Φυσικά φάρμακα για ασθένειες λαχανικών

Φυσικά φάρμακα για ασθένειες λαχανικών

Ξύδι

Χρησιμοποιήστε ξύδι για τη θεραπεία πολλών ασθενειών των φυτών, συμπεριλαμβανομένης της σκωρίασης, του μελανού σημείου και της μυκητίασης (περονόσπορου).
Αναμείξτε 1 κουταλιά φυσικό ξύδι σε 1 λίτρο νερό
Ψεκάστε με το διάλυμα στις άρρωστες περιοχές των φυτών νωρίς το πρωί ή το βράδυ, όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές και δεν υπάρχει άμεσο φως.
Επαναλάβετε μέχρι η ασθένεια να θεραπευτεί.

Μαγειρική σόδα (όξινο ανθρακικό νάτριο) - Μυκητοκτόνο

Χρησιμοποιήστε αυτό το φάρμακο για τη θεραπεία μυκήτων των φυτών.
Ανακατέψτε 1 κουταλιά σούπας και 1 κουταλιά φυτικό λάδι σε ένα 4 λίτρα νερό.
Προσθέστε μερικές σταγόνες υγρό ή εντομοκτόνο σαπούνι στο μίγμα για να βοηθήσει να εξαπλωθεί πιο ομοιόμορφα στα φύλλα.
Ψεκάστε τα μολυσμένα φυτά, συμπεριλαμβανομένων και των κάτω φύλλων.
Το όξινο ανθρακικό κάλιο επίσης αντιμετωπίζει μύκητες και δεν προσθέτει άλατα (νατρίου) στο έδαφος.

Γάλα
Το γάλα είναι ένα πολύ καλό όπλο για τους μύκητες και τους ιούς των φυτών. Για την πρόληψη των μυκήτων, πασπαλίζουμε 2 κουταλιές γάλα σε σκόνη στο έδαφος γύρω από τα φυτά μας νωρίς στην περίοδο πριν εμφανιστούν οι ασθένειες. Αν δείτε μύκητες στα φύλλα της τομάτας, των τριανταφυλλιών, ή άλλων φυτών, ψεκάστε με αραιωμένο μείγμα γάλακτος (1 μέρος γάλα με 1 μέρος νερό) άμεσα στα μολυσμένα φύλλα. Μπορείτε ακόμη να χρησιμοποιήσετε το γάλα που έχει ξινίσει.

Οικολογικό σπρέι  για καταπολέμηση ασθενειών και εντόμων

Συστατικά

1,5  κουταλιά της σούπας μαγειρική σόδα

1 κουταλιά σούπας εντομοκτόνου σαπουνιού

1 κουταλιά σούπας φυτικό λάδι

1 κουταλιά σούπας ξύδι

4 λίτρα νερό

Οδηγίες

Ανακατέψτε τη μαγειρική σόδα, το σαπούνι και το λάδι σε μία κούπα νερό.

Προσθέστε  στο τέλος το ξύδι.

Βάλτε το μίγμα σε ένα ψεκαστήρα και προσθέστε το υπόλοιπο νερό.

Ανακατέψτε καλά και ψεκάστε όλο το φυτό, στην πάνω αλλά και στην κάτω μεριά των φύλλων.

Καταπολεμά τις μυκητιάσεις και τη μαύρη κηλίδα

Ψεκάστε κάθε εβδομάδα για την καταπολέμηση των εντόμων και των ασθενειών.

Αντιμυκητιακό σπρέι χαμομηλιού για τους σπόρους,  τα σπορόφυτα και τη ριζοκτονία

Συστατικά

1 κούπα νερό

1 κουταλιά της σούπας άνθη χαμομηλιού

Οδηγίες

Βράστε το νερό, βγάλτε το από τη φωτιά και προσθέστε 1 κουταλιά της σούπας χαμομήλι.

Σκεπάστε το δοχείο μέχρι να κρυώσει και σουρώστε το χαμομήλι μετά.

Χρησιμοποιήστε το έγχυμα του χαμομηλιού για να μουλιάσετε τους σπόρους ή για να υγράνετε το φυτόχωμα που θα φυτέψετε τους σπόρους σας.

Ψεκάζεται ποτίζοντας τα σπορόφυτά σας με το τσάι χαμομηλιού για 2 εβδομάδες μέχρι να αναπτυχτούν τα φυτά σας.

Μπορείτε να ενισχύσετε το μίγμα προσθέτοντας 1 κουταλιά της σούπας πολυκόμπι.
Υπεροξείδιο του υδρογόνου
Οι ρίζες απαιτούν οξυγόνο και τα χαμηλά επίπεδα προκαλούν τις περισσότερες ασθένειες των ριζών. Περισσότερο πότισμα στα φυτά προκαλεί την ανάπτυξη της σήψης της ρίζας. Όταν υπάρχει πολύ νερό στο έδαφος, οι αεροφόροι οδοί κλείνουν με νερό και οι ρίζες χρησιμοποιούν το λίγο οξυγόνο που είναι διαθέσιμο. Τα φυτά δεν είναι σε θέση να απορροφήσουν τα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος και οι ρίζες μπορούν να αρχίσουν να πεθαίνουν μέσα σε 24 ώρες. Τα φυτά θα αρχίσουν να μαραίνονται και να μοιάζουν σαν να μην έχουν αρκετό νερό. Είναι εύκολο να γίνει ένα μοιραίο λάθος η προσθήκη περισσότερου νερού.

Το νερό αποτελείται από υδρογόνο και οξυγόνο. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2) έχει ένα επιπλέον άτομο οξυγόνου. Όταν τα φυτά ποτιστούν με υπεροξείδιο του υδρογόνου, το οξυγόνο απελευθερώνετε στο έδαφος γύρω από τις ρίζες, με αποτέλεσμα την ταχεία ανάπτυξη μιας υγιής ρίζας. Χρησιμοποιήστε το φθηνό 3% υπεροξείδιο του υδρογόνου, που μπορεί κανείς να αγοράσει σε ένα φαρμακείο. Αναμείξετε 2 κουταλάκια του γλυκού σε 4 λίτρα νερό.

Ασθένειες-Τεχνικές πρόληψης

Το στρες των φυτών
Μεταχειριστείτε τα πιο κοινά προβλήματα στρες των φυτών, που προκαλούνται από τα έντομα, το υπερβολικό πότισμα, το υπερβολικό κόψιμο, την ξηρασία, και τα ζιζάνια για να βοηθήσετε στην πρόληψη των ασθενειών των φυτών.

Ασθένειες από μύκητες
Ένας μύκητας που επηρεάζει τα λαχανικά, τα φρούτα, τους θάμνους, τα δένδρα και τα λουλούδια, ευνόητε από συνθήκες με υγρασία (15-25 βαθμούς κελσίου) χωρίς άνεμο. Η γκρι μούχλα εμφανίζεται μετά από παρατεταμένες περιόδους συννεφιάς, ομίχλης, υγρασίας, ή ελαφρές βροχές. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ένα γκρι με καφέ αποχρωματισμό και μια ασαφή λευκωπή γκρι μούχλα που αναπτύσσετε στην επιφάνεια των περιοχών που επλήγησαν. Ο μύκητας προκαλεί μάρανση του άνθους, σήψη και απόρριψη του καρπού, έλκη στα στελέχη, κηλίδες στα φύλλα και σήψη στους βολβούς ή τη ρίζα.
-Αγοράζετε σπόρους υψηλής ποιότητας από ποικιλίες
-Φυτέψετε τους σπόρους σε ηλιόλουστα, καλά προετοιμασμένα αποστραγγιζόμενα μέρη, τη περίοδο που συνιστάται για την περιοχή σας.
-Να αποφεύγεται τα βαριά εδάφη, τη βαριά σπορά, τον υπερπληθυσμό, τη κακή κυκλοφορία του αέρα, τη πολύ βαθιά φύτευση και την πολύ λίπανση (ειδικά με άζωτο)
-Λιπάρετε τα φυτά με βάση την ανάλυση του εδάφους.
-Κρατήστε το έδαφος υγρό μετά τη φύτευση. Επιτρέψτε στα φυτά να έχουν άφθονο φως.
-Πρέπει να αποφεύγεται η υπερβολική υγρασία. Χρησιμοποιήστε επιφανειακό πότισμα και κρατήστε το νερό μακριά από το φύλλωμα. Ποτίζετε με νερό τα φυτά νωρίς την ημέρα.
-Αφαιρέστε το πρώτο καρπό που έχει μολυνθεί με γκρι-μούχλα σήψης από τη καλλιέργεια και κάψτε ή θάψτε το. Όλα τα άρρωστα φυτά και τα φυτικά μέρη θα πρέπει να απομακρύνονται και να καταστρέφονται.
-Μετά τη συγκομιδή κάψτε όλα τα υπολείμματα των καλλιεργειών.
-Μην μετακινήστε και αγγίζετε τα φυτά όταν είναι βρεγμένα. Αυτό προκαλεί την εξάπλωση των ασθενειών.

Σάπισμα της ρίζας
Αυτός ο μύκητας οδηγεί σε μικρά ή και σοβαρά προβλήματα μαρασμού που προκαλούνται από την παρεμπόδιση της λειτουργίας της ρίζας
Τα καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη είναι ίσως η καλύτερη προληπτική δράση κατά των κοινών μυκήτων μάρανσης του εδάφους.
Επαρκής κυκλοφορία του αέρα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη των ασθενειών.
Μια σκόνη από μαλακό πέτρωμα/φωσφορικό στο έδαφος μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της εξάπλωσης της μάρανσης.
Ένα σπιτικό σπρέι με σκόρδο μπορεί να δουλέψει για πολλές ασθένειες αλλά και για προβλήματα εντόμων.

Clubroot (λάχανο και οικογένεια μουστάρδας)
Αυτή είναι μια κοινή ασθένεια στα λάχανα, ραπανάκια, γογγύλια, σινάπια. Η παραμόρφωση γίνετε στις κρυμμένες ρίζες του φυτού και έχει σχήμα ραβδιού. Στο λάχανο αυτό προκαλεί ασχημάτιστα ή καθόλου κεφάλια, που ακολουθείται από μείωση στην ανάπτυξη ή και θάνατο του φυτού.
Μην φυτεύεται αν έχετε πρόβλημα, μέλη της οικογένειας λάχανου (συμπεριλαμβανομένων μπρόκολα, κουνουπίδια, κράμβες, λάχανα Βρυξελών, σινάπια κ.α.) στον ίδιο χώρο για τέσσερα χρόνια.
Αυξήστε το επίπεδο του pH του εδάφους στο 7.5. Πρώτα κάνετε μια δοκιμή για να μάθετε το τρέχον επίπεδο του pH του εδάφους και μετά αυξήστε το με ασβέστιο ή και μαγνήσιο.
Βεβαιωθείτε ότι το έδαφος στραγγίζει καλά.

Συμβουλές

Τα σπρέι λαδιού δουλεύουν πνίγοντας τα έντομα όταν έρθουνε σε επαφή μαζί τους. Όταν προσθέσουμε και άλλα συστατικά αποτρέπουν διάφορες ασθένειες μυκήτων. Να θυμάστε ότι τα σπρέι μπορούν να σκοτώσουν και τα ωφέλιμα έντομα γι αυτό να ψεκάζεται όταν είστε σίγουροι ότι υπάρχουν τα βλαβερά. Πάντα να ψεκάζεται δοκιμαστικά μερικά φύλλα και να ελέγχεται μετά από 1-2 μέρες για κάψιμο των φύλλων. Αν δεν υπάρχει κάψιμο συνεχίστε τον ψεκασμό σε όλο το φυτό. 


Πηγές:
http://organiceden.homestead.com/ManagePlantDiseases.html
http://www.ghorganics.com/page15.html

Σύγχρονες κατευθύνσεις στην οικολογική φυτοπαθολογία

Σύγχρονες κατευθύνσεις στην οικολογική φυτοπαθολογία

Η θερμοκρασία είναι βασικός αβιοτικός παράγοντας ανάπτυξης των παθογόνων και των άλλων ωφελίμων μικροοργανισμών. Χρησιμοποιείται ως φωτιά για την καταστροφή φυτικών τμημάτων με προσβολή, στη θερμοθεραπεία για την αντιμετώπιση των διαφόρων ασθενειών στο σπόρο και στα άλλα πολλαπλασιαστικά τμήματα, στην ηλιοθέρμανση ή την θέρμανση με γεωθερμικό νερό των εδαφών, ώστε να περιοριστεί με την παρατεταμένη δράση το μολυσματικό δυναμικό των παθογόνων και να ευνοηθεί η ανταγωνιστική μικροχλωρίδα και πανίδα και στην παστερίωση και όχι αποστείρωση του εδάφους με θερμό ατμό. Η θερμοθεραπεία για παράδειγμα με νερό στους 45C για 2-3 λεπτά σε συνδυασμό με ευγενόλη από το αρτυματικό φυτό του μοσχοκαρφιού συνιστά μια αποτελεσματική μέθοδο αντιμετώπισης των μετασυλλεκτικών μυκητολογικών ασθενειών στα μήλα.

Η εναλλαγή της οξύτητας του εδάφους προς το πολύ όξινο με τη βοήθεια θείου ή προς το αλκαλικό με τη γεωργική άσβεστο μειώνει αντίστοιχα τις προσβολές από τους Verticillium dahliae, Phytophthora spp., Botrytis cinerea και Fusarium spp. και Plasmadiophora brassica. 

Η σύγχρονη επιστήμη διανοίγει ευοίωνες προοπτικές για την εφαρμογή των βιολογικών και των ήπιων βιοτεχνολογικών και βιοχημικών μεθόδων στην οικολογική φυτοπαθολογία Πολύ μάλιστα περισσότερο αφού η ολιστική θεώρηση του παθοοικοσυστήματος βοήθησε τα μέγιστα στην ανάπτυξη σύγχρονων κατευθύνσεων.

Η στρατηγική ανάπτυξης ανταγωνιστών μικροοργανισμών στη ριζόσφαιρα και φυλλόσφαιρα των καλλιεργούμενων φυτών έφερε στο προσκήνιο και στην πρακτική εφαρμογή τα γνωστά ως PGPR (Plant Growth Promoting Rhizobacteria) ή YIB (Yield Increasing Bacteria).

Κυκλοφορούν σήμερα πολλά βιολογικά σκευάσματα με βάση ανταγωνιστές μικροοργανισμούς. Τελευταία παρουσιάζουν ιδιαίτερο πρακτικό ενδιαφέρον και αρχίζουν να βρίσκουν ευρεία εφαρμογή τα προϊόντα με βάση τους ανταγωνιστές μικροοργανισμούς Muscador albus, Trichoderma spp., Bacillus subtilis, Bacillus pumilus (στέλεχος QST 2808).

Η υποβοήθηση της ανταγωνιστικής μικροχλωρίδας με ειδικούς διεγέρτες (χιτίνη, ασπαραγίνη, οργανική ουσία), η αξιοποίηση των φυσικών ή τεχνητών ανθεκτικών εδαφών, του φαινομένου της μεταδόσιμης υπομολυσματικότητας, της διασταυρωτής φυτοπροστασίας και της επαγόμενης διασυστηματικής αντοχής αποτελούν κορυφαίες σύγχρονες κατευθύνσεις στην οικολογική φυτοπαθολογία.

Στην περίπτωση της επαγόμενης αντοχής έχουν βρεθεί μικροοργανισμοί και φυσικές ουσίες με τη βοήθεια της οικολογικής βιοχημείας που θα προκαλέσουν πραγματική επανάσταση. Έτσι η μελέτη των βιοχημικών διεργασιών της μόλυνσης οδήγησε στην παρασκευή φυτοπροστατευτικών προϊόντων με βάση τις χαρπίνες, το σαλυκιλικό οξύ, τα VA φυτικά προϊόντα, τα εκχυλίσματα των φυτών Rheum officinale, Isatis tinctoria και Forsythia suspensa, του Chenopodium seratium και Hosta plantaginea, τη μυκολαμιναράνη που παράγεται από το κυτόπλασμα του Phytophthora megasperma, την λαμιναρίνη από τα φύκια, την ελισιτίνη από τους μύκητες τη χιτοζάνη από τη χιτίνη των οστρακοδέρμων, το δισαγχαρίτη τριχαλόζη που υπάρχει στους καρπούς των φυτών στα βακτήρια και τους μύκητες και το β- αμινοβουτυρικό οξύ από τα φυτά, που έχουν εξαιρετική διεγερτική του αμυντικού συστήματος των φυτών δράση.

Ρήο το φαρμακευτικό των παθογόνων

Η χρήση ανθεκτικών καλλιεργούμενων ποικιλιών και υποκειμένων είναι η καλύτερη λύση για την οικολογική αντιμετώπιση των ασθενειών των φυτών και βρίσκει σήμερα ευρεία εφαρμογή. Σοβαρές ασθένειες όπως οι ιώσεις, οι βακτηριώσεις αλλά και πολλές μυκητολογικές αντιμετωπίζονται με τη χρήση ανθεκτικών καλλιεργούμενων ποικιλιών και υποκειμένων.

Χρειάζεται όμως προσοχή γιατί η ανθεκτικότητα πολλές φορές μπορεί να χαθεί ύστερα από την πρωτοεγκατάσταση άλλων παθογόνων ή κάτω από υψηλή μολυσματική πίεση.

Η αλληλοπάθεια εξαιτίας του ρόλου που διαδραματίζει στη διατήρηση της βιοϊσορροπίας σε ένα φυσικό ή τροποποιημένο οικοσύστημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία για την οικολογική φυτοπαθολογία. Είναι ολοφάνερο πως στο αγροοικοσύστημα υπάρχουν τόσο στους οργανισμούς όσο και στην πεδόσφαιρα, υδρόσφαιρα και ατμόσφαιρα πολλά αλληλοχημικά με πολύτιμες για την αντιμετώπιση των ασθενειών των φυτών ιδιότητες. Η γεωργική επιστήμη θα μπορούσε με τη συνδρομή της μοριακής βιολογίας να αναπτύξει μια σειρά από προϊόντα που θα βοηθήσουν στην επίλυση πολλών φυτοπαθολογικών προβλημάτων.

Οι βασικοί άξονες αξιοποίησης της αλληλοπάθειας στην οικολογική φυτοπαθολογία εστιάζονται:

• στη χρησιμοποίηση αλληλοπαθητικών οργανισμών ή τμημάτων ή κοπριάς τους για τον έλεγχο των παθογόνων στα καλλιεργούμενα φυτά.

• Στην ανάπτυξη τεχνικών απόληψης και χρησιμοποίησης των αλληλοχημικών ως βιοφυτοπροστατευτικών προϊόντων.

• Στην αναζήτηση αλληλοχημικών με διεγερτικές για το σύστημα αυτοάμυνας των φυτών ιδιότητες.

• Στη μείωση των συνιστώμενων δόσεων των συνθετικών φυτοπροστατευτικών προϊόντων

λόγω του συνεργισμού ή της ενδυνάμωσης με τα αλληλοχημικά.

• Στη δημιουργία με τη γενετική βελτίωση οργανισμών με αυξημένη παραγωγή αλληλοχημικών με φυτοπροστατευτικές ιδιότητες.

Για την αντιμετώπιση των ασθενειών στα καλλιεργούμενα φυτά ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι περιπτώσεις της μικτής καλλιέργειας, της αμειψισποράς και αγρανάπαυσης, της ενσωμάτωσης στο έδαφος φυτών που περιέχουν αλληλοχημικά, της χρησιμοποίησης αιθέριων ελαίων και κλασμάτων τους ή εκχυλισμάτων των φυτών και αλληλοπαθητικών ουσιών και του συνεργισμού των φυτοπροστατευτικών προϊόντων. Αρκεί να αναφερθεί η βιοαπολύμανση με τη χρησιμοποίηση φυτικών υπολειμμάτων φυτών του γένους Brassica και ιδιαίτερα του ινδικού σιναπιού Brassica juncea από τα οποία με υδρόλυση των glycosinalates με τη βοήθεια του ενζύμου μυροσινάση παράγονται μεταξύ των άλλων ισοθειοκυανικές ενώσεις και νιτρίλια και ιδιαίτερα το allyl isothiocyanate με ανάλογες με τη δραστική ουσία του metam sodium απολυμαντικές ιδιότητες.

Brassica juncea

Ακόμα το αιθέριο έλαιο από τα σπέρματα της ροδακινιάς (Prunus percica) περιέχει τη βενζαλδεϋδη που αποτελεί υποσχετική για την υποκατάσταση του βρωμιούχου μεθυλίου λύση. Το αλληλοχημικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε αποθηκευτικούς χώρους για την αντιμετώπιση των μετασυλλεκτικών ασθενειών. Στο έδαφος διασπάται σε προϊόντα

ατοξικά και μπορεί να ελέγξει με καλή αποτελεσματικότητα τα παθογόνα Fusarium oxysporum, Rhizoctonia solani, Pythium aphanidermatum και Sclerotinia minor. Η αύξηση της οξύτητας του εδάφους με τη χρήση του δεν αποτελεί πρόβλημα αφού 2 εβδομάδες αργότερα επανέρχεται στα προηγούμενα επίπεδα. Ιδιαίτερης σημασίας είναι επίσης και οι νέες δραστικές ουσίες οι φαινυλοπυρρόλες, προϊόντα δευτερογενούς μεταβολισμού του βακτήριου Pseudomonas pyrrocinia που παρεμποδίζουν το μεταβολισμό της γλυκόζης και οι στρομπιλουρίνες που απαντούν στους βασιδιομύκητες (Strobilurus tenacellus, Oudemansiella mucida, Myxococcus fulvus κ.λπ.) και δρουν παρεμποδιστικά της αναπνοής στα μιτοχόνδρια

Strobilurus tenacellus

Στον τομέα των λοιπών φυτοπροστατευτικών προϊόντων ιδιαίτερη σημασία αποκτά η χρησιμοποίηση του ιονισμένου με ιόντα χαλκού ψεκαστικού διαλύματος που μειώνει τη χρησιμοποιούμενη δόση του χαλκού και του θείου στο ένα τρίτο. Ανάλογη είναι και η περίπτωση των λιγνανών που είναι πολύ γνωστές για την τοξική στα φυτοπαράσιτα και

συνεργιστική στα φυτοπροστατευτικά προϊόντα δράση. Μερικές από αυτές παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όπως η σησαμίνη του Piper longum, η κουμπεμπίνη του Piper cubena, η ντιλλαπιόλη του Piper adunctum, η σησαρταμίνη του Artemisia absynthium, η ποδοφυλλοτοξίνη του Atriscus sp., η μυριστικίνη του Pasticana sativa.

Αρχίζει να αποκτά ιδιαίτερο πρακτικό ενδιαφέρον η αξιοποίηση του φαινομένου της φυτομεταλλοθεραπείας. Ετσι σήμερα έγιναν αντικείμενο βαθιάς μελέτης τα διτανθρακικά άλατα του νατρίου και του καλίου οι σαλυκιλικές ενώσεις.

Αξίζει τέλος να αναφερθεί η χρήση του γάλακτος και του διαλυτοποιημένου στο νερό όζοντος που αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την οικολογική φυτοπαθολογία.

Άρθρο του Δρ. Βαγγέλη Α. Μπούρμπου - Γεωπόνου ερευνητή οικοτοξικολόγου

Πηγή: http://www.dionet.gr/ekdoseis/teuxos_57.pdf

Ανθεκτικότητα φυτών σε αλατούχα εδάφη

Ανθεκτικότητα φυτών σε αλατούχα εδάφη

Κατ’ αρχήν όλα τα φυτά είναι ευπαθέστερα στην παρουσία αλάτων όταν είναι σε νεαρά ηλικία από όταν είναι μεγαλωμένα  Το φύτρωμα των σπόρων επίσης εμποδίζεται πολύ από την παρουσία αλάτων στο έδαφος. Όταν ένας σπόρος κατορθώσει να φυτρώσει σε ένα αλατούχο έδαφος, τότε το νεαρό φυτό κατευθύνει τις ρίζες του προς τα σημεία του εδάφους που είναι λιγότερα αλατούχα και έτσι κατορθώνει να επιζήσει. Και το κλίμα έχει κάποια επίδραση στην αντοχή των φυτών στα αλατούχα εδάφη δηλ. κατά μερικούς ερευνητές, θερμό κλίμα επιτείνει την δυσμενή επίδραση των αλάτων η ισχύς όμως του συμπεράσματος αυτού δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη πλήρως. Εκείνο όμως το όποιο έχει περισσότερη σημασία, εάν είναι ακριβές, είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι ένα φυτό όχι απολύτως εγκλιματισμένο σε μία περιοχή, υποφέρει περισσότερο από την παρουσία αλάτων, από ένα όμοιο φυτό (π.χ. άλλης ποικιλίας) καλώς εγκλιματισμένο.

Εάν ο ισχυρισμός αυτός είναι ορθός θα πρέπει και η άποψη αυτή να λαμβάνεται υπ.’ όψιν όταν πρώην αλατούχα ή αλκαλικά εδάφη, μετά την ανάκτηση τους, υποβάλλονται σε καλλιέργεια για πρώτη φορά και να προτιμώνται ντόπιες ποικιλίες φυτών (π.χ. τριφυλλιού ή βάμβακος).

Το εργαστήριο αλατούχων περιοχών της περιοχής River-side προσπάθησε να συντάξει, βάση των μέχρι τότε δεδομένων της παρατηρήσεως και του πειράματος, πίνακα σχετικής ανθεκτικότητας στα άλατα των κυριοτέρων καλλιεργουμένων φυτών, ο οποίος να είναι δυνατόν να βρει πρακτική χρησιμοποίηση. Τον πίνακα αυτόν θεωρεί ως υποκείμενο για περαιτέρω τροποποίηση. 

Παραθέτουμε τον πίνακα αυτό παραλείποντας τα φυτά εκείνα τα οποία δεν συναντώνται ως καλλιεργούμενα από εμάς και με την παρατήρηση ότι η σχετική ανθεκτικότητα των φυτών, όπως παρίσταται στον πίνακα, είναι δυνατόν να εμφανίζεται διαφορετικός υπό τις Ελληνικές συνθήκες. 

Η προσανατολική αξία όμως του πίνακα είναι αναμφισβήτητος υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

Πίνακας σχετικής ανθεκτικότητας καλλιεργουμένων φυτών αλατούχα εδάφη

Α' Οπωροφόρα

Ανθεκτικά	Μέσης ανθεκτικότητας	Ευπαθή
	Συκιά	Αχλαδιά
	Αμπέλι	Αμυγδαλιά
	Ελιά	Βερικοκιά
		Ροδακινιά
		Δαμασκηνιά
		Μηλιά
		Πορτοκαλιά
		Λεμονιά

Β' Φυτά μεγάλης καλλιέργειας - Κηπευτικά

Ανθεκτικά	Μέσης ανθεκτικότητας	Ευπαθή
Ζαχαρότευτλα	Μηδική	Βίκος
Παντζάρια-Τεύτλα	Λινάρι	Πίσα
Βαμβάκι	Τομάτα	Σέλινο
	Σπαράγγια	Λάχανα
	Σόργο	Αγκινάρες
	Κριθάρι	Μελιτζάνες
	Σίκαλη	Πατάτες
	Βρώμη	Φασόλια
	Ρύζι
	Πεπόνια
	Μαρούλια
	Καρότα
	Σπανάκι
	Κολοκύθια
	Κρεμμύδια
	Πιπεριές
	Σιτάρι

Γ’ Κτηνοτροφικά φυτά

Ανθεκτικά	Μέσης ανθεκτικότητας	Ευπαθή
Είδη αγριοσίκαλης	Λευκό τριφύλλι	Alopecurus Sp.
Αγριάδα (Cynodon Dactylon)	Λόλιουμ-Lolium perenne	Κόκκινο τριφύλλι
	Σίκαλη
	Σιτάρι
	Βρώμη

Σημείωση:

Η ανθεκτικότητα των φυτών εντός της ίδιας στήλης βαίνει ελαττωμένη από τα πάνω προς τα κάτω.

Τελειώνοντας την συζήτηση περί της επιδράσεως των αλάτων επί των διαφόρων φυτών είναι σκόπιμο να αναφέρουμε ότι μία υπερβολική συμπύκνωσης αλάτων στο έδαφος επιδρά δυσμενώς και επί των διαφόρων μικροοργανισμών. Αν και οι σχετικές έρευνες δεν έχουν καταλήξει στην διατύπωση οριστικών συμπερασμάτων, υπάρχουν πειραματικά δεδομένα, τα οποία παρέχουν ενδείξεις ότι στα πολύ αλατούχα εδάφη η αμμωνιοποίηση και ιδιαιτέρως η νιτροποίηση περιορίζονται κατά πολύ καθώς και ή δέσμευση ελεύθερου ατμοσφαιρικού αζώτου υπό μη συμβιωτικών οργανισμών.

Πηγή: Η πρακτική εδαφολογία-Ν. Α. Πολυζόπουλου-Αθήνα 1956

Aγκινάρα με τα αγκαθια και...!!

Μία από τις πιο θρεπτικές και υγιεινές τροφές σύμφωνα με μελέτες

Η αγκινάρα (Cynara cardunculus, Κυνάρα η καρδονίσκη ή αλλιώς Κυνάρα η κάκτος) είναι πολυετές λαχανικό της οικογένειας των Αστεροειδών (Asteraceae). Αναπτύσσεται σε σχήμα θάμνου, ύψους περίπου 1,5 μ. Με σχήμα που παραπέμπει σε «αρματωμένο πολεμιστή», η αγκινάρα είναι φυτό ιθαγενές της Αφρικής, καλλιεργείται, όμως, σε πολλά μέρη του σύγχρονου κόσμου σε θέσεις προφυλαγμένες από το δυνατό ψύχος και εδάφη χωρίς πολλή υγρασία. Η ρίζα της αγκινάρας είναι πασσαλώδης και προχωρεί βαθιά στο έδαφος.

Τα φύλλα της είναι μεγάλα με βαθιές σχισμές, χρώμα γκριζωπό στο κάτω μέρος και το στέλεχός της είναι μακρύ με διακλαδώσεις. Πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες κατά την άνοιξη ή το φθινόπωρο ενώ ο βλαστός της ξεραίνεται το καλοκαίρι.

Από το φυτό χρησιμοποιείται στη μαγειρική το άνθος, που έχει σχήμα σφαιρικό, λίγο μακρύ και σαρκώδες. Μαγειρεύεται αφού καθαριστεί από τα πέταλα και το χνούδι, ενώ στην Κρήτη τρώγεται και ωμή με λεμόνι, πολύ νόστιμη και «ειδικός» μεζές για τσικουδιά.

Τα εξωτερικά πέταλα του άνθους καταλήγουν σε αγκαθωτή άκρη και είναι σκληρά, μπορούν δε να χρησιμοποιηθούν και για τροφή των ζώων.

Στην Ελλάδα καλλιεργείται στην Αργολίδα,ιδιαίτερα στην περιοχή των Ιρίων και της Κάντιας, στην Κρήτη (όπου βρίσκουμε κυρίως την «άγρια» αγκινάρα με μεγάλα αγκάθια στα πέταλα), στη Λακωνία, στην Κέρκυρα, στην Ηλεία και αλλού, ενώ καλλιεργείται σε όλες σχεδόν τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, την Βρετανία και την Γαλλία.

Μελέτες αποδεικνύουν ότι η αγκινάρα είναι μία από τις πιο θρεπτικές και υγιεινές τροφές και ότι εκτός από ένα νόστιμο λαχανικό, αποτελεί επίσης και ένα πολύτιμο φάρμακο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποκομίσουμε τα εκπληκτικά οφέλη για την υγεία μας που προσφέρουν οι αγκινάρες. Αν και το πιο νόστιμο μέρος τους για τους περισσότερους είναι το εσωτερικό τους, τα φύλλα είναι εκείνα που προσφέρουν τα πιο σημαντικά οφέλη για την υγεία μας.

Μπορούμε να μαγειρέψουμε και να φάμε τις αγκινάρες στον ατμό, στο φούρνο ή στην κατσαρόλα, με τα φύλλα τους ή όχι. Σημαντική είναι η βιολογική της αξία, καθώς 1 μέτρια αγκινάρα (περίπου 1 κούπα) περιέχει το ¼ της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας για το μέσο ενήλικα σε βιταμίνη C, K καθώς και σε φυλλικό οξύ. Η αγκινάρα είναι επίσης εξαιρετική πηγή μαγνησίου, χαλκού, μαγγανίου, φωσφόρου και καλίου. Συγκεκριμένα εφοδιάζει τον οργανισμό μας με το 20% περίπου των ημερήσιων αναγκών μας στα εν λόγω συστατικά. Δεν στερείται, ωστόσο, μικροστοιχείων, όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο, το νάτριο, ο ψευδάργυρος καθώς και βιταμινών του συμπλέγματος B. Ακόμα σε έρευνα που έλαβε χώρα από το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, διαπιστώθηκε ότι οι αγκινάρες, περιέχουν τα περισσότερα αντιοξειδωτικά από οποιοδήποτε άλλο λαχανικό και κατέχουν την έβδομη θέση σε μια μελέτη των επιπέδων αντιοξειδωτικών σε 1.000 διαφορετικά τρόφιμα. Τέτοιες αντιοξειδωτικές ενώσεις που περιέχονται στην αγκινάρα είναι το β – καροτένιο, η λουτεΐνη, η ζεαξανθίνη, η κουερσετίνη, η κυναρίνη, η ρουτίνη και πλήθος άλλων φλαβονοειδών και φαινολικών στοιχείων.

Μελέτες που έχουν γίνει, έχουν διαπιστώσει ότι το εκχύλισμα φύλλων της αγκινάρας προτρέπει την απόπτωση (κυτταρικό θάνατο) και μειώνει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων σε πολλές διαφορετικές μορφές καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου του προστάτη, της λευχαιμίας και του καρκίνου του μαστού. Μια ιταλική μελέτη έδειξε ότι μια διατροφή πλούσια σε φλαβονοειδή, που υπάρχουν στις αγκινάρες, μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού.

Ο πολτός από φύλλα αγκινάρας περιέχει ένα αντιοξειδωτικό που ονομάζεται πολυφαινόλη κυναρίνη, που αυξάνει τη ροή της χολής.

Χάρη στην κυναρίνη και ένα άλλο αντιοξειδωτικό που ονομάζεται σιλυμαρίνη, οι αγκινάρες είναι πολύ ωφέλιμες για το συκώτι. Μελέτες έχουν δείξει ότι μπορούν ακόμη και να αναγεννήσουν τον ηπατικό ιστό. Οι αγκινάρες εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιούνται στην εναλλακτική ιατρική ως θεραπεία για παθήσεις του ήπατος και οι επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν πλέον την ορθή αυτή χρήση.

Οι αγκινάρες βοηθούν το πεπτικό σύστημα. Είναι ένα φυσικό διουρητικό, που βοηθά την πέψη και τη βελτίωση της λειτουργίας της χοληδόχου κύστης, αλλά και στην ανακούφιση γαστρεντερικών προβλημάτων.

Η αγκινάρα αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμίνης Κ, η οποία συμμετέχει στη διατήρηση της υγείας των οστών, ενεργοποιώντας την πρωτεΐνη οστεοκαλσίνη, ή με άλλους μηχανισμούς. Είναι λοιπόν ιδανικές για άτομα με αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση.

Χάρη στις θετικές επιπτώσεις της αγκινάρας στο ήπαρ, πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι οι αγκινάρες θεραπεύουν τον πονοκέφαλο μετά το ποτό, ιδιαίτερα τα φύλλα τους.

Έχει αποδειχθεί ότι τα συστατικά στα φύλλα αγκινάρας μειώνουν τη χοληστερόλη. Αυξάνουν την καλή χοληστερόλη (HDL) και μειώνουν την κακή χοληστερόλη (LDL).

Μια μεγάλη αγκινάρα περιέχει το ένα τέταρτο της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης φυτικών ινών. Μια μεσαία αγκινάρα έχει περισσότερες φυτικές ίνες από ό, τι ένα φλιτζάνι αποξηραμένα δαμάσκηνα.

Όταν αγοράζουμε αγκινάρες πρέπει να προσέχουμε το κοτσάνι τους να λυγίζει και να κάμπτεται χωρίς μεγάλη αντίσταση. Επίσης, πρέπει να τις πλένουμε πολύ καλά. Στο μαγείρεμα πρέπει να τις αλείφουμε με αλάτι και λεμόνι για να μη μαυρίσουν. Το πρόβλημα δεν είναι ότι θα «χαλάσει» το χρώμα τους, αλλά ότι το μαύρισμα ενός τροφίμου δείχνει πως οξειδώνεται και, κατά συνέπεια, όταν το φάμε, δε θα προσφέρει πολλά αντιοξειδωτικά στοιχεία στα κύτταρα μας.

Για το καθάρισμα της αγκινάρας ακολουθούμε τα εξής βήματα : Βάζουμε σε μεγάλο μπολ αρκετό νερό και στίβουμε μέσα ενάμισι – δύο λεμόνια, κρατώντας τις λεμονόκουπες. Κόβουμε το κοτσάνι στα 3 – 5 εκατοστά από τη βάση. Σ' ένα ξύλο κοπής κόβουμε το επάνω μέρος της αγκινάρας οριζόντια, μέχρι το σημείο που τα φύλλα μας φαίνονται τρυφερά. Αφαιρούμε όλα τα σκληρά εξωτερικά φύλλα και αφήνουμε μόνο τα τρυφερά εσωτερικά με το ανοιχτοπράσινο χρώμα. Μ' ένα πολύ κοφτερό μαχαιράκι καθαρίζουμε γύρω γύρω τη βάση της αγκινάρας και το κοτσάνι. Την τρίβουμε αμέσως με μία λεμονόκουπα. Μ' ένα κουταλάκι αφαιρούμε το εσωτερικό χνούδι που βρίσκεται στο κέντρο. Βυθίζουμε αμέσως την αγκινάρα στο λεμονόνερο.

Η αγκινάρα μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους και συνδυάζεται με πολλά υλικά. Αν, όμως, πετύχετε άγρια αγκιναράκια, ένας είναι ο τρόπος να τ' απολαύσετε: λίγο βρασμένα ή και ωμά, ραντισμένα με αγουρέλαιο, λεμόνι και χοντρό αλάτι. Πέρα από τις γνωστές μας αγκινάρες αλά πολίτα ή αγκινάρες με αρακά, μπορούμε επίσης να γευτούμε τις αγκινάρες με γιαούρτι ή και αγκινάρες με ομελέτα (ή σφουγγάτο) που αποτελούν παραδοσιακά κρητικά εδέσματα.

Πηγή: diatrofi.gr

Ημερίδα περί των νεονικοτινοειδών.

Η χρησιμότητα και επικινδυνότητα των νεονικοτινοειδών εντομοκτόνων, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, επανεξετάζεται σε Ημερίδα της Φυτιατρικής Εταιρείας Ελλάδος την Παρασκευή 17 Μαϊου (15/5/2013 12:26)

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση που πρόκειται σύντομα να ολοκληρωθούν με απόφαση της Κομισιόν για άμεση αναστολή ορισμένων σημαντικών χρήσεων τριών νεονικοτινοειδών εντομοκτόνων (clothianidin, imidacloprid και thiametoxam), αλλάζουν τα δεδομένα στη φυτοπροστασία και θα επηρεάσουν τους καλλιεργητές και στη χώρα μας. Με πρωτοβουλία της Φυτιατρικής Εταιρείας Ελλάδος και την υποστήριξη του ΑγροΤύπου, θα επιδιωχθεί σε μια συζήτηση στρογγυλής τράπεζας, με πάνελ ειδικών, να καταγραφούν τα πραγματικά προβλήματα και να διατυπωθούν προτάσεις για την αντιμετώπισή τους. Συγκεκριμένα θα συζητηθούν οι λόγοι που οδήγησαν στη λήψη της απόφασης από την Κομισιόν, τα κενά φυτοπροστασίας που προκύπτουν στη χώρα μας, οι υπάρχουσες εναλλακτικές λύσεις, οι αναμενόμενες επιπτώσεις κ.λπ.
Η Συζήτηση Στρογγυλής Τράπεζας για τα νεονικοτινοειδή γίνεται την Παρασκευή 17 Μαϊου (ώρα 14.30-16.00), στο Συνεδριακό Αμφιθέατρο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιερά οδός 75, Βοτανικός), στο πλαίσιο Ημερίδας της Φυτιατρικής Εταιρείας Ελλάδος που αρχίζει την ίδια ημέρα από τις 8.30 το πρωί με παρουσιάσεις ειδικών επιστημόνων για διάφορα επίκαιρα θέματα. Η συμμετοχή στην ημερίδα είναι ελεύθερη για όλους τους ενδιαφερομένους.
Η Συζήτηση Στρογγυλής Τράπεζας έχει τίτλο «Τα νεονικοτινοειδή στην Ελλάδα: Η χρησιμότητα και η επικινδυνότητά τους».
Συντονιστής: είναι ο Δρ Φίλιππος Ιωαννίδης (Εντομολόγος, τ. Δ/ντής Ι.Π.Φ.Θ. – ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε., τ. Δ/ντής Εργοστασίου Πλατέως της ΕΒΖ) και τα μέλη του πάνελ απαρτίζονται από τους:

• Δρ Ιωάννης Βόντας, Αναπλ. Καθηγητής, Δ/ντης Εργαστηρίου Μοριακής Εντομολογίας Παν/μίου Κρήτης
• Δρ Πασχάλης Χαριζάνης, Καθηγητής, Δ/ντης Εργαστηρίου Μελισσοκομίας & Σηροτροφίας, Γ.Π.Α.
• Δρ Κωνσταντίνος Γιαννοπολίτης, Γεωπόνος,Διευθυντής Σύνταξης ΑγροΤύπος Α.Ε.
• Ηλίας Νασιόπουλος, Γεωπόνος MSc, Τμήμα Γεωργικών Φαρμάκων, Δ/νση Προστασίας Φυτικής Παραγωγής Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων
• Δρ Hans – Joachim Henn, Γενικός Διευθυντής Bayer Ελλάς Α.Β.Ε.Ε.
• Δημήτριος Καμινιάρης, Γεωπόνος MSc, Business Development Manager Syngenta Hellas Α.E.Β.Ε.

Μετά από σύντομες εισηγήσεις των μελών του πάνελ, θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση με στόχο την καταγραφή των προβλημάτων και τη διατύπωση προτάσεων.
Οι παρουσιάσεις που θα γίνουν στην ημερίδα καθώς και περίληψη με τις βασικές θέσεις των εισηγητών του πάνελ για τα νεονικοτινοειδή θα είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο από την προηγούμενη ημέρα (Πέμπτη 16 Μαϊου 2013).

http://www.agrotypos.gr/images/stories/file/programma/programmaFEE.pdf

http://www.agrotypos.gr/images/stories/file/programma/afisaFEE.pdf